ps sandra,,ik ken jouw toch van een tijdje geleden op dit forum???had je laatst nog een pbtje gestuurd
he nummer 4, ja hebben idd al eerder contact gehad. Maar een berichtje???? Zegt me niks. Gewoon een pb'tje? En bedankt voor je reaktie. Het is en blijft gewoon moeilijk, en ook al heb je er vrede mee, dan zal het met tijden moeilijk blijven. We moeten het er maar mee doen. groetjes sandra
Hoi nummer 4 Knap dat je het zo hebt kunnen verwoorden. En heel fijn dat je toch achter de toedracht bent gekomen waarom je bent afgestaan. Ik heb zelf nooit de behoefte gehad olm te weten wie mijn biologische ouders zijn, ook vanwege totaal andere cultuur en taal ( ik kom uit Zuid-Korea ). Toch als geadopteerde kan ik me heel goed voorstellen dat het blijft knagen zolang de puzzel nog niet compleet is. Ik heb een hechtingsstoornis en mede doordat ik het waarschijnlijk las babietje traumatisch heb ervaren afgestaan te worden heb ik Borderline ontwikkeld. In de pubertijd was ik een verschrikkelijke last ( zo denken mijn ouders niet ) voor juist de mensen die ik zo liefheb. Sinds dat ik mijn man ben tegengekomen is er rust en geniet ik intens van mijn familie die mij altijd hebben gezien als de hunne en met mijn lieve schoonfamilie. Met schoonmoeders heb ik een speciale band, ten eerste omdat zij haar biovader nooit heeft gekend ( Canadese militair overleden ten tijde van de oorlog ) en ook omdat zij door omstandigheden haar 3 kinderen moest achter laten bij hun vader ( soort van afstaan,noodgedwongen ). Zij begrijpt me heel goed net als mijn ouders, zus, broer en rest van mijn familie. Nogmaals ik vind het heel knap dat je het zo hebt kunnen verwoorden. Ik wens je een hele fikjne zwangerschap toe. Groetjes, Vuurmeisje