Het vragen is niet asociaal natuurlijk, waarom zou dat? Wel het verwachten, het vinden; jullie moeten ook helpen.
Je vind het niet asociaal als iemand jou om geld vraagt? ik ben opgegroeid met je eigen boontjes doppen dus ik vind het echt niet oké mits je op straat staat met kinderen en je geen raad meer weet Voor iedereen word alles duurder en elkaar helpen helemaal prima
Nee hoor, ik drukte het wat chargerend uit maar wilde daarmee aangeven dat er echt culturen zijn waar je bijvoorbeeld zo kunt binnenvallen ongeacht aangekondigd of niet mee kunt eten, waar mensen elkaar financieel helpen of op andere manieren en waar je zelden hoort dat men te druk is of volledig gericht is op het eigen gezin. In die culturen geldt het groepsgevoel meer dan het individu.
Dat begrijp ik allemaal hoor, ik zeg ook niet dat dit mijn manier van doen is en ik denk er ook zo over. Maar dat komt omdat dat onderdeel van onze cultuur is. In andere culturen woont een alleenstaande vrouw bijvoorbeeld gewoon bij familie en daar wordt gezorgd dat ze aan niks ontbreekt. Dit heeft helemaal niks met dit topic te maken. Ik antwoorde eigenlijk alleen maar op de vraag van iemand die het vreemd vond dat dit in andere culturen zo gaat.
Gechargeerd?? Ik vond het ronduit beledigend. Maar goed, waar het hier in het topic om ging is in mijn ogen iets heel anders dan elkaar helpen.
Nee, niet als diegene ervan weet als iemand hulp nodig zou hebben. Wij zijn er namelijk ook zo via schoonouders achter gekomen omdat men er niet mee te koop loopt. Die stelde ons dus de vraag of me misschien ook wilde helpen. Ik vind dat echt heel verre van asociaal.
Oerhollands gezin en bij mijn ouders kon alles en iedereen altijd mee eten. Ze staan sowieso voor iedereen klaar. ‘Zelfs’ in de Hollandse cultuur kan men gastvrij zijn. Maar ik vind dat een slechte vergelijking met structureel iemand geld toeschuiven.
En dat is ook de reden waarom deze discussie denk ik ontstond. In mijn ogen is het wel helpen. Als ik geld kan missen dan mogen mijn broertje of ouders het hebben, en of ze dit nou zelf kunnen verdienen dat boeit mij dan eigenlijk niet zoveel. Maar zo staat iedereen daar anders in.
Wanneer kan je geld missen? Wij sparen maandelijks voor de kinderen, moeten we dat dan maar stoppen, omdat schoonzus niet 40 uur werkt? Of moet ik mijn sport opzeggen, omdat dat een luxe is? Ik sta graag klaar om familie of vrienden te helpen met het betalen van boodschappen, of hun kinderen extra in het zonnetje te zetten, ze wekelijks een paar keer mee te laten eten. Maar ik vind het wat anders om geld te betalen, dat wil niet zeggen dat ik er niet voor ze ben.
Nu ga je heel erg op de specifieke situatie in, zo bedoelde ik het niet. En ik bedoelde ook niet dat je als je geen geld geeft dat je er dan niet op een andere manier voor ze kan zijn of minder om ze geeft oid. Mijn eigen gezin gaat natuurlijk ook voor en ik ga ook niet zomaar al mijn geld weg geven dat op mijn spaarrekening staat. Ik probeerde in bovenstaande discussie duidelijk te maken dat ik als het om mijn directe familie gaat (ouders en broertje) dat ik hun altijd geld zou geven als dat kan en het nodig is. En wanneer het nodig is, is als ze erom zouden vragen want ik weet dat ze dat alleen zouden doen als het echt niet anders kan. En dus niet persee in de situatie van TS. Dus mijn opmerking gaat ook buiten dit topic, is misschien niet zo handig.
Wij hebben dat een tijdje gedaan bij mijn schoonouders. Het zou tijdelijk zijn, maar het heeft uiteindelijk toch nog best wel lang geduurd. Ik vond het heel vervelend. Niet perse alleen om het geld. Al voelde ik me ook wel beperkt in het maken van keuzes voor onszelf. Maar vooral omdat wij best wel zuinig deden maar mijn schoonouders dan wel bepaalde dingen deden. Mijn schoonvader rookt heel veel, mijn schoonmoeder ging elke maand naar de kapper etc etc. En dat vond ik dan heel lastig en was niet bevorderlijk voor de onderlinge relatie. Dus ik zou het niet zomaar doen eerlijk gezegd.
Tuurlijk heb je overal uitzonderingen. In die culturen heb je ook gierige mensen of mensen die volledig op zichzelf gericht zijn. Ik bedoelde er meer mee aan te geven dat zoals de meeste reacties hier zijn dat ze dat nooit zouden doen, dat deze zelfde vraag op een forum in een ander land juist totaal het tegenovergestelde aan reacties kan geven. Dit nadat men begon over of er sprake is van een andere cultuur. @tuc excuus, dat was niet de bedoeling.
Ik ondersteun mijn moeder, mijn zussen doen dit ook. Wij nemen haar mee op vakantie en zorgen voornamelijk voor haar extra luxe-dingetjes. Dit doen we met liefde. Elkaar helpen als het nodig is en het ook kan, is top! Maar ook ik heb een schoonzus die alleenstaand is en het niet rijk heeft, maar idd ook 24 uur werkt. Want, ach, ja zo lastig met 2 kindjes. Zo zielig voor de kindjes… en weet je wel niet wat de kinderopvang kost?! En zo zielig op de kinderopvang… Wij werken allebei fulltime en kunnen ook veel, maar zolang ze niet meer gaat werken en haar eigen leven op orde brengt kan en doe ik hier ook weinig mee. Als je het beter kan krijgen door meer te gaan werken, dan moet dat maar. Het leven is geen zonnestraaltjes en regenboogjes. Soms moet je doen wat je moet doen en als dat werken is, dan is dat zo. Dus in gevallen TS zou ik ook niets doen.
zelfs met de hier zo vaak geopperde tas boodschappen moet je uitkijken als uitkeringsgerechtigde: https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/Centrale-Raad-van-beroep/Nieuws/Paginas/Gemeente-vorderde-terecht-bijstand-terug-vanwege-boodschappen.aspx
Ja er zijn culturen waarin dit normaal is. Ik heb er dagelijks mee te maken. En als je je hierin verdiept, dan denk ik dat heel veel mensen het nog zouden begrijpen ook. Oké het is niet heel erg Nederlands en daar moet je je eigen (ver/voor)oordeel even voor opzij zetten, maar eigenlijk kan het ook heel mooi zijn om zo te leven. Ik zeg niet dat ik het ook zo zou doen, maar er zijn dus ongelooflijk veel mensen die zo leven. Als je hiermee in aanraking bent geweest zou je je die vraag niet meer hoeven te stellen.
Ik ben ook lang alleenstaande moeder geweest. Had er niet aan moeten denken om bij familie te gaan wonen… Ik vind ze heel lief maar zou er niet gaan wonen. Vind het best wel sneu als je niet voor jezelf kan zorgen en bij familie moet gaan wonen. Voelt toch niet ok om niet onafhankelijk te kunnen zijn lijkt me. On topic. Helemaal goed om iemand te helpen. Maar dan moet diegene er zelf alles aan gedaan hebben. En dat is in dit geval niet zo.
Ik zou het zeker niet doen! Als er geen zwaarwegende medische redenen zijn, dan kan ze gewoon 5 dagen werken. Wij letten op moment (met heel veel anderen) enorm op ons energieverbruik. Om maar te besparen, dan zou ik het een ander die misschien niet zo denkt het in de schoot werpen. Denk dat heel veel mensen t nu zwaar hebben.... Zou eerder paar boodschappen brengen of zoiets. Vind het ook nogal apart dat schoonmoeder er om vraagt. Wat betreft de relatie met je schoonmoeder: hier is het eigenlijk net zo. Schoonbroer in ons geval word op handen gedragen en wij moeten t maar uitzoeken.
Het kan mooi zijn. Maar ik ken ook genoeg mensen die dat zelf helemaal niet fijn vinden. Die zich verplicht voelen om hieraan te voldoen terwijl ze het eigenlijk niet willen. Die voelen het als enorme (groeps)druk.
Wij maken elke maand geld over naar mijn schoonmoeder en schoonvader die in het buitenland wonen. We kunnen het missen, ditzelfde zouden wij ook voor mijn ouders doen. We hebben hun dus ook al gezegd dat we gerust willen bij schieten voor de energie rekening of willen helpen met verduurzamen. Waarom zou ik een naaste familie lid in de problemen laten komen terwijl het een kleine moeite is om te helpen? Je schoonzus werkt misschien “maar” 3 dagen, maar vergeet niet dat ze alleenstaand is en ook nog eens jaren in de bijstand heeft gezeten. Dat is een hele overgang. Daarnaast betekent 5 dagen werken ook 5 dagen opvang, wie zegt dat dit loont!?