wij hebben er bij demy geen geheim van gemaakt want mijn moeder en broertje waren mee naar de 20 wkn echo bij deze wel getwijfeld maar omdat de hele garderobe en wieg bekleding van de baby om gegooid moet worden van roze naar blauw hebben we besloten om ht toch te vertellen,.. vind het ook wel fijn dati k nu over een HIJ kan praten alleen de naam blijft echt geheim
Wij hebben er bij niemand een geheim van gemaakt. Bij de 20 weken echo hadden we gezien dat het een jongetje werd en we hebben het gelijk aan iedereen verteld!
Wij hadden niet de intentie om het te gaan vertellen, tot ik gigantisch m'n mond voorbij heb gepraat. Mij viel het vooral op dat mensen CONSTANT zeiden (zelfs toen we het nog niet wisten) 'het wordt vast een jongen he?Je zegt heel de tijd 'hij'!' Ja, wat moet ik dan zeggen?Het?
We wilden het allebei weten. En ik heb er wel over nagedacht om het binnen de familie te houden etc. Maar later dacht ik als ik het weet en ze gaan het vragen of raden, schiet ik toch in de lach of praat ik me voorbij. Dus dan gewoon vertellen, ook een stuk makkelijker met de cadeautjes De naam blijft wel ons geheimpje, maar we zijn er dan ook nog niet echt uit. Dus een stuk makkelijker om dat wel geheim te houden
wij zijn er heel open over. Mijn zoon (9) wil ik ook niet opleggen dat hij er niet over zou mogen praten maarre ieder zijn ding.. wat me alleen irriteerde was dat de vriendin waarvan ik niet mocht weten wat t werd mij wel aan t uithoren was..
wij hebben besloten om het ook te vertellen. ik denk daar heel nuchter over, als ik het zelf wil weten waarom zou ik het voor iemand anders een verassing houden?Er blijft nog genoeg aan de verbeelding over. Het is óns kindje en geen surprise ei. Als mensen er voor kiezen om het niet te vertellen dan alle respect, dan vraag ik ook nooit verder. maar zelf zie ik er het nut niet van in.
Bij de eerste wist ik het echt niet, interesseerde me ook geen bal! Dat was al spannend genoeg. Maar deze keer wel hoor. Bij de 20 weken echo was het heeel duidelijk dat er een kereltje in mn buik zit en over de naam waren we het de vorige zwangerschap al eens dus die weten we ook al. Omdat ik het voor mijn dochter (4 en een half) al moeilijk genoeg vind mag zij weten wat het is en hoe hij heet. Dus nu weet oma het ook, en de buurvrouw, en de meiden in de supermarkt, en de klasgenootjes, haha. Ik maak er geen punt van, en mn man ook niet. Als dit helpt om het tastbaarder te maken is t goed! Mocht er uiteindelijk nog iets mis gaan (want daar blijf ik dankzij rare bloedingen bang voor, ookal ben ik al 35 weken) dan zal een volgend kindje nooit dezelfde naam krijgen en hebben we ook een naam om het verdriet aan te koppelen. Maar daar gaan we maar niet vanuit!! Gewoon over 5 weken een gezond kindje in mn armen en een blije grote zus ernaast die hem al een beetje kent.
Van te voren hebben we aan iedereen aangegeven dat we het heel graag wilden weten en ook aan iedereen zouden vertellen. Ik vind de zwangerschap nog zó onwerkelijk, weten dat we een zoon krijgen helpt me om het realistischer te maken. Overigens gaven mijn schoonouders aan het absoluut niet te willen weten. Ook nog toen ik vertelde dat ze dan de enige zouden zijn. Helaas voor hun hebben mijn ouders zich versproken en nu weten ze het toch... Gemakkelijker voor ons dus! Ik snap ook het nut niet van het geheim houden. Over een paar maanden is het toch ook al bekend? En hoe is die verassing anders dan bij de 20-weken echo? Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat je niet wilt weten of het een jongen of een meisje is...
wij weten ook wat het gaat worden/is. en mensen zegggen tegen mij soms:vertel jij dat zomaar tegen iedereen??? dus het is maar net wie je voor je hebt, maar dat mensen boos durven worden vind ik niet kunnen, dat mag je toch helemaal zelf weten?!?!
De eerste zwangerschap wisten we met ruim 28 weken dat het een meid en jongen zouden zijn en hebben dat meteen aan iedereen verteld die het horen wilde. De tweede zwangerschap wisten we met 31 weken dat het een meid zou zijn en met 33 weken wisten we dat zeker en dat hebben we eigenlijk niemand verteld, hier op het forum heb ik het wel in mn onderschrift gezet.
bij ons weet ook iedereen dat t een meisje wordt, en ja dat vertellen we ook gewoon ieder voor zichzelf, als je t geheim wilt houden moet je dat doen, als je t wil vertellen dan vertel je t.. de naam wilden we ook geheim houden, maar nu blijkt dat een vriendinnetje van me, die ook zwanger is, dezelfde naam had!! en dat ging zo van: als we maar niet dezelfde naam hebben, nee vast niet, die van mij begint met een J dat meen je niet!! en eindigt op een A oneeee he, straks is t dezelfde...!! nou ja dan moeten we t elkaar maar vertellen.. en wat bleek, we hebben dezelfde naam!!!! dus ja dat is niet meer 100% geheim, maar ach wat geeft t..!
hoi hoi Bij mijn eerste zwangerschap wist ik met 27 weken wat het werd en ik ben een flap uit en vertelde het de hele wereld. Ben nu zwanger en door dat ik een vlokkentest heb ondergaan kan ik nu met maandag 15 weken nu al weten wat het is. Vrijdag vroeg ik de uitslag daar van en was zo door het dollen vroeg ook meteen naar het geslacht. En moet helaas vertellen de halve wereld wist het ook gelijk. Maar voor idereen moet het zijn en haar keuzen blijven of ze het willen vertellen de een wil verrast worden de andere vind het leuk om de baby kamer er op af te gaan stemmen. Er handig met baby kleertjes kopen. En zeg het hier toch snel me eerste is een jongen en de tweede is een koningswens een meisje!! groetjes
bij mij weet wel iedereen het ook omdat niet al te breed heb en heb nu echt van alle hoeken meisjes spullen en kleding gekregen.en ik vind gezond kind belangrijker verassing is het toch in mijn ogen want op wie zal ze lijken wat voor baby zal het zijn.het is voor iedereen verschillend vind gewoon doen waar je fijn bij voelt.
Wij hebben er ook geen geheim van gemaakt, iedereen mag het weten. Ik begrijp heel goed dat de één het niet wil vertellen en de ander wel, eigen keuze. Ik vind het wel makkelijk, om te weten. De naam blijft wel geheim en natuurlijk de kleine zelf, want niemand weet hoe je kleintje eruit ziet.
heb er voor gekozen om de naam toch te houden, mede omdat mn vriend en ik de kleine al een hele tijd zo noemen en t voor ons nogal raar voelt om haar nu ineens anders te gaan noemen.. ik heb t er met mn vriendin over gehad en zij heeft wel besloten om de naam wat te veranderen, ondanks dat ik heb gezegd dat ze de naam ook wel mag houden, want ik vind dat als je een naam echt heel mooi vind dat niet moet laten omdat iemand anders hm toevallig ook al had.. alleen zij is 3 week later uitgerekend en als haar beeb later komt, is ze bang dat iedereen gaat zeggen:'oww die naam heb je van dropfruit zeker?' en dat vind ze niet leuk en dat snap ik ook wel...
Wij weten het ook, maar zeggen tegen iedereen (behalve mijn ouders) dat we het niet weten en ook niet willen weten, met name omdat mijn vriend het echt voor onszelf wil houden. Ik had het volgens mij zonder probleem tegen iedereen gezegd, ik vind het wel heel erg leuk om het al te kunnen delen. Maar ik moet zeggen dat ik het de laatste tijd ook wel erg leuk vind om iedereen om de tuin te leiden, hahahaha!!! Veel mensen hebben geprobeerd om ons op een verspreking te betrappen de afgelopen weken (omdat sommigen denken te weten dat wij het wel weten) maar wij houden stug vol en mensen vragen het niet meer! Heel erg handig. Mijn vriend zegt standaard 'zij' en ik zeg standaard 'hij' onder het motto van: één van ons heeft het goed !!!! Kortom: wij vinden de verrassing gewoon nog het leukste straks en wij kunnen nu genieten van ons geheimpje!
Hier weten we het wel en vertellen het niet. Mijn man wou het niet weten en ik wel, dus we hadden een comprimis gesloten. Wij weten het de rest niet. Voor de familie is het dus we weten het niet, adners bijven ze maar drammen en de rest zeggen w egewoon dat we het weten en we het nog voor ons houden. Ik zeg gewoon. Wij weten het en ... we houden het nog even voor ons. ja ze kunnen drammen wat ze willen, maar zeg niets!
We willen het beide weten, alleen wil mijn vriend het verder geheim houden. Maar ik hoop dat ik het volhoud om het voor me te houden . Maar we gaan zeggen dat we niet weten wat het is. Miss dat dat het ietsjes makkelijk maakt voor mij.