Ouders wel verteld, en een paar goede vriendinnen. Later ook op het werk omdat we de mmm in moesten. Dus kon het niet langer stil houden.
Ben ik dan de enige die 'gewoon' getrouwd is en daarna leeft als man en vrouw zonder pil ed??? Wel makkelijk, krijg je nooit vragen of gesprekken..
hier ook getrouwd.. maar wel ac.. bij de eerste zwangerschap wist echt niemand dat we hoopten op een wondertje.. bij de 2de zwangerschap wisten een paar goede vriendinnen van een ander forum dat we voor een 2e wondertje wilden gaan.. nu weten meer vriendinnen het, omdat ik een vervelende periode heb gehad, waarin ik verschikkelijk depri was.. mijn man wilde geen kinderen meer... en ik vond dat er ruimte en geld was om nog ee wondertje alle liefde te geven.. 29 dec. gaat het spiraaltje eruit en hopen we op een nieuw wondertje uit Gods hand.. mocht het niet zo zijn, dan kan ik me er ook bij neerleggen.. dan heeft het zo moeten zijn.. ben gezegent met 2 heerlijke mannetjes, waar ik intens van kan genieten.. zo zie je dat elke zwangerschap de situatie anders is.. volg je gevoel.. en laat je man ook zijn gevoel volgen.. dan voel je je uiteindeijk het prettigste..
bij de eerste hebben we niks verteld omdat we nog niet eens officieel met ronde 1 begonnen waren toen ik al zwanger was. Nu willen we al bijna een jaar opnieuw zwanger worden. Ik heb het niemand actief verteld, maar als iemand vraagt of we meer kinderen willen, vertel ik wel dat we graag zwanger willen worden ja .
ik heb het aan niemand verteld, en niemand die het waarschijnlijk ook verwacht dat we bezig zijn. Dus ik vind het dan ook extra leuk en spannend om na een aantal weken de verassing mee te delen.
bij de eerste hebben we het wel verteld. maar toen lukte het bij ons niet. dus duurde het heel lang en krijg je idd allemaal vragen van iedereen. en we moesten de mmm in dus konden we er wel met iedereen over praten wat wel een lekker gevoel gaf. nu zijn we bezig voor een tweede en zitten we weer in mmm en nu weet alleen mijn fam mijn vader en moeder broer en zus. maar de rest van zijn fam niet. van mij mag dat wel maar hij heeft er niet zoveel behoefte aan. en mijn moeder moet dan op onze kleine passen als ik weer voor echos enzo moet dus is het wel makkelijjk dat ze het weet. je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt zoals iedereen hier al zegt!
Bij ons weten de directe familieleden wel dat we een kinderwens hebben maar niet dat we daadwerkelijk al aan het klussen zijn. Dus ik denk dat we ze toch nog gaan verassen als het raak is
wat bedoel je hiermee? Ik ben ook getrouwd en daarna voor een kindje gegaan. Is er bij jou dan niemand geweest die vragen stelt, gewoon omdat het zo hoort dat je eerst trouwt en daarna kinderen krijgt? Dan krijg je toch na een paar maanden sowieso de vraag wanneer er nu eens een kleine komt? Was bij ons in ieder geval wel zo... Heeft niks met pil oid te maken
Niemand verteld maar ach iedereen weet toch al dat we er best nog eentje bij willen. En voor mijn moeder wordt het de 8e keer dat ze oma wordt, verrassend..! Dusss ik denk dat ze allemaal gewoon afwachten tot we met het nieuws komen en dan allemaal proberen heel verrast te doen haha.
Bij de eerste hebben we aan niemand wat verteld, bij de tweede aan ouders en nu bij nummer drie (nu) aan een goed vriendenstel (zelf zwanger van hun dere kindje). onze ouders denken dat ons gezin nu compleet is dus mocht ik zwanger worden van nummer 3 (en dat willen we erg graag) dan zal de verrassing groot zijn.
Ik bedoel ivm geloof niet aan AC doen. Doet iedereen in de fam enzo dus. Nee die vraag nooit gehad, dat ze niet komen betekent dan dat het niet lukt he, daar vraag je niet zomaar naar..
Pff 2 dagen niet online en al veel reacties! Even iets recht zetten: Het is niet zo dat manlief het niet mag vertellen hoor!! Maar die 2 vriendinnen herkenden me hier, dan kan ik moeilijk ontkennen dat het niet zo is he? Dus die 2 vallen eigenlijk buiten mijn vraag. Wel leuk om alle verschillende reacties te lezen!
Het heeft toch niets met de pil (of een ander voorbehoedsmiddel) te maken of je als man en vrouw samenleeft?
Maar je mag toch zeker wel aan een of andere vorm van planning doen. Anders zouden we er hier nu al een aantal hebben rondlopen. Ik ben zelf ook christelijk, maar gebruik wel anticonceptie. We mogen dankbaar zijn als we zwanger worden/zijn, maar dat betekent toch niet elk jaar één bij wijze van spreken. Je moet toch ook kijken wat je zelf aan kunt en wat je een kleine te bieden hebt.
Wij hebben jarenlang geroepen dat het er ooit wel eens van zou komen, we zijn inmiddels al bijna 7 jaar getrouwd dus uiteindelijk stopten mensen met vragen. Toen ik stopte met de pil hebben we dat niemand verteld, alleen mijn zusje en haar vriend wisten het. We hadden gewoon geen zin in afwachtende opa's en oma's to be (Simone is de eerste namelijk), voor hetzelfde geld ben je jaren bezig.... We hebben het iedereen ook pas met 12 weken verteld behalve dus weer mijn zusje. Met de 2e zal het anders gaan denk ik, ik roep nu namelijk al dat ik weer wil proberen als Simone een beetje fatsoenlijk kan lopen
Wij hebben het bij de eerste aan niemand verteld, en voor veel was het dan ook een verrassing dat we zwanger waren. Sommige anderen hadden wel signalen opgevangen, die ik onbewust toch uitzond, haha. Nu bij de tweede heb ik het wel aan een paar vriendinnen verteld. Ook omdat zij zelf ook zwanger wilden worden. En wonder boven wonder zijn we nu allemaal tegelijk zwanger! Trouwens, nu vind ik het wel moeilijker om geheim te houden. Bij een tweede gaan mensen toch vragen 'zou wel leuk zijn he, een tweede?' en zodra je een keer fris bestelt heb ik het idee dat mensen meteen wat door hebben. Maar misschien is dat mijn argwaan hoor.
Wij zijn nu een tijdje bezig met het hopen op een wondertje. Onze direct familie weet het (schoonouders, mijn ouders en myn broer en schoonzusje). Helaas heb ik myn mond voorbij gepraat tegen een collega (zij gaan voor een tweede). Daar heb ik inmiddels wel wat spijt van, maargoed kan het helaas niet meer terug draaien.
Even nog een reactie op chriselijk zijn en anticonceptie Wij zijn ook getrouwd, ongeveer een jaar geleden. Niet direct voor een kindje gedaan om praktische redenen en dat we eerst even wilden wennen aan elkaar en aan ons leven samen. Nu zijn we er helemaal klaar voor! Ook wij zijn beide christelijk, maar tegen anti-conceptie ben ik niet. Ik vind dat het een geschenk van God is als je kinderen mag krijgen, maar dat betekent niet dat je als mens geen verantwoordelijkheid moet nemen. Wij hebben besloten dat wij er nu aan toe zijn, maar het is nog maar afwachten of God dat ook vind. Hij beslist daar uiteindelijk over is mijn mening! Onze familie staat ook achter deze keus! ( ook christelijk) Verder heb ik het zelf mijn ouders verteld (schoonouders niet) en mijn zus en beste vriendin weten ervan. Dit was meer omdat ik om medische redenen moest stoppen met medicatie als ik zwanger wilde worden, en dat had mijn naaste omgeving door, omdat ik meer pijn kreeg... Maar vind het wel prettig dat ze ervan weten al vragen ze er nooit naar, dat vind ik fijn