Je intentie is mooi. Je wilt hen het gevoel van mindere zijn besparen. In het geval dat ze vmbo gaan doen en je ouders zien dat jij blij en trots op ze bent verandert hun houding wellicht ook. Met praten en uitleg kun je ook verder komen al komt dit misschien niet altijd binnen zodat ze het ook voelen als de overtuiging zeer hardnekkig is. Mijn ouders hebben nooit iets negatiefs gezegd en als ik vraag hoe ze er tegenaan kijken weet ik zeker dat ze zeggen dat het hun niet uitmaakt en ze evenveel van mij houden. Maar ik zie wel hun trots tov mijn zus en bij mij niet via non-verbale communicatie. Zo een overtuiging kan heel hardnekkig zijn merk ik bij mezelf, want als ik er over nadenk vind ik niet dat prestatie of opleidingsniveau uitmaakt maar toch voel ik het. Gelukkig lijkt dat bij jou minder erg, want je kunt er zelf anders tegenaan kijken dan je ouders en je gevoel gaat daarin mee denk ik. Maar het blijft lastig als anderen in je omgeving wel zo denken. Grootouders kunnen veel invloed op een kleinkind hebben.
Toch vind ik het gek dat mensen zo denken over kinderen op deze leeftijd. Er zijn mensen die beginnen op een laag niveau en zich uiteindelijk via school of werk helemaal omhoog werken. Er zijn ook mensen met een hoog niveau die uiteindelijk werk gaan doen op een lager niveau maar daar heel gelukkig van worden, of gewoon geen interesse hebben in een carrière. (Ik heb gewerkt met een vrouw die de universiteit had afgerond en al jaren achter de kassa zat en dat heerlijk vond. Deed haar werk, sloot de boel af en ging naar huis, zei ze daar over. Heerlijk zorgeloos vond ze dat) Dat weet je toch nog niet van kinderen tussen de 12-18? Zo jammer om daar over teleurgesteld te zijn… Niet tegen een van jullie trouwens, dit stukje, maar gewoon voor al die grootouders die zo’n druk leggen
Mijn ouders zeiden altijd: " Het maakt ons niet uit wat je wordt. Zolang je maar een hele goede bakker wordt, wanneer je bakker wilt worden. " Dit voelde voor mij nog steeds als veel druk, omdat het nog steeds prestatiegericht is en ik het nog steeds heel goed moest doen.
Ik heb vroeger mavo daarna mbo afgerond Broertje havo en hbo Zusje heeft de middelbare op laagste niveau niet afgerond dus alleen een basisschool diploma op zak…
Dat lijkt mij ook benauwend. Nog erger zelfs dan opleidingsniveau. Daar kun je je soms nog naartoe werken en weer ontspannen als het eenmaal is gelukt. Maar als bijv. bakker zijn blijkbaar niet genoeg is dan is het een blijvende vraag om te presteren. Daar kun je heel je werkende leven last van hebben. Heb ik trouwens ook van opleidingsniveau, maar mijn ouders waren überhaupt prestatie gericht. Dus het was ook breder dan dat.
Heb zelf ouders zonder schoolopleiding. LTS en huishoudschool en beiden niet afgemaakt. Ik kreeg een havo advies maar ik had geen idee wat ik moest doen. Leren, huiswerk, plannen?? 3 verhuizingen verder vmbo kader afgemaakt. Toen mbo 4 de juridische opleiding. Daar geleerd om te leren en te plannen. Door naar hbo rechten en binnen het jaar had ik mijn P. Toen rechten aan de uni gaan doen en in 4 jaar met Master afgerond. Ik werk inmiddels bij een verzekeraar en verdien veel meer dan mijn ouders en familie. Een goede opleiding maakt het gewoon makkelijker. Mijn dochters zijn 7 en 5 jaar. Ik wil er echt alles aan doen dat ze minimaal een havo afmaken. Ik moest op vmbo op mijn 15e een richting kiezen. Ik had geen idee. Wiskunde laten vallen dus kon niet meer naar vmbo t. Wat had ik graag gehad dat mijn ouders me af en toe bij de hand hadden genomen. Had me ook een flinke studieschuld gescheeld. Met havo kun je naar vwo of hbo. Alle mogelijkheden open. Mijn oudste scoort ook al heel goed in groep 4 dus dat zit er echt wel in. Mijn zus is ook een stapelaar. Vbo diploma, mbo 3 en mbo 4 en begint in september op hbo verpleegkundige. Echt zo trots op haar.
Je bedoelt bij havo advies zoals bij jou ook echt naar de havo gaan? Bij een lager advies zou ik eerst goed nadenken of je ze een trapje hoger laat beginnen, het kan goed uitpakken, maar soms ook niet en dat brengt misschien veel stress en teleurstelling/ verdriet met zich mee. Sommige kinderen hebben gewoon meer tijd nodig om de ladder te beklimmen al kunnen ze het uiteindelijk wel. Het is mik overigens wel gelukt om na vbo advies mavo te doen en vanaf daar ook de ladder te beklimmen. Het hangt er ook weer vanaf wat je kind leuk vindt en wat je kind het beste ligt voor de toekomst, maar dat is met 15 jaar inderdaad niet makkelijk te beoordelen. Als ze het dan niet weten en ook de ouders geen idee hebben zou het mooi zijn als havo zou lukken, dan heb je uiteindelijk meer keuze maar ik zou het niet te veel pushen en kijken wat ze werkelijk aankunnen en hen ook bij de keuze betrekken.
Vind ik best heftig om te lezen wat is er mis met mavo? Of met vmbo? Ik heb een dochter die met gemak VWO tweetalig heeft gedaan. Daarna naar de universiteit. Ze heeft tijdens de coronatojd zonder vertraging haar bachelor afgerond met mooie cijfers. Dat vraagt veel zelfdiscipline om in je eentje op je zolderkamertje achter de pc alles te doen. Nu is ze bezig met een master. Maar haar zus begon op de (door jou zo fel begeerde) Havo. Maar oh wat heeft ze het moeilijk gehad. Heel veel verdriet, frustratie en ellende! In het tweede jaar regende het onvoldoendes. Het ging gewoon echt niet. Ze is afgestroomd naar de mavo. Heeft daarna mbo gedaan. Daar was ze als een vis in het water Nu werkt ze met veel plezier in de kinderopvang. Mijn dochter is gelukkig. Dat wil ik zien. Mijn ene zoon had al op de basisschool een broertje dood aan huiswerk. Zelfs toen kostte het ons veel moeiteen strijd om hem het beetje huiswerk dat ze kregen te laten doen. Hij zou uitgaande van zijn Cito waarschijnlijk havo moeten kunnen. Maar dat zou betekent hebben dat we 5 jaar lang ellende over het huiswerk zouden hebben. En dan nog maar afwachten of al die strijd een havodiploma zou opleveren. En zou hijzelf daar gelukkig van worden? We hebben gekozen voor vmbo. Geweldig naar zijn zin gehad. Met een prima cijferlijst afgerond. Hij kreeg het compliment mee bij de diplomauitreiking dat hij zo'n harde werker was. Nu doet hij een MBO 4 opleiding, waar hij opnieuw het heel goed naar zijn zin heeft en mooie cijfers haalt. Wat hij hierna gaat doen? Werken? HBO? Ik weet het niet. We zien dat wel. Maar hij is gelukkig. En dat is mij meer waard dan een havodiploma!!
Ik heb niks tegen vmbo. Maar Mijn kader tijd qas vreselijk. Nergens aansluiting en vreselijke praktijkvakken. Ik wil dat gewoon anders voor mijn kinderen. Met vmbo t kun je tegenwoordig ook makkelijker opstromen. Mijn dochter leert ook makkelijk. Iedere ouder wil het beste voor zijn kind en stel Day dat echt mbo is dan is dat helemaal prima maar dan liefst wel met vmbo t. Het gaat mij erom dat kinderen de keuzes niet kunnen overzien. Je als ouder moet ondersteunen. Maar ik steek niet onder stoelen of banken dat ik op voorhand het liefst een havo heb. Met een iq van rond de 115 moet dat ook gewoon kunnen.
Mijn dochter heeft een IQ van 120 (is getest) en dat gaat niet lukken. als een kind op z’n plek is op vmbo t, havo of vwo dan is dat helemaal fijn, maar sommige kinderen zijn op hun plek op vmbo kb of bb. Ook als hun ouders dat niet waren. Dan is het meer projecteren dan ondersteunen
Het is heel erg dat jij zo'n beroerde tijd hebt gehad op die school. Maar kijk goed naar je kind. Een IQ is ook maar een cijfertje. Niet elk kind is in staat om de havo te doen. En als jij er nu al zo op aanstuurt voelt het misschien wel voor je kind als tekortschieten. Ook met vmbo GT kun je doorstromen naar de havo. En anders via MBO naar HBO. Jij vond die praktijkvakken vreselijk, maar een ander voelt zich daarbij juist in zijn element. Door jouw negatieve ervaring heeft voor mijn gevoel bij jou alle vmbo afgedaan.
Het verschil in trots zijn hoeft niets te maken te hebben met niveau op school. Hier 3 verschillende niveaus, degene die het makkelijkst kon leren, heeft daar het minst uit gehaald. Diegene was wel heel goed in sport, dat heeft ze ook op hoog niveau gedaan, daar kon ik niet tegenop, ondanks dat ik zonder al teveel moeite mijn opleidingen heb gehaald.
Eh oke... Stel, je dochter scoort nu goed in groep 4, maar dat is geen uitzondering. Stel ze zakt toch wat af de komende jaren, wat ga je dan doen? Bijles geven? Je kunt van een dubbeltje geen kwartje maken, alleen een super ongelukkig dubbeltje. Wil je dat? Alsof je met MBO geen mogelijkheden hebt? Je moet wel vwo of hbo aankunnen anders heb je niks aan je havo diploma waar je je rot voor hebt gewerkt, wellicht zonder hobby's en sociale contacten want daar had je geen tijd voor omdat je moeder vond dat je wel minstens dat havo diploma moest halen.
Ik wil patty86 wel even verdedigen hierin, want er staat nergens dat ze direct naar de havo moeten. Dat kan dus ook via vmbo. Uit haar verhaal maak ik op dat ze vooral een goede toekomst wil voor haar kinderen. Beter dan wat ze in haar omgeving ziet. Alleen het idee dat dit pas kan vanaf havo niveau is onjuist. Mbo 4 eindigt ook gelijk aan/net boven havo niveau. Afhankelijk van het doel en het karakter van het kind kan je samen een route kiezen. Sommige kinderen gaan liever werken, anderen studeren nog even door. 't is maar net waar ze gelukkig van worden.
Ik vind dit eigenlijk best heftig om te lezen, hoop ook dat je beseft dat het niveau van opleiding absoluut geen garantie is tot het hebben van aansluiting/ goed op je plek zitten/niet gepest worden. Het enige wat ik lees ( maar dat kan ik natuurlijk verkeerd hebben) is een ouder die (on)bewust druk op de kinderen legt omdat de inzet havo ia.
Ik zou niet teleurgesteld zijn als één van mijn kinderen beter af is op het vmbo. Maar dan zou ik dat wel in moeten zien. Als ik echt het idee heb dat het niet de juiste plek is dan ga ik wel extra mijn best doen om te helpen en te motiveren. Maar dat heeft bij mij niks met trots te maken. Mijn oudste heeft een scheef profiel. We zijn vrij strikt met lezen en hij krijgt 1x per week bijles. Wij als ouders zijn beiden dyslectisch. Daarom let ik hier goed op. Ik vind bijles geen vies woord. Ik hoop voor hem dat hij het voldoende weet recht te trekken en er op een gegeven moment niet zoveel moeite voor hoeft te doen. Het is een denker/ontwerper en niet echt een doener. Hij houdt van wiskunde en ik vermoed dat hij iets in die richting zal doen. Het verschil tussen mavo en havo is groot als je kijkt naar dit vak. Maar ik ga er niet tot in den treuren achteraan rennen of teleurgesteld zijn als hij toch beter af blijkt te zijn op het vmbo. Mijn middelste is heel leergierig en loopt een eind voor. Als zijn leren stil zou gaan staan dan zou ik me zorgen gaan maken of het wel goed gaat met hem.
Dan zou je juist moeten kijken wat bij je kind past, ipv je eigen ervaringen op ze te projecteren mbt kader… Jij zat blijkbaar niet op de goede plek, waarom zou je dat wel voor je kind willen, als havo gewoon niet haalbaar is of een worsteling zou zijn. Daarbij is Bblindstaren op iq sowieso niet zo’n goed plan.
Dankje. Ik ga helemaal niet pushen en bijles doen in principe. Wat ik wel kan doen is helpen, plannen en organiseren. Mee naar een opendag. Huiswerk begeleiden. Ik ben echt compleet aan mijn lot overgelaten met stapelen en een flinke studieschuld tot gevolg. De kinderen waar mee ik in de klas zat hebben nu bijna allemaal tijdelijke banen, worden ontslagen als ze een vast contract moeten krijgen. Altijd financiële problemen. Ik wil dat niet voor mijn kinderen. En natuurlijk een goede loodgieter of stukadoor verdient ook prima. En er is niks mis met een echte vakopleiding. Met een havo of vmbo t havo. Heb je nog alle mogelijkheden. Bij ons in de regio hebben ze havo 6 route. Ze kunnen daarna op hun 17e beter kiezen. Ik verwacht dat mijn kids minimaal vmbo t gaan doen en dat is ook het gemiddelde landelijk gezien. Ik laat ze heusdec niet ongelukkig op hun tenen lopen. Maar ik wil wel dat ze eruit halen wat erin zit. Een 12 jarige haalt niet alle intrinsieke motivatie uitzichzelf. De maatschappij stelt tegenwoordig hoge eisen en een huis kopen en een vast contract worden steeds moeilijker. Terwijl ik dus nu altijd een vaste aantrekking heb, genoeg salaris. Kids kunnen krijgen wat nodig is. Dat geeft zoveel rust. Dat gun ik hen ook.
Ik vind dat hele normale dingen, die niks te maken hebben met "ik zal er alles aan doen om te zorgen dat ze minimaal havo doen". Ik ga mijn kinderen ook helpen met plannen en organiseren. En naar elke open dag die ze maar willen en huiswerk begeleiden zover mogelijk. Maar dat staat absoluut los van het niveau wat ze gaan doen.