Even nieuwsgierig naar de aanpak van anderen Wat doen jullie bij negatief aandacht vragen. En bedoel dus daarmee wanneer een kindje constant de aandacht vraagt door dingen te doen die niet mogen of ongewenst gedrag laat zien. Bv wanneer je tegen 1 van je andere kindjes zegt dat iets niet mag en eentje gaat dat juist doen. Of steeds van alles doen waarvan het al lang bekend is dat het niet mag. Bij 1 keer werkt afleiden meestal wel, maar wat als het doorgaat?
Hier is dat ook aan de hand momenteel. Ik waarschuw 3 keer en dan echt op ooghoogte, aankijken en vragen of ze het begrepen heeft. Dan heeft zij vaak al door dat het niet oké is. De 3e keer probeer ik haar ook af te leiden met iets anders. Als ze dan toch doorgaat kan ze even nadenken op de gang. Moet wel zeggen dat manlief helaas nog niet altijd doorpakt en dat ik dat soms op maandag wel merk zeg maar. Gelukkig gaat het steeds beter
Wat je zelf al zegt: eerst proberen de situatie te redden met een grapje, afleiden, etc. Maar als dat niet werkt krijgt ze gewoon, heel ouderwets, straf. Standaard straf is hier: even in de tuin gezet worden. De "naughty spot" dus. Is tegenwoordig allemaal niet pedagogisch verantwoord, maar ze kunnen me wat
Welke leeftijd? Dat soort gedrag wijst mij er altijd op dat ik zelf niet echt lekker bezig ben. Dus dat los ik op door even gericht aandacht te geven, door te spelen of lezen en daarna even uit te razen buiten. Kinderen die negatief gedrag laten zien, hebben positieve aandacht nodig. Hier blijkt dat mijn kinderen na een op een aandacht daarna weer prima zelf spelen.
ik heb geen specifieke leeftijd voor ogen, het is ook niet een actueel probleem hier, maar ik had het er toevallig met 1 van mn oppasouders over en was benieuwd hoe jullie dat aanpakten. Maar laten we zeggen oudere peuters (3+) en kleuters of ouder. Voor 3 jaar geloof ik niet dat ze dit bewust doen. Maar om mij heen heb ik echt wel eens kinderen gezien die dat lang kunnen volhouden en de aanleiding bv alleen maar is dat ze hun zin in iets niet kregen.
Hier ook afleiden en vervolgens haar gericht met iets anders laten spelen... Soms benoem ik het ook wel al; Ik vind het vervelend dat je je zusje pijn doet, het is niet leuk om te duwen... Wat zou jij ervan vinden als jij geduwd wordt? Nee precies dat is niet leuk Ik wil niet dat je dat nog een keer doet... Als ze het dan nog wel een keer durft te gaan doen... Dan wordt ik boos en sluit ik haar even buiten ( even in de gang, in de hoek etc, of even van tafel als we daar zitten ).... Zo doe ik het...
Ik heb op moment ook zo'n peuter die alles doet wat niet mag. Wat ik doe is ik hem even duidelijk maken dat het niet mag maar als hij blijft door gaan waarmee hij bezig was, probeer ik hem af te leiden door samen te gaan zitten en een boekje te lezen of een spelletje te spelen. Ik denk dat wanneer een kind op een negatieve manier aandacht vraagt dat je het beste de probleem met positief aandacht kunt oplossen i.p.v. te straffen.
nou in het voorbeeld thuis deed het jongetje beetje te ruw met zn broer en mama voorzag ongelukken dus gevraagd of de heren wilden stoppen, grote broer stopte en ging tekenen, kleine broer werd dus boos en schopte tegen zn auto's. Moeder vraagt om dat niet te doen en vroeg of hij ook wilde tekenen, dan gaat hij steeds de potloden van broerlief afpakken, toen zn moeder daar iets van wilde zeggen, stopte meneer demonstratief zn vingers in zn oren. Moeder wilde proberen te negeren door er geen " ding" van te maken en ging koken. Zoonlief mikt vervolgens nog wat auto's door de kamer en zo een opeenstapeling van dingen. We hadden het er dus over dat naar de gang sturen een optie is, maar daar wordt hij ook boos van, dus door te negeren probeerde zij het gedrag te stoppen, maar zo is hij wel een uur doorgegaan.
Vanaf die leeftijd ben ik meer van een duidelijk gesprek. En het eerste gesprek is lief en uitleggend, ik vraag de kinderen wat er aan de hand is en waarom ze iets hebben gedaan. Als het gedrag vervolgens doorgaat ben ik duidelijker. Ik zeg streng dat ik die geintjes beu ben, en dat het voor niemand leuk is. Als meteen tijd heb ga ik een gesprek aan om te achterhalen wat er is. Dit gesprek doen we op de gang, weg van alle prikkels. En ik leg ook duidelijk en streng uit welk gedrag ik absoluut niet leuk vond en dat het afgelopen moet zijn, afhankelijk van de situatie zijn er ook consequenties (bijv vorige week alle kinder make up weg omdat de meiden het leuk vonden om een nagellak kunstwerk te tekenen op onze tafel) Verder probeer ik wel om samen tot een oplossing te komen. Vanaf 3 jaar doe ik niet aan afleiden. Wij willen de kinderen bewust maken van hun gedrag, zowel positief als negatief. En negeren is in mijn ogen hetzelfde als goedkeuren. In voorbeeld van Tuc heeft de moeder de ene zoon een uur lang laten treiteren door andere zoon, en daar niks aan gedaan..
Laatste voorbeeld genomen: Dan maar boos de gang op, ik zou het gooien met dingen en daarbij ook zijn broer pesten, niet negeren en daarbij mede goedkeuren omdat er dan iemand de dupe is. Afleiden ben ik zelf niet zo van, althans ik vind het lastig om tegen een kindje dat "vervelend" is te zeggen ow kijk eens wat een mooie pony's om mee te spelen. Voor mijn gevoel is dit ook belonen. Afleiden van verdriet oid is in mijn ogen anders, het ligt er dus helemaal aan hoe de situatie is. Stel dat kind tegen de tafel aan het trappen is dan geef ik kalm aan dat ze daarmee moet stoppen, omdat het een vervelend geluid is en de tafel kapot gaat. Gaat ze door dan zeg ik nogmaals dat ze moet stoppen. Derde keer vraag ik of ze even naar de gang wilt gaan om af te koelen. Duurt altijd maar vrij kort (ze is niet gillend boos of wat dan ook) en daar vraag ik dan of zij in de toekomst even wil luisteren naar wat mama vraagt, leg uit dat zij het niet leuk vind als ik tegen spulletjes van haar aan schop, en dus ook niet wil dat zij dit doet. Maar eerlijk is eerlijk, dit is 1 situatie, en ik vind het vaak erg verschillend. Ligt een beetje aan de actie, als DL een ander kind zou schoppen om aandacht te vragen dan is mijn ga naar de gang een stuk scherper
Ik doe inderdaad nu hij wat ouder is ook niet meer aan negeren. Of hij moet een driftbui hebben. Het is hier 3 x waarschuwen en dan de gang op voor een time-out (of zijn kamer op als hij bij t naar bed brengen de boel op stelten zet). Later geef ik nog wat uitleg over wat hij verkeerd gedaan heeft en waarom dat verkeerd is. En ik vraag of hij dat begrijpt. Laatst heb ik ook een consequentie verbonden aan zijn gedrag (hij kreeg geen ijsje meer). Dit omdat de time-out zijn impact nu al kwijt is... of dit het is voor mij en op het ook pedagogisch verantwoordelijk is weet ik nog niet....
Ik ben het met je eens hoor, maar moeder had zoiets ik kan zo wel elke 5 minuten met hem in gesprek gaan en zo heeft tie dan toch alle aandacht en dat wilde ze dus ook niet...met zn slechte gedrag is mama dan toch continue met hem bezig. Heb haar uitgelegd dat ik ook niet eindeloos in gesprek zou blijven gaan...en bij mij is het een engeltje haha
Ik denk juist door het gesprek aan te gaan ben je in 5 min. klaar... Nu loop je allemaal nog een uur te kwakkelen. Daar zou ik geen zin in hebben. En vind ik ook niet goed voor andere kindje die Lief aan het spelen is... Dan maar even 5 min. Duidelijk zijn en even confronteren. Adi kan me ook helemaal vinden in jouw aanpak, zoiets doe ik het ook
Dan ga je ervan uit dat het negatieve gedrag na een goed gesprek van 5 minuten stopt. Dat is hier echt niet altijd het geval hoor. Als ze bijvoorbeeld haar zusje slaat en ik uitleg dat dat pijn doet, kan ze glashard gaan zitten beweren dat dat geen pijn doet, en áls het toch pijn doet, dat pijn hartstikke leuk is, en als pijn toch niet leuk is, ze wel tovert dat het dan wél leuk is... of weet ik veel wat. Die dochter van mij moet de politiek in, want die blijft gewoon praten tot ze gelijk heeft. Nou, daar heb ik echt geen zin in. Dan maar wat strenger af en toe.
Hier is dat ook zo... En als dat niet zo is, gaat ze maar eens in de gang tegen de kapstok praten, want daar heb ik geen zin in dus dan zou ik ook echt wat strenger zijn... Net als jij
Maar ik bedoel niet dat ik tot in de treure uit blijft leggen waarom iets moet stoppen. Eerste keer uiteraard wel, maar daarna is het echt klaar. Ik vertel dat ik dat gedrag niet wil zien en dat hij/zij ophoudt met klieren of pesten en wel NU. En ik ben duidelijk genoeg dat ze echt niet wagen om dan nog door te gaan.
Nou idd bij de oudste is dat hier ook wel voldoende...bij de jongste nog niet, maar goed die is ook nog een stuk jonger. Ik zie wel heel duidelijk dat de moeder in dit geval niet zo veel overwicht heeft.
Toevallig hier laatst een situatie, we hebben een jongetje in onze omgeving dat totaal niet wordt aangepakt. Hij is thuis regelmatig stierlijk vervelend terwijl hij op school heel braaf is (omdat er daar wel regels/duidelijke consequenties zijn). Ook als ze hier op bezoek zijn en hij doet van alles, doet/zegt vader niets... dus voel ik soms de noodzaak om er wel iets van te zeggen. Bij mij is hij trouwens erg lief en braaf, hetzelfde geval als school dus. Negeren is echt de oplossing niet boven 3 jaar...