Begin december moet ik weer aan het werk. Nikki zal dan naar een gastouder gaan. Dit vind ik dus helemaaaaal niet leuk! Ik weet dat het moet, want stoppen met werken is geen optie en het kdv is ook geen optie omdat ze daar wacht lijsten hebben. Ik vind het gewoon niks om m'n kindje bij iemand te brengen. Want straks wordt er niet goed voor haar gezorgd? Ahhhh ik zit mezelf zo gek te maken! Het gastouder bureau is bezig om een geschikte ouder te vinden voor ons, dus ik weet nog niet naar wie ze gaat. Iemand wat geruststellende woorden voor me?! En nog tips waar ik op moet letten als we kennis gaan maken?
fleur gaat naar het kdv, maar ik had net zoveel moeite ermee als jij in het begin. Toch verbaasde het me hoe snel ik eraan gewend was en het eigenlijk ook wel weer lekker vond om te gaan werken, ben natuurlijk wel dolblij als ik weer vrij ben. Maar echt ze zorgen op het kdv zo goed voor haar en ik ben ervan overtuigd dat een gastouder dat toch ook zal doen. mensen zijn toch ook gekwalificeerd? heel veel succes! liefs m
Ik sluit me hier helemaal bij aan! Bij kdv heeft ze ook genoeg te zien en te doen. Voglens mij heeft ze het er wel naar haar zin.
Werk zelf op een kdv en onze kleine meid komt op hetzelfde kdv alleen op een andere groep! En ook ik zie er als een blok tegenop ondanks dat ik weet dat ze op een groep komt met hele lieve leidsters... het is alleen maar goed dat je ertegenop ziet want wil zeggen dat je ontzettend veel van je kindje houd!
Weet wat je bedoelt. Mijn zoontje gaat sinds 3 weken ook naar de gastouder en ik vond het ook ontzettend moeilijk. Wij hadden wel een heel goed gevoel over de gastouder, maar toch haal je gekke gedachtes in je hoofd, zoals stiekem camera ophangen, hihih. Dat dacht ik uiteraard niet serieus. Maar inmiddels gaat hij er al 3 weken heen en heeft er ontzettend naar zijn zin. Het gaat allemaal erg goed en ik heb er nu totaal geen moeite meer mee. Het is echt kwestie van wennen. En als je merkt dat je kleine daar goed doet, scheelt het echt veel. Tijdens het gesprek met evt. gastouder moet je helemaal op je gevoel afgaan. Je moederinstinct vertelt je wat je moet doen. Vees succes!
Zo herkenbaar.... Maar nu het al zo'n drie maanden goed gaat bij de oppas, helpt dat. Het is gewoon doorbijten! En het is belangrijk dat je vertrouwen hebt in de gastouder. Ik vond het in het begin lastig dat niet meer alle aandacht voor Nova was. Soms moest ze even op haar beurt wachten, terwijl thuis ik direct naar haar toe ga als ze me nodig lijkt te hebben. Nu denk ik dat het wel goed is voor haar, omgang (voor zover je daar nu al van kunt spreken) met andere kindjes. Maar echt, die eerste dagen zijn niet leuk. Ik probeerde niet teveel contact te hebben met de gastouder, omdat ik het mezelf dan alleen maar moeilijker maakte als ik Nova hoorde op de achtergrond. Niet perse huilen, maar ook gewoon brabbelen. Dan wilde ik direct naar haar toe. Ik heb met de gastouder de afspraak dat ze me laat weten als er wat is. Tot nu toe is het niet voorgekomen. Gelukkig! Sterkte! Oh ja, ik heb het werken op zich ook als fijn ervaren, even met iets anders bezig zijn. Wel met een grote foto van Nova op mijn bureau !
Is het eventueel geen idee om al een aantal keer te wennen? Of dat je eventueel een keer meegaat zodat je zelf ook went aan de plaats waar ze straks naartoe gaat? Je kan ook eerst een uurtje ofzo proberen. Misschien voelt het dan beter? Ik heb zelf een gastouder gezocht (hing briefje op de deur dat het een gastouder was) en het voelde goed. Mijn zoontje heeft niet echt een wenperiode gehad, maar opa, oma's en tante hadden al vaker opgepast. Daarbij was mijn zoontje al bijna 8 maanden.