Lang nagedacht of ik het wilde neerzetten.. Maar ik heb toch even advies nodig. Sowieso even wat achtergrond info geven.. Wij zijn sinds vorig jaar juli verhuisd naar een eengezinswoning met grote tuin. Onze relatie loopt niet echt geweldig, maar daar zijn we voor in therapie. Dat gaat opzich de goede kant weer op al wil ik niet te vroeg juichen. Nou is mijn zoontje al enige tijd (denk jaartje nu ongeveer) zichzelf niet meer. Hij was altijd een blije en makkelijke baby/dreumes en peuter. Hij at goed, ontwikkelde goed en sliep goed. Altijd vrolijk en gezellig. Maar nu... hij is echt een draak geworden. Grote mond, alles is nee.. Niet luisteren, veel ruzie maken, overal de discussie over aangaan. Zich overal mee bemoeien.. OVERAL om huilen! Hij slaapt zéér slecht tegenwoordig.. Hebben al van alles geprobeerd. Kamertje veranderd, bed veranderd, die pilletjes van VSM. Later naar bed, vroeger naar bed.. En niet alles maar 1 dag geprobeerd hoor, maar echt wel weken/maandenlang afgewacht als we 1 ding hadden veranderd. Ook kwa eten, hij lust niks meer. Brood is één groot drama. En 's morgens iets eten al helemaal. Hij is ook erg druk, kan geen seconde stil zitten.. Maar is door het slechte slapen wel onderhand de hele dag moe. Heb zelf het idee dat het een visuele cirkel is, maar hoe doorbreek ik die? Kan hem wel dagje thuishouden van school of iets, maar dan gaat hij zich vervelen. Uitrusten doet hij namelijk dan niet.. Op school al gevraagd aan de juf, die vinden em niet extreem kwa gedrag, maar merken wel dat hij niet lekker in zijn velletje zit. Ook is hij soms erg lelijk tegen zijn vriendjes op school. Hoort dit bij de leeftijd? Of vinden jullie dat ik er toch even mee langs de huisarts moet? Heb de huisarts net al gebeld, maar de assistente vind dat ik vanmiddag tijdens telefonisch spreekuur terug moet bellen en dan moet overleggen met de arts.
Dit heeft mijn zoontje ook heel erg de laatste tijd. En hij is van precies dezelfde leeftijd. Dus ik denk dat het aan de leeftijd ligt maar verder herken ik het niet slecht eten of slapen want dat heeft mijn zoontje niet maar het bovenstaande wel.
Mijn dochter heeft deze fase net afgesloten. Wij hebben een heel heftig jaar achter de rug (jongste had kanker, lange tijd in het ZKH gelegen en wij in het RMD huis gewoont) Allemaal lastige dingen dus voor een uk van nu 4,5. Ze gedroeg zich exact als jouw zoontje. Een draak was het(zowel thuis als op school). We zijn met haar naar een kinderpsycholoog gegaan om te zien of we hier iets mee moesten. En nu, sinds een maand of 2/3, is ze ineens weer compleet omgeslagen en zichzelf weer. Wat we doen is heel veel structuur brengen en dingen bespreken en vooraf aankondigen. (dus over 4 nachtjes gaan we bij opa & oma eten) en ons ook aan die structuur houden. Ik heb allerlei hulpmiddeltjes gemaakt zoals dagkaarten met daarop een foto wat ze die dag met wie doet (papa, mama, oma, zwemles, school etc) en we vermijden op dit moment hele impulsieve zaken. Zelfs het slapen gaat nu weer goed. Ik denk dat het bij jullie een combi is van de thuissituatie en school. Je zoontje zal vast en zeker eea oppikken van de spanningen, wellicht bang zijn voor de situatie maar vergis je niet wat een enorme impact school ook heeft hoor. Dat is voor sommige kinderen zo een waanzinnig zware overgang. Ze moeten heel zelfstandig zijn, willen groot zijn maar zijn eigenlijk nog zo klein, wellicht wat onzeker over zichzelf. Ik zou adviseren, hou het in de gaten maar maak je niet teveel zorgen
Dank je wel voor jullie reacties! Wij doen inderdaad al veel van te voren aankondigen. Structuur ook, ik probeer hem zoveel mogelijk vast ritme te geven, ook kwa eten en naar bed gaan. Hoop dan dat dit inderdaad een fase is, dat hij erg veel te verwerken heeft gehad afgelopen tijd. Wil voor mijzelf, maar vooral voor hem.. dat hij zich weer happy voelt!
Hier ook eentje van 4,5 jaar maar niet herkenbaar dus of het de leeftijd is.... wel heeft school altijd invloed maar slecht luisteren ed. .. nee. Ik denk eerder dat de situatie imvloed heeft. Ik zou het bespreken met de huisarts of het consultatiebureau.
Toevallig hadden wij vorige week een bijeenkomst van de kleuterklascen er waren erg veel moeders die kindjes met dit gedrag hadden/ hebben zo tot een 6 a 7 maanden na de start dus ik denk wel dat school een oorzaak kan zijn