Ja, vind het lang duren alhoewel we nog niet mogen klagen als je van anderen leest hoe lang ze al bezig zijn. Is frutrerend omdat 3 vriendinnen (5 maand ver, dus had ik ook kunnen zijn) en schoonzus (5 weken ver) zwanger zijn. Maar we proberen vol goeie moed verder te gaan en hopen iig op een snel positieve test.
Dat heb ik gelukkig niet,want in onze vriendengroep zijn wij echt de enigen die bezig zijn.De rest is nog volop aan het studeren en moeten nog niet aan kindjes denken.Lijkt me wel heel moeilijk hoor...Als je het zelf ook zo graag wilt.En ik weet het,we zijn miss niet zo lang bezig als sommigen hier(respect hoor)maar dat betekent niet dat het minder moeilijk is als je dan tóch ongesteld word.
Wij hebben het aan niemand verteld dat we echt "bezig" zijn. Soms laat ik wel eens vallen dat we in de toekomst kinderen hebben. Maar dat is natuurlijk erg vaag. Ik wil het liever als verrassing houden voor iedereen.
Hier ook zo'n situatie: Mannetje wilde in het begin wel eens zijn mond een beetje voorbijpraten. (Bijvoorbeeld tijdens het kerstdiner met mijn familie laten vallen dat ik op zwangerschapsforum zit.) Ik was zooooo pissed! Daarna iedereen van die 'grappige' opmerkingen. Ik sjachareinig? Ik zou vast wel zwanger zijn. Hou dan je kop maar eens strak. Maarja, gissen doen ze toch wel: Wij zijn 30 en 35, en afgelopen november met roken gestopt. Tel uit je winst! Maar toevallig werd het me laatst serieus gevraagd of we al 'plannen' hadden, ik had ook geen zin om te gaan scheinheilen, en heb gewoon gezegd dat we in de toekomst zeker... en dat ze 't vanzelf wel horen. Vanaf dat moment geen lollig vissende opmerkingen meer gehad. En inderdaad, mocht het niet meteen lukken, dan hoef ik ook niet de schijn op te houden. We hebben vrienden in Rusland waar we afgelopen zomer geweest zijn, die zijn helemaal op de hoogte. Lekker veilig en ver weg, maar toch een uitlaatklep.
Bij ons weet alleen mijn moeder het (en mijn zusje maar dat weet mijn man niet haha tenminste dat denk ik hihi). Met mijn moeder kan ik over alles praten en ze zwijgt als het graf dus dat is heel fijn. Ik wil het m'n vader wel vertellen maar ik wil het risico niet lopen dat hij in zijn enthousiasme het aan iedereen gaat vertellen. Ik vind het vaak wel moeilijk om te zwijgen. Dan merk je pas hoevaak het in gesprekken over kinderen gaan. Als ze het me vragen zeg ik dat we dat in de toekomst zeker willen en dat we wel zien. Ben blij dat ik niet snel bloos! Tot voor kort riep ik dat ik nog wel 3 jaar ofzo wilde wachten dus misschien dat we daarom ook niet zoveel vragen krijgen haha
Wioj hebben er voor gekozen niemand iets te vertellen. Ik ben een jaar na ons trouwen gestopt met de pil. Al een maand na ons trouwen begonnen mensen "grapjes" erover te maken. Logish, maar nu een vriendin van me een MK heeft gehad en een tante van me verteld heeft (jonge tante van 35) dat zer geen kinderen kan krijgen, vindt het niet gepast dat mensen naar dat soort dingen vragen. Ik vond het nooit zo gepast, maar nu heb ik ook de neiging om mensen die mij vragen waar m'n buik blijft, te vertellen dat het niet altijd zo vanzelfsprekend is. Mijn vriendinnen zijn nog lang niet zover dat ze met kids bezig zijn, dus daarvoor hoef ik het niet te vertellen. Ook wil ik het graag na 2 1/2 maand als verrassing brengen. Is veel leuker. Maar nu het voor mijn gevoel wat langer duurt begin ik ook wel wat moeite te krijgen met vooral vage kennissen die er naare vragen. Met vriendinnen heb ik het er wel eens over: kinderen en zwanger worden enzol, maar niet als in: wij zijn bezig. Meer zo van: later.... Mijn vriendinnen en familie zijn, denk ik, veel te sensitief om ernaar te vragen. Het zijn dus vooral vage kenissen die "er grapjes over maken". Mocht ik ooit een miskraam krijgen, dan zou ik dat wel met m'n vriendinnen en familie bespreken, denk ik. Ik vind het nu al zo moeilijk dat ik mijn gevoelens en angsten alleen met m'n man kanb delen (die zal ook vast zoi nu en dan gek van me worden!). Met een MK zou ik, denk ik, wat meer steun nodig hebben. Ik hoop natuurlijk dat het deze maand raak is en dat het allemaal perfect loopt, maar soms ben ik wel heel bang voor een MK.
Mijn moeder vroeg het maandag aan me en toen kon ik me niet inhouden maar ze zijn er wel superblij mee en mijn vader glunderde helemaal hun eerste kleinkind is in de maak en ze zeiden dat we de babykamer van hun zouden krijgen
Als ik zwanger ben dan wil ik wachten tot de 12 weken. om mijzelf te beschermen voor als het mis zou gaan. (maar ik zou het wel moeilijk vinden om mijn mond te houden) XXX Gusam
ook wij hebben ervoor gekozen om niemand iets te vertellen. alhoewel ik dus mijn moeder vaak spreek en zij dus beetje ver weg woont en ik een keer niet op msn bent ze zig gaat afvragen of alles wel goed gaat dat ik het haar wel heb verteld. bovendien willen we niet dat andere het weten . ze mogen het weten als wij zwanger zouden zijn en dan onze ouders wel gelijk en de rest na 12 weken pas ,.
Aan onze beste vrienden hebben wij het wel verteld vooral ook omdat een aantal zelf ook bezig zijn. Buiten het Forum kan ik er af en toe dan ook lekker met de meiden over kletsen. Verder weet niemand het denk dat mijn ouders en schoonouders het misschien wel verwachten. Ik vind het leuk om het geheim te houden (af en toe wel heel moeilijk want ik ben een behoorlijke flapuit ) en kijk er dan ook nu al naar uit om het ze te vertellen als het zover is
Dit klinkt heel herkenbaar! Ik ben ook een redelijk grote flapuit voor wat betreft de zaken die mij bezig houden. Heidiii houdt het liever een beetje voor haarzelf want het moet idd, zoals ze zegt, eerst nog lukken en om constant vragen te voorkomen van is het al zover heeft ze dus liever dat we het nog even voor ons houden. Is voor mij dus net zo moeilijk als ik een cadeau voor haar koop en eigenlijk nog enige tijd moet wachten met geven... Dat is bij mij een brandend kooltje in mij handpalm! IK KAN DAT NIET.... Ik ben zo nerveus als een kind vlak voor kerstavond..... Misschien zelfs erger nog... Hey dames wil ff het volgende aan jullie kwijt: Ik wil papa worden Sorry Heidiii, ik kon het niet laten! Groetjes Mannetje van Heidiii
Als je dus bij ons het boekje leest van onze gasten staat het vol met nu nog de kindjes en het is compleet enz. Daarom hebben wij dus ook heel bewust gekozen het niet te vertellen. In november nog lag mijn pil in de badkamer komt mijn schoonzus binnen en die zegt"oh jullie zijn nog niet bezig met zwanger worden" We wisten toen wel al dat we gingen stoppen dus met een strak gezicht nee jij bent eerst aan de beurt
alleen onze beste vrienden weten dat we er mee bezig zijn. Mijn ouders hebben wel een vermoeden(omdat er uiteraard wel over gepraat wordt en zij zeker niet van gister zijn)...Daarnaast kan manlief zich niet inhouden om mensen te vertellen hoe blij hij is dat ik gestopt ben met de pil *zucht* (omdat mijn humeur zo is opgeklaard..) dus tja mensen trekken dan -logisherwijs- hun conclusies.
haj meiden.. ik heb het nog niemand verteld. wel steekjes laten valen .. maar is nog niemand opgevallen.., ik praat alleen op het forum.. en met mijn mannetje,, ik vind het wel moeilijk om het tegen niemand te zeggen,, pff., zou het van de daken willen schreeuwen haha,,
hoi, wij hebben het aan onze ouders vertelt. Op die manier kan ik er toch met iemand over praten. voor de rest weet niemand het. Ook wou ik dat mijn mama het wist (wij zijn twee handen op één buik) omdat moest ik zwanger zijn en een MK krijgen. Ik denk niet dat ik het zou kunnen verzwijgen voor haar. dan zou ik het haar willen vertellen en er met haar over hebben. Ik heb haar steun in zo'n gevallen nodig. Ik weet het, het klinkt negatief om meteen over MK te spreken maar je weet nooit. en om daarna te vertellen tegen mijn mama: mams, ik was zwanger maar heb een MK gehad is ook zo stom hé.
Toen ik net gestopt was met de pil wilden we het echt voor ons tweetjes houden. Maar in de 2e ronde voelde ik me zo belabberd en beroerd dat mijn vriend me, na de zoveelste huilbui, de telefoon in mijn handen drukte en me 'toestemming' gaf om het aan mijn mams te vertellen zodat ik in ieder geval nog iemand had om er mee over te praten. Dat telefoontje luchte enorm op, het grappige was dat ze het eigenlijk al vermoedde. Nu weet mijn vader het ook, mijn moeder kon het ook niet voor d'r houden. Maar verder weet niemand ervan ( al hebben sommige een vermoeden, maar ik doe net of mijn neus bloed als ze ernaar vragen) Soms wel erg lastig om het voor je te houden, een collega van me is ook gestopt met de pil en zij is er heel open in. Als zij het erover heeft zou ik wel willen schreeuwen dat ik ook gestopt ben. Maar het grote nieuws onverwacht brengen lijkt me het allemaal wel waard. Hopelijk duurt het geen maanden meer... Mijn ouders vragen er gelukkig niet tot vervelens toe naar, soms vraagt mijn moeder tussen neus en lippen door wanneer ik ongesteld moet worden, maar verder niet.
Mijn ouders weten het en een paar hele goede vrienden. Mijn schoonouders gaan we het binnenkort ook vertellen. We hebben het verteld omdat ik reuma heb en heel mijn medice leven omgegooid is. Medicijnen gestopt andere medicijnen en heb nu een hele actieve reuma. Waardoor ik steeds veel ontstekingen heb en hulp nodig heb. Dan moet je het wel vertellen waarom het lichamelijk steeds zo slecht gaat. Als ik dit alles niet zou hebben gehad dan zou ik het denk ik niet vertellen. Des te leuker de verrassing
Alleen onze directe familie weet het (ouders, broers en zussen). Ik denk dat mijn zwager en schoonzusje het wel tegen (gezamelijke) "vrienden" hebben verteld, maar die zien we toch eigenlijk nooit (alleen als het hun uitkomt) dus daar horen we ook geen constante grapjes en vragen van. Ik heb het ook mijn beste vriendin verteld. Mijn moeder vond het raar dat ik het vertelde, maar heb haar ook gezegd dat ik graag bij haar aan wil kunnen kloppen voor advies en een schouder. Ik bedoel, als het allemaal niet wil lukken enzo, dokters bezoek en de hele rattaplan enzo... Maar ook als het wel lukt en het niet goed zou gaan (ok, ik ga nu wel ff van het ergste uit), dat ik het met haar daar dan ook gewoon over kan hebben. Het is allemaal misschien een beetje ver gezocht, maar ik ben iemand die graag van te voren weet waar ze aan toe is, dus ook dat ik op haar steun enzo kan rekenen als het nodig is. Wij zijn een erg hecht gezin, met veel ups en downs, dus wij houden graag elkaar op de hoogte over wat ons bezighoudt. Gelukkig zijn mijn ouders en zus niet zo dat ze constant vragen of er al 'schot in de zaak' zit. Mijn schoonmoeder heeft het wel erg veel over zwanger zijn enzo, sinds mijn schoonzusje zwanger is.. sja, ze is nu eenmaal voor het eerst oma-to-be, dus dat neem ik haar niet kwalijk... moet ik wel zeggen dat ik er af en toe wel moe van wordt, maar ja..