de sollicitatie is heel goed gegaan en ik heb volgende week het volgende gesprek waarin we het loon en voorwaarden gaan bespreken. Ik heb nu nog niks gezegd en twijfel of ik het bij het volgende gesprek wel zal vertellen.
Tijdens m'n vorige zwangerschap heb ik het aan het eind van het eerste gesprek aangegeven. Ik had het gevoel dat ze met me door wilden en vond het niet meer dan fair dat we van beide kanten open en eerlijk waren. Werd erg op prijs gesteld en ik ben dan ook aangenomen Ook al is het niet verplicht om het te zeggen, ik zou het persoonlijk wel doen. Als men mij om die reden toch niet wil hebben, dan niet. Dan wil ik ook niet voor dat bedrijf werken. Ik ben nu ook zwanger en heb een jaarcontract. We gaan zien of die verlengd wordt. Helaas zit ik nu al ziek thuis, dus het zal nog even spannend blijven. Ik vind het fijn om gewoon open en eerlijk te kunnen zijn naar m'n werkgever, dus vandaar dat ik dingen altijd gewoon vertel. Nog nooit problemen mee gehad, alleen maar positieve ervaringen.
Dat begrijp ik maar ik ben nog niet zo lang geleden op mijn vorige werk ontslagen en ik heb deze baan gewoon nodig dus ik heb die luxe niet. Als zij mij niet aannemen omdat ik zwanger ben zou dit voor mij een echte domper zijn (financieel). En als ik mijn zwangerschap nog een tijdje verborgen houd loop ik dat risico niet. Vandaar dat ik twijfel.
Ik snap je twijfel. Ik heb de mazzel dat ik verpleegkundige ben. Ik kan overal invallen als een sollicitatie niet lukt. Niet ideaal maar toch inkomen. Maar als men je nu aanneemt en daarna met een scheef hoofd bekijkt omdat je het niet gezegd hebt loop je ook niet echt lekker meer rond denk ik. Je bent inmiddels toch al 12 weken zwanger.
Ik zou over drie weken beginnen en je kan qua zwangerschap nog niet veel zien. Klein beetje buikje maar dat zie je in normale kleding niet
Je moet hierin zelf je keuze maken. Ik zit er nog even over na te denken en bedenk me dat ik het als werkgever niet fijn zou vinden als mensen niet open zouden zijn over dit soort dingen. Succes in elk geval met je 2e gesprek
Tja lastig. Ik zou eerlijk zijn omdat >12 weken wel een gebruikelijke termijn is om het te vertellen. Daarnaast kun je in het meest gunstige geval na in diensttreding max. 16 weken werken. Ze moeten eigenlijk gelijk een waarnemer zoeken voor jou verlof.
Ik hoorde van een vrouwtje die daar ook had gesolliciteerd dat zij niet door was naar het 2e gesprek en een de reden daarvoor was dat ze in juli een vakantie al heeft geboekt van 3 weken die niet verzet wil/ kan worden.. daarom ben ik ook bang dat als ik al van de zwangerschap vertel dat ik daarom ook niet word aangenomen en ik heb deze baan echt heel hard nodig
Maar aan de andere kant als ik het niet vertel tijdens het 2e gesprek en je gaat het over een paar weken zien dan moet ik het wel vertellen.. en dat is ook een vervelende situatie omdat ze dan zullen weten dat ik het express heb achtergehouden.. pfff echt moeilijk dit
Ik vind dit zo lastig er zijn tegenwoordig maar weinig bedrijven denk ik die iemand aan gaat nemen als zij zwanger is. Ik zit dalijk waarschijnlijk met hetzelfde probleem ik weet bijna zeker dat mijn contract niet verlengd gaat worden deze verloopt 1 april. Ik ben dan al 22 weken dus niet vertellen in een sollicitatie is geen optie meer. Ook al wist ik van te voren dat dit zou kunnen gebeuren baal ik hier ontzettend van want ik wil gewoon werken tot aan mijn verlof en niet thuis zitten.
Ik zou persoonlijk iemands contract niet verlengen als achteraf blijkt dat diegene meer dan 12 weken zwanger was bij sollicitatie. Dat is een vertrouwensbreuk, zoals ik al schreef. Een goede kracht die daarna zwanger raakt, zou ik zeker niet laten gaan.
Dit zijn altijd lastige situaties... Ik heb toentertijd gesolliciteerd toen ik 7 weken zwanger was. Bij mijn eerste gesprek heb ik laten vallen dat er een kinderwens was; bij het tweede gesprek ben ik eerlijk geweest en heb ik verteld dat ik al zwanger was. Het werd gewaardeerd, want nog geen half uur later ging de telefoon dat ze me erg graag wilden hebben... Als je de beste kandidaat bent, zullen ze het op zoiets vaak niet laten afketsen. Dit was overigens bij een startend bedrijf, waar ik dus alleen met mijn werkgever samen het kantoor moest draaien; vier maanden afwezigheid was dus erg onhandig, maar ik was gewoon de beste, dus het moest maar... In jouw situatie zou ik het al zeker zeggen. Door je termijn en vooral door hoe ver je dan zult zijn als je start en je het zeer waarschijnlijk niet zult kunnen verbergen tot na je proeftijd. Daarbij denk ik echt dat je de werkrelatie er niet beter mee maakt als dat je allemaal wel zou lukken; ik zou me als werkgever in ieder geval flink genaaid voelen
Ik ben niet zo speciale kracht; voor mij tien anderen .. Het is geen speciaal werk waarvoor je speciale opleiding moet hebben ofzo Ik weet voor 80 procent zeker dat ik niet aangenomen word als ze weten dat ik zwanger ben..
Verzwijg je het dan komen ze er wel achter als je in je proeftijd zit. En dan verzinnen ze wel dat het toch niet werkt en je in je proeftijd weer kan gaan.. Vertel je het eerlijk heb je idd de kans dat ze je niet aannemen. Maar als jij verder gewoon super je best doet en probeert jezelf echt goed te verkopen dan zijn ze misschien wel zo enthousiast over je en blij met je eerlijkheid dat je alsnog aangenomen wordt. Ik zou het niet verzwijgen. Ik denk dat je uiteindelijk daarmee je eigen ruiten ingooit. En dan ben je alsnog je droombaan kwijt. Geef je wel als tip om het ergens voorin te vertellen bij je sollicitatie, bijvoorbeeld als ze zeggen vertel eens iets over jezelf. Dan heb je daarna genoeg tijd om je op het verdere gesprek te richten. En 'vergeten' ze een beetje van je zwangerschap..
Dat gaat al niet meer want ik ben al op het eerste gesprek geweest ik kan het hooguit vertellen tijdens het tekenen van contract gesprek
Tsja mischien moet de sollicitant ook wel leven van het salaris Jij bent het perfecte voorbeeld van hoe werkgevers denken. Ik ben altijd eerlijk geweest over mijn (ongeplande) zwangerschap en nergens aangenomen. Mocht het zich ooit weer voordoen (wat niet meer kan maar terzijde..) dan hou ik mijn klep dicht iig.
Daaraan toegevoegd ; mijn vorige werkgever heeft mij ook zonder pardon ontslagen ook al wist hij dat ik het salaris hard nodig had , er was toen nog geen sprake van zwangerschap en vakantie / vrije dagen deed ik altijd in overleg .. Nooit geen ziekte dagen gehad en altijd een goede hardwerkende werknemer.. Door reorganisatie was er geen plek meer voor mij ; als laatst gekomen en laagst opgeleid .. Mijn trouw en oprechtheid hebben me niks opgeleverd en ik kreeg van m'n werkgever stank voor dank.. Dat kan ook een reden zijn dat ik nu wat terug houdend ben om mijn nieuwe werkgever over mijn zwangerschap te vertellen . Wettelijk verplicht is het drie maanden voor uitgerekende datum en het is een groot bedrijf dus schuldig voelen doe ik mij daarover niet