Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen, het is nergens echt juist denk ik. En hoop oprecht dat ik niemand kwets hiermee. Maar moet het gewoon even kwijt. Niemand weet er van behalve mijn partner. Deze week ben ik er achter gekomen dat ik zwanger ben. Niet gepland, zeker gewenst als de omstandigheden andere waren geweest. In mijn hoofd is het een tweestrijd, maar het is echt verstand vs gevoel. Hoe triest ook, We kunne het niet houden. Hoe graag we dat ook gewild hadden. Ik heb een afspraak gemaakt bij een abortus kliniek. Verschrikkelijk. Hier de situatie, ik wil graag anoniem blijven vandaar niet alle info. We hebben kinderen, alle 3 met autisme/vermoeden van. De zorg is zwaar, en daarbij hebben ze nog problemen met hun gezondheid. Dit kindje zou dat (hoogstwaarschijnlijk) ook krijgen. We hebben een kleine woning, met 3 slaapkamers. 2 slapen nu dus al op 1 kamer. We kunnen niet verhuizen of uitbouwen. Ik werk en doe een studie. Partner werkt. Financieel is het krap, komen net uit. We zouden een andere auto moeten hebben die We niet kunnen kopen. Ook niet leasen of iets dergelijks. Ook geen rijk familielid helaas. Mijn zwangerschappen zijn erg zwaar met ziekenhuisopnames. Niemand kan de zorg overnemen van de kids. Hoge kans op vroeggeboorte, HG en erge bekken instabiliteit. Dat zorgt ervoor dat ik de hele zwangerschap niks kan en van opname naar opname overleef. Het is een wirwar in mijn hoofd. Ik wil het niet "zomaar" weg doen, maar ik kan niet anders
Heftig.. Misschien moet je voor jezelf een lijstje maken met redenen waarom het niet zou kunnen en dan per rede kijken of daar eventueel een oplossing voor zou zijn. En kijk dan nog eens wat er overblijft. En dan niet snel denken van het kan niet, maar goed nadenken of je iets ook echt nodig hebt of dat er mee te leven valt als je het niet hebt. Dit is een beslissing die je zelf moet nemen en ook echt 100procent achter moet staan. In beide gevallen. Want welke keus je ook maakt het is en blijft heftig
Wat vreselijk voor jullie... maar als ik je bericht zo lees, denk ik dat je er erg veel spijt van gaat krijgen....
Dat denk ik ook, maar zou echt niet weten hoe we het praktisch moeten oplossen. Én de kans is heel groot dat dit kindje ook wat "mankeerd". We hebben nu al moeite de boel onder controle te houden thuis. Dit kindje zal er ongetwijfeld ook problemen hebben (waarschijnlijk is er iets genetisch 'mis' in ons gezin) En dus ook extra zorg. Is dat eerlijk tegenover het kind? Tegenover onze andere kinderen?
De enige met wie je dit kan bespreken is je man. Jullie zullen samen deze moeilijke keuze moeten gaan maken. Niet jij alleen. Mochten jullie de beslissing maken voor abortus zou ik ook een afspraak maken bij de huisarts voor een definitieve vorm van anticonceptie. Heel veel sterkte!!
Sterkte!! Gelukkig heb ik nooit voor die keuze gestaan. Paar jaar terug was ik ook erg bang zwanger je zijn, en ook toen financieel aan de grond. Plus zelf ook in zwangerschap echt heel ziek. En ook toen dacht ik vol pijn: Dat zou niet kunnen, gelukkig was ik niet zwanger. Jij bent nu wel zwanger en staat wel voor die keus. Hoe denkt je man erover? Als jij het wil houden staat hij dan achter je? Zelf heb ik zo snel mogelijk omdat ik beter was en wist dat die dagen misselijkheid niet van een zwangerschap waren een afspraak gemaakt om definitief mezelf te laten helpen. Ik had al een spiraaltje maar die moest vervangen worden.
Bij mijn zus slapen 3 kinderen trouwens op een 3 persoon stapelbed. Nog nooit gezien maar ze bestaan, als ik jou was zou ik óók en vooral zo snel mogelijk contact zoeken met https://www.vbok.nl/ Bij de eerste ben ik daar ook geweest. Meer met het idee: Kijken of ze echt zo goed zijn. Mijn besluit om het weg te halen staat vast want het kan gewoon niet. Hun weten wellicht op al jou zorgen en vragen wel antwoord. Je kunt ze 24 uur per dag bellen. Het heeft het leven van de oudste gered en ik heb stappen genomen die ik nooit had gedacht te nemen.
Mijn partner heeft dezelfde twijfel. Als het praktisch kon, was er geen twijfel. Maar nu.. We kunnen mini niet eens vervoeren. Mijn studie kan ik wel vergeten, want 9 maanden in en uit ziekenhuis is niet bevorderlijk natuurlijk. Werk heb ik geen vast contract. Onze jongste sliep bij ons in bed, nouja nog steeds komt hij bij ons liggen snachts. Ons andere kind ook. Dat zie ik niet als een probleem, maar als mini een jaar of 3 is zal mini toch een eigen bed nodig hebben. En daar hebben we al geen plek voor. We hebben helaas bkr en kunnen dus niet verhuizen.
Naast het financiele plaatje denk ik dat het vooral zit in het feit dat je kindje waarschijnlijk niet gezond geboren gaat worden. Ik denk dat er ondanks dat er ruime in je hart is, nu ook moet kijken wat dit doet met de rest van de kinderen (ook na je zwangerschap) en ook met je man bespreken. Gevoel is prachtig, maar sommige beslissingen zijn wel overwogen! Succes en maak een beslissing waar iedereen bij gebaat is, ook jezelf.
Het is een combinatie - zelf doodziek worden met zh opnames - kindje waar waarschijnlijk wat mee is - hoge kans op vroeggeboorte - geen ruimte in huis - financieel - studie
Zoveel dingen, ik zou er als ik mee denk ook niet doorheen kunnen kijken nee. Wat een verdriet zo!! Verder echt geen advies, jullie zitten er zo maar mee. Sterkte!!
Jeetje heftig! Het klinkt toch wel alsof het beter is voor jullie gezin om het bij 3 te laten, zowel emotioneel als financieel zitten jullie volgens mij aan je tax. Zorg na de geboorte of abortus voor een spiraal.
Ik denk dat het heel verstandig is, om je zwangerschap met iemand van buitenaf te bespreken, wellicht een hulpinstatie of een maatschappelijk werkster. Wellicht heb je een sociaal wijkteam waar je langs kan gaan? Ass, of een vermoeden van ass staat niet in samenhang met de gezondheidsproblemen van je kids. Maar ik weet natuurlijk niet welke andere genetische problemen er wellicht zijn en spelen. Je kan je kids altijd laten testen op ass, en vervolgens passende hulp krijgen. Je gemeente kan hier heel erg bij helpen. Zorg dat je alles duidelijk en een rijtje hebt, voordat je een keuze maakt. Op die manier alleen kan je volledig achter je keuze staan. Veel sterkte de komende tijd.
Ik lees nu eigenlijk vooral dat jullie beide achter de keuze van abortus staan. Ondanks dat je het niet direct zegt. Zoek je niet gewoon de bevestiging dat het oké is? We zijn een paar dagen verder, hoe gaat het met je?
Wat een afschuwelijk dilemma voor je! Hoe moeilijk het ook voor je is, soms is het goed om een verstandige keuze te maken, ook al gaat het tegen je gevoel in. Ik kan natuurlijk niet in jouw leven kijken, maar ik vind het heel moedig van je als je een beslissing maakt die voor jou misschien wel het pijnlijkste is, maar voor je andere drie kinderen het beste is. Heel veel sterkte!
Eerlijk gezegd ben ik nu vooral oplossingen aan het bedenken. De eerste dagen kon ik me er bij neerleggen, het was oke. Maar nu.. Ik vind het verschrikkelijk dat het weg 'moet'. Mijn lichaam veranderd zonder reden. Ik ben misselijk, zonder doel. 30e heb ik een afspraak staan bij de kliniek, partner gaat mee gelukkig. Hij is wat realistischer, we kunnen hem/haar gewoon weinig bieden. Het is 'oneerlijk' voor de andere kinderen, we zijn nu juist op de goede weg met alles en dan maken we het onszelf nog moeilijker. En dat is ook wel zo. Het valt allemaal wel op te lossen denk Ik, maar in wat voor situatie komen we dan terecht. Nog een kindje met problemen, financieel zwaarder.. en dan de omgeving nog. De situatie maakt me gewoon verdrietig. Gevoel is sterker dan verstand.
Ik werk als psycholoog en mijn ervaring is dat mensen vaak de problemen groter inschatten en als niet oplosbaar inschatten dan dat ze uiteindelijk zijn. Niet dat ik zeg dat je problemen niet reeel zijn, integendeel want je zit in een hele moeilijke situatie! Echter voor de meeste dingen vind je vanzelf een oplossing. In Nederland wordt er veel hulp geboden vanuit onverwachte hoeken. Je zou bij je wijkteam eens een gesprek aan kunnen gaan. Zij kunnen je hulp bieden zowel in de thuisbegeleiding van je huidige kinderen als in materiële zin. Zo zijn er voor kinderen met ASS bijv weekend logeer huizen om ouders te ontlasten. Dat helpt ouders enorm om de draagkracht hoog te houden. Als je daar zicht op hebt kun je misschien een wat objectievere keuze maken, want ik ben bang dat op dit moment de paniek overheerst. Als de paniek weer gezakt is krijg je wellicht spijt van je keuze. Succes en sterkte in deze situatie! Het moet een moeilijke keus zijn. Wat je ook doet, alles is goed. Je hoeft je er niet rot over te voelen. Zorg wel dat je alles goed weloverwogen doet met alle opties. Niet in blinde paniek want dan kan je pas echt achter je keuze staan.
Ik sluit me hier bij aan. Er is zoveel mogelijk. Probeer te kijken wat er mogelijk is. Zoek hulp erbij. En dat is geen schande. Echt niet. En als je er dan nog niet uit komt kan abortus alsnog. Ben bang dat je spijt zult krijgen
ah wat een moeilijke keuze. Je gevoel zegt, houden. Je verstand zegt: weg laten halen. Zoals je de situatie omschrijft kan ik me goed voorstellen dat je een afspraak zou maken bij een abortuskliniek, hoe moeilijk dat ook is. Jullie zullen er samen uit moeten komen. Wat het ook wordt, ik zou daarna toch kiezen voor sterilisatie zodat je het niet nog eens overkomt.