Dat heb ik dus ook... Denk ik van "stop nu met lezen, je maakt het jezelf zo moeilijk op het werk" maar ik kan het gewoon niet... ook de papieren krant krijgen we hier op het werk en ik KAN het gewoon niet laten om ALLE getuigenissen te lezen.... Ook tijdens de 20 seconden stilte had ik serieuze brok in m'n keel... Voorzitter van onze PZ had eerst nog wat verteld over het ongeval en de familie en de hulpverleners (niet politie op zich maar al de anderen ook uiteraard, hoe dan ook zijn het in principe collega's) Goh wat had ik het moeilijk... En dan denk ik "kind, ga toch niet wenen hier, je kent niet eens iemand ervan" maar toch... ben een gevoelig type en zeker omdat er nu zoveel ouders hun kind verloren zijn, als je dan denkt aan je eigen kind... pffff... Voor 1 meisje werd zelfs de gebitgegevens gevraagd om te kunnen identificeren... Eentje hebben ze via DNA onderzoek moeten doen volgens een collega Hoe ziet dat kind er dan wel niet uit... Vind het zo verschrikkelijk!
Hier ook veel gevoeliger sinds ik zelf mama ben. Dan weet je pas hoeveel je van die wezentjes kan houden. En nu met die zwangerschapshormomen, maakt het er niet makkelijker op...
Meisje89, je kent het kind niet maar je leeft gewoon met hun mee en je hebt zelf ook kinderen, het raakt je gewoon automatisch aan. Tenminste bij mij wel. Woon jij in de buurt van lommel?? Ik heb van een moeder gehoord dat hun gezichten niet eens meer te herkennen is, maar waar ze dat heeft gelezen of gezien heeft weet ik niet.
Lommel ligt hier een half uurtje vandaan, niet zo ver dus. En idd sommige kinderen zouden er verschrikkelijk uit zien en onherkenbaar zijn. Identificatie werd eerst ook geprobeerd door middel van foto's van kledij, opdat de familie van de rest gespaard zou blijven als ze hun kind daaraan herkenden.... Bij sommige zouden ledenmaten afgerukt zijn Dus zwaar verminkt... Gezichten dus waarschijnlijk ook. Wat ook aannemelijk is als je de voorkant van de bus ziet... En met rondvliegende stoelen.. pfff Nijntje: hier niet zwanger en zo al moeilijk, wil niet weten hoe ik reageerde moest ik ook nog eens de zwangerschapshormonen hebben...
Ik heb geen minuut stilte gehouden, lees het net pas, maar de kinderen zijn hoe dan ook in mijn gedachten. Net de getuigenissen gelezen. Pff, dan houd je het ook niet droog. Sinds het overlijden van mijn dochter ben ik nog 10x emotioneler geworden geloof ik. En een schrale troost dat de meesten niet alleen zijn gestorven. Als je weet dat je kind met pijn is gestorven, dan is dat nog erger dan dat je kind sowieso sterft. Ik kon het idee niet aan dat mijn dochter* moest lijden. Dat moet dus ook verschrikkelijk zijn voor die ouders, dat hun kindjes zonder hen moesten overlijden, met pijn.. Dat ze maar in vrede mogen rusten, arme lieve kindjes..
Alle overledenen zijn in België aangekomen. Ook worden er nog enkele (ik geloof dat ze 6 zeiden op de radio) medische vluchten "ingericht" om nog een aantal gewonde slachtoffers over te brengen naar ziekenhuizen hier in België. Vind ik wel goed, zo in een vreemd land, na zo'n gebeurtenis. Ik zou ook liever dicht bij mijn familie zijn dan.
Ja vooral ook als je de taal niet eigen bent. Dat moet ook raar geweest zijn voor die kinderen die niet zo zwaar gewond waren. de hulpverlening wil je gerust stellen, maar je snapt het eigenlijk niet...
Ja maar er werkten in dat ziekenhuis ook (toevallig!) Limburgers. Dus die konden wel een hoop tolken daar. En misschien dat die van Heverlee toch ook wel wat Frans kunnen. En misschien wat Engels met ze praten? Geen idee... Lijkt mij iig lang om op zo'n moment, maar half wetende wat er gebeurd is, zonder je ouders te moeten zijn. Geen vriendjes of dergelijke. Niet weten hoe het daarmee gaat, en dan achteraf moeten horen dat meer dan de helft overleden is..
Kon het weer niet laten om op site van de krant te kijken Weer huilen... De kisten van de kinderen die uit het vliegtuig worden gedragen op de luchthaven in Melsbroek Zoveel kleine witte kisten (filmpje) Overledenen in colonne naar huis gebracht - Hbvl.be
Bij dit artikel staat een foto van de fatale muur... De ouders hebben er een boodschap opgeschreven voor hun overleden zoontje Nu de site maar weer even afsluiten voor er iemand op mijn bureau staat terwijl ik zit te wenen Pers brengt bezoek aan ramptunnel - Hbvl.be#
Toch nog een klein lichtpuntje na al de ellende: 1 van de 3 meisjes in het UZ van Lausanne is gister ontwaakt. Maar is nog steeds geen garantie dat ze buiten levensgevaar is, ik hoop dat ze blijft volhouden!! Nog 2 meisjes in kunstmatige coma gehouden, 1 meisje ontwaakt - Hbvl.be
Zat hier om 11h thuis voor tv. Zo onwezenlijk, zelfs A'pen Centraal stond doodstil. M'n vriend stuurde me ook een mail: om 11h stond iedereen op zijn werk recht achter z'n bureau - ze hebben een 'open office' en dus zag je plots een 80-tal mensen rechtstaan, heel stil. Hij was er echt niet goed van. En verder herken ik wat er al meermaals geschreven werd: je wordt gewoonweg naar het nieuws gezogen, wetende dat je gaat janken. Al vind ik het er ook ver over dat men persé foto's van de kinderen en families wil publiceren. Wat is daar de toegevoegde waarde van? Eenieder kind en volwassene die daar het leven gelaten heeft is er 1 te veel...
Vind vooral dat achternageloop bij de ouders er heel hard over gaan. Ze krijgen niet eens de kans om in stilte, steunend op elkaar, zonder gezeik, naar het funerarium of de fatale plek in de tunnel te gaan... Overal willen ze foto's van maken... Denk dat ze 't zo al méér dan moeilijk genoeg hebben... Ook de familie die woensdagochtend op school was, meteen die camera's in hun gezicht, echt erg..
En Kwek, dat van je vriend op kantoor, zou er ook even "stil" van zijn, je snapt wel wat ik bedoel... Pakkend... Daarom vond ik het hier zo zielig dat de voorzitter niet eens de tijd nam voor 1 minuut, schijnbaar hecht hij er weinig belang aan, terwijl dat volgens mij voor heel wat anderen wel echt belangrijk is. Ikzelf vind ook wel dat, uit respect, zoiets gewoon "even" moet kunnen. Wat is een minuut nu.... De familieleden en vrienden van de slachtoffers zijn er hun hele leven kapot van..