Hoi hoi, Ik was eigenlijk altijd heel relaxt over de bevalling, omdat ik toch niet wist hoe t zou voelen, maar nu ik 39+1 weken zwanger ben begin ik zenuwachtiger te worden. Loop de hele tijd met een nerveus gevoel.... Zo vervelend, want ik wil juist relaxen. Ik ben juist bang dat t door dat nerveuze gevoel alleen maar langer gaat duren. Wie had dit gevoel ook en duurde het langer hierdoor? Of heeft iemand dit nu ook nu de bevalling nadert? Ben niet per se bang voor de pijn, meer zenuwachtig voor de nieuwe situatie. Hoe zal ze eruit zien, zal ik een goede moeder zijn, enz enz..
Hier nog geen last van de zenuwen..maar moet nog eventjes geduld hebben.. Misschien kan je wat yoga oefeningen doen ofzo om toch je ontspanning te krijgen
Ja heb dus niet zoveel met yoga.. ben een beetje op zoek naar afleiding en dingen waardoor ik relaxt blijf.. ik had echt nooit dit gevoel, maar sinds 31 dec is het gevoel ineens zo sterk.. heel apart!
Heel herkenbaar, ik ben nog lang niet zover. Maar dat soort van gevoelens heb ik ook steeds. Ik ben ook niet bang voor de bevalling op zichzelf, maar meer een onrustig gevoel over alles eromheen en hoe alles erna gaat. Bijzonder allemaal hè? ! Heel veel succes alvast met de bevalling, het komt vast allemaal goed als het zover is.
Had ik ook. Geen idee of de bevalling daar langer door duurde of niet maar dat had wat mij betreft toch niet uitgemaakt. Lekker vaag maar als het begint... dan ga je op de automatische piloot. T gebeurd toch! Hormonen gieren door je lijf en die blijken je toch te helpen om dit klusje te klaren! Ik was erg laat met bevallen en vond dat mijn lijf niet voldeed als moederlijf! tranen met tuiten. Het was mijn schuld dat we nog geen kennis gemaakt hadden met onze dochter (koekoek) Blijf ademen en laat de hormonen in je los.... kun je 2 jaar later weer hard om lachen
Zo is het precies . Als het begint dan begint het en gaat het allemaal vanzelf en heb je geen tijd meer om zenuwachtig te zijn, ben je gewoon bezig met je kindje ter wereld brengen . En ook het moederschap gaat vanzelf! Ik had 0 baby ervaring, veel opgepast vroeger maar de jongste was 3 dus ook best zenuwachtig wat betreft moederschap, maar het komt helemaal goed. Dus no worries en be happy, en ik weet dat iedereen het zegt, maar geniet nog even van de rust en je buik nu het nog kan . Succes, je kan het!
Dank jullie wel! Ben zo bang dat dat nerveuze gevoel t allemaal uitstelt.. Maar ik voel me nu weer wat relaxter. Soms ineens komt dat nerveuze gevoel naar boven en dan blijft het ook wat hangen. Ik heb vandaag wel veel afleiding dus dat scheelt ook denk ik! Kan ik er niet teveel over nadenken. Boogy jij bent al 40 weken, hoe voel jij je? Veel woorweeen al of nog geen beweging?
Af en toe voorweeen, met oudejaarsavond zelfs zeer regelmatig, maar hij houdt ons voor de gek Nu voel ik me eigenlijk net als de rest vd zwangerschap: helemaal prima! Afleiding helpt inderdaad, en vooral niet denken: oh als ik maar niet zenuwachtig word, want dan komt het terug Hoe voel jij je verder?
Haha het kan ook zo ineens weer anders worden. Ene keer voel ik me prima en de andere keer krampen, steken en menstruatiepijnen en dan zakt het weer en dan weer uren geen last of soms dagen niet of weinig.. Denk dat ze echt nog wel lekker zit. Maandag moet ik weer naar de verloskundige.
Hier probeer ik gewoon zoveel mogelijk de dagelijkse dingen te blijven doen. Alleen wanneer het om afspraken maken gaat is het onder voorbehoudt. Dan kan er onverwachts een afspraak niet doorgaan. Alle dagelijkse bezigheden gaan wel wat langzamer maar daarmee ben ik niet continue bezig met de aankomende bevalling. Voor mij os het overigens wel mijn 3e zwangerschap.
Ik was vanaf de 30 weken zenuwachtig... had steeds voorweeen maar dat zakte steeds weg. En dan was ook nog eens iemand die ik ken bevallen met 33 weken.. Dus het knaagde wel aan me. Maar ik heb lekker rustig aan gedaan (vanaf 37 weken vond de vk dat ik het echt rustig aan moest doen en geen afspraken meer plannen op wat visite aan huis na), er veel over gepraat (de spanning voor wat komen gaat) en muziek geluisterd. Van dat laatste werd de kleine man rustig. Bij 39+2 had ik regelmatig harde buiken die maat niet weg gingen en ik dacht dat het begonnen was, maar helaas. Meneer trapte me harde buiken en vanaf dat moment heb ik alles over mij heen laten gaan, interesseerde me niet dat ik met een bad hair day de vk ontving of zo naar de gyn ging met 39+4 was duidelijk dat ik werd ingeleid op de avond en ik heb die dag nog genoten van de beweging en lekker film gekeken. En toen kon ik ook uit kijken naar het eten wat je tijdens de zwangerschap moet laten staan en de baby in je armen Al met al, doe je favoriete muziek luisteren en maak je niet te druk op alle vlakken
Hier Juist helemaal geen zenuwen het is mijn eerste en ikw eet totaal niet wat ik er van moet verwachten maar en heb tot 2 jaar geleden nooit een kind gewild. En toch ben ik er nu heilig van overtuigd dat ik gewoon een goede moeder zal zijn. En ook om de bevalling maak ik me totaal geen zorgen.... miljoenen mensen zijn me voor gegaan tegenwoordig doe je het met hulp vroeger alleen in het bos....... Het zal vast pijn doen maar wel pijn waar van je weet dat het over gaat en je weet dat de pijn een doel heeft! Ik zou zeggen probeer er gewoon zo nuchter mogelijk naar te kijken!
@DDara, zo stond ik er dus ook in hoor tot ineens 3 dagen geleden.. Misschien zijn het wel gewoon mn hormonen hoor! Zou kunnen. Had eerst helemaal geen zenuwen of iets haha en twijfelde ook helemaal niet tot nu dus.. @mimimama lekker muziek luisteren doe ik nu wel regelmatig en gewoon dingen die ik leuk vind. Vandaag veel afleiding gehad en voelde me weer helemaal relaxt. Dacht ook weer even van: agh ik zie het wel ! Paar uur later ineens weer een nerveus gevoel. Haha leuk joh die hormonen.
Bloempjeee. Je weet hoe graag ik wou bevallen. Ik heb er echt alles om gedaan om nog in 2015 te kunnen bevallen. Dat was mijn droom, maar helaas... Het is niet gelukt... En nu.. ik ben nogaltijd super nieuwsgierig, ik wil dat hij komt, maar... langs de andere kant denk ik.. Neen nu niet! Het gaat de laatste tijd niet goed tussen mij en mijn man. De ene dag wat beter dan de andere. Ik weet het niet zo goed, soms beschuldig ik ook gewoon de hormonen (ofwel is het een uitvlucht) Maar wat k nu zo vaak heb is, dat k me plots niet meer klaar voel voor de bevalling. En ik denk dat je lichaam naar je luisterd. Ik ben er van overtuigd dat zolang ik me niet ga ontspannen, mijn zoontje ook niet gaat komen..
Bij de eerste had ik echt zin in de bevalling. Was nieuwsgierig naar hoe het zou voelen enz. Achteraf viel dat wel tegen.
Ik ben ook bij vlagen ontzettend zenuwachtig voor de bevalling. Soms denk ik, kom maar op ik kan het aan. En op andere momenten, voornamelijk als ik moe ben, denk ik help dit gaat vast niet goedkomen. Ik probeer de dagen zo relaxed mogelijk door te komen, geen stress, gezond eten en op tijd naar bed. Meer kan ik niet doen behalve rustig afwachten totdat de kleine klaar is om naar buiten te komen. En als de bevalling achter de rug is ga ik me pas druk maken over al het andere, stapje voor stapje.