Vertrouwen in relatie

Ik heb iets gelijkwaardigs meegemaakt. Wij zaten middenin de vruchtbaarheidsbehandelingen omdat notabene mijn man slecht zaad had en vier maanden voor ons huwelijk (jurk al gekocht, uitnodigen verstuurd) toen ik achter een app gesprek kwam met een collega waarin iets stond als dat zij iets "moeilijk vond" en hij vond dat "omdat we ons tot elkaar aangetrokken voelen betekend toch niet dat we niet meer met elkaar kunnen praten". Ik heb hem hiermee geconfronteerd, vond het een rare app. Hij beweerde dat zij gevoelens had voor hem en hij niet voor haar, maar hij wilde haar niet kwetsen, dus had hij maar dit gezegd ofzoiets. Ik heb hem gezegd haar te blokkeren in de app en niet meer tegen haar te praten. Ik geloofde hem, want ik had verder niks, geen bewijs of iets en ik vond dat ik hem moest vertrouwen, maar het zat me niet lekker.

Een paar dagen daarna heb ik op de iPad de messenger app van Facebook geopend (ik ben ICT-er), ik wist dat als hij ingelogd stond, messenger ook automatisch zou inloggen. Nou, daar ging de beerput open. Naaktfoto's over en weer, seksueel getinte gesprekken, dingen over wat er die dag op werk gebeurt was en wat men wel had willen doen, weltruste gelul etc. Waar ik dus naast heb gezeten op de bank blijkbaar meermaals.

Ik was ziedend. Heb kotsend boven de wc gehangen van walging. Ik heb hem opgebeld op zijn werk en gezegd naar huis te komen als hij zijn relatie wilde redden, want ik was in staat het huis met alles van hem erin in de fik te steken.

Hij kwam direct naar huis, lijkbleek. Ik heb hem volledig verrot gescholden, geschreeuwd, met spullen gegooid. Hoe kon hij zo tegen mij liegen, mij dit aandoen, terwijl ik door de meest vreselijke ziekenhuisbehandelingen moest voor onze kinderwens, ik kon zelfs wel zwanger zijn op dat moment. Hij begon te huilen, zijn excuses aan te bieden, hij ontkende niets, beloofde me alles te vertellen. Hij zou er alles aan doen om het goed te maken.

We hebben toen heel veel gepraat die periode. Hij heeft verteld hoe het allemaal was gelopen met die vrouw, dat wat ik had gezien echt alles was. Dat ook zij wilde afspreken, maar hij dat had afgeslagen. Dat ze wilde dat hij bij me wegging en dat hij er toen zelf een punt achter heeft gezet (dat was blijkbaar het app gesprek wat ik eerst had gezien). Dat ze nooit elkaar hebben aangeraakt.

Ik heb toen een keuze gemaakt: als ik doorga met hem, dan zal ik dit op een bepaald moment los moeten laten, anders gaan we er allebei kapot aan. Als ik denk dat ik dat niet kan, dan moet ik er nu mee stoppen. Ik heb besloten te blijven. Voornamelijk omdat ik zag hoeveel verdriet en spijt hij had. Hij wilde ALLES doen om mij te laten blijven. Dat gaf voor mij de doorslag.

Ik heb toen een aantal tijdelijke regels gemaakt:
- ik mag altijd overal naar vragen wat mij te binnen schiet en niet lekker zit. Jij moet dan eerlijk antwoorden en mag niet boos worden dat ik dat vraag of mij zo voel.
- ik mag altijd in je telefoon kijken en ik moet je code weten.
- je mag geen gesprekken wissen. Ik wil alles kunnen zien.
- je praat over de app niet meer 1 op 1 met vrouwelijke collega's
- je gaat een andere baan zoeken waar je die vrouw nooit meer tegen komt
- je gaat niet meer naar de kroeg waar je haar tegenkwam toen dit begon
- je gaat sowieso voorlopig niet meer naar de kroeg totdat ik me daar weer goed bij voel en dan ook met afspraken eromheen
- je praat niet meer met haar, op geen enkele wijze, zelfs niet goeiemorgen. Je blokkeerd haar op app, Facebook , telefonisch, overal.
- je gaat moeite doen om mij weer het gevoel te geven dat je van mij houd.
- ik ga proberen ons seksleven meer aan jouw wensen te laten voldoen en wat dingen veranderen aan mijzelf (gedragsmatig) die jij lastig vind, waardoor dit mede heeft kunnen gebeuren.

Hij heeft alles van deze regels gedaan. Zonder te piepen, zonder moeilijk te doen. Nu zijn we twee jaar verder. Inmiddels zijn praktisch al deze regels door mij opgeheven. Hij gaat gewoon weer naar de kroeg zonder mij, ik weet zijn telefooncode niet (heb op een gegeven moment gezegd dat hij die moest aanpassen zodat ik hem niet meer wist) etc. Hij heeft namelijk zijn stinkende best gedaan en wat mij betreft daarom mijn vertrouwen terugverdiend.

MAAR: als mijn man alles had blijven ontkennen, boos op mij werd als ik erover wilde praten of mij het gevoel gaf dat ik mij aanstelde zoals bij jou, dan was ik klaar geweest. Je komt dan gewoon niet verder. Je kunt het niet achter je laten op die manier.

Ligt het nu 100% achter mij? Nee, ik denk zo'n 80%. Ik heb nogsteeds af en toe een stemmetje dat zegt: wow, hey, even opletten, hij praat wel erg vaak over deze vrouwelijke collega. Of: hij zit wel erg lang op zijn telefoon te kijken. Maarja, dat slijt of niet, maar is nu wat mij betreft MIJN probleem geworden. Hij heeft namelijk zijn best gedaan.

Wees daar ook van bewust als je met hem doorgaat; dat het een heeeeeel lang proces is, en dan alleen al als hij meewerkt.

Sterkte meis.

 

Ik heb een tijd geleden ook een topic geopend over mijn man, die appte “gezellig” met zijn vrouwelijke collega en chatte met andere vrouwen. Ook hij geeft aan dat er lijfelijks niets gebeurd is. Maar de intentie was er wel maar uiteindelijk is er toch niets gebeurt. Ik ben hier ook zelf achter gekomen. Daarna heeft hij alles wel verteld maar ik blijf me gekwetst voelen en ook een onderbuik gevoel dat niet alles eerlijk verteld is.....dit alles is nu een half jaar geleden en we zijn nog samen. Hij geeft aan enorm veel spijt te hebben en wil voor onze relatie vechten..... ik denk eigenlijk alleen aan de kinderen. We maken geen ruzie, het gezinsleven loopt gewoon door. Maar ik voel me nog zo gekwetst ... dit heb ik ook uitgesproken naar hem: het loopt allemaal goed maar ik voel me niet jouw vrouw, geen geliefdes meer... hij zegt dan dat hij wacht op de dag dat die komen gaat... maar ik ben zo gekwetst dat ik bang ben dat die niet meer komt.... misschien heeft het tijd nodig.... ik weet het ook allemaal niet.....het proces van scheiden lijkt me ook erg heftig, vooral met jonge kinderen waarvan eentje met diagnose ASS....

 

Zo jammer dat ze niet beseffen van te voren wat ze kapot maken.
Ik kan er nog steeds niet bij dat je dat je partner aan doet. Zowel mannen niet maar ook vrouwen niet. Waarom zou je gaan stoken in een huwelijk. Vrouwen kunnen toch ook echt gemeen zijn

 

Zolang hij niet eerlijk is over alles zal jij dit gevoel blijven houden.

 

Als het hem goed wakker geschut heeft en gaat hij er echt voor...dan zou hij nu door het stof gaan voor je. Huilend van mij part, omdat hij beseft wat hij je aangedaan heeft. En zo komt hij niet over en ik denk dat daar je onderbuikgevoel zit...want je wilt graag, want jullie hebben 3 kinderen en je wilt niet zomaar alles opgeven en toch laat hij niet genoeg zien. Maar dat is wat ik denk.

 

Ik denk dat NdNk gelijk heeft. Het lijkt nu erg ongelijkwaardig alsof jouw man nog steeds in een machtspositie blijft zitten, terwijl hij daar eigenlijk helemaal geen reden voor heeft. Hij zou juist keihard moeten werken om jouw vertrouwen terug te winnen vanuit het besef dat hij dingen moet goedmaken. Hij moet aan jou laten zien dat hij jou en jullie relatie op nummer 1 zet.
Zoals hij zich nu gedraag wordt het figuurlijk trekken aan een dood paard

 

@Eikelhoedje klopt dat ik jouw situatie begrijp, ik heb er zelf ook ingezeten, wij zijn nog bezig met scheiden dus is hier ook allemaal nog heel recent..

Wat @Fennec beschrijft, dat is idd hoe iemand moet reageren die beseft dat hij een grote fout heeft begaan, grote tegenstelling tot hoe jouw man en mijn man reageren.. Dat 1e geeft vertrouwen, dat 2e juist niet.. En dat is nou precies waar jij last van hebt.. Omdat jouw mans reactie juist meer wantrouwen wekt.. Mijn ervaring is dus ook dat dat niet meer goedkomt omdat je nooit een bevredigend resultaat van hem krijgt.. En dan is de vraag of je dat kan accepteren, dat je nooit de hele waarheid zal weten en dat je je altijd afvraagt wat er is gebeurd en of er nog meer aan het gebeuren is.. Bij mij was het antwoord uiteindelijk dus nee.. Ik wil niet blijvend die onzekerheid hebben, als zelfs met therapie dit niet doorbroken kon worden, dan geloof ik er niet meer in..

 

Uiteindelijk maat het niet meer uit wat hij zegt of doet. Niet lullig bedoeld trouwens. Maar zolang jij het niet los kunt laten (wat logisch is) zul je gewoon alles aangrijpen (onbewust) om boos op hem te worden of een reden te hebben om weer te kunnen zeggen dat hij liegt. Zelfs al zou hij alles vertellen, dan nog is het waarschijnlijk niet genoeg. Want wat wil je echt horen?

Er ligt een hele grote taak voor hem, maar ook een grote taak voor jou.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat een groot deel ook bij mij lag, hoe legitiem de reden ook was hoor. Het lukte mij gewoon niet om het vertrouwen weer terug te krijgen. Wat hij ook deed. En ach.. dan mocht ik in zijn telefoon kijken, hij mocht niets wissen, maar wie controleerde dan dat hij dat niet had gedaan? Je kunt honderdduizend regels opstellen, het is natuurlijk een wassen neus. Verbieden om met iemand te praten, eisen dat er een andere baan gezocht wordt. Als ze verkeerd willen, gaan ze verkeerd. Ik had een stuk onverwerkt verleden bijvoorbeeld. Allebei ons eigen proces waardoor gebeurde wat gebeurde. Tussen ons is het niet meer goed gekomen. We zijn wel in therapie geweest. Hoewel je dan denkt dat het niet werkte, hielp het ons wel om de keuze te maken om te scheiden op een 'normale" manier.

Sterkte.

 

Ik zou voor mezelf kiezen nu. Dat wil niet zeggen dat je bij hem weg gaat of moet gaan.
Maar ik zou therapie proberen en hem toch op afstand houden nu.
En inderdaad eens nagaan wat jij wil nu en of je er inderdaad nog voor wilt vechten.
Ik hoop dat het je rust kan geven als dit ook mag van jezelf. En je niet direct tot een keuze hoeft te komen maar dat er ruimte is voor jezelf nu. Laat hem maar even. Even rust. Desnoods even weg? Of hij zelfs even weg?
Dit lijkt me voor de kinderen ook ondragelijk zo. Ze zullen er vast wat van mee krijgen.
Sterkte!

 

@Eikelhoedje

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Eerst een korte vreemdgaan periode (paar maanden met een collega). En een paar jaar later een app lezen met stoere mannen praat maar dan een stapje verder.

Als je vragen hebt kan je me altijd een pb sturen.