hallo meiden ik zoek even een spui moment om alles er even uit te gooien. vanaf mei zijn mijn man en ik aan het klussen om zwanger te worden. en tot op heden wil het niet lukken . in december hebben we een miskraam gehad na een half jaar klussen voor mij gevoel heb ik ertoen niet actief aan gedaan het te proberen dus nu gericht er mee bezig een familie lid is pas bevallen van een meisje ..zij kon eigenlijk bijna onmogelijk zwanger worden maar had geluk en was eigenlijk meteen zwanger. ik voel nu toch jaloezie op komen terwijl ik het eigenlijk niet wil. als ik foto;s zie van haar en het meisje voel ik verdriet op komen en als ik een baby in mn armen heb schieten de tranen in mn ogen. altijd ben ik een sociaal iemand geweest die altijd iedereen van alles gun en positief wens. waarom lukt het me nu niet. ik zeg het tegen niemand want wil niet aso over komen of egocentrisch maar toch voel ik zo veel verdriet vorige maand had ik een positieve test een week later ging het mis. de v erloskundige ving ons op en heeft een heel gesprek met ons gehad. ze gaf aan dat het niet onze schuld was en datwe niets kunnen doen aan een mk waarom lukt het nou niet snif voel echt een brok in mn keel. wanneer mogen wij nou eens het geluk hebben dat alles een keer mee zit na een verschikkelijk rot jaar we hebben zo veel pech gehad de afgelopen tijd.wanneer houd het nou eens op ze zeggen dat je er niet te veel bezig moet zijn,dat ik eens op vakantie moet en dan komt het vanzelf. en ach je bent nog jong . en dat weet ik ook wel heb nog tijd maar de wens is er zo . zou zo graag een guppie van me zelf willen die ik trots in de armen kan houden met mn man en fotos; laten zien. en mn liefde kunnen geven samen met hem. en en lekker van genieten ook al is het poepluiers verschonen en snachts eruit dat maakt niet uits .. zou er alles voor over hebben. sorry meiden al die tekst maar het zit best hoog.
hoi luna, uit je verhaal maak ik op dat jullie nu 15 maanden bezig zijn met proberen zwanger te raken... geloof me dan is het echt niet egocentrisch als je jaloesie voelt als iemand anders wel zwanger is of een kindje heeft... zolang je het iemand wel blijft gunnen is dit echt niet raar! ik snap dat het heel moeilijk voor je is! het enigste wat ik kan doen is heel hard voor je duimen dat het binnenkort raak is en dat het kleintje blijft plakken... en verder krijg je van mij een dikke knuf!
hier preciesssssssssssssssssssss het zelfde ook een flink rot jaar gehad , 1 mk , en meer dan ander half jaar niet veel meer te bieden dan een tumor in mijn hoofd ( die is een middels weg gehaald en was goed aardig ) zie andere met de mooiste baby's en mooi zwanger zijn en ja ik net als jij voel veel verdriet en geloof niet meer dat gebeuren gaat voor mij en mijn man. ik hoop dat deze helft van het jaar ons iets moois gaat brengen en een einde brengt aan de verlangen en verdriet. xx
He Luna, het is helemaal niet raar hoor als je er even niet meer tegen kan. Iedereen heeft die jaloezie gedachtes je gunt het jezelf ook! Hopelijk heb je gauw een beebje die blijft plakken! Dikke knuffel
jeetje een tumor phh dan hebben jullie ook een pittige tijd achter de rug. ik hoop dat nu alles goed met je/jullie gaat en zal voor je duimen dat je iets moois gaat krijgen voel me ook zo na al die ellende wanneer komt er nu eens wat moois en blijs sterkte meid
hey meid awh op jouw kan ik ook op alles rekenen wat ik typ haha ik hoop het voor jouw ook meid gun het ons allebei. bij jouw zit het ook niet mee. maar soms is mopperen even lekker. knuff en x luna
Hai Luna ! Ik begrijp waar je mee zit. En die jaloezie.. dat mag best meis. Heb zo'n beetje hetzelfde. Ben dan wel geen 15 maar 9 maanden bezig voor een kleintje. Nu is mijn schoonzus zwanger. Was oprecht heel blij voor haar in het begin. Maar nu ze net over de helft is.. Is ze steeds meer aan het zeuren. Ze wil niet meer zwanger zijn (ze heeft nergens geen last van) ! Dan denk ik mens, zeur niet.. En dat is bij heel veel zo. Heel moeilijk om zo iemand elke dag te zien als je zelf heel graag een beeb wil. En wat ik nog het ergste vind, ze rookt nog.. Elke sigaret die ze neemt denk ik aan die kleine.. Terwijl ik nu sinds zaterdag pas 5 sigaretjes heb gerookt omdat ik zwanger wil raken, paft zij lekker door, niet eerlijk..
hey meid ik herken je verhaal wij zijn gezegend met een prachtige dochter,, 14 maanden bezig geweest en 1 miskraam,,, nu bezig voor een 2e en lukt weer niet 11 maanden bezig en weer een miskraam... ik zeg het we hebben een kindje en dat is nu wat telt,, maar ik herken het echt van toen wij bezig waren,jaloezie,enz enz,,het is zooo moeilijk ik duim voor jullie ,
Zo begrijpelijk... hier idem dito (sinds april 2008.) Inmiddels al een schoonzus die zwanger is geworden tijdens onze pogingen, de kleine is al 1 geworden ook. Hartstikke fijn voor allemaal, maar mijn vriend en ik begonnen onbewust toch een bepaalde afstand te creëren bij stelletjes met kinderen. Misschien dat het dan minder pijn doet, de stelletjes met kinderen vinden het ook moeilijk om tegenover ons blij te zijn. En vooral de stellen die net zwanger zijn durven ons dat amper te vertellen. Tsja, het leven gaat door, maar dat wil nog niet zeggen dat het af en toe niet zwaar k*t voelt hoor! Succes meis!
Heel begrijpelijk dat je jaloers bent Luna! Wij zitten nu in ronde 8 en mijn cyclussen gaan opeens al langer duren Ik werk in de jeugdzorg en als ik dan zie hoe moeders en vaders met hun kinderen omgaan..niet normaal..terwijl het zo'n wonder is om kinderen te kunnen krijgen.... Succes met zwanger worden allemaal en hopen dat het deze ronde raak is
dat lijkt me ook lastig wan tdan zie je vaak juist toch de situaties bij gezinnen waar het fout gaat:S ik bedank iedereen voor jullie steun voelt goed dat ik niet de enige ben en dathet toch een soort vannormaal is. ben blij met jullie verhalen en hoop dater nog meer meiden reargeren. vanmiddag wilde ik een kraamkado voor familie lid kopen zag iets heel leuks een spijkerrokje en wilde het voor haar meenemen maar leek me beter even te wachten tot ik zeker weet datik het met gerust hart mee kan nemen zonder gevoelens te krijgen. @mv1997 herken je punten . wij ontwijken nu ook meer gezinnen en/of mensen met baby's . je wil je zelf ook niet continu kwellen met dingen weetje wel @firefly phh lijkt me ook lastig zeg zon schoonzus. snap dat ze wil klagen af en toe en magm ook best. maar ze moet ook bedenken hoeveel geluk ze heeft dat ze zwanger is. zou er elke min van genieten als ik de kans had. ik hoop dat het bij jouw ook snel raak is @mucisforlive dat zijn ook lange zit banken voor dat jullie zwanger waren. lijkt me ook frusterend. maar ind je hebt een prachtige meid als ik de foto zie. je zal wel trots zijn @cherrel bedankt voor je duimen vind ik lief zal ook voor jouw/jullie duimen xx luna ps duim voor iedereen natuurlijk
Hoi Luna, Wij zijn het ook al even aan het proberen. Vorig jaar hebben wij 8 maanden geklust, helaas zonder resultaat. Toen even een pauze ingelast, ivm een reis naar Afrika en de malariapillen die wij toen namen was het beter niet zwanger te raken. Vanaf begin mei zijn we het weer aan het proberen, eind deze week mijn derde NOD. Nog geen verschijnselen, ook niet het gevoel dat het dit keer raak is. Maar je weet maar nooit. Intussen krijgt iedereen om ons heen kinderen. In juli zijn wij bij 3 nichtjes en 1 vriendin op kraambezoek geweest. Mijn zus is zwanger - direct in de 1e ronde - en verwacht eind november haar kleine. En wij? Nog steeds niets. Maar we blijven proberen, en iedere maand maar weer afwachten. We hebben net zo veel kans als ieder ander. Jij ook!
Hoi Luna, Heel logisch hoor je bericht! Ook ik wordt soms een beetje verdrietig van al die zwangere buiken om mij heen, en de net geboren baby's en geboortekaartjes op mijn kast... Dus soms mogen we ons ook best even rot voelen, en daarna pakken we onszelf weer op en gaan we op naar de volgende ronde! Want vergeet niet, elke maand is weer een maand met 25 procent kans op een heel mooi kindje!! Succes en liefs!
Hoi Luna, ik kan er ook soms gewoon niet meer tegen. De laatste jaren waren een aaneenschakeling van ellende en verdriet en elke keer, als het weer beter leek te gaan, gebeurde er weer iets vervelends. Zo'n 2,5 jaar geleden is mijn moeder overleden, zo'n beetje het ergste wat ik me kon voorstellen. Een paar maanden daarna besloten wij voor een kindje te gaan om eindelijk eens wat geluk in het leven te krijgen. Maar helaas is ook dat ons niet gelukt, zoals je aan mijn banner kunt zien. Een paar maanden terug heb ik met mijn baas gepraat en volledig 'groen licht' en steun gekregen voor de behandelingen in het ziekenhuis. Vol goede moed begonnen aan de IUI, hoor ik een week later dat mijn bedrijf gaat fuseren en ik een nieuwe baas krijg! Bovendien was het ziekenhuis dicht in de zomer en nu ik weer zou kunnen starten ben ik te vroeg ongesteld geweest en komt het niet uit met vakantie en zo en moet ik dus nog een maand langer wachten. Kortom lijkt het wel of er steeds weer iets tegen zit zodra het weer beter gaat. Objectief gezien weet ik dat dit niet klopt en dat iedereen zijn eigen problemen heeft en het bij niemand mee zit, maar soms ben ik het zo ongelofelijk zat en wil ik gewoon ook eens een keer een beetje geluk hebben zonder er steeds keihard voor te moeten werken!!! Op dit moment speel ik met de gedachte, de handdoek in de ring te gooien, en ermee te stoppen. Het verdriet breekt me op en misschien is het makkelijker te accepteren dat ik geen mama zal worden en kan ik dan verder met mijn leven. Geen idee, pfff, wat is het moeilijk soms. Dus... heeel herkenbaar, hoor, je verhaal! Groetjes en veel sterkte, Nati
Een wonder is het zeker Wij hebben 3 jaar moeten wachten op mijn zoontje... Al moet ik zeggen dat elke maand pijn deed als ik ongi werd maar als de eisprong weer moest komen ik frisse moed had voor de ronde die komen zou Alles deed ik eraan om zwanger te worden Benen de lucht in Op de zij liggen waar de eisprong was 10 min blijven liggen enz enz Daardoor voelde ik me ook beter omdat IK er alles aan deed het kon niet liggen aan mijn enthousiastme
Ken het gevoel meis, zit ongeveer in de zelfde situatie, Vriendin vorigj aar bevallen, was erbij heb kindje met alles meegemaakt, maar nu krijg ik wel wat meer rust ermee, ik doe voornamelijk de "rotklusjes" vieze pampers enzo, gekrijs laten ophouden, beetje ouwehoeren met knuffels enzo. En merk nu toch wel een bepaalde rust over me heen kwa de kinderwens. Vroeger had ik echt zoiets, waarom ik niet? Waarom wordt het mij niet gegund? Nu heb ik oiets, geef mij de stinkluiers maar, de nachtelang wakker zijn, ik doe het wel met liefde, maar ik zie elke maandje dat ik weer ongi ben toch nog al een maandje "me lichaam is er nog niet klaar voor en wil een extra maandje rust"