Ooooooh ik mag het niet zeggen maar ik ben echt helemaal klaar met deze zwangerschap. Vanaf het begin af aan loopt het al niet lekker! Veel bloedingen , bi, en de laatste tijd vroegtijdige weeën.. Het slapen is echt bagger en heb echt heel veel pijn. Ik wil niet klagen maar van mij mag hij komen.. Ik weet het is nog te vroeg maar vraag me elke dag af hoe ik die laatste dagen door ga komen.. Herkent iemand dit?
Jup, ik ben er ook klaar mee. Ik zal het bijzondere gevoel van het gefriemel zeker weten gaan missen maar ik heb nu zoveel klachten en ik slaap zo slecht dat ie van mij nu wel mag komen.
Yup ik herken het Van mij mag hij zich ook al melden, ben er ook zooooo klaar mee, ook BI, en nu geen morfine meer dus gigantisch last van mijn rug. Slapen is ook niet erg comfortabel meer dus ja, van mij mag het ook snel voorbij zijn
Heel herkenbaar! Tot week 26 uitdroging, 12 kilo afgevallen van misselijkheid. Daarna steeds weer bloedverlies en ziekenhuisopnames. Ben er zo aan toe om mijn lijf weer voor mezelf te hebben. Bij mij helpt het wel dat iedereen al echt succes wenst met de laatste loodjes, daardoor klinkt het ook allemaal al zo dichtbij! 37 weken stipt, hopen we dan maar he!
Heftig Was het de hele zwangerschap zo? Want dan ben ik gezegend met mijn 1e keer overgeven in de eerste 15 weken. Sterkte met de laatste lootjes!
Heb dus voor 3 weken terug weeën gehad met gevolg van ontsluiting.. Nu afgelopen maandag weer weeën die ik echt moest wegpuffen van 15 uur tot snachts maar dat heeft niks gedaan..
Ja, ik herken het zeker! Ik ben er nu ook wel zat van. Elke x ook hoop dat de voorweeen doorzetten naar echte weeën, maar helaas... We zullen allemaal nog ff moeten wachten. Als de baby er eenmaal is, vond je het wachten ook wel waard.
Herken het ook wel! Heb wel amper klachten maar ben al 5 maanden thuis van 't werk en sinds een 2-tal weken gaat de tijd zo ongelooflijk traag..
Hier er ook helemaal klaar mee, en dat terwijl ik toch echt nog even moet doorbijten. Begin van mijn zwangerschap een ernstig ongeluk gehad, maandenlang in de stress gezeten, ene kwaal na de andere, ontzettend grote buik hebben, na boodschappen doen al helemaal kapot zijn en met harde buiken zitten.. Loop er bij als een waggelende pinguïn.. Maar als mevrouwtje dan weer lekker zit te bewegen en te doen, weet ik weer waar ik het voor doe. Ze is al mooi ingedaald en ligt met haar hoofdje naar beneden, maar helaas zegt dat niets over wanneer ze komt. Sterke allemaal nog even!
Hier ben ik het ook zat. Bekkeninstabiliteit en slaap amper. Veel voorweeen die steeds pijnlijker worden. Maarja de laatste loodjes wegen het zwaarst. Denk dat de meeste het wel gehad hebben nu haha
Hier inderdaad ook helemaal zat. Bi en daardoor weet ik mezelf geen houding meer te geven, alle houdingen doen nu pijn. Bovendien tot 29 weken dagelijks overgegeven. Kleine uk ligt al vast in het bekken dus van mij mag hij komen.. Maar denk dat iedereen het wel zat is met die laatste loodjes.
Nou hoe zat ik het ook ben, hoop dat de kleine pas na 37/38 weken komt hoor. Je wilt echt geen prematuur, alleen omdat je het gehad hebt. Ik iig niet
Denk dat ook niemand hier echt bedoelt dat ze een prematuur kindje willen Ondanks dat ik crepeer van de pijn wil ik evengoed dat hij pas na 37 weken komt
Tuurlijk bedoelen we dat niet 😊voor de baby is het idd beter om nog even te blijven zitten.. Die twee weken komen we vast ook wel door
Heb ook van die momenten hoor, vooral als je veel pijn hebt en doodmoe bent. Ik heb een kleine in mn buik die keihard trapt tegen mn ribben aan de rechterkant. dit gebeurt al weken. het was eerst alleen aan mn rugkant en nu zowel aan de buikkant als de rugkant. e het doet verschrikkelijk veel pijn, waars komt er elke keer een zenuw klem te zitten. Ik heb het 'geluk' (haha geluk) chronisch ziek te zijn, dus ik ben al helemaal bekend met weinig mobiel zijn en veel alleen thuis zijn met pijn en vermoeidheid, dus wat dat betreft is er nu niet heel veel veranderd. Maar zelfs dan, ook ik heb nog minder energie dan normaal en moet na een mini stukje lopen alweer even gaan zitten en dat is super irritant. maar aub blijf lekker zitten in mama's buik!! veel veiliger baby komt als ie klaar is, mogelijk is dat pas na mn uitgerekende datum, nou ja... dan maar uitzingen en door de pijn heenbijten.
Mooi he... Daar gaan we weer.. Het taboe. Je mag niet zeggen dat je het zat bent voor de 37 weken want dan wens je een prematuur . Wat denk je zelf?
Ik ben helemaaal klaaaaaaaar met zwanger zijn.ik kan niet meer.heb moeilijk met lopen , elke x hardebuik, moe , en alle pijn dat je kan bedenken .ooo wat slapen betreft pffff slaap slecht .4 uur wakker en dan om 6 uur val ik in slaap.dan om 7 uur is die kleine wakker pfff.
Misschien even om je beetje te helpen geduld te bewaren. Ik heb 4 kinderen, de oudste 3 zijn met 37,5, 37,6 en 37,1 geboren.. Ideaal, ze mochten meteen mee naar huis, fijne kraamtijd alles top! Nummer 4 kwam met 36 weken.. wat een verschil!! 1 weekje eerder, maar er werd meteen bloed geprikt, we moesten blijven, couveuse afdeling, moeilijke start etc... alleen omdat ze 1 week eerder kwam! We hebben uiteindelijk 5 dagen in het ziekenhuis gelegen, wat een nare start van de kraamtijd. Later heeft ze veel gehuild (wat veel baby's doen die bij dit termijn geboren worden). Nu weer zwanger en eerlijk waar, nu ik het verschil ken hang ik de vlag uit met 37 weken, ik hoop zo dat ik het haal!! Ik hoop dat het jouw een mentaal steuntje geeft om nog even vol te houden
Mijn eerste twee zijn ook met 36,5 en 38,1 geboren en ik merkte eigenlijk weinig verschil.. Weet natuurlijk nooit hoe dat met de derde is.. Ik wil niet zeggen dat ik nu al wil bevallen maar sommige dagen zit ik er doorheen zoals vandaag dus! We bikkelen gewoon door we kunnen niet anders want ik weet ook wel dat het beter is dat hij nog even blijft zitten..