Niet aan beginnen zolang er aan de kant van de ontvanger ruimte voor verbetering is. En ja, 5 dagen gaan werken valt daar ook onder. Jarenlang heeft mijn partner zijn familie onderhouden, meer dan een modaal jaarsalaris. Zo nutteloos omdat de andere partij er vooral een luxe levensstijl van nahield ipv nodig voor basics. Ermee stoppen was zo lastig dat het een totale familie breuk geworden is.
Lekker makkelijk.. dus dan ga je 9 dagen per week werken? In dit geval kan schoonzus nog werken… maar zeg nooit nooit
Het heeft in veel gevallen wel nut. En in de gevallen dat het nu financieel misschien te weinig oplevert dan zorgt het in ieder geval voor meer werkervaring waardoor het je kansen op een betere baan naar de toekomst toe vergroot.
Meer werken als je alleenstaande bent heeft altijd nut. Je levert nooit meer toeslagen in dat dan het extra salaris dat je verdient. Toch is het vaak onder aan de streep maar 100 of 200 euro meer per maand voor bijvoorbeeld 20 uur meer werken per week. Dus is snap de rekensom in die zin wel. Ik ben minder uren gaan werken dan wat ik deed en lever wat vakantiedagen in ten opzichte van wat ik eerst had. Dus 1 dag per week werken in de schoolvakanties ipv alles vrij. Op mn loonstrook scheelt het wel iets, ongeveer 200 euro. Qua toeslagen krijg ik vast iets meer nu, maar dat is een paar tientjes verschillend. Het is niet dat ik te lui ben om te werken maar op deze manier meer tijd en rust vind voor mijn studie. En dat is fijn want uiteindelijk levert het me vast weer meer op met een afgeronde hbo. Mocht ik nu een keer krap komen te zitten dan heb ik nog een lieve vriend die me een beetje sponsort. En andersom heeft mn zus mij ook wel eens geholpen. In ruil daarvoor deed ik dan weer het een en ander voor haar.
Sorry ik kan jouw reactie totaal niet plaatsen? Mis ik iets 9 dagen werken? Dit gaat over iemand die 3 dagen werkt toch? Als desbetreffende persoon niet meer kan werken om welke reden dan ook, dan zijn daar instanties voor die je kunnen helpen of eventueel aanvullen als je daar recht op hebt.
Eigenlijk loont het in zoverre dat je je hand niet hoeft op te houden bij de gemeenschap. Dat je zelfvoorzienend bent. Het is prachtig dat we toeslagen hebben voor wie dat nodig heeft, maar op de een of andere manier is dat voor sommige mensen een "recht" geworden ipv dat je dus gewoon gaat zorgen dat je je eigen broek op kunt houden.
De vraag zou dan doodnormaal zijn als ze elkaar helpen. Schoonzus zou dan bijvoorbeeld hen ook kunnen helpen, op ander vlak dan financieel. Ja dan zou ik het best kunnen begrijpen dat dit cultuur is. De één helpt met geld, de ander met liefde, aanwezigheid, klusjes, oppas, koken enzovoorts. Maar dat hoor ik er niet in. Ik hoor niet dat schoonzus zelf ook dingen deelt en geeft. Daarnaast zeggen ze dat zij een hoger inkomen hebben en ze beide fulltime werken. Schoonzus wilde een aantal jaar niet werken omdat ze bij haar kind wilde zijn en kreeg bijstand. Dit is dus haar keuze geweest, ze koos voor minder geld door niet te werken. TS koos voor een betere financiële situatie door beide wel te werken. Alleenstaand of beide fulltime werken geeft dezelfde situatie dat kinderen naar opvang moeten. Schoonzus had ook op hun kinderen kunnen passen toen zij thuis was en TS en man beide werkten, daar krijg ik ook niet helemaal t idee van in dit verhaal. Ik snap je beredenering over behulpzaamheid in culturen. Echter zou je dan behulpzaamheid op allerlei gebied verwachten. En niet de één hoeft niet of weinig te werken en de ander werkt maar meer en compenseert die ander. En verder helpen we elkaar niet.
In mijn man zijn cultuur is de oudste zoon de hoofdverantwoordelijke voor het gezin als deze volwassen is. Soms een zware last maar zeker ook een heel dankbaar iets om te kunnen doen. Mijn schoonzusjes en broertje hebben dankzij hun broer een goede studie kunnen volgen aan een Engelse universiteit waardoor hun de kans hebben gekregen op een betere baan. Zijn vader heeft een tractor van ons gekregen waardoor hij niet alleen zijn eigen gezin maar het hele dorp kan voorzien van bepaalde gewassen. Nu iedereen afgestudeerd is zorgen we gezamenlijk voor hun ouders. Want waar hun vandaan komen heb je geen pensioen, je kinderen zijn je pensioen. Heb je geen eten is er altijd wel iemand in de familie waar je kan aanschuiven, zelfs bij je buren kan je aankloppen. Niemand die zoals velen hier een oordeel over je heeft of vind dat je het anders moet doen. Want vinden dat iemand anders moet handelen is zo ontzettend makkelijk vanaf de zijlijn.
Maar dat is wel een andere situatie met brussen en ouders die in een ander land met veel minder of geen voorzieningen wonen. Dan wonen in Nederland en dan ook nog eens de situatie hoe TS die omschrijft.
Ik zou er niet aan beginnen. Zeker niet structureel, want wanneer is het dan klaar? Als de rekening daalt, of als ze 4x per jaar op vakantie kan? En als ze op vakantie gaat (of luxe uit eten, nachtje weg, sieraden, merkkleding kopen oid) terwijl ik bijspring vind ik daar ook iets van, en dat zou mijn relatie met haar flink onder druk zetten. Tenzij je zelf het geld echt niet nodig hebt, zou ik er niet aan beginnen. Zou geld lenen nog wat anders vinden, maar dit is structureel geld weg geven. Dan zou ik daar liever een goed doel voor uitzoeken, zoals de voedselbank. Wel zou ik af en toe iets extra's doen. Dat doen wij nu ook bij vrienden/familie die krap zit. Grote tas boodschappen, dagje weg op onze kosten, nieuwe winterjas of een paar stevige warme schoenen.
In Nederland hebben ook genoeg mensen het moeilijk, wat is er mis mee om eens bij te springen voor je naaste familie als je het kan missen? Of eens iets extra te doen?Er word haast gedaan alsof het een grote zonde is. Terwijl ik alleen maar kan denken wees blij dat je zelf niet in deze situatie zit. Hoeveel ik hier lees dat mensen hun energie rekening niet kunnen betalen, doen deze mensen ook iets verkeerd? Is het ook hun eigen schuld Wij weten niet waarom schoonzus in de bijstand zat, waarom ze nu 3 dagen werkt. Er is direct een oordeel.
Absoluut. Dit ging ook niet perse om dit geval maar om de opmerking of er sprake was van een andere cultuur. Omdat het daar vaak wel gewoon is elkaar te helpen, zowel financieel als anders.
Maar men reageert ook op de informatie die wordt gegeven. Niks mis met iemand helpen. Dat beamen velen ook. Iets extra's doen is altijd een mooi gebaar. Ook al heeft iemand het niet nodig. Maar dat is wat anders dan voor een ander (schoonmoeder voor schoonzus) concreet en structureel om geld vragen. Elkaar helpen is 1 ding. En daar hoort in mijn ogen ook wel bij dat je eerst zelf alles doet om de situatie te verbeteren. Betekent dat meer werken? So be it. Ik kan ook niet parttime gaan werken. Je mag dan al blij zijn als iemand je in welke vorm dan ook hulp aanbiedt toch. Maar echt geld vragen voor een ander zou mij te ver gaan.
Kleine aanvulling: je weet ook niet precies wat er dan met dat geld wordt gedaan. Je kan structureel geld geven, maar misschien gaat het in theorie op aan shag en hondenbrokken. Even heel zwart-wit. Weet jij veel. Nee, dan zou ik veel liever af en toe een tasje boodschappen brengen en als ik iets zou willen geven wat meer 'op maat' is, dan zou ik concreet vragen wat ze op dat moment het meest nodig hebben.
ofwel die studies en tractor zijn van een heel ander prijsklasse dan in Nederland, of jullie zijn multimiljonair. In Nederland kost het gemiddeld 6000 euro per jaar aan een uni, en dat is nog maar heel gemiddeld, er zijn veel duurdere. Als je dat 4 jaar lang voor meerdere mensen moet betalen praat je over heeeeel veel geld. Daarnaast hoor ik je over: in man zijn cultuur. Wat als de cultuur van de partner anders is? Ik ga bij jou even uit van de Nederlandse, hier is dat niet gebruikelijk. Wat als jij dat niet wil, waarom gaat de ene cultuur boven de andere?
Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Meer werkervaring betekent niet automatisch een vergrote kans op een betere baan. Wanneer je bijv. jarenlang in de logistiek werkt voor een minimum inkomen, veelal ongeschoold werk, heb je niet meer kans om als secretaresse aangenomen te worden. Er wordt als eerste gekeken naar opleiding en werkervaring en dan pas je dus niet binnen het profiel. Mensen met geen opleiding klimmen dus maar moeilijk omhoog en zo blijft het cirkeltje rondgaan. Tenzij je intern door kan groeien of een opleiding kan volgen. Maar een werken/leren traject levert je op korte termijn ook niet veel op, je levert eerder in op salaris totdat je een diploma hebt behaald. Maar goed dat zijn natuurlijk ook allemaal gevolgen van eigen keuzes in het verleden, al kan niet iedereen daar altijd wat aan doen. Ik ben wel voor financiële onafhankelijkheid, dus dat je er alles aan doet om het zelf te redden, maar het moet niet zo zijn dat iemand daaraan onderdoor gaat. Al denk ik dat er in het geval van ts haar schoonzus nog vele andere mogelijkheden zijn qua hulp via de gemeente of het beter verdelen van (meer) werkuren waardoor er minder opvang nodig is.
Structureel: absoluut niet. Stel dat er incidenteel iets is (bijv. auto die noodzakelijk is voor woon-werkverkeer kapot en geen geld voor de reparatie) dan zou ik gerust geld geven. Maar het lijkt me niet verstandig om iemand structureel (nòg) hulbehoefd(er) te maken. Ze had inderdaad in het verleden andere keuzes kunnen maken. De overheid gaat dadelijk ook bijspringen. En ze heeft zelf inderdaad ook nog genoeg ruimte in haar week om haar inkomen aan te vullen.
Toen mijn schoonzusjes/broertje studeerden hadden we het niet heel breed, mijn man heeft er hard voor gewerkt om dit voor ze te betalen en zijn gezin te onderhouden. Voordeel was wel dat ze niet tegelijk studeerden, een studie jaar kostte toen omgerekend 3000 euro. Het is het waard geweest want dankzij deze diploma’s hebben ze nu allemaal een goede baan in Dubai. Een tractor hoeft niet duur te zijn, mijn schoonvader wilde absoluut geen splinternieuwe maar gewoon een oude Ferguson. Wij zien het als een investering, want zoals ik al aangaf kan hij nu meer verbouwen en dus meer mensen voeden. Waarom zou de ene cultuur boven de andere gesteld moeten worden? Hier gaat alles in overleg net als in elk ander huwelijk.