Ik weet dat dit onderwerp niet tot een eenduidige mening gaat komen maar toch zou ik graag jullie visie willen. Vl en ik zijn nu een half jaartje bezig om zwanger te worden. Helaas alleen met een mk als resultaat tot nu toen. Nu is mijn vl vroige week ontslagen, op staande voet. Door iets ongelovelijk stoms door hem. Nu krijgen we hierdoor geen ww en voor een (tijdelijke) uitkering verdien ik 'te veel'. Spannende tijden breken nu dus aan. We hebben een koophuis en vaste lasten dus kunnen niet rond komen van 1 salaris. Nu toe gegeven vl doet er alles aan en neemt elk werk aan. Heeft nu wat voor 2 weken bijv. Het grote issu nu: gaan we door met zwanger proberen te worden. Had me voor genomen aan de anticonseptie te gaan omdat ik het onverandwoord vind nu door te gaan. Maar nu het einde van deze ronde nadert zie ik er erg tegenop. Heb lang gewacht tot vl klaar was voor een kindje en nu moet ik me droom (weer) opgeven. En als we nu stoppen voor een kindje, wanneer weer beginnen. Op een vaste baan hoeven we in deze tijden niet te reken. Vind dit zo moeilijk. Hart en hoofd spreken(schreeuwen) elkaar tegen. Heel verhaal. maar wat is jullie mening?
Jeetje wat ontzettend rot zeg! Kan me voorstellen dat je daar enorm mee worstelt! Toch zou ik zelf voor, in ieder geval een klein beetje, zekerheid gaan en dus wachten tot ml weer een baan heeft. Natuurlijk krijg je altijd een hoop spulletjes, maar een kind kost toch echt nog wel een hoop geld en moet je wel te eten kunnen geven. Sterkte!
En hij is wel terecht ontslagen? Mijn vader heeft vorig jaar iemand terecht ontslagen. Zij heeft een rechtszaak aangespannen en uiteindelijk gewonnen, want je moet eerst 2 officiële waarschuwingen geven en ook een dossier bijhouden. Dat had mijn vader niet en die moest toen een flink bedrag betalen. En dat terwijl die vrouw zichzelf tegen sprak in de rechtszaal. Misschien kunnen jullie daar wat mee en andes zou ik het toch even uitstellen tot hij weer een baan heeft. Op een vast contract wachten zou ik niet doen, maar wel een jaar contract.
Moeilijk. Want laten we het eens omdraaien. Vriend heeft een goede baan en jij bent al zwanger of hebt een kindje. Vriend wordt ontslagen, heeft geen recht op WW en jullie kunnen moeilijk rondkomen. Doe je je kindje dan ook maar weg? Nee dus! Ik wil daarmee maar zeggen: (Financiële) zekerheid heb je nooit! Er kan altijd wel iets gebeuren. Daar komt nog eens bij dat je absoluut niet weet hoe snel je (weer) zwanger wordt. Voor hetzelfde geld duurt dat nog een jaar. Overigens ben ik van mening dat een kind naarmate het ouder wordt, steeds duurder wordt. Denk maar aan kleding, school, sport, hobby's. Dus dan zou je nooit aan kinderen kunnen beginnen. Aan de andere kant moet je uiteraard wel een beetje geld hebben om het kindje te voeden en te kleden. Maar met bijvoorbeeld Marktplaats kom je een heel eind. En als je eerst borstvoeding (probeert) te geven, scheelt dat ook in de kosten van kunstvoeding.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Helaas heb je totaal geen zekerheid en een vast contract is eigenlijk ook een beetje schijnzekerheid omdat je dan als nog wegbezuinigd kunt worden. Wie weet duurt het nog 6 maanden (dat hoop ik niet voor je) voor je zwanger bent van een kindje, tel daar nog de 3 maanden grens bij op en je zit al in 2015. Wie weet hoe jullie er dan financieel voor staan!
In de huidige tijd is het ook bijna onmogelijk om nog een vast contract te krijgen. Dat geven bedrijven niet zomaar meer.
Ik ben het met bovenstaande reacties eens hoor. Het kan nog lang duren eer je zwanger bent en dan nóg zijn het 9 maanden eer het kindje er is. Ik zou zeggen geen anticonceptie en gewoon zijn beloop laten gaan. Als je dan toch even wil stoppen, gebruik dan condoom en laat de pil want als je er dan toch weer aan wil beginnen moet je lichaam eerst nog ontpillen.
Pfoe, wat moeilijk voor je!!! Hoewel ik de adviezen hierboven heel goed begrijp, zou ik ook je leeftijd mee laten wegen. Als je nog onder de 30 bent, zou je misschien een pauze van een aantal maanden in kunnen lassen, hoe moeilijk ook. Ik zou niet aan de anticonceptie gaan overigens, want dan maak je je lichaam helemaal van slag. Dan liever condooms. Maar in die maanden, zeg een maand of drie, kun je aankijken hoe het gaat met (tijdelijk) werk vinden door je vriend en kunnen jullie een plan maken hoe je e.e.a. gaat doen als je eenmaal zwanger bent. Je geeft aan dat je nu al bijna niet rond kunt komen, zeker niet van 1 salaris, dus ik zou toch even de tijd nemen voor een goed plan. Want het is ALTIJD duurder dan je denkt. Als je nog relatief jong bent, dan doen een aantal maanden wachten wel pijn, maar dan zal het geen grote gevolgen hebben naar mijn idee. Ik weet dat het makkelijk praten is hoor, ik zou het ook vreselijk moeilijk vinden. Ik wilde ook geen maanden overslaan, maar ik kom vroeg in de overgang (met ongeveer 38) en ben nu 32, dus ik voelde extra druk. Ik hoop echt heel erg voor jullie dat jullie snel financiële stabiliteit hebben!! En dan natuurlijk een goede zwangerschap! Groetjes Patricia
Wat moeilijk zeg. Ik kan natuurlijk nier zeggen voor je wat je moet doen, maar eerlijk gezegd zou ik gewoon verder gaan. op zon manier kun je nooit zekerheid krijgen, straks was je al zwanger en was het dan gebeurt. Straks ben je weer aan de pil of wat ke dan ook wilt gebruiken en heeft je vriend binnen een paar weken weer werk. Zulke dingen kun ke nooit plannen, net als met ongelukken ziektes enz.
Fijn dat ik hier even van me af heb mogen schirjven. Bedankt voor jullie reacties allemaal. Voor alles is idd wat te zeggen. Vl is te recht ontslagen. Kwam zeer vaak te laat. Meedere officele waarschuwingen gehad. Bedrijf heeft het volste recht en nemen wij ook echt niks kwalijk. Zo zonde om een vaste baan te verbruiken aan te lang in je bed liggen!! Grr.. Condooms gaat niet werken. Worden vergeten of (ik ken mezelf) ik 'vergeet' ze. Natuurlijk als we zwanger waren/kindje hadden was het ook zeker wel goed gekomen. Tis gewoon dat we nu een keuze hebben, hoe moeilijk ook.
Hij heeft er wel van geleerd? En gaat in een volgende baan niet weer hetzelfde doen met het oog op jullie kinderwens of als er al kinderen zijn?
Ik zou het niet doen. Ik zou willen dat mijn partner eerst bewijst een baan vast te kunnen houden en volwassen te zijn en niet als een puber te lang in zn nest blijft liggen.... Bovendien geef je aan dat jouw salaris echt te weinig is, dan vind ik het sowieso onverstandig om bewust proberen zwanger te raken. Als je nu al niet genoeg hebt aan jouw salaris heb je dat straks met een kindje zeker niet. Financiële zekerheid heb je inderdaad nooit maar dit is toch vragen om moeilijkheden?
We (ik) zijn eruit. Ga maandag een afspraak maken bij de ha voor anticonseptie + uitstrijkje (moest nog gebeuren). Even kijken wat hij aanraad, wil zelf voor de nuvaring gaan. En dan voor 3 maanden hieraan gaan. Even een pauze om alles weer op orde te krijgen. Ga deze maanden ook gebruiken om weer meer af te vallen. Dit tond op een laag pitje omdat we zwanger probeerde te worden. Vind het wel moeilijk maar denk dat dit (voor nu) het beste is. Ga zeker niet wachten op een vaste baan voor vl. Vl heeft trouwens nu al weer een baan voor een aantal maanden. Doet erg zijn best zijn fouten goed te maken. Heb er dan ook vertouwen in om na de 3 maanden puaze er weer voor te gaan met de kinderwens. Nogmaals bedankt voor jullie reacties dames!
Ik denk dat je er verstandig aan doet om even een pauze in te lassen, maar ik wil toch nogmaals benadrukken dat anticonceptie mij geen goed idee lijkt. Ik vraag me ook af of je het voor zo'n korte tijd voorgeschreven krijgt. Het heeft namelijk ook even nodig om betrouwbaar te worden/effectief te worden en daarnaast kunnen de hormonen als gevolg hebben dat je juist wat gaat aankomen doordat je meer vet opslaat. Condooms zijn geen pretje, maar naar mijn idee wel aan te wennen. Of voor het zingen de kerk uit, maar daar zitten natuurlijk risico's aan vast. Uiteindelijk is het jouw keuze natuurlijk, je moet doen wat goed voelt, ook is het nu kiezen uit kwaden Veel succes!
Tuurlijk zal het allemaal wel loslopen uiteindelijk moest je morgen zwanger zijn zonder dat hij een baan heeft. Maar als je op dit moment en terwijl je nog niet zwanger bent de keuze hebt, zou ik toch ook even de boel op hold zetten. Is dat 3 maanden, of 6 maanden, of ... maar dat je partner al maar eerst bewijst dat hij er wel klaar voor is. Want eens het kind er is, heb je waarschijnlijk ook liefst dat ie zich als een vader gedraagt en niet als een extra kind.
Ik herken je lastige situatie.. In januari hebben wij een reorganisatie gehad, 10 jan zou ik mijn laastste pil slikken maar heb toch vanwege de reorganisatie mijn gezonde bestand laten besluiten toch nog even te wachten.. verstandig zou je denken.. Helaas ben ik na die beslissing totaal ingestort, ik heb weer mijn kinderwens moeten bijstellen al tot 2x toe! Nu ben ik meer gaan nadenken en ik word er gewoon dood ongelukkig van om mijn wens weer uit te stellen en dit is ook niet goed voor mezelf en de relatie. We hebben nu besproken mijn laatste pilstrip op te maken en er dan toch echt voor te gaan want wie weet hoelang alles gaat duren en net wat anderen zeggen.. zekerheid heb je nooit.. Nu ik dit heb meegemaakt in mijn leven realiseer ik me echt dat je nooit zekerheden in het leven krijgt en je er gewoon voor moet gaan.. tuurlijk kost een kindje geld maar indd mp is er en je kunt het inprincipe net zo duur maken als dat je zelf wilt. Ga je echt bij jezelf te rade na of je er gelukkig van word en wat dit met jou en jullie doet voordat je je kinderwens uitstelt... mij maakte het niet gelukkig en belande zowat in een depressie. Nu de keuze voor ons is gemaakt er toch voor te gaan voel ik me weer veel beter, ik heb weer iets om naar uit te kijken, mijn hartenwens... ik hoop dat je hier iets aan hebt aan mijn verhaal..
Lees nu net je verhaal.. een korte pauze inlassen is ook verstandig, zo schuif je het niet helemaal op de lange baan.. (dit deed ik wel voor voorlopig) Voor die 3 mnd even je verstand en je energie ergens anders in stoppen.. je zult zien dat de tijd dan snel gaat.