Gisteravond hebben mijn man en ik een gesprek gehad. Of eigenlijk: ik heb een bom gedropt en hij schrok er niet eens zo heel erg van. Het zit namelijk zo dat wij heel graag een derde kindje willen t.z.t., maar door allerlei ingewikkelde toestanden kunnen wij zelf eigenlijk geen kinderen meer krijgen. Dus vroeg ik hem gister of hij eens wilde nadenken over adoptie. Het kwam niet helemaal uit de lucht vallen , hij weet dat ik van kleins af aan al zeg ik dat ik later wil adopteren, maar later is eigenlijk zon beetje nu. We zijn allebei over de dertig en we willen niet al te oud zijn als er ooit een derde komt. Doortastend tiepje als ik ben heb ik wel meteen een informatiepakket aangevraagd en daarbij zit gelijk het aanvraagformulier voor de beginseltoestemming. De allereerste mini-stap. Nu is het zaak dat we DE BESLISSING gaan nemen. Of we er aan gaan beginnen. We realiseren ons dat het een zeer lange weg is, ik kwam vroeger elke dag bij een gezin over de vloer waarbij de twee oudste kinderen geadopteerd waren dus ik weet er wel iets van. En ik heb me (alweer: doortastend tiepje ) natuurlijk al uitgebreid verdiept in de materie. Het is uberhaupt nog maar de vraag of wij in aanmerking komen voor adoptie door mijn gezondheidsproblemen en het geld (WAT EEN BEDRAGEN! ) zal ook nog wel een issue worden. Met andere woorden: als we eraan gaan beginnen houden we er sterk rekening mee dat het op een gegeven moment voortijdig strandt. En dat is dan klote. Maar gelukkig hebben we al twee fantastische kinderen en met zn viertjes zijn we ook ontzettend gelukkig. Maar wat zou het mooi zijn als het wel lukt! Een wonder zou het zijn. De lange weg naar dit wonder wil ik graag met jullie delen. Niemand in onze omgeving weet ook maar iets van deze plannen en dat willen we ook graag zou houden. Voorlopig. En tot die tijd zijn jullie er dus. En ga ik mijn hersenspinsels en alle ontwikkelingen hier neerzetten. Its going to be a hell of a ride! Liefs van Adoptiemama.
het enigste wat ik als geadopteerde kan zeggen" hoera voor mensen zoals jullie die kinderen een toekomst willen geven!!!"heel veel succes met de adoptie procedure,en ik hoop dat het snel rond is allemaal! xxx een geadopteerde nederlandse meid van 33 en super gelukkig met het leven
Bedankt voor de lieve berichtjes dames! Een uurtje geleden kwam de post, met daarbij het informatiepakket. Meteen opengemaakt natuurlijk en er zat een foldertje in over een tijdschrift, wat formulieren over de specifieke eisen m.b.t de aanvrager per land (sommige landen willen geen alleenstaande aanvrager, dan is er bijvoorbeeld een minimaal aantal jaren dat de aanvragers getrouwd moeten zijn). Ook zat er een lijst met adressen in en het aanvraagformulier voor de beginseltoestemming. Ik had daar gelijk wat vragen over dus ik heb de stichting adoptievoorzieningen gebeld om die te stellen. Helaas zat er in het pakket niet de brochure over adoptie in het algemeen en kan ik "de actuele tekst vinden op de website." Ok, dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken, ik wilde juist de informatie op papier hebben. Nouja, dan bestel ik die brochure wel na. Intussen hebben we het er al wat meer over gehad. Mijn man is er nog niet over uit en dat mag natuurlijk. We nemen sowieso genoeg tijd om er eerst over na te denken. Ik wil er wel voor gaan, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik er op het moment niet veel vertrouwen in heb dat ik uberhaupt "goedgekeurd" word voor adoptie. Dus voor mij betekent deze eerste stap niet heel veel. Pas als ik wat meer weet over mijn specifieke situatie en de invloed op een eventuele adoptie zal het voor mij ook wat spannender worden. Ook heb ik de woorden "special needs kindje" laten vallen. Mijn man was daar gelijk zeer duidelijk over, dat wil hij dus niet. Ikzelf sta daar niet geheel negatief tegenover. Het hangt er wel vanaf hoe en in welke mate. Ik ga eens op onderzoek uit wat "special needs" precies inhoudt, en dan zal ik het er zeker nog een keer met hem over hebben. Voor nu was dit het, bij ontwikkelingen of gewoon als ik eens van gedachten wil wisselen zal ik een update geven. Doeg!
hoi adoptiemama, allereerst heel veel wijsheid en geluk toegewenst met het maken van de 1e keuze..... Wel/niet adopteren. daarna volgen er nog een heleboel meer. wij zijn inmiddels gestart met de gesprekken bij de raad van kinderbescherming en die zijn pittig maar het klikt goed met de raadsmedewerkster dus het gaat eigenlijk een beetje vanzelf. als je je aanmeldt krijg je eerst een bkr nummer, daarna moet je wachten op de uitnodiging voor de verplichte VIA bijeenkomsten (6 in totaal) wachttijd ongeveer 1 tot 1,5 jaar. tussendoor ontvang je als het goed is een uitnodiging voor een informatieve bijeenkomst en daar kun je ook heel veel te weten komen. vooral over het "soort" kinderen dat naar nederland komt (ouder, veelal special need) nogmaals veel succes en als je wat wil weten roep je maar grtjs mama1977
Hoi, Bedankt voor je reactie! Wat spannend joh, dat jullie al zo "ver" zijn! Ik heb inderdaad wel een vraag waarop ik (nog) niet echt duidelijk antwoord kan vinden. Dit gaat over de financiën.. Ik ben benieuwd op welke momenten je moet betalen en hoeveel dat ongeveer is. Ik weet wel dat je in totaal makkelijk op 20.000 euro uitkomt (echt achterlijk vind ik dat eigenlijk, maar goed), maar hoe is dat verdeeld? Aan wie moet je wanneer wat betalen? Groetjes!
allereerst de rekening voor de VIA a 900 euro. daarna de inschrijfkosten en contributie van de vergunninghouder en daarna nog een bedrag voor reis/verblijf/documentatiekosten, hoeveel dat gaat worden weet ik ook nog niet hangt heel erg van de vergunninghouder af. 't zijn inderdaad fikse bedragen maar we hebben dan ook al goed gespaard gelukkig