Ja het zijn gevoelens he, de ene keer zegt het idd gaat je lichaam niet trekken en de andere keer misschien met extra progesteron wel?? Als iel twee hartjes zie, net zoals laatst wil ik sowieso dat ze het gaan halen, hoe zenuwslopend het ook zal zijn, dan zou ik alles er aan doen wat in mijn macht ligt om ze beiden tot goede bevalling te krijgen.. is er1 blijven zitten dan is bepaald en moet het zo zijn, zal ff jammer en slikken zijn maar het is 'goed' dan.. vind ook moeilijk om embryo in vriezer te doen die weinig kans heeft op goede ontdooiing.. Het is wikken en wegen denk dat ik echt even goed gesprek moet hebben met de arts en ook op de dag van de eventuele tp.. En als mindere kwaliteit van betere naar beneden kan halen ga ik sowieso voor 1, mocht het dan niet gelukt zijn hoop ik dat die mindere toch zo sterk is om te ontdooien en teruggeplaatst kan worden
Ik ben 6 jaar geleden met 21 weken spontaan van mijn dochter* bevallen. Ik ken dan ook de verhalen van veel lotgenoten en helaas zitten daar heel veel moeders bij die een tweeling verloren zijn. Bij het herdenkingsmonument hier op de begraafplaats valt het hoge aantal tweelingen me ook altijd weer op. Ik vind het bijna gemeen om te zeggen, maar je lichaam heeft bewezen dat het voor jou niet vanzelfsprekend is dat je een zwangerschap tot een mooie termijn kunt dragen. Progesteron heeft mij geholpen om na het overlijden van mijn eerstgeborene 3 zwangerschappen tot een mooie termijn uit te dragen, maar het werkt helaas niet voor alle zwangeren. Gezien de termijn van je zoontje, neem ik aan dat je een heel zware tijd hebt gehad na zijn geboorte. Durf je het risico te nemen dat je straks 2 kinderen op de nicu hebt liggen met nog niet de helft van het gewicht wat hij destijds had? Ik zou zeker voor 1 gaan bij je volgende twee pogingen, mocht je nou toch nog die derde en vierde poging nodig hebben, dan kun je dan altijd nog anders beslissen. Edit: even een heel persoonlijke vraag, begin je om medische redenen weer zo snel na de geboorte van je zoontje? Het is echt heel moeilijk om je rust te pakken met een klein kind in huis. Dat zou het straks nog moeilijker maken om je rust te pakken als je op de korte termijn zwanger mocht worden van een tweeling.
Ik ken idd ook iemand die van tweeling veel te vroeg is bevallen en helaas niet overleefd.. verschrikkelijk!!! Nu nog steeds met lege handen in de zin van een levend kindje.. ben mij er ook echt van bewust, maar het hoeft niet altijd zo te gaan.. Ken ook verhaal van iemand met meerdere vrieggeboortes, en bij deze tp toch twee laten terugplaatsen en 1 is blijven zitten.. ik moet echt kwaliteit weten, twee goede ga ik sowieso niet terugplaatsen. Als ze denken dat 1 het ontdooien niet zal overleven dan wil ik die wel teruggeplaatst hebben.. gevoelsmatig moet ik die een kans geven.. Het was schrikken toen ik moest bevallen, maar van begin tot nu toe ging het alleen maar goed.. gelukkig geen mindere momenten gehad, met drie weken was hij thuis.. progesteron werkt idd niet bij iedereen maar ik krijg ook met 16w metingen.. ik was tijdens de zw echt veel en veeeeeeeel te druk, mijn gevoel zegt dat het daardoor komt oa. Ik negeerde de harde buiken, dacht,mag niet klagen na ruim 5 jaar mmm.. niet zeiken maar doorgaan.. dus zei niks tegen Gyn, hoort er toch bij?? Maar ze deden pijn ook en ik wist niet dat dat niet mocht.. nu gebeurd mij dat niet meer, doe op voorhand al stappen achteruit en niet meer zooooo druk, verhuizing, elk weekend minimaal twee afspraken, huis op orde kamer klaar, alle dagelijkse dingen rust alleen in bed.. het was to much... Onze zoon lag niet op nicu, gelukkig, ging met stappen vooruit en nog steeds.. persoonlijk ervaar ik ook geen drukte nu thuis.. hoor vaak mensen zeggen, jeetje wat druk, mijn ervaring is dat verre van.. het loopt lekker zo.. gaat veranderen als hij nog meer kan maar maak me daar totaal geen zorgen om.. in mijn omgeving zie ik ook dat het zeker haalbaar is, dat is mijn minste zorg.. Reden: kan zomaar weer ruim 5 jaar duren en ik word ook ouder.. mijn man ook..
Ik vind het een persoonlijke keuze. Wij hebben voor de derde IVF poging besloten om twee embryo's terug te plaatsen in de hoop dat er één zou blijven zitten. Wij hadden geen goede ervaringen met cryo's. Dus liever twee verse in mijn buik en de kans geven, dan de ander in laten vriezen en maar afwachten of die goed ontdooid en teruggeplaatst kan worden. Natuurlijk over nagedacht dat er misschien een tweeling uit voort kon komen en gekeken of dat voor ons een punt zou zijn; nee. Maar nooit verwacht dat dit daadwerkelijk zou gebeuren. Ik ben met 37&5 wk ingeleid, omdat ik nogal op was en een hoge bloeddruk had. Een tweelingzwangerschap is lichamelijk zwaar. Niet alleen de kindjes die je meedraagt, maar ook de verminderde energie en eventueel andere lichamelijke klachten (bv. laag HB). Ik had last van mijn rug (voor de zwangerschap al), vermoeide benen en minder kracht in één been. Vanaf week 27 werd mijn mobiliteit aanzienlijk minder en sinds die tijd niet meer gefietst. Weken erna vooral in en om huis geleefd. Was het het waard? Zeker! Ik denk dat je goed na moet gaan of je een tweelingzwangershap aan kunt lichamelijk gezien. Als je je nu al druk maakt en denkt dat het niet lukt is het misschien niet zo'n goed idee om de kans op een tweeling groter te maken door er 2 terug te plaatsen. Aan de andere kant één embryo kan zich ook in 2 splitsen. Hoe denkt je arts erover? En dan bedoel ik gezien jou lichamelijke situatie en niet of je kans meer is op een zwangerschap bij 2 embryo's etc.
Ik snap dat je met dit gevoel worstelt, omdat je bij de vorige zwangerschap een 'goede' ervaring had met het terugplaatsen van 2 verse embryo's. Ik zet 'goede' bewust even tussen aanhalingstekens, want het is natuurlijk enorm dubbel dat 1 embryo ermee stopte na een aantal weken. Ik begrijp dus dat je gevoel zegt: 2. Maar ik zou dat risico persoonlijk toch liever niet willen nemen. Je weet natuurlijk niet hoe je lichaam erop gaat reageren als ze beiden blijven zitten, maar je geeft zelf al aan dat de kans op weer een vroeggeboorte groot is. En zeker als je dan 2 kindjes in je buik hebt, want dat maakt de kans op een vroeggeboorte nog eens extra groot. Ik denk dan bij mezelf: je weet al niet eens zeker of ze met progesteron bij 1 kindje kunnen voorkomen dat je weer een vroeggeboorte krijgt, waarom dan ook nog het risico van 2 daarbovenop willen? Ik lees ook veel angst in je bericht als het gaat om het terugplaatsen van 2 embryo's. Is dat het waard om een hele zwangerschap in spanning te zitten of alles wel goed gaat? Ik weet het niet hoor. Wat zeggen ze hier in DD eigenlijk van? Is 2 terugplaatsen voor hun überhaupt een optie? Als dat wel zo is en het blijft aan je knagen, misschien moet je dan wel 'met jezelf tot een compromis komen'. Bijvoorbeeld: pas bij de laatste poging 2 terugplaatsen, maar de eerste pogingen kiezen voor de veilige weg van 1 embryo. Uiteindelijk blijft het natuurlijk de keuze van jou en je man (mits DD meewerkt aan 2 en die keuze er is). Anderen kunnen wel hun mening geven, maar het is jullie behandeling en jouw lichaam.
Even een update: Ik heb mijn vraag voorgelegd aan de arts.. Hij snapt waar ik mee tob en waarom, gelukkig! We gaan op de dag van de eventuele tp beslissen wat we doen. Er zullen twee embryo's klaar liggen en hij gaat de kwaliteit dan zeggen en op dat moment gaan wij beslissen..