Mijn zus en ik hebben al een paar jaar geen contact meer om verschillende redenen. Ik heb na lang nadenken wel een geboortekaartje van Emma naar haar gestuurd en neergezet dat ze Emma wel mocht zien. Na de geboorte is ze idd geweest en kwam ze ongeveer elke 2 maanden langs. Daar kon ik mee omgaan. Ik zag haar soms op straat en dan was het kort groeten of een klein praatje. Ik wil ook niet meer contact. Nu had ik haar niet uitgenodigd voor Emma's eerste verjaardag zelf dus kwam ze begin juni daarvoor langs om een cadeautje te geven. Toen heb ik sinds tijden een aardig goed gesprek gehad. Maar voor mij zou dat niet veranderen daarvoor was er teveel gebeurd. Nu is dat ook de laatste keer dat ze was geweest. Het heeft niks met dat gesprek te maken want als ik mijn moeder spreek (die verteld alles over hoe het met Emma en ons gaat) dan hoor ik daar altijd wel wat op via mijn moeder. Nu had ik het toevallig pas met mijn man het erover dat mijn zus dus al meer als een half jaar niet bij Emma langs was geweest en dat het voor mij dan ook eigenlijk niet meer hoeft. Emma is geen speelgoed die ze kan zien wanneer zij er zin en tijd voor heeft. Nu kreeg ik namelijk een mail van haar dat ze Emma graag wil zien en of we een afspraak voor in januari kunnen maken. Ik vind het eigenlijk belachelijk dat ze zo lang niet is geweest. Ik heb er al met moeite mee ingestemd dat ze Emma mocht zien en dan komt ze zolang niet en nu wil ze opeens wel komen. En wat het voor mij moeilijker maakt is dat ze bij de mail een filmpje van youtube heeft meegstuurd van iets van vroeger wat we elk jaar keken op de tv. Dan denk ik van: ach laat haar maar komen. Ook vind ik het moeilijk om nee te zeggen omdat ik weet dat mijn moeder dan weer erg teleurgesteld is.
ellen, moeilijk... ik denk dat je vooral je gevoel moet volgen. Je schrijft dat je zelf het contact matigjes wilt houden, dan zou het ook niet uitmaken toch,dat ze zo weinig langskomt? Ik zou dat persoonlijk wel erg vinden van iemand waar ik veel contact mee heb. Overigens zou ik het haar wel zeggen dat je het jammer vindt dat ze al zo lang niet geweest is.
Hmm... ik begrijp eerlijk gezegt niet zo waarom jij boos bent op het feit dat jou zus al een tijdje niet meer geweest is. Jullie hebben immers geen nauw contact. Ik kan mij zo voorstellen dat jou zus dit ook allemaal moeilijk inschatten vind en speelt ze het op 'safe', dus éigenlijk ben ik van mening dat je haar niks kan verwijten. Als het je wel dwars zit, waar ik ook wel weer in kan komen, vermoed ik dat alles nog lááááng niet is uitgepraat. Ik zou persoonlijk eerst alles uitgepraat willen hebben en met een schone lei 'beginnen'. Weten wat je van elkaar wilt en kunt verwachten... Succes met de situatie !
Het lijkt alsof je het toch wel fijn vindt haar af en toe te zien. Anders zou je er mijn inziens niet over vallen dat ze een tijdje niet is geweest. Het lijkt ook alsof het contact alleen van haar zijde komt. Misschien vindt zij het ook wel fijn als je haar een keer uitnodigt? Kan je niet echt een keer de boel uitpraten met je zus? Zoals minya al zei, met een schone lei beginnen. Dit zijn zulke moeilijke situaties. Moeilijk om advies te geven want ik weet niet wat er gesleept heeft. Sterkte meis! oh persoonlijk zou ik mijn zus wél laten komen.
mee eens.. jij wilt geen nauw contact en vind het niet erg dat ze jullie en Emma zo weinig ziet, maar als ze daadwerkelijk weinig langskomt vind je het stiekem toch erg? Ik denk dat je zus ook merkt dat je niet graag wil dat ze vaak langskomt en daarom zolang niks heeft laten weten, ik zou haar niets verwijten en haar laten komen in januari. ze stuurt ook iets leuks mee in de email wat wil zeggen dat ze toch om je geeft
Nee het word nu verkeerd begrepen.Ik had hier destijds om raad gevraagd hoe ik het aan moest pakken met mijn zus. Ik heb toen besloten wel een geboortekaartje te sturen omdat ze toch de tante is van mijn dochter en ik wel vond dat ze elkaar konden leren kennen. Nu heb ik dat al met moeite besloten toendertijd. Een schone lei gaat er niet komen. we zijn in het verleden al meerdere keren opnieuw begonnen maar dat werkt niet. Ik wil daar ook geen energie meer insteken. Ik ben niet boos voor mezelf en wil ook niet dat ze voor mij komt maar wel dat ze voor Emma komt. Het raakt me denk ik dat ze blijkbaar Emma niet belangrijk vind terwijl als ze op visite was wel liet blijken dat ze gek op haar was. Ik denk dat dat erachter steekt. Ook dat ik gewoon niet weet waar ik aan toe ben. Ik was idd wel blij dat ze even niet meer kwam voor mezelf. Ik was vaak niet bij de visite omdat ik dat gewoon niet wilde en te moeilijk vond aangezin ons verleden. maar voor Emma vind ik het wel jammer, ook al begrijpt ze dat nu nog niet, ik wel. Hoop dat het nu begrepen word zoals het bedoeld is.
Tsja lastig, mijn schoonfamilie heeft geen hechte familieband. Betekend niet dat ik en mijn lief niet van zijn zus houden en haar man en hun lieve dochter. Ik denk dat we door brand zouden gaan voor ze. Echter zien we elkaar ook maar 2 a 3 keer in het jaar iets waar ik minder goed tegen kan als mijn vriend maar hun zijn zo opgevoed in tegenstelling tot mijn familie. Misschien kan je haar benaderen? vragen of ze misschien druk is dat t al een tijdje heeft geduurd? Misschien zit ze niet goed in dr vel of heeft ze het extreem druk ? Geen idee.. lastig weer. Mijn vriend en ik werken bijvoorbeeld beide 40 uur en hebben daarbij veel reistijd waardoor we elke avond pas om half 8 eten. daardoor hebben we geen puf savonds nog iets te doen waardoor al het huishouden en overige dingen en sociale dingen in het weekend vallen waardoor dat ook al snel vol is en voor dat je het weet ben je weer een paar maanden verder.. Wat ik probeer te zeggen is praat gewoon met je zus wie weet wat er achter schuilt of misschien helemaal niets?
ik snap wat je wil zeggen maar in dat stadium bevind ik me nu niet met haar. Ik denk ook dat ik gewoon opeens er nu weer over na moet denken omdat ze Emma nu wel weer wil zien. Ik heb ruim 6 maanden er niet over hoeven nadenken en dat was wel fijn voor mij. Zo creeer ik meer afstand en voor mij meer rust heb ik gemerkt, maar goed ik vind nog steeds dat ze Emma wel mag leren kennen. Er is vast een reden voor te bedenken. Vind het gewon erg moeilijk hiermee om te gaan en dat zal ook wel zo blijven
Maar wat ik dan alsnog niet begrijp is waarom je er voor gekozen hebt om haar toch min of meer in jullie leven te laten? Tuurlijk zou het leuk zijn voor Emma om een tante te hebben, en ze zal ongetwijfeld ook een leuke tante voor Emma zijn. Maar eerlijk is eerlijk (en misschien ook een beetje hard) maar wat ze niet kennen, kunnen ze ook niet missen. In dit geval een tante voor Emma dus. Kijk, ik weet natuurlijk niet wat er allemaal gebeurd is, en ik ken je vorige topic ook niet. Maar ik ben wel van mening dat als je je zus toelaat in het leventje van jullie dochter je er wel wat energie in zou moeten steken. Anders had je er domweg gewoon niet aan moeten beginnen. Je zus zal ongetwijfeld Emma wel belangrijk vinden, anders was ze niet gekomen. Anders had ze niet nog een keer willen komen. Ik denk persoonlijk dat je zus gewoon moeilijk het evenwicht kan vinden in wanneer en hoe vaak te komen. Misschien een optie om dit met haar te bespreken?
ik heb vooral voor mijn moeder dit alles gedaan. Mijn moeder heeft het er natuurlijk moeilijk mee dat mijn zus en ik niet met elkaar omgaan. Ze probeerde constant het goed te praten en maken voor ons maar zo werkt dat niet. Ik vind het heel logisch van mijn moeder maar ik voelde me er ook heel rot over (heb ik het met haar over gehad). ze liet het meer los gelukkig. Ik weet het het is mijn leven en ik moet mijn eigen keuzes maken maar ik vind het heel erg moeilijk om mensen teleur te stellen. dit is een leerpunt voor me. Mijn zus vond het jammer dat ik er niet bij was, maar snapte het wel en gaf de ruimte om hiermee om te gaan. Moet zeggen dat het van beide kanten soms hard is gegaan en dat we elkaar beide niet meer wilden zien. Nu had ik uiteindelijk de knoop doorgehakt om geen contact meer te hebben. Zag het contact tussen haar en Emma ook los van mijn contact met haar. Het kan dat ze moeite heeft met het evenwicht wanneer langs komen en wanneer niet, het liep eigenlijk tot aan haar verjaardag wel goed. gewoon elke 2 maanden ongeveer. zo vond ik het ook wel prima gaan. Ik wilde ook hier graag even mijn ei kwijt.
Maar bel jij haar wel op om langs te komen, want als het eenrichtingverkeer is kan je zelf ook niets verwachten natuurlijk..
nee ik bel haar niet. ik verwacht verder ook niks, maar ze kwam elke keer langs dus ik ging ervanuit dat ze dat prima vond. meiden ik verwijt haar ook niks in dit opzicht. dat moet niet gedacht worden. Ik heb gewoon moeite ermee om hiermee om te gaan.
Misschien toch duidelijker afspraken maken met elkaar? Zodat het voor jullie beiden wat makkelijker verloopt? Zou haar gewoon lekker laten komen zoals ze aangaf in de mail en dit gelijk als kans zien om afspraken met haar te maken. Tuurlijk wil je je ei kwijt, en dat mag ook Ik geef alleen mijn visie, maar volgens mij komt het wat hard over nu ik het zo terug lees... Dat is zeker niet mijn bedoeling, sorry!
dank je wel dat je dat zegt. idd je eerste berichtje kwam een beetje hard over. gelukkig was dat niet de bedoeling. het si ook moeilijk achter internet vertellen wat je precies bedoeld. Ik ga ook gewoon mailen dat ze langs mag komen. ik denk dat dat het beste is. ik laat dit topic sluiten want ik weet nu wat ik moet. dank je wel