Hallo, Vannacht was ik eindelijk bijna in slaap, toen ik ineens een verschrikkelijke buikpijn kreeg. Ik lag op mijn rechterzij met mijn linkerbeen over het voedingskussen heen toen ik aan de rechterkant beginnent een verschrikkelijke pijn kreeg. Ik wou me omdraaien en anders liggen maar dat ging niet, ik wou mijn been van het voedingskussen laten glijden, maar ook dat wou niet want dan werd de pijn nog veel heftiger. Spaans benauwd kreeg ik het, en begon ineens erg te zweten door de pijn. Ik probeerde mijn mannetje te roepen ( want die was nog beneden) , maar telkens als ik kracht zette om te roepen werd de pijn erger, en kon ik dus niet hard roepen. Hij hoorde mij dus ook niet Toen ben ik door de pijn heen gaan zitten ( nog benauwder en meer zweten van pijn) en kruipen over de overloop, zittend treetje voor treetje naar beneden gegaan, en krom van pijn door de gang naar de woonkamer gelopen. Toen ik de deur open deed naar de woonkamer, bleek mijn vriend in slaap te zijn gevallen, maar toen ik totaal overstuur zijn naam nog eens riep werd hij geschrokken wakker. Huilend en ineengekrompen van pijn vertelde ik wat er was. Na een poosje op de grond te hebben gezeten begon het af te zwakken en heeft hij me op de bank geholpen. Het heeft in totaal zo'n drie kwartier geduurd ongeveer van kwart over een tot een uur of twee. We hebben niet gebeld, omdat het weer weggetrokken was, en besloten om vanmorgen te bellen. Aan de ene kant durfde ik ook niet zo goed te bellen, omdat ik 20 weken zwanger ben ( dinsdag 21) en er waarschijnlijk nu niks gedaan kan worden omdat ik nog te kort zwanger ben. Om 8 uur vanmorgen heb ik dan toch gebeld, van slapen was voor mij niet veel meer terecht gekomen, de raarste senarios gingen er door mijn hoofd. Ze dacht dat het waarschijnlijk een harde buik geweest was ( maar die heb ik al vaker gehad, en dit was niet te vergelijken) of een verstopping ( maar daar heb ik geen last meer van). Het zou ook blaasontsteking kunnen zijn ( maar mijn testen waren deze week nagatief). Ik voel de baby al vanaf 13.5 week elke dag meerdere keren, en als ik mijn hand op mijn buik leg komt hij er direct aan, en trapt er weer op los. Maar na die pijn heb ik hem ( of haar) maar een keer gevoeld en daarna niet meer. De verloskundige zei dat ik het ook helemaal niet hoefde te voelen, maar aangezien ik hem al zo lang voel, en ook als ik het uitlok, staat me dit niks niet aan. Ze zei dat als ik hem de hele dag niet voel, ik vanavond rond 5 uur kan bellen, dan kan ik langs komen op de praktijk om te luisteren naar de hartslag. Ik denk bij mezelf dat dat een lange dag gaat worden als ik geen beweging voel . Mijn vraag is, wat denken jullie dat dit geweest is? Het voelde niet als kramp. maar alles was heel pijnlijk en opgezet, toen de pijn wegtrok, werd het een harde buik. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening, en intussen probeer ik mijn dag door te komen, hopend op beweging van de kleine. Heel verhaal weer , sorrie. Liefs
hoi Jolanda, als ik jouw verhaal lees (heftig al die pijn!) denk ik niet aan iets verloskundigs maar aan een niersteentje. Dit kan precies de pijn geven die jij nu omschrijft, compleet met zweetaanvallen, niet kunnen lopen et cetera. Als het steentje doorgeschoven is (van nier naar blaas) is de pijn voorbij. Dit kan geen kwaad voor de zwangerschap. Je kunt wel reageren met een harde buik omdat je hele buik van slag is. Het kan ook zijn dat je kindje door dit alles anders is gaan liggen waardoor je hem minder voelt bewegen. Dit is, zoals je eigen verloskundige al zei, niet erg! Als je het heel naar vindt zou ik gebruik maken van het aanbod om even naar het hartje te luisteren, dan ben je weer gerust. Helemaal voorkomen dat dit nog eens gebeurt kun je niet. Maar blijf wel veel drinken, dat is heel belangrijk. Mirjam
Dank je wel voor je antwoord Mirjam! Een niersteentje? Heb je enig idee hoe je daar aan kan komen, heb er wel eens van gehoord natuurlijk, maar nooit meegemaakt zelf dus ik heb geen flauw idee hoe je daar aan komt hihi. Ik heb de pijn niet meer gehad na die tijd ( wel bang voor geweest natuurlijk). Rond half 12 gister middag voelde ik de kleine weer bewegen , weer net zo als voorheen, en soms nog harder. Maar stel dat het een niersteentje geweest is, dat naar de blaas gegaan is, heb ik die dan uitgeplast? zou ik dat dan ook moeten voelen. Nadat de pijn weg was, moest ik wel erg nodig plassen, ik zei nog tegen mijn vriend dat ik niet zogoed heen durfde te gaan, na die pijn, maar ben wel gegaan en geen bloed ofzo ( want daar was ik bang voor). Ik heb de verloskundige niet meer gebeld, omdat ik de kleine later goed voelde. Ben wel weer gerustgesteld, al hoop ik het natuurlijk niet nog eens mee te maken. Groetjes Jolanda
Hallo, Vandaag ben ik naar aanleiding van vrijdag nacht, naar de huisarts geweest. Ze zei dat het waarschijnlijk te maken heeft gehad met lucht in de darmen, dat kon ook heftige pijn teweeg brengen. Ze dacht niet aan een niersteentje of blaasgruis, want dan had het telkens terug moeten keren in Weeën achtige vorm( volgens haar) Verder heeft ze mijn buik gevoeld( die voelde mooi soepel aan) en geluisterd naar mijn darmen, maar dat klonk ook goed. Ze zei wel dat ik het in de gaten moest houden en als ik het weer kreeg en meerdere keren in een paar uur, dat ik dan direct de verloskundige moest bellen, want volgens haar kon het wel de bevalling opwekken, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik ga het nu dus maar in de gaten houden. 16 augustus heb ik weer een afspraak bij de verloskundige, en dan zal ik het er met haar ook nog maar even over hebben, ik wil daar wel wat meer van afweten. Maar goed voor nu ziet het er gewoon allemaal weer goed uit. En dat is een hele gerust stelling Groetjes Jolanda