Dat wij zwanger willen worden is al een jaartje of 2 bekend bij iedereen. Ze weten ook dat ik eerst wilde trouwen.. We hebben voor de bruiloft gezegd dat we het medisch niet verantwoord is om nu zwanger te worden (ik had toen nog geen groen licht). Maar toen ik groen licht kreeg hebben we dat bewust verzwegen. Maar ik wilde niet elke maand de vraag krijgen "en"? Mijn moeder heeft het natuurlijk al lang in de gaten.... En ik heb het 2 vriendinnen verteld, ik vind het wel prettig om het er met ze over te hebben. En als er iets mis zou gaan (mk ofzo) heb je ook een uitlaatklep.
niemand wist van onze familie dat we bezig waren. Ben zwanger geraakt 7 weken later een mikraam gehad.. nu weet iedereen natuurlijjk wel dat we bezig met kinderen
Ik heb het zelf dus ook nog tegen niemand gezegd en dat probeer ik ook zo te houden. Iedereen denkt dat ik eerst wil trouwen dus niemand heeft iets door. Mijn vriend wil nog niet trouwen dus moest ik kiezen wat ik wilde. Nog wachten, ik ben 32, of gewoon gaan kijken wat er gaat gebeuren. Maar hierdoor vermoed niemand iets.
Wij hebben het ook nog tegen niemand gezegd. Stel dat het niet snel lukt blijft iedereen toch aan je kop zeuren... Tevens staat mijn functie op de zaak een beetje op e tocht dus als ik zeg dat we bezig zijn ga ik dalijk in functie omlaag.. das niet de bedoeling. wij HOPEN het te kunnen vertellen tijdens onze bruiloft eind september... Dat zou toch mooi zijn...
Mijn oudste broer weet het, maar dat komt omdat hij pas zat te vertellen dat ze graag een kindje willen en toen vroeg ie hoe dat bij ons zat, we zijn al ruim een jaar bezig, dus ik heb het maar eerlijk verteld (hij kan goed zn mond houden).. En een oud-collega en een collega van mij weten het en 1 stel vrienden.. Ouders/schoonouders nog ff niet, zodra het ons te lang duurt en we gaan naar de dokter, dan willen we het wel vertellen...
Niemand weet het hier, we worden al iedere keer als ik mijn ouders of schoonouders spreek gevraagd wanneer dr nou toch eindelijk kleinkindjes komen.... beide 27 en net 3 jaar samen ja dan wordt het tijd he? hihi maar, hoe moeilijk ik het ook vind, ik hou mijn mond dicht. Pas als het raak is vertel ik het. Aan ouders en schoonouders en pas na 3 maanden aan de rest.
ja hoor wij hebben het wel gezegd....Valt wel mee. in t begin vroegen met name een aantal collegas regelmatig: En en en? Hahha ik heb toen gezegd dat als het zo ver is ik het wel zal zeggen...hihi begrepen ze ook. heel veel reageren juist erg enthousiast en leven mee als het niet gelukt is die maand...haha... Maar als ik zwanger ben zal ik het niet direct zeggen op mn werk...maar wel tegen mn vader en schoonouders denk ik. Is toch dichterbij...de rest komt wel als we de "veiligheisgrens" voorbij zijn...
Bij onze eerste wist alleen mijn vriendin het. Nu we bezig zijn voor een tweede weten mijn ouders en zussen het ook.
In eerste instantie zeiden mijn man en ik aan niemand vertellen he, maar ik kan dat niet zo goed voor me houden. Moet me verhaal kwijt, daarom zo blij met dit forum 3 vriendinnen weten het, dat wil ik graag zo houden. Een vriendin vraagt het ook iedere keer, dat is wel lief bedoeld maar ik zeg het wel als het zover is Veel mensen zullen het wel verwachten 6 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd, alhoewel we altijd stevig ontkent hebben..........wordt nu wel steeds moeilijker als je er ook echt mee bezig bent
3 vriendinnen van me weten het, en voor de rest zyn er idd veel mensen die zo nu dan vragen hoe of wat met kinderen (dan denk ik weer: staat er iets op m voorhoofd ofzo?) maar dan doe ik er een beetje luchtig over, want ik wil niet dat iedereen t al weet.... Vreemd blyft het wel, als ik me een x niet lekker voel, is het gelyk: zwanger? tja dat kryg je in de "vrouwen-business haha...
Heb het alleen tegen mijn collega verteld wat tevens ook een goede vriendin is. En een hele oude schoolvriendin weet het, daar heb ik sinds kort weer contact mee en zij heeft inmiddels ook al 2 kindjes, dus kon me eigen niet meer inhouden en er in ene keer uitgefloept. Mijn ouders hebben wel een vermoeden, maar ik wuif steeds weg dat we nog niet bezig zijn, zal het namelijk heel leuk vinden als het zover is om het te gaan vertellen. En hele goede vriendinnen hebben denk ik ook wel een vermoeden. Zijn sinds kort verhuisd, hebben de leeftijd ervoor en zijn al best lang samen.
In eerste instantie wisten alleen 2 goede vriendinnen het. Maar omdat we nu door zijn naar de gyn, weet bijna idereen het, behalve mn baas! Die hoort het wel, als ik het niet meer zo kan plannen dat ik op mn vrije maandag naar het ziekenhuis moet.
Er zijn 3 vriendinnen van me die weten dat ik gestopt ben met de pil. Verder wil ik dat het een mega verrasing wordt voor de rest want ik was altijd heel duidelijk dat ik noooooit kinderen wilde.... Kan niet wachten op het gezicht van mijn vader en moeder! Ook op mijn werk weet niemand het want ik ben bang dat mijn "baas" (veel jonger meisje dan ik) in de stress schiet hoe het dan verder moet,want we draaien de zaak met z'n tweeën.Ik wil het pas vertellen als ik 12 weken ben geweest, maar het hangt ervan af hoe ziek in ben in de eerste paar weken. bar
Door mijn leeftijd weet iedereen in mijn omgeving hoe ik over kinderen krijgen denk Ik wil ze niet! Dat heb ik al die jaren geroepen. Ik vertelde iedereen dat ik niet van kinderen hou en dat ik ze vind stinken Maar nu, nu ik de vader van mijn kinderen heb ontmoet, nu wordt het een heel ander verhaal Ik heb 4 hartsvriendinnen (allemaal moeder), en die hoefde ik niets te vertellen. Die trokken het er zo wel uit. Daar kan ik dus ook niets voor verborgen houden. Toen die het wisten, heb ik het ook een andere heel goede vriendin verteld. Naja, ik zei aan de telefoon dat ik iets moest vertellen, maar dat het niets schokkends was. Komt ze op bezoek, en en en? Ikke vertellen dat ik het nu zeker weet: ik wil ooit een kind Gaat ze keihard lachen, ze dacht dat ik al zwanger was! Haalt een kado en een kaart uit haar tas. Nu liggen de eerste babykleertjes boven verstopt Ben als de dood dat iemand anders het ziet. Mijn moeder blijft maar vissen, die is natuurlijk ook niet gek. Schoonmoeder trouwens ook. Dus die heb ik verteld dat we nog twijfelen, dat het nog alle kanten op kan Pfff, terwijl ik uit elkaar knal van gevoel.
Ik heb het niet verteld en was er achteraf ook blij om, omdat het niet zo snel lukte. Ik zou al die vragen vreselijk hebben gevonden.
ik probeer het ook aan niemand te zeggen maar het is soms zoooo moeilijk omdat je je spaningen graag wil delen en om advies wil vragen..
Ik heb uit mijn vorige zwangerschap geleerd dat het beter is om te zwijgen want toen ging het mis na 9 weken. Ik heb wel veel begrip gekregen maar emotioneel voor mezelf is het niet leuk om die ontgoocheling met iedereen te moeten delen. De volgende keer als ik zwanger zou zijn wil ik het de eerste 3 maanden aan niemand vertellen, ook niet dat we opnieuw aan het proberen zijn.