Ik zou willen dat je gelijk hebt. Maar helaas moet je vaak ieder dubbeltje omdraaien met minimumloon en toeslagen. En dat weet ik uit eigen ervaring.
Uit alle wetenschappelijke onderzoeken blijkt wat anders. Kijk eens naar klassen of waar je wieg staat. Ik dacht vroeger ook dat iedereen alle kansen krijgt en dat ieder kind gelijk is. Helaas blijkt dat niet zo te zijn. Er zijn maar weinig kids die zonder support vanuit huis zonder problemen de middelbare school doorlopen. Het aantal particuliere scholen is nog nooit zo hoog geweest. 1 op de 4 kinderen krijgt bijles of op een andere manier hulp.
Waarmee je alleen nog maar meer problemen krijgt voor de kinderen die deze mogelijkheden niet kunnen krijgen. We maken zelf dit systeem.
Dat zeg ik ook niet. Uit jouw tekst haal ik dat jij denk dat het krijgen van een baan die meer betaald krijgt als het minimumloon, het kopen van een huis en het doen van leuke dingen samen hangen met een havo etc opleiding. Daar ben ik het niet mee eens, dat heeft te maken met je inzet. Mijn man heeft lts en is meteen na school gaan werken. Werkt nu 30 jaar bij dezelfde werkgever, via de werkgever diverse cursussen gevolgt ,heeft dus ook een vast contract, hebben een eigen huis en doen leuke dingen. Mijn sz heeft een hbo opleiding afgerond , kreeg een baan aangeboden, die heeft ze afgeslagen omdat haar de reistijd ( half uur ) te lang was en is daarna nooit meer gaan werken. Heeft regelmatig financiële problemen die mijn sm dan maar weer oplost. Als een persoon zich ergens niet voor wil inzetten dan is het voor anderen ( b.v ouders) trekken aan een dood paard.
Maar de opkomst van bv bijles komt gedeeltelijk ook doordat het onderwijs nu onder druk staat. Hier bv een voelbaar lerarentekort (veel invallers voor bv maar 1 of 2 dagen, soms geen invaller kunnen vinden, dan klassen moeten samenvoegen of kinderen naar huis sturen). Plus de grenzen van passend onderwijs zijn hier ook in zicht, er kan veel, maar sommige kinderen hebben veel last van veel wisselingen van leerkracht, waardoor de rest van de klas er ook last van heeft. Dat kont de leerresultaten niet ten goede. Nu gaat niet alles om resultaten, maar helaas is dat wel waarop kinderen al heel jong worden beoordeeld. Sommigen krijgen zonder bijles niet de kans te laten zien wat ze kunnen, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik begrijp dan wel dat ouders hun kind willen helpen, want een te laag eindadvies is gewoon soms écht vette pech; een niveau opstromen is heel veel lastiger dan in de brugklas toch afstromen. En soms zit een kind dan dus jaren onder niveau re werken - kun je behoorlijk recalcitrant van worden, of moedeloos. Ik hoop dat er iets bedacht kan worden zodat echt ieder kind gelijke en eerlijke kansen heeft, ik snap dat bijles bijdraagt aan het probleem, maar individuen kun je niet het gekraak van het systeem kwalijk nemen… Dan moet je toch anders gaan beoordelen bv.
Kansen(on)gelijkheid vind ik een totaal andere discussie. Ook op het vmbo kun je je kind goed begeleiden en ook op het havo/VWO zitten kinderen die 0 ondersteuning van thuis krijgen.
Met die inzet ben ik het met je eens hoor. Maar na de lts gaan werken is wel lastiger in de huidige maatschappij. Ik heb 2 collega's die zo vanaf de schoolbanken begonnen zijn. Nu kom je zonder hbo niet eens binnen.
Mag ik vragen naar de individuele zorgplannen van je jongste? Hier volgens mij gelijke diagnoses maar school doet geen ene moer..... mag ook per pb anders
Dat is ook het jammere van de huidige maatschappij, alles wordt afgewogen aan de hand van de papiertjes die je hebt. Bij mijn man komen nieuwe collega's binnen met hele mooie papieren maar in de praktijk veel minder capabel zijn en die ze echt net zoveel moeten begeleiden als de praktijk leerlingen die er hebben lopen, terwijl ze op papier eigenlijk alles zouden moeten kunnen.
Ik ben het wel met je eens dat je je kinderen moet motiveren om eruit te halen wat erin zit, maar vooral om te kunnen bereiken wat hij/ zij ambieert. Ik vind dat je wel erg eenzijdig naar het VMBO kijkt. Mijn zoontje van 7 zie ik later niet echt met zijn handen werken, ik zou het fijn voor hem vinden als hij Havo kan gaan doen, niet omdat ik VMBO te min vind, maar omdat ik weet dat professionele bedrijven nu eenmaal vaak HBO/ WO vragen. Ik ben bijna een uitzondering met mijn HBO binnen mijn bedrijf. Maar wordt het vmbo dan komt het ook helemaal goed, het gaat om instelling. Mijn neefje is echt iemand die bezig wilt zijn, hovenier, meubelmaker zijn zomaar beroepen die ik hem zo zie doen. Hoveniersbedrijven in onze omgeving hebben het mega druk en hebben een meer dan goed inkomen. Meubelmakers zitten er ook heel goed bij moet ik zeggen. Ik zou het alleen maar motiveren als mijn zoontje daar gevoel/ aanleg voor zou hebben. Het is dus wat mij betreft niet: ik wil dat mijn kinderen havo gaan doen. Voor mij is het ze helpen begeleiden naar een voor hun leuke en passende opleiding voor een baan waar ze later gelukkig van worden en waar ze een prima basis mee kunnen krijgen.
Stimuleren wat passend is bij hun kunnen vind ik niet meer dan vanzelfsprekend, maar als het niet lukt, dan zijn er ook vast andere mogelijkheden. Via vmbo-tl kom je er wellicht ook. Op mijn werk vragen ze bijv VWO werk- of denkniveau. Dat vind ik meer van deze tijd.
Ik besef zeker wel dat een thuissituatie verschil kan maken, stimulans vanuit huis helpt zeker, maar als je als kind het niet aankunt op de Havo (kan om verschillende redenen, op je tenen lopen, geen zin, spijbelen, geen hulp kunnen/durven vragen) ligt dat niet alleen aan de thuissituatie. Wat betreft het omgaan met huiswerk zou er m.i. op de basisschool meer aandacht voor moeten zijn, als je daar al een goede basis legt, hebben denk ik heel veel kinderen profijt van. En je laatste zin ... Sorry, maar dat wil ik mijn kind niet aan doen. Dat lijkt meer op: jij moet gaan doen wat mij niet gelukt is. Want ook al is dat met de beste bedoelingen, ik heb helaas meerdere voorbeelden in mijn omgeving die daardoor later hopeloos met zichzelf in de knoop kwamen. Het vervullen van de droom/wens van de ouders. Je MOET dat niet, je MAG je kind daar natuurlijk bij helpen, maar daarin staat toch hopelijk ook het geluk van je kind voorop TIJDENS zijn/haar middelbare schoolperiode?
Mijn dochter is 15. Op basisschool klas overgeslagen, toen naar gymnasium gegaan. 3 jaar ellende. Afgestroomd naar havo. In de 4e 1 vak versneld examen gedaan maar verder aan het begin van de 5e volledig vastgelopen door een combi van autisme, depressie, enorm gepest worde, angsten en corona. Zit dus nu sinds november fulltime thuis. Boeit niemand iets, ook de school en leerplichtambtenaar niet. Erg onzeker en ongelukkig is ze nu. Na de zomer gaat ze op het mbo starten. In ieder geval een creatieve opleiding en waarschijnlijk 1 die haar in 3 jaar de praktische kanten leert van het vak waarin ze uiteindelijk wil gaan werken. Droom daarna is de filmacademie en de weg daarnaar toe is nu misschien anders dan ze eerst dacht, maar had ze havo wel afgemaakt, dan was ze met 15 jaar echt niet door de auditie van haar droomopleiding heen gekomen. Nu moet ze misschien wel 'onder' haar niveau een opleiding gaan doen, maar wel lekker de helft van de opleiding stage, en aangezien ze heel volwassen is voor haar leeftijd is dat veel fijner dan nog jaren tussen leeftijdsgenootjes met totaal andere interesses in de schoolbanken zitten. En is ze klaar, dan heeft ze een beroep geleerd. Jongste is 6, een bijzonder geval, geobsedeerd door taal en spelling. Scoort hoog, komt enorm wijs over. Moeite met omgang met leeftijdsgenootjes. Hij gaat getest worden op iq en autisme omdat school graag handvatten wil om hem datgene te bieden wat hij nodig heeft. Waar hij uit gaat komen? Geen idee.... hij wil astronaut worden en op de middelbare school alvast Russisch leren ter voorbereiding. Hij gaat in ieder geval niet naar de school van zijn zus, dat heeft in veel opzichten zo beroerd uitgepakt...
Prwcies. Vertel mijn dochter die niet meer wil leven door haar middelbare schooltijd maar dat het er (makkelijk) inzit dus dat ze door moet.... ze zet nooit meer 1 stap binnen die school. En wij als ouders staan daar achter. Terwijl we zelf beide universitair geschoold zijn. Het schoolsysteem past gewoon niet bij haar, en we zien haar liever gelukkig!
Pffff, lees net je andere post, wat een ellende heeft jullie dochter al meegemaakt zeg Ik hoop dat ze op het MBO een fijne/betere tijd mag beleven en weer beter in haar vel komt te zitten. Man man je hart breekt toch als je dit hoort ...
Tjonge wat een moeilijke tijd hebben jullie achter de rug. Ik hoop heel erg voor jullie dat jullie dochter het goed naar haar zin zal hebben op het mbo. ❤️
Dank je wel. Ik hoop dat ze ook helemaal gaat opleven en nog een paar jaar onbezorgd kan groeien naar volwassenheid. Er zit zoveel leuks en creatiefs in haar, dat moet er uit gaan komen.