Dit klinkt erg bekend. Sta ik toevallig gewoon in de buurt en dan ben ik opeens maar de mevrouw die anders boos wordt. Nu gebeurd het zelfs dat mijn dochter ervoor wordt gebruikt, ´nou niet meer huilen want dan gaat dat kleine meisje ook huilen´.
Tja soms ontkom je er niet aan om boodschappen te doen als je kind een pesthumeur heeft.. echt niet dat ik dan halverwege de boodschappen naar huis ga.. pech als we net binnen zijn voor de weekboodschappen.. wat mij betreft krijst hij het hele half uur vol tot we in de auto zitten.. zara dat zou ik dus niet doen.. Nee is hier nee en dan is dat gewoon omdat mama dan boos word, dus ik ben altijd zelf de boeman
Ik herken het van beide kanten, dus de kant dat mijn dochter vervelend is en de kant dat ouders die ik niet ken mij aanwijzen als boeman en zeggen: "want dat vindt die mevrouw niet leuk" zoals Zara aangaf, ik kijk dan altijd strak de andere kant op. Als mijn dochter vervelend is dan let ik ook niet op mensen om me heen en handel de situatie af zoals ik dat wil. Een opmerking heb ik nog nooit gehad, mocht dat ooit komen dan doe ik hier heel wat inspiratie op om ermee om te gaan
Schoonmaken van vieze vingers, oké, maar als mijn kind de schappen leeg zou trekken, dan ruim IK het op. Er zijn genoeg ouders die dan hard doorlopen. Toen ik mijn zoon voor het eerst in een winkel (Etos) los liet lopen, ging hij de shampoo spiegelen. Hij haalde eerst alles eruit en begon weer alles terug te zetten. Dus ik heb heb gezegd dat ie dat niet mocht doen en heb samen alles teruggezet. Personeel kon er wel om lachen. Die zeiden ook dat de meeste mama's hun kind wegsleuren en alles op de grond laten staan/liggen. Ik heb het vermoeden dat het niet om boodschappen ging
Jee, waar maken sommigen van jullie je druk om zeg? Is het tegenwoordig de hele maatschappij dat iedereen maar voor zich uit moet kijken en zich vooral niet met je kind mag bemoeien?? Als ik met mijn dochtertje door de supermarkt loop en ze heeft ineens een driftbui, dan zeggen mensen ook weleens dingen als:" "ach, plaagt jouw mama je zo?" "Wat kun jij mooi zingen!" "Ach meissie toch..vind je het niet meer leuk?" "Wil je geen boodschappen doen met je mama?" En weet je..ik vind dat prachtig!! Waarom moet men elkaar negeren en waarom mag je je niet meer met elkaar bemoeien? Lang leve de eigoistische "kijk lekker de andere kant op maatschappij". No way dat ik ons kind zo opvoedt.
Ik ga ook echt niet naar huis als een van de twee besluit een bui te hebben in de winkel. ik kom om boodschappen te doen en ga dan niet 5 km terug rijden, in/uit laden omdat er 1 het niet zo naar zijn/haar zin heeft, probeer wel af te leiden. En een driftbui, succes met jezelf ik ga winkelen en als hij (want shannon is nog niet zo groot) echt niet luistert , zet ik hem (na waarschuwen) in een gang op de grond. dus in de grote hal of in een gangetje en mag hij daar even blijven zitten net als thuis of waar dan ook. gang= hier strafplek. O ja en als mensen wat zeggen, tja heb me daar eigenlijk nog nooit druk over gemaakt, onthou geeneens wat ze zeggen of ik zeg ja inderdaad hij is een beetje moe lachend ofzo, gewoon normaal communiceren met een persoon is net zo heel lastig denk ik... . kan me ook absoluut niet ergeren aan moet jij naar je bedje, o vind je mama niet lief.. 9 van de 10 x vind hij me niet lief op dat moment dus klopt ook nog.. aanraken dat vind ik iets anders en dan heb ik ook nog geen moeite met een hand op zijn bolletje omdat hij toevallig voor iemand voeten omdraait ofzo. maar in mondjes, eten geven etc. daar ben ik niet blij mee..
En oja, natuurlijk erger ik me ook weleens aan dingen. Zoals de dame van de vleeswarenafdeling, die mijn dochtertje te pas en te onpas een plakje vieze bloedworst aanbiedt. Ik bliiijjjf haar vertellen dat ik niet wil dat mijn kind zo goed als vegetarisch (wel vis) opvoed. Daar irriteer ik me dan weer aan, want vraag het even, denk ik dan. Zo ook met snoepgoed. Ik vind dat gewoon heel erg aso. Zoals visite vorige week mijn baby van 6 maanden een stuk cake in zijn mondje douwt. Hallóóóó!! Dat krijgt hij niet! Dus ja..dat soort dingen kan ik niet hebben. Maar als iemand iets grappigs/goedbedoeld zegt over mijn kind in de supermarkt bijvoorbeeld..prima.
Zo dit is echt een eyeopener voor mij! Mooi gezegd. Hier ga ik aan denken als het zich ooit eens voordoet.
Och :') Ik moet zeggen dat Anne altijd wel vrij rustig is in het openbaar, meestal gaat ze thuis meer los. Maar goed, ik was een tijdje terug bij de AH, en daar was dus ook een kindje met een MEGA driftbui! Er stond gewoon een kringetje met mensen omheen, te kijken, en commentaar te leveren :x Ik had ZO vreselijk veel medelijden met die moeder, dat ik op een gegeven moment maar tegen die mensen hebben gezegd of ze niks beters te doen hadden in een supermarkt (boodschappen doen ofzo, ik zeg maar wat). Moeder zei later nog dank je wel... Ik vond het zo stom, dat aapjes kijken!
Mee eens en natuurlijk ruim ik het dan op ( nouja ik laat het de kids doen) maar ik leer ze dat ze respect moeten hebben als ze ergens zijn en dat iemand zijn best erop heeft gedaan om het zo mooi eruit te hebben laten zien...
Tijdje geleden liep ik met mijn zoontje de AH uit, maar hij was afgeleid en wilde niet doorlopen. Dus ik met mijn hand op zijn rug, lichte druk en pratend: Kom maar Ilias, loop maar door. Misschien had ik het al drie keer gezegd (op een vriendelijke, zachte toon) of zo, maar er was een Aziatisch vrouwtje wat, denk ik, dacht dat ik het niet aankon en die ging zich er mee bemoeien. Die spoorde mijn zoontje ook nog even aan om te lopen en vroeg waar ik heen moest. Ik had op dat moment ook zoiets van: WTF!??! Maar ik heb haar vriendelijk bedankt en gezegd: Ik hoef alleen maar naar de auto, die staat dáár. En toen liep ze weer weg... Toen ik thuis kwam moest ik er nog aan denken. Vond het héél vreemd, want ik voelde me ook helemaal niet machteloos. Ik had alle tijd van de wereld en was dus niet bezig met mijn zoontje de pushen... Maar ach: Ze zal het allicht goed bedoeld hebben...
Nouja dan nog.. als ik de stad in moet (dus als ik dingen echt nodig ben) dan nog weiger ik om naar huis te gaan omdat meneer geen zin meer heeft.. ik moet 20minuten rijden voor bijvoorbeeld een Hema of op=opwinkel en werk dat gewoon af.. meestal word hij boos als hij zn zin niet krijgt.. jammer maar is niet anders.. Hier heeft Lenn ook weleens in de c1000 in de hoek gestaan.. gut en iedereen had commentaar.. nou sorry maar 1x slaan is direct in de hoek en die heeft de c1000 ook
Edit: Never mind... ik was even in de war gebracht omdat 2 quotes uit 1 post werden samengevoegd tot 1 quote...
Hier heb ik ook vaak tot 20 staan tellen met al die bemoeiende mensen ik zeg niet zo gauw wat terug, maar mijn boze blik zegt genoeg. Ze druipen dan altijd gelijk af. Ik moet wel zeggen dat mijn jongste ook vreselijk is geweest bij de winkels, ze wist dat ze machtig was bij de winkels en ze heeft een stem daar zeg je U tegen. Gewoon gillen, krijsen echt om niks. Ik heb weleens met een volle kar gelopen en ze was compleet doorgedraait. Moest ze met twee handen beet houden zo kwaad was ze alleen maar omdat ik bij de kassa iets op de band legde wat zij had willen doen. Ik had het even verkeerd begrepen en dan krijg ik ze niet meer normaal. Jah thuis in bed knikkeren dan ging ze slapen en daarna was het over. Gelukkig is ze die erge fase voorbij. Maar ik moest ook nog die volle kar duwen en mijn oudste dochter kreeg het ook niet voor elkaar. Kwam er een vrouw naar me toen zeg ik help je wel even, je heb groot gelijk hoor al dat het een pittige tante is en ze hoeft niet altijd haar zin te krijgen. Dus die is meegelopen naar de auto kon ze wel zoenen. Dus soms zijn er ook lieve mensen.
Heb het nog nooit zelf meegemaakt, maar ik kan het me ZOOOOOO voorstellen! Ja, maar die lieve mensen worden naar mijn idee 9 van de 10 keer afgesnauwd, omdat ze zich er niet mee mogen bemoeien... Dus dat soort mensen houden voortaan hun mond wel...
Haha ja dit is het hem nou juist... pech als we net binnen zijn. Andere mensen mogen niks zeggen van mijn kind, maar ik mag wel met een krijsend kind de supermarkt door waar die andere mensen last van hebben. Nogmaals, ik begrijp het wel, ik ga er niks van zeggen, het is niet mijn kind... maar in het kader van wederzijds begrip zou het leuk zijn als we dan óók rekening hielden met die bemoeizuchtige mensen
Oh ik moet stiekem wel een beetje lachen om jou reactie op die jongen... hihi Gewoon schijt aan hebben. Ik denk altijd dat kind zal er zelf wel om gevraagd hebben dat hij geen aandacht krijgt. Ik kom daar ook nooit van onder de indruk en zou me al helemaal niet bemoeien met een ander, maar goed helaas zijn er genoeg die zich er wel mee bemoeien. En omdat jij waarschijnlijk al een beetje geirriteerd bent, reageer je dan ook geirriteerd op anderen.. die de sitautie niet kennen en niet snappen. Ik zei altijd tja driftbui hé.. hoort erbij en liep dan gewoon verder ! Af en toe heeft ze nog wel eens zo'n bui, omdat het niet naar haar zin gaat.. maar gelukkig niet meer in het openbaar. Ik heb ook wel gehad, omdat mijn dochter aan het huilen was (lang geleden), dat iemand zei: ach zielig, wat ben je aan het huilen meisje?? Ik dacht toen ook waar bemoei je je mee. Ik heb toen gezegd, nou ze is gewoon stout hoor (grrr).. Dus ik snap je frustratie wel..
Dankje meis, het is toch zo. Ik begrijp best dat veel moeders zich opgelaten voelen als hun kind een giga driftbui heeft. Ik heb dat dus echt totaal niet. Bedenk: elk kindje heeft dit, het hoort bij de leeftijd. Maar in deze westerse gehaaste wereld moeten onze kinderen zich aanpassen aan ons, en dit werkt gewoon niet. Ik denk altijd maar zo, verplaats je in het kind. Gá op je hurken voor hem/haar zitten, sla je armen om dat hummeltje, práát op een rustige toon in plaats van te snauwen. Bij mijn dochtertje werkt dat 9 van die tien keer. Als ze helemaal vastzitten in hun driftbui dan werkt het totaal averechts soms maar dan negeer ik haar gewoon effies en ga gewoon door met winkelen. Komt ze vanzelf weer achter me aan . En tuurlijk ben ik het ook weleens beu maar bedenk altijd: het gaat weer over.