Daarbij ben ik ervan overtuigd dat het niet alleen de verslaving is. Hier speelt een psychische ziekte ook een grote rol. Schizofrenie wellicht.
Ook. Er is veel meer aan de hand. Ik mag hopen dat ze hem daarin ook begeleiden. Anders valt hij binnen een dag weer in zijn oude patroon.
Echt een heel bizarre aflevering, ik vond hem net in de kliniek met Peter niet oprecht overkomen, ik ben heel benieuwd. Wat ik wel grappig vind is dat ik hieronder zie dat 'jimmy' mee leest bij dit topic
Ja dat is goed nieuws, zal volgend jaar nog zeker wel een staartje aan vast zitten, ben heel benieuwd, gun het ze allemaal dat hij beter wordt.
Ik moet zeggen dat ik echt wel respect voor deze man heb. Ik had niet gedacht dat deze aflevering zo zou eindigen. Hij doet echt zo enorm zijn best, ik hoop dat hij een beter leven krijgt nu.
Ik had zo'n raar gevoel bij zijn moeder. Ik vond haar zo kil en ongevoelig overkomen, alsof ze het wel heel erg vond maar meer ook niet. Je kon wel duidelijk merken dat de zusjes en de vader er meer verdriet om hadden, mede door de onverschilligheid van zijn moeder. HIj had gedragsproblemen en daar ging de moeder niet goed mee om zodat hij in een internaat belandde. Ik wil niet oordelen over een voor mij onbekende situatie, maar dit heb ik wel vaker meegemaakt in mijn omgeving en bij dit verhaal had ik precies datzelfde gevoel.
Ben het helemaal met je eens. Mijn gevoel is ook: die moeder is koekoek. Ze praatte steeds door iedereen heen en wist exact wat voor anderen het beste was maar als het op zelfreflectie aankwam... 'Nee nee met mij is niks aan de hand hoor'. Brrr vreselijk naar mens vond ik haar.
Klopt inderdaad dat vond ik ook. Steeds voor iedereen praten. Pas op die bank op het eind leek het schild even niet te werken!
Ben ik de enige die de achternaam van die man die de interventies doet echt per-fect vind passen bij iedere situatie? De man zelf heet Jim Geduld. Hij doet zijn achternaam wel eer aan, moet ik zeggen!
Elke keer als ik dit kijk denk ik ,straks gaat het toch weer mis Ik geloof er niet meer. Allemaal door de broer van mijn man, in frankrijk ,afrika,spanje,nederland afgekickt en steeds de strijd weer verloren..... Nu 18jaar verslaafd,nu ook weer en weer bezorgd hij ons kopzorgen... Vind het zooo erg voor mijn man!! Die maakt zich steeds ongelofelijk ongerust Al die jaren al