Ik lees hier echt met verbazing. Natuurlijk leiden ze bij 37 weken niet in vanwege pijn bij de moeder. In geval van eclampsie of een andere gevaarlijke situatie natuurlijk wel, maar alleen vanwege pijn niet. Ik heb hier vanaf vijf weken zwangerschap enorm veel pijn, slapen lukt hooguit drie kwartier achter elkaar (wel meerdere keren per nacht hoor). Bovendien heb ik een syndroom waardoor we een sterk verhoogd risico hebben op een doodgeboren kindje, intrauteriene vruchtdood, pre-eclampsie, eclampsie en het Hellp syndroom. De deur uit kan ik niet meer sinds ik 30 weken ben, met omdraaien in bed moet mijn partner me helpen. Ik wordt met 38 en een halve week ingeleid, dat is echt een uitzondering en is alleen omdat de risico's voor onze gezondheid te groot worden als hij langer blijft zitten, dus niet vanwege mijn emotionele toestand (want het valt echt niet mee te weten dat je een verhoogd risico hebt op een doodgeboren kindje) of pijnklachten. Ik begrijp dat ieder zijn eigen ellende heeft en dat alles relatief is, maar ik kan het niet laten om hier even een hopelijk relativerend bericht te plaatsen. Kindjes die zelf met 37 weken geboren worden zijn meestal klaar. Kindjes die gehaald worden vaak niet, ze hebben vaak problemen met opstarten, nog geen zuigreflex, moeite met warm houden etc. Veel succes dames met de laatste loodjes!
Ik ben toch echt bij mijn vorige zwangerschap ingeleid met 37 weken en niet omdat mijn kindje gevaar liep. Echt alleen omdat ik het niet meer trok: ik was 30 kilo alleen aan vocht aangekomen en echt alles deed pijn inmiddels, bloeddruk was iets verhoogd maar geen afwijkingen in bloed en urine. Mijn gyn zag dat het gewoon niet meer ging en ze zijn begonnen met 37 weken en de volgende dag was hij er al. Mijn gyn had wel gewaarschuwd van te voren dat het ook een week zou kunnen duren de hele inleiding. Overigens had mijn zoontje geen opstartproblemen, juist te veel zuigkracht en kon zich prima warmhouden. Inmiddels weet ik dat ik ook dit keer ingeleid ga worden, wrs weer rond de 37 weken. Ivm zowel lichamelijke klachten en omdat het kindje te groot is. En dan met name zijn buikje loopt ruim 4 weken voor. Vrijdag hoop ik een indicatie te krijgen welke week ze wil gaan inleiden. Dus je kan wel degelijk vroeg ingeleid worden ivm lichamelijke ongemakken en niet omdat het kindje in gevaar is ofzo. Ligt wrs ook aan je gyn...
Ik snap reacties van dat het voor het kindje beter is... Tuurlijk ga ik prober de 39 weken te halen ( al hoop ik dat hij zelf eerder komt ) Maar vind gewoon erg krom dat je zelf weinig te zeggen hebt...en snap dat je aan het kind moet denken... Mijn streven is in ieder geval 38 weken... Ga straks weer naar de gyn en bespreken of ik 2 nachten in het ziekenhuis kan slapen....merk dat als ik goed slaap de pijn veel beter aan kan.... Gister de hele dag gehuild van de pijn....en denk...is dat dan goed voor het kind dat je je dood ongelukkig voelt? Maar ja, we gaan ervoor....wil positief blijven al is dat soms erg moeilijk.... Kindje is natuurlijk het aller aller belangrijkste!
Tja... ik vind het niet krom dat je er weinig over te zeggen hebt. Als er iets mis gaat met jouw baby, wordt de gyn daarop aangesproken. Daarom heeft de gyn het laatste woord, en niet de zwangere. Hoeveel last of pijn je ook mag hebben. En misschien denk je dat je je nu doodongelukkig voelt, maar geloof mij dat dat in het niet valt bij het gevoel dat je krijgt als je baby moet worden opgenomen in het zkh omdat het gewoon niet goed met hem gaat. Dan slaap je ook niet, en zou je willen dat je het van hem kon overnemen. Dat kun je nu, door gewoon je zwangerschap uit te dragen tot een termijn waarop het wel goed voor je baby is om geboren te worden. Ik snap heus wel dat je het niet voor de lol vraagt, maar het lijkt me belangrijk dat je je realiseert dat er serieuze risico's verbonden kunnen zijn aan een vroege inleiding. De meeste baby's zijn niet klaar met 37 weken, ook al wordt een spontane geboorte op die leeftijd niet meer als riskant gezien. Ik wens je veel sterkte, en hoop dat je gynaecoloog je serieus genoeg neemt om een goed gesprek te hebben over wel of niet inleiden. Ik denk dat het een heel goede vraag is of je één of twee nachten in het zkh kunt slapen. Met slaappillen en pijnstillers, indien nodig. Dat doen ze vaak veel liever dan zo vroeg inleiden. Nogmaals: veel sterkte.