Ik heb door alle hints een groot vermoeden (weet het eigenlijk wel zeker) Dat mijn vriend me ten huwelijk wilt vragen op mn verjaardag volgend weekend. Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet, ik vind het namelijk eigenlijk helemaal niet leuk om het te weten. Hij deed het zo opvallend dat ik er niet omheen kon. Het leek wel of hij eerst wilde peilen of ik wel ja zou zeggen voor hij de ring ging kopen (dat is hij dus nu aan het doen met zn moeder in de stad) Hij weet niet dat ik het weet want hij blijft geheimzinnig doen over wat mn verjaardagscadeau word. Ik weet ook niet of het de bedoeling was dat ik het wist. Ik vind het niet erg om te weten dat hij me ten huwelijk wilt vragen maar nu weet ik ook nog eens wanneer. Het is totaal geen verrassing meer... Moet ik vertellen dat ik het weet of moet ik gewoon dom spelen en verrast zijn...?
haha laat het maar gewoon op je afkomen . Je weet misschien wanneer maar niet hoe of wat toch? En misschien krijg je idd alleen een ring en geen aanzoek?? Ik zou het spelletje gewoon meespelen, en misschien flauw, op het moment supreme hem steeds in de rede vallen als ie een speech houd . Zo van oh ik moet naar de wc, of oh volgens mij heb ik het gas aan laten staan en als je terug komt vraag jij hem ten huwelijk
Ik denk dat hij zo enthousiast is dat hij het bijna niet voor zich kan houden. Ik heb dat ook wel eens hoor. dan moet iets een verrassing zijn maar dan laat ik het toch een beetje doorschemeren omdat ik het zelf zo leuk vind ik zou gewoon afwachten, is voor hem denk ik ook leuker toch.
hahaha dat had ik nou ook.. ik wist dat hij een ring had gehaald en nog was ik verrast dat hij me echt een aanzoek deed. Geniet er van meis! laat je verrassen
Het is denk ik niet leuk voor hem als jij al gaat vertellen dat je van zijn plannen af weet. Gewoon over je heen laten lopen en verrassend reageren. Ik denk dat het je sowieso zal ontroeren als het moment daar is. Veel plezier! En ik neem aan dat het antwoord JA is???
Maar ik heb helemaal geen ring hahahahaha En nee weet het vrijwel zeker... Hij wilde me namelijk ten huwelijk vragen vlak na de bevalling en hij zat al eerder te peilen hoe ik zou reageren en ik ben een beetje heel nuchter daarin en zei van: nou als je me ten huwelijk wilde vragen had je dat al gedaan en niet als je kind er eenmaal is. Ik hoop toch dat wij 2tjes goed genoeg zijn dus van mij hoeft het voorlopig eventjes niet. Beetje lullig klonk dat maar op dat moment zaten me meerdere dingen dwars en ik voelde me een beetje alsof ik niet goed genoeg was en dan kwam het vragen een beetje verkeerd over als dat wel kon zodra zijn kindje er was. En met alle hormonen gooide ik dat er toen zo uit. Nou toen kwam de aap uit de mouw dat hij dat dus van plan was en alles al geregeld had met zn moeder... Toen voelde ik me heel lullig natuurlijk. Dus toen hadden we het gisteravond bij de zwangerschapscursus met andere stellen over mijn verjaardag en over fatboy's. (dr stonden daar van die zitzakken) en ik vertelde dat ik ooit nog eens zo'n headdemock ging kopen, vind ik geweeeldig! En toen zeiden ze dat dat miss een mooi verjaardags kado was. Maar hij melde dat hij iets heel anders in petto had en dat hij dat al aan het regelen was. En eigenlijk vraag ik nooit iets voor mn verjaardag, vier het niet. Wil gewoon de dag voor mijzelf hebben. Lekker naar de sauna en mijzelf lekker laten verwennen. ideaal! Dus vond het vreemd dat hij ineens een kado had voor me. Maargoed liet het daar maar bij. De hele avond ging hij erover door dat ik het zo leuk zou vinden en toen we in bed lagen begon hij er weer over. Of ik nu van gedachte veranderd was nu we het uitgepraat hadden en wat ik nu zou zeggen als hij me zou vragen. En dat het gewoon een stom misverstand was en hij me heel graag als vrouw wilde hebben. Nou toen wilde hij dus vandaag de stad in om mn verjaardagskado te halen. (nog steeds had ik geen vermoeden) Ik vroeg of hij S. mee kon nemen zodat ik even kon uitslapen maar dat ging niet (vond ik al erg raar want normaal heeft hij hier NOOOOIT problemen mee) Dus oke ik denk goed, ga maar. Toen ik gisteravond vroeg of hij anders vanmiddag te stad in kon gaan, dan deden we S. in bed en had ik alsnog mn rust. (de dinsdag is zijn dagje, en dan kan ik even bijkomen, S. is echt een energievretertje) Maar dat ging dus ook niet. En ik snapte er nieeets van. Toen hij dus vanmorgen in de auto stapte (om half 9) om volgens hem naar de stad te gaan vond ik dat erg raar. Toen hij al weg was realiseerde ik me namelijkk dat de winkels pas 10:00 open gaan. (sommige 9:30) en aangezien de stad 5 min rijden is was hij dus veel te vroeg. Belde ik hem op om te vragen waarom hij zo vroeg vertrok en dat het geen zin had, mompelde hij dat het goed was en dat de winkel waar hij hoefde te zijn 9:30 open was, dat hij nog moest tanken en dat hij afgesproken had met iemand. Dus ik vraag met wie hij afgesproken heeft en waarom dat allemaal zo geheimzinnig moest. (zo is hij dus nooit) en toen mompelde hij dat hij met zn moeder afgesproken had. En ik hoorde aan zn stem dat ik dus teveel aan het vragen was en hij dit niet wilde vertellen. Toen herinnerde ik me ineens dat hij de ringen en alles met zn moeder wilde regelen en dat hij dat nu dus alsnog aan het doen was... en toen pas kon ik 1 + 1 optellen en dacht ik: shit! en dr waren nog meer hints hoor maar dit was even het verhaal in het kort. Dus het is wel vrij zeker... Ik weet idd nog niet HOE hij het gaat doen maar ik zal het zien aankomen en dat vind ik helemaal niet leuk. Ik wil gewoon heel erg hormonaal gaan janken van geluk en ja roepen en het niet verwacht hadden hahahaha! Misschien wil hij ook wel niet dat ik het weet...
oeeeh hij belt dat hij bijna thuis is dus ik ga het forum even afsluiten en spiek zometeen als de kust veilig is nog even of anders vanavond.
omg, vrouwtjeRomy, je bent weer teveel aan het nadenken en uitzoeken ik vind het idee van Daantje85 wel leuk
ik zou het nu zeggen...zou niet gaan acteren op mijn verjaardag van "oh schatje snik snik" nee ik zou hem nu aanspreken Ook een beetje stom dat je het al weet
Maar wat is nou je probleem? Dat je eigenlijk niet met hem wilt trouwen of dat je niet tevreden bent met de manier en/of het moment waarop je gevraagd gaat worden? Ik vind je berichtjes namelijk een beetje zeurderig en verwend overkomen, alsof je niet blij bent dat hij je ten huwelijk wilt vragen. Kijk dat je dit nu allemaal weet is toch je eigen schuld, je bent zelf door gaan vragen enz. En je weet misschien op welke dag hij het gaat doen (waar je ook niet echt positief over bent omdat je liever alleen tijd aan jezelf besteed op je verjaardag zoals ik het begrijp?) maar je weet toch niet hoe hij je gaat vragen enz. Als je nou gewoon even afwacht en hem ongestoord zijn gang laat gaan dan zie je het vanzelf. En dan kun je altijd nog kiezen of je ja of nee zegt.
Ja... Je vriend probeert er een verrassing van te maken, en jij vraagt door!! Ik vind het wel lief. Maak je niet zo druk, en laat het op je af komen..