Ik hoorde zo vaak dat mamma worden je enorm verandert. Hier valt het - op de flubberbuik, extra kilo's enzo na - wel mee, maar kleine dingen zijn wel anders. Wat merken jullie aan jezelf? Volgens mij ben ik een huismusseriger en mutseriger geworden sinds ons babytje. Ik durf minder te ondernemen en heb er ook minder zin in om elk weekend op pad te zijn. (hoe cliche is dat?) Ik leer beter vooruit te denken en te plannen. Kleren shop ik vooral voor onze dochter... (al denk ik dat dat wel weer verandert als ik mijn oude maat weer heb) Ik heb volgens mij wat meer rust en relativeringsvermogen. Het nieuws is ineens een tranentrekker, ik kan me soms ineens echt zorgen maken over de wereld waar ze in opgroeit.
Oh ja, en ik moet opletten dat ik niet de hele tijd in babytaal praat... zilverman heeft al wel eens heel vreemd gekeken toen ik in jip en janneke piepstem vroeg of hij al honger had
Haha, ja ik vind mezelf wel veranderd. Werk: ik werk in de psychiatrie en ik relativeeer opeens veel meer. Verder: rustiger, niet veel zin om af te spreken met mensen, als ik ga winkelen dan kijk ik voor mijn dochter. En ik ben moehoe maar dat gaat weer over denk ik Figuur is weer redelijk goed gekomen. Mijn dochter is 1 jaar.
Ik ben ook niet zo heel veel veranderd... Ik denk nu wel iets beter na voordat ik iets doe. Ben ook wat voorzichtiger in het verkeer en kan me nu ineens heel erg storen als er iemand asociaal en gevaarlijk rijdt... Ook heb ik nu liever iets meer financiele reserves, voor het geval dat. Qua dingen doen heb ik geluk dat Mila een vrij makkelijke baby..... Mijn lichaam ziet er praktisch nog hetzelfde uit. Borsten zijn niet meer zo stevig als eerst en buikje is ook nog wat minder stevig, nog 2 kilo en ik zit op mijn oude gewicht ! Verder zegt iedereen dat ik er qua uiterlijk niks aan over heb gehouden...
ik denk dat de meeste mensen wel wat veranderen als ze papa of mama worden. je leven draait ineens niet meer om jou maar om je kleintje. En inderdaad met shoppen vind ik het ook leuker om mooie dingen voor mijn dochter te kopen dan voor mezelf. En ik weet beter wat ik wil. vroeger liet ik anderen nog wel eens wat opdringen of ik zei ergens niks van als ik me eraan stoorde maar als het over mijn dochter gaat dan is alleen mijn mening belangrijk en die van mijn man en de rest interesseerd me niks hahah.
geduld en realiseren wat ECHT belangrijk is in het leven eigenschappen als beschermend, verzorgend, vorozichtiger...zijn dingne die sterker zijn geworden, had/was het al.. opzich als persoon ben ik niet veranderd...je visie wordt gewoon wat breder/serieuzer etc
Mijn eigen behoeftes komen echt op de tweede plaats, ik hoef niet zo nodig als het voor haar belangrijk is dat ik bij haar ben of dat we rustig thuis zijn. Ook zorg ik qua eten eerder voor haar dan voor mijzelf, en dan moet ik mijn vriend vragen om een boterham tijdens het voeden Maar ik vind het ook heeeeeerlijk om weer aan het werk te zijn, iets intelligents met andere volwassenen te doen, en te weten dat er uuuurenlang voor haar gezorgd wordt en ik mijn gang kan gaan "zoals vroeger".
Net alsof je bedoeld dat thuisblijfmama's niets intelligents doen??? vind ik een beetje een ***opmerking,je bedoeld het niet zo of ik lees het verkeerd.. Ontopic: Ik ben vooral wat rustiger en makkelijker, komt het vandaag niet dan morgen wel.. was nogal "georganiseerd" zullen we maar zeggen en dat heb ik nu laten varen grotendeels..
ik ben niet snel geraakt hoor, vind het alleen een beetje rot omschreven en het komt dus niet prettig op mij over..
Ik ben wel veranderd. In het begin zat ik letterlijk niet lekker in mijn vel, maar dat is nu na 13 maanden wel over, zitweer op mijn oude gewicht, ben weer strakker etc. Ik ben rustiger, beheerster, denk meer na over de toekomst. Vind het niet meer leuk om echt te stappen, doe liever iets leuks met vriendinnen. Ik snap overigens wel wat babel bedoeld. Soms vloog het me aan als ik thuis zat van 'voor wie beteken ik nu eigenlijk wat naast mijn zoon?', vind het dus ook heerlijk om bewust wat te betekenen op mijn werk, voor vrienden of voor anderen.
Ik snap precies wat Babel bedoeld, ik vind het heerlijk om bij mij dochter te zijn. Ik ben ook zeker veranderd. Ben rustiger, bezorgder, voorzichtiger en bovenal heel erg een mama geworden. Maar ik had het ook helemaal gehad na mijn zwangerschapsverlof, wilde graag weer meedraaien in de maatschappij bij alle ook niet mama´s. Even met mannen werken en weer flink moeten nadenken over werkzaken. Heerlijk!!!! Niet alleen maar dat gekwek over baby´s en huishouden. Ben dus erg blij met mijn werk....terwijl ik op mijn werk vaak aan mijn meisje denk.
Ik denk dat het wel meevalt. Ja natuurlijk ben ik wat huiselijker geworden. Met name omdat ik er de energie niet voor heb om flink te gaan stappen Ik vind het bovendien heerlijk om bij mijn knulletjes te zijn (als mijn man er ook is ) en kan me er aan storen als vriendinnen overdags in het weekend willen afspreken. Verder ben ik rustiger geworden, ik maak me minder snel druk om dingen. Kan beter relativeren. Wel ben ik carrieregewijs onzekerder geworden, bang dat werkgevers me minder interessant vinden omdat ik kinderen heb. En ook doordat ik gewoon wat minder helder van geest ben tegenwoordig. Oh ja, je shopdrang projecteren op je kind herken ik maar al te goed
Tsja, ik kan niet anders dan het eens zijn met babel. Ik kijk ook uit naar het moment waarop ik weer aan de slag ga. Inderdaad omdat ik dan weer op een andere manier word uitgedaagd, ipv voornamelijk met de kinderen bezig te zijn. (Bovendien wordt er nergens een waardeoordeel gegeven over het thuisblijven. Dat doe alleen jij )
ik zeg alleen maar hoe het op mij overkomt, misschien komt het wel omdat ik dat gevoel totaal niet heb.. Heb hier thuis uitdaging genoeg en ik mis mijn werk totaal niet.. alleen mijn collega's, alhoewel ik die ook nog regelmatig zie..
Ik ben wel thuis mama al dik tien jaar en ik begrijp jou. Als het goed is gaat mijn dochtertje binnen kort ook naar de kdv en dan kan ik in die uren eens geen (mama) ( dat blijf je natuurlijk altijd waar je kinderen zijn) Ik merk na die jaren dat het contact arm me steeds meer begint op te breken alleen met je kindje bezig zijn is niet echt ju van het elke dag. Dus ik als thuisblijf moeder begin steeds meer werkende moeders te begrijpen, Even een ontlading wat anders en anders dan alleen babytaal. En zo mag het tegenwoordig gewoon zijn petje af voor de werkende moeders.
Ik vind persoonlijk dat je haar aanvalt op iets wat ze zo niet bedoelt, Ik ben al tien jaar thuisblijf moeder en het is niet ju van het. En ben blij als mijn dochtertje binnen kort naar een kdv kan. Even wat tijd voor andere dingen dan alleen je kinderen. Maar dat kan zijn omdat ik al langer thuis zit. En op een gegeven moment is het klaar, Je wilt ook nog wat anders zijn dan alleen mama 24 per dag. Dat ben en blijf je toch wel in je hart maar om haar zo er op aan te spreken ik als thuisblijf moeder begrijpt werkende moeder zeker. Niet alleen voor het geld maar ook voor je eigen geestelijkewelzijn en daar is niks mis mee.
En om te reageren op t.s het klopt je veranderd idd als je moeder word. Ik zelf weet niet meer precies wat ben al een tijdje moeder maar je gaat wel dieper over het leven na denken je steld je zelf op een tweede plek ect ect maar dat went in de loop der jaren. En is het een deel wat altijd al in je gezeten hebt,
Iedere moeder heeft natuurlijk ook andere behoeftes Dus wat voor de 1 uitdagend is, is voor de ander helemaal niets. Daarom is het ook niet redelijk om een dergelijke uitspraak persoonlijk op te vatten, omdat het duidelijk om een persoonlijke mening ging over een individuele situatie.
Ik snapje. Maar ik dacht er tien jaar geleden ook anders over dus tien jaar verder en in tien jaar tijd kan je mening behoorlijk veranderen haha. Ik heb het wel gehad na 10 jaar thuis.