Hai! Wie heeft er tips en trucs in volgende soort situaties: Zojuist ging ik met mijn dochter (22 maanden) naar de speeltuin. Zij had haar wandelwagentje met pop mee. Toen we op het speeltuintje kwamen zag ze een mooie bal liggen. Er speelde niemand met de bal, want alle kinderen waren helemaal aan de andere kant van het speelveld. Wij liepen ook naar de andere kant. Zegt een jongetje (3 1/2 jaar): "dat is mijn bal, daar wil ik mee spelen" (de hele tijd niet mee gespeeld en nu ineens wel, ...) Toen zette ik haar buggy neer (dochter liep dus met die bal in de handen) en ineens kwamen alle kindjes (ook +/- 2 jr oud konden nog niet echt praten) op de buggy af. Mijn dochter zag dat en begon wat te jammeren. Dus dus ik zei daar wat van tegen haar, ze moet immers leren delen. Maar ja, toen kwam dat jongetje en die begon aan die bal te trekken. Ze hield hem stevig vast, maar moest wel huilen. Toen wilde het jongetje ruilen van bal, daarin ging ik mee, dus heb haar die andere (opblaasbal) gegeven. Dat vond mijn dochter maar niks, helemaal niet nu haar pop uit het wagentje was en andere kindjes met pop en buggy aan het spelen waren. Tsja, toen begon ik het wel een beetje sneu te vinden voor mijn dochter. Een vader pakte toen de pop van zijn dochter af en gaf die terug aan mijn dochter. Ze werd iets blijer, maar was toch nog sneu van die bal... Ik vind het zo lastig hoe ik moet reageren op zulke situaties...ik ben soms op sociaal gebied echt een hork. Iemand tips?
Nou ik vind niet dat kinderen zomaar ongevraagd aan de spullen van andere kinderen moet gaan zitten. Je dochter had bijvoorbeeld moeten vragen of ze met de bal mocht en die andere kinderen of ze met haar buggy en pop mochten spelen. Delen is prima maar wel eerst even vragen hoor.
Hmm, ja vragen lukt nog niet, ik was vergeten erbij te zeggen dat mijn dochter 22 maanden is en die andere kleintjes ook zoiets. Behalve het ene oudere jongetje. Ik heb mijn eerste bericht even gewijzigd. En het is bij ons op het speeltuintje wel vaker dat er gewoon maar met elkaars speelgoed wordt gespeeld. Ik vind het ook zo moeilijk als zij iets niet wil afstaan...daar moet ik wel aan wennen...had ze eerst nooit namelijk...
Mee eens. Delen is heel goed en moeten ze zeker leren. Kan je ook vertellen, oefenen en bij brengen maar meestal is dat makkelijker thuis of bij vriendjes thuis. In een speeltuin is het neurtaal terrein waar heel veel kinderen komen. Als er dan onenigheid ontstaat over spullen, dan is het ieders spul voor zich, TENZIJ er gevraagd wordt en samen gespeeld kan worden. Is echt niet altijd makkelijk he, opvoeden. Zit ook vaak met mijn handen in mijn haar van: Wat nu
helemaal eens met jsvlinder, eerst vragen en niet zomaar pakken. Ook als ze heel klein zijn, ik leer mijn dochter dat nu vanaf dat ze 1 jaar is. ik merk helaas in mijn omgeving dat veel ouders het heel normaal vinden dat hun kinderen gewoon zomaar het speelgoed van een ander pakt. Mijn dochter staat dus vaak met lege handen, ik laat haar dan te vragen haar eigen speelgoed terug te vragen en zo niet dan pak ik het af van het kind wat het zomaar gepakt heeft. Veel moelijker vind ik het als een vriendinnetje komt spelen en dat meisje wil echt overal mee spelen waar mijn dochter ook mee speelt, het is dan echt niet gezellig en op een gegeven moment komt mijn dochter dan op de bank zitten (1,5 jaar) dat vind ik dus zielig en jammer dat de ouders er niets van zeggen. Die zien dat toch ook.
Ik lees even mee! Mijn zoontje van 17 maanden heeft ook eigendommen, namelijk ik zelf! Mag eigenlijk niemand wat met mij doen want dan gaat hij ontzettend huilen. Was gister namelijk even mijn nieuwe bril passen, maar dat vond meneer niet goed, En van zijn speelgoed als iemand iets pakt waar hij mee gaat spelen vind hij ook niet erg leuk, dus dan proberen we het andere kindje iets anders te geven, maar dan opeens als het andere kindje iets anders heeft gaat hij weer met zijn speelgoedje gooien omdat hij het dan niet wil hebben, dan wil hij weer iets heel anders.
oh ja mijn dochter kijkt mij dus aan wijst naar het speelgoed en ik vraag het dan dus aan het andere kindje. Niet zomaar pakken dus eerst wachten tot mama het vraagt. Als het om kleine kindjes onderling gaat vraag ik het dus aan de ouders, ik ga er dan vanuit dat de ouders hun kind ook zullen zeggen dat zij er nu mee speelt.
Als kinderen ergens mee willen spelen wat niet van hen is moeten ze het eerst vragen (mits duidelijk is van wie een speelgoedje wel is, als het er zomaar ligt mag iedereen ermee spelen, als je het maar niet mee naar huis neemt). Als een kind z'n speelgoed terug wil, vind ik dat hij het terug moet vragen en niet mag afpakken. Zeggen: dat is mijn bal en ik wil hem graag terug, dat kan natuurlijk ook. Het is niet de bedoeling dat iemand Nee zegt als een kind z'n eigen speelgoed terug wil. Duwen, trekken, afpakken: onder alle omstandigheden verkeerd. Tijd om de boel te kalmeren, alles even terug naar de eigenaar en 'opnieuw beginnen'. En ouders horen er bij te blijven. Als ze zien dat hun kind bij een dreigend ruzietje om speelgoed betrokken is, moeten ze in elk geval kijken of de kinderen het samen goed oplossen en zo nee, dan moeten ze hun eigen kind helpen om het goed te doen. En van mij mogen ze er ook wat van zeggen als andermans kind zich niet netjes opstelt. ("Nee, niet afpakken" zeggen, bijvoorbeeld.) Maar het klinkt als een behoorlijk chaotisch tafereel. Ik denk niet dat je dat 1 2 3 simpel oplost. Blijf rustig, los één ding tegelijk op en leg je dochter uit wat je aan het doen bent (we geven nu eerst die bal terug aan die jongen, dan vragen we zo jouw pop weer terug van dat kindje daar, of iets van die strekking). Uiteindelijk komt het altijd weer goed, en speelt iedereen gezellig weer verder.
Het antwoord is gegeven, samen vragen. Jij dus in dit geval maar samen met dochter. Ja dat ze nu niet meer wil delen, misschien heeft dat met de leeftijd te maken. Dat zou ik verder niet weten mijn kereltje is net 16 maanden Het is ook moeilijk hoor, als er op het pleintje vaker zonder te vragen met elkaars speelgoed gespeeld wordt en het mag dan, wat moet je dan doen? Maar ik blijf bij vragen. Ze moeten dat uiteindelijk toch leren, dus waarom niet gelijk?
Jullie hebben helemaal gelijk! Volgende keer zal ik het vragen sterker benadrukken. Wat ik me dan toch daarbij afvraag: komt het dan niet hebberig over als mijn dochter niet wil dat er met haar pop gespeeld wordt? Het punt is voor mij denk ik dat ik er namelijk heel slecht tegen kan dat kinderen zo hebberig doen...sommige kinderen zijn echt heel erg namelijk - niet bij ons in de buurt hoor- Een kindje hoeft maar naar een stuk speelgoed te kijken, iets wat er al een tijd onaangeraakt ligt, en het kind komt er meteen op af en roept "VAN MIJ!!!!!" Pfff, daar kan ik slecht tegen. Maar ja, als mijn dochter niet met andermans spulletjes mag spelen, dan mag zij ook haar eigen dingen verdedigen. Pfff, inderdaad, lastig dat opvoeden haha!!
Nee hoor, vind ik niet.. Lenn wil soms niet dat het buurjongetje op zijn fietsje zit.. Mijn buurvrouw springt dan in door haar zoon te vertellen dat Lenn dat nu niet zo leuk vindt, maar dat hij het straks nog maar eens moet vragen.. Buurvrouw en ik zitten vaak met hezelfde probleem en weten het ook niet goed op te lossen.. Tenminste, het oplossen lukt wel maar weten niet of dit de juiste manier is Dus overleggen we het maar van te voren.. Hij moet het eerst vragen.. 'We gaan eerst vragen of jij daar mee mag spelen.' Dan vraag ik het voor hem (hij praat nog niet) en als het kindje ja zegt leg ik uit dat het mag.. Zodra het kindje aangeeft dat hij het speelgoed terug wil moet Lenn dat ook gewoon afstaan.. MAAR dan wel als het op een normale manier gevraagd word.. Anders zeg ik dat hij het de volgende keer netjes moet vragen en dan tegen Lenn dat hij het terug moet geven.. Eigenlijk klungel ik ook maar wat aan..
tjah je hebt samen delen. maar ik vind dat als je eigen speelgoed meeneemt in naar een openbare plek dat dat gewoon van het kindje zelf is. als het openbaar speelgoed is wat daar ligt vanuit de organisatie. dan is het inderdaad samen spelen samen delen. ik zou dus de buggie niet weggezet hebben om door iedereen te laten pakken. als er visite thuis komt, of er komt een vriendje spelen dan is het uiteraard weer anders. dan spelen ze wel samen met het eigen speelgoed.maar dat zijn een paar kindjes, die dan in jou huis op visite komen. vind ik anders dan 30 man in een speeltuin.
Een buggy vind ik persoonlijk helemaal geen speelgoed, daar zou ik iets van gezegd hebben als er kinderen waren die daarmee aan de haal wilden gaan. Verder vind ik eigenlijk dat als je speelgoed meeneemt naar een openbare plek, dat anderen daar ook mee mogen spelen als ze het maar vragen, niet (opzettelijk) stuk maken en het niet zoek maken. Maar goed, iedereen mag ook nee zeggen op zo'n vraag. Al vind ik dat een beetje apart als een kind er zelf helemaal niet mee speelt. Dan heb ik het niet over een pop of knuffel, die zijn vaak zó persoonlijk. Maar over een bal, emmer of schep. Die moet je dan ook niet onbeheerd laten liggen, als je echt niet wilt dat een ander ermee speelt.
ik vind het inderdaad voor een schepje ook weer anders dan een pop met buggie. dat is veel persoonlijker. ik zou zulke dingen niet meenemen en als het wel mee moet bij me houden. een schepje en emmertje is inderdaad een veel minder groot dillema om te delen.
Even op de laatste vraag: Ik vind het niet gek als je kindje iets niet wil delen. Niet alles in het leven hoef je te delen en als ze er nou zelf lekker mee wil spelen... prima toch? Ik had dat vroeger ook, dan had ik iets nieuws of iets waar ik super zuinig op was en dan ging er een ander mee spelen en die maakte het vies of kappot... dat vond ik echt heel erg! Sommige dingen zijn nou eenmaal makkelijker uit te lenen dan andere en daar is in mijn ogen niks mis mee
vind ik ook vagans.daar doelde ik ook een beetje op. spullenw aar je aan gehecht bent of graag zelf mee wil spelen hoeven van mij niet gedeeld te worden hoor. er is ook nog zoiets als privecy ook voor kinderen. het bezoek hoeft ook geen persoonlijke spullen van hun slaapkamers af te gaan trekken zonder toestemming hier.
Ja haar pop blijft voortaan maar thuis, dat is een goeie ja. Ik had daar niet zo bij stil gestaan dat het voor haar heel persoonlijk is. Voortaan maar gewoon lekker met een eigen bal naar de speeltuin. Ik voel me nu wel een beetje schuldig tegenover mijn dochter... Ik zei nog tegen haar: "andere kindjes mogen ook wel even met die pop spelen, niet huilen, anders gaan we naar huis!" Sorry wijffie...mama moet ook nog véél leren
als je datzelfde tegen haar zegt komt het best goed.popjes hoeven niet gedeeld te worden meer, mama had even niet goed nagedacht.
je bent niet gelijk een slechte moeder hoor! hihi En tsja soms wil je als kind ook wel een zelf met je speelgoed spelen! niks mis mee
In de speeltuin wordt er niet met andermans speelgoed gespeeld, tenzij dat aangeboden wordt, en spelen anderen niet met Thirza's speelgoed. Simpelweg om de reden dat ik de andere kids doorgaans niet ken en dan binnen de kortste keren geen zicht meer heb op wat er met het speelgoed gebeurt. Verder is het lastiger om een ander kind aan te spreken op ruw omgaan met speelgoed, en heb ik er geen zin in dat ons speelgoed lapot gaat, omdat een ander kind er niet mee om weet te gaan. Leren delen is prima, alhoewel rond de 2 jaar nou niet helemaal een leeftijd is om veel aandacht daaraan te besteden... typisch de leeftjd van: alles-is-van-mij. Komt echt wel hoor, niet te bang zijn dat als je er nu niet mee begint, dat nooit meer goed komt. Mijn ervaring is eigenlijk juist dat als je te vroeg met zulke dingen begint, je juist krijgt dat je kind in de stress gaat op zo'n onderwerp en daardoor juist van z'n levensdagen niet meer wil delen.... (gezien bij andere kids). En: ze moeten eerst voldoende besef hebben wat wel en niet van hen is, voordat ze kunnen leren wat delen is, he?