De titel zegt het eigenlijk al.. zodra mijn man thuis komt van zijn werk verandert onze dochter in een kleine draak. Niets is dan goed, zeg je tegen haar dat nu even iets niet kan (bijvoorbeeld haar kleurplaat op de tafel leggen die ik nog schoon moet maken) dan is het huis te klein. Dan gaat mevrouw keihard huilen en gillen. Overdag (ik ben tbm) gaat alles goed, is ze leuk lief en gezellig. Totdat mijn man er dus is.. dan gaan de sluizen open. Daarnet ook, hij kwam thuis om te eten, ze doet iets wat niet mag, ik zeg er wat van en ze gaat volledig door het lint. Hij is dus uiteindelijk ook weggegaan zonder gedag te zeggen omdat er met haar niet te praten viel en ze niets van hem wilde weten. En rara, hij is weg en ze is weer het lieve meisje wat ik ken. Ik weet gewoon niet meer hoe ik dit op moet lossen, als je aan haar vraagt waarom ze zo doet als papa thuis komt heeft ze daar geen antwoord op (ze is 3,5). Ik begin het aardig beu te worden eerlijk gezegd en in plaats van dat ik uitkijk naar dat hij thuis komt zie ik er tegenop totdat ze naar bed gaat, omdat ik gewoon vantevoren weet dat ze zich weer zo gaat gedragen. Iemand tips hoe hier mee om te gaan? Wat ik nu doe is haar aanspreken dat ze moet stoppen met dit gedrag en zo niet dan ga je maar op de gang staan gillen. Met als gevolg dat ze dus vrij regelmatig daar staat te gillen en te krijsen, en tegen de deuren staat te schoppen en slaan...
Ik heb trouwens daarnet een klein gesprekje met haar gehad, om er achter te komen waarom ze zo doet. Ik vroeg haar, waarom doe je zo als papa thuis komt? Dat is toch helemaal niet leuk? Dat weet ik niet, zei ze. Ik zeg nou, je bent nu lief aan het spelen en lief voor mama, ik zou het ook fijn vinden als je zo doet als papa er is. Zegt ze ok mama, dan doe ik dat wel. Ben benieuwd straks.. ik word ook eigenlijk nooit boos op haar meer, omdat dit gewoon averechts werkt, maar zelfs rustig aanspreken en uitleggen waarom iets niet kan heeft dus een driftbui tot gevolg als hij er is... als ik met haar alleen ben accepteert ze het wel.
Het kan de timing zijn, hoe laat komt je man thuis? Misschien heeft ze op dat moment van de dag een dipje en heeft ze even een hartige snack nodig? Of ze vraagt op deze manier om aandacht van papa. Misschien zorgen voor wat meer één op één tijd met haar vader?
Dank je voor je antwoord. Ik heb er inderdaad ook al aan zitten denken dat ze misschien moe is op dat moment. Hij komt meestal thuis als wij al zitten te eten, we eten tussen kwart voor 6 en 6 uur. Dus een hartige snack oid kan het niet zijn. 1 Op 1 tijd heeft ze regelmatig met hem, hij komt ook weleens thuis als ik nog moet beginnen met het eten en dan doen ze altijd samen iets, 's avonds na het eten spelen ze samen etc. dus tijd samen met hem heeft ze best vaak. Maar ook dan reageert ze zo, als hij wat corrigerends tegen haar zegt gaat ze al door het lint..
Onze oudste, bijna even oud als jouw dochter heeft dit ook. En de jongste ook wel in mindere mate. Alleen bij ons maakt het niet uit wie er thuiskomt (we werken beiden evenveel); zodra de afwezige thuiskomt is het een uurtje politieagentje spelen. Volgens mij heeft het er niet zoveel mee te maken dat "papa" thuiskomt, maar meer dat er nu twee ouders ipv 1 zijn en de status quo opnieuw bepaald moet worden. Anders gezegd; ze is aan het kijken of alle regels e.d. nog steeds gelden icm ontlading omdat papa weer thuis is. Wat hier helpt is om samen heel duidelijk af te spreken hoe we beiden op precies dezelfde manier corrigeren, en dat de thuiskomende ouder daar meteen mee start bij binnenkomst. En de al afwezige ouder dan ook even "weg" is (vaatwasser uitruimen, naar de wc, zoiets). Zodra kindlief dan bij een standje meteen naar de andere ouder rent, heel duidelijk aangeven dat ze naar papa moet luisteren en dat jij ook een beetje boos bent/jij ook vindt dat iets niet kan. Maar dat werkt hier dus het best en het snelst als we op precies dezelfde manier corrigeren. Oh, en ik kan me heel goed voorstellen dat een kind van 3,5 nog niet kan vertellen waarom ze dit doet
Dat komt omdat er op dat moment nog een opvoeder de kamer in komt ze reageert haar frustratie.s af. Daarbij eerst je man even haar welkom heten en zeggen we gaan zo even spelen of knuffelen als je dat wilt. Ook is het kijken van wie de baas is in huis. Op dat moment zou jij het niet moeten over nemen maar hij.ze wil aandacht van hem. Ja ze is rustig als hij weg is maar ja hij is toch ook de papa. Voor de verandering zal jij eens weg moeten gaan. Kijken of dat effect heeft. Niet gelijk wat negatiefs laten zeggen door papa maar hoe was je dag hoe wat het op school. en misschien eerder eten met haar zo dat ze daarna even tijd heeft met haar vader. soms als moeder moet je bewust even afstand nemen en de andere ouder het kind bij zich laten nemen hoe gek ze dan ook doen. Laat hem haar gerust stellen. van blij je te zien gekke meid. Jij mij ook/
gedeeltelijke herkenbaar Hier ook vaak meer gedraak als we samen thuis zijn dan 1 van ons. Ze kan er gewoon wat minder goed tegen dat aandacht dan gedeeld moet worden. Delen met de stofzuiger of de strijkplank pikt ze wel, maar mij delen met papa en erger nog papa delen met mij dat gaat haar wel eens een stapje te ver en dan doet madam er alles voor om aandacht te eissen.. niet altijd op een gezellige manier.. Hier helpt als papa even alle aandacht heeft voor haar en daarna moet ze zich herpakken en zijn we gezellig allemaal bij elkaar zonder gezeur werkt goed hier
Hoi, sorry dat ik nog niet gereageerd heb. Bedankt allemaal voor de reacties! Ik heb vandaag geen tijd meer (gehad) om te lezen / reageren maar ga dit zeker morgen even doen. Dan kan ik alles op mijn gemak doorlezen en reageren.
Hm hier een klein beetje vergelijkbare situatie, beetje anders. Mijn moeder paste vandaag op en mevrouw was de hele dag het zonnetje in huis, vrolijk, actief, niks mis. Komen wij thuis (toevallig ongeveer gelijk) nog steeds goed, tot oma naar huis ging toen was het ineens drama want mevrouw eiste de Ipad op. Toen ik ook even iets wilde opzoeken kregen we een gratis dramatisch toneelstuk opgevoerd. Toen moest mijn vriend even een boodschapje doen, drama want hij mocht niet weg.. Na het eten zou hij haar uit de eetstoel halen, drama. Want dat mocht hij niet doen, dat moest ik doen, hij moest maar weg. Nou niet dus. Ze kon kiezen, of papa haalde haar uit de stoel of ze bleef maar even zitten. Dat heeft heel wat gekrijs en dikke tranen opgeleverd, maar uiteindelijk mocht papa haar eruit halen. Even later gaat ze bij hem zitten op de bank 'papa lief'... Gevalletje beetje moe Ik denk dat dat aan het einde van de dag erg meespeelt, in combinatie met verandering van de situatie. Mama hele dag thuis, dan ineens komt papa thuis. Papa en mam praten wellicht ook even met elkaar, minder aandacht voor kind(eren) en whoppa drama...