Ik had het niet willen vertellen, maar heeft mijn mannetje wel gedaan.... Met als gevolg dat de hele familie het weet. En dat vind ik niet echt leuk. Maar toen ze het nog niet wisten gingen ze toch wel de hele tijd zitten vissen, en dat vond ik ook heel vervelend. Nu is het vissen wel afgelopen.... Dus het heeft voor- en nadelen.
Wij hebben gelukkig niets verteld! Het is wel fijn om het er over te kunnen hebben enzo, maar wat ik niet zag zitten was heel de tijd het gevis of dat we al zwanger waren enzo... Gelukkig hebben we het niet verteld, want nu het wat langer duurt, had ik het echt vervelend gevonden om elke maand te moeten vertellen aan iedereen dat ik weer ongi was geworden. Wel weet iedereen dat we een kinderwens hebben hoor, en dat het niet super lang meer zal duren voordat we aan kinderen willen beginnen, maar de zekerheid dat we er ook echt voor gaan, heeft niemand.
Ik heb ook met een aantal mensen onze kinderwens gedeeld. Ook omdat ik met bepaalde beperkingen zit, wou ik graag weten wat sommigen ervan vonden. Gelukkig voorziet mijn revalidatie arts geen problemen dus dat haalt wel veel zorgen weg. Doordat ik het aan mijn vriendin verteld heb kan ik nu wel vast lekker oefenen bij haar, zij is nl net bevallen. Zo kan ik gelijk kijken waar we evt hulp bij nodig hebben.
ik heb het alleen tegen mijn moeder verteld dat we bezig waren. ik was bang dat iedereen telkens zou vragen en al . . . . ? maar toen ik 5,5wk zwanger was heb ik het tegen iedereen verteld dat ik zwanger was. kon het niet langer voor me houden.
Wij hebben het niet verteld, waren ook pas 6 maanden samen, dus dit had toch niemand verwacht Nu ons zoontje 15 maanden is, krijgen we steeds vaker de vraag wanneer de 2e komt. Ook pijnlijk, want we zijn al bijna 1 jaar bezig voor nr. 2. Zeg altijd maar dat we onze handen vol hebben aan eentje. Het lijkt me inderdaad niet leuk als je iedere maand moet zeggen dat je ongi bent geworden. Dus wij zeggen niets. Een vriendin weet het, omdat we tegelijk voor een volgende gingen. Alleen was zij toen meteen zwanger en nu al bevallen. Ook een beetje dubbel.
heb het een aantal goede vriendinnen verteld (waarvan een aantal ook bezig / net zwanger zijn), en een paar familieleden. hang het niet aan de grote klok, want wie weet hoe lang het duurt voor het zo ver is.... een vriendin van me is nu driekwart jaar bezig, en zij krijgt steeds van die vragen van 'en, is het nou NOG niet raak?', heel pijnlijk. dat wil ik zelf zien te voorkomen!
Nu mijn jongste schoonzusje een kindje van 1 heeft, en de oudste op knappen staat krijgen wij wel de vraag wanneer wij aan de kids gaan beginnen.. ze zouden eens moeten weten
Mijn moeder heeft het geraden (moeders hebben daar een neus voor volgens mij) en tja, tegen mama mag ik niet liegen he?! Verder heb ik het twee vriendinnen vertelt, ik werd maar niet ongesteld en wilde mijn verhaal zo graag kwijt! Ben wel blij dat zij het weten, kan ik er af en toe even lekker over klagen en praten Verder weet niemand ervan!
Een aantal hele goede vrienden, mijn zus en zijn broer weten het. M'n ouders niet, die willen het te graag en gaan m'n kop gek zeuren als ze het weten...was bij mijn zus ook zo. Zodra ik een positieve test heb moet ik anti stolling gaan spuiten omdat ik ooit trombose heb gehad. Denk dat het vanaf dan al heel moeilijk gaat worden om het geheim te houden. Bovendien heb ik nu al moeite om m'n mond er over te houden. Zodra ik wee dat ik zwanger ben mag de hele familie en al m'n collega's het weten....ze komen er immers toch ook achter mocht het een miskraam worden. Dan is het ook fijn als je steun kunt krijgen van ze.
Ik heb het enkel mijn beste vriendin verteld. Onze ouders willen we kunnen verrassen. Vooral mijn ouders want het zou hun eerste kleinkind zijn. Maar vind het wel leuk om er met iemand over te kunnen praten. En mijn vriendin vraagt ook nooit of het nu nog niet raak is. Ze wacht gewoon tot ik behoefte heb om erover te praten.
Wij hebben het het eerste jaar stil kunnen houden, vervolgens kwam de vernietigende uitspraak van de fertiliteitsarst en we hebben even getwijfeld of we dit zouden melden aan familie en vrienden. Het gaat twee kanten op, van de ene kant is het prettig dat ze het weten omdat het gevis achterwege blijft en iedereen weet dat het niet vanzelf gaat. Van de andere kant merken we dat mensen ons niet eens durven zeggen als ze zwanger zijn, en dat willen we nu ook weer niet. Het onderwerp wordt niet aangesneden of er valt een akelige stilte als iemand het dan toch vraagt.
Wij hebben het ook stil gehouden op 2 vriendinnen na. Ik heb hun wel gezegd dat ik niet iedere maand vragen of vragende blikken wilde hebben en daar hebben ze zich gelukkig aan gehouden. Het heeft toch meer dan 2 jaar geduurd en ik moet er niet aan denken dat ik van iedereen iedere maand weer vragen kreeg. Des te groter was de verassing nu ik wel zwanger ben en bijna niemand het verwachtte
Een aantal vriendinnen weten het en mijn zus. Verder gelukkig nog niemand. Want bij ons gaat het ook niet helemaal zo als gepland. Eind april krijgen we ons verder behandelplan te horen en aan de hand daarvan gaan we misschien toch de familie inlichten omdat we ook moe en verdrietig worden van alle opmerkingen zoals 'het is nu ook wel tijd voor jullie'. Pijnlijk..... Liefs Zora
Ik heb het alleen 2 vriendinnen verteld. 1 daarvan heeft zelf al kinderen en de ander is nu zwanger. Wel handig dat ik hen alles kan vragen. Maar familie hebben we verder nog niet ingelicht. Maar, ik heb wel het vermoeden dat ze wel weten dat we bezig zijn. Nu maar hopen dat we binnenkort ook "echt" nieuws hebben!
Bij ons is het naar anderen toe geen geheim dat we in de toekomst graag kinderen willen. Dat we nu al druk aan het klussen zijn dat weten ze niet, zodat we mensen kunnen verrassen. Ik heb het wel op mijn werk aan 1 collega verteld, omdat ik bij ronde 1 allerlei zaken voelde die ik niet thuis kon brengen. Zij is nu zelf zwanger, na in de zomer is miskraam gehad te hebben. Ik heb het haar verteld zodat ik, als ik even iets wil weten, het aan iemand kan vragen. Dat vind ik wel prettig, maar zij is de enige die het weet.
Wat een leuk onderwerp! Zelf ben ik er ook best open in, wel naar een select groepje mensen toe. Ik denk maar zo: als het niet wil lukken kun je er dan ook met die mensen over praten. Mijn man wil het liever nog even voor zichzelf houden omdat hij vind dat de verrassing dan des te groter is als het raak is..... Voor beiden vind ik wel iets te zeggen....