Hallo meiden, ik zit met het volgende: Ik heb 2 hele lieve katers van bijna 5 jaar en nu is het zo dat ze altijd door het hele huis hebben mogen rondlopen. S'nachts hebben ze ook altijd bij mij op bed mogen liggen. Maar nu heb ik dus een deur laten plaatsen in de woonkamer zodat ze niet meer bij mij en de kinderkamer kunnen. Een van de katers, de rustigste heeft hier geen problemen mee en vind alles wel best maar de jongste..pffffff. Hij is altijd wel aanhankelijk geweest maar sinds mijn zwangerschap kom ik niet meer van m af, waar ik ben moet hij ook zijn, hij vraagt constant om aandacht. Overdag vind ik dit helemaal niet zo erg, tis toch ook wel mijn kindje en vind het heerlijk om met hem te knuffelen maar wat zo irritant is is dat ik er s nachts wel een paar keer uitmoest om hem een standje te geven omdat ie aandacht probeert te trekken door aan de deuren te krabben. Ik had het hem eindelijk een beetje afgeleerd maar nu die deur in de woonkamer is geplaatst is het alleen maar erger geworden. Hij krabt en miauwt zich een ongeluk, zo hard dat ik zelfs bang ben dat ie de buren wakker maakt. Ik snap ook wel dat het voor hem wennen is aangezien hij altijd bij mij heeft mogen liggen en nu opeens niet meer en vind het ook eigenlijk wel heel zielig maar ik wil gewoon niet dat ie op de babykamer komt of bij mij aangezien ik mijn kleintje de eerste maanden bij mij op de kamer heb liggen. Maar ik zie het ook niet zitten dat ik straks met geslopen deuren zit en dat ik s nachts tig keer mn bed uitmoet om én voor mijn meisje te zorgen én om hem rustig te houden, voel me nu al moe als ik er aan denk Dus wat nu? Heb al van alles geprobeerd maar niets werkt! Iemand de gouden tip om het hem af te leren? (veder is het echt een poeperdje hoor ) Liefs Jessy
Heej Jessy, iig níet toegeven hoe sneu je het ook vind. Zorg voor n lekker plekje voor m waar hij zich veilig voelt. Ik had ook zo'n poes, en door niet toe te geven is t na n week ofzo over gegaan.
Het scheeld dat hij de deuren niet zelf openmaakt. Dat doen die van mij namelijk wel Ik heb ook haakjes op de deur moeten plaatsen. Maar gewoon stug volhouden went het vanzelf. heeft hier ook even geduurd voor dat ze doorhadden dat de slaapkamers verboden terrein is. Ze proberen hier nog wel de slaapkamer in te komen maar doordat er een haakje opzit lukt dat niet meer
Hoi Jessy, Pff, lastig, zeg. Maar zoals ilona en patroeschka ook al typten, probeer het geen aandacht te geven. Ik weet dat dat bij onze katten ook heeft geholpen. De oudste wil namelijk dat op het moment dat hij voor bij het raam zit ik de deur voor hem open doe. Ik heb zoiets van 'omlopen', je kunt er achter gewoon in. Ik laat hem dan ook gewoon staan (wel zielig, hoor dat gemiauw en dan dat koppie). Maar het heeft gewerkt. Hij loopt voortaan om . Katten zijn hele slimme dieren en kunnen dat best dingen aan- of afleren. Probeer het eens uit 'het niet reageren' en laat eens weten hoe het is gegaan. Succes! Groetjes, Maine
Oh hoe herkenbaar! Mijn kat doet precies hetzelfde! Onze kleine poes vindt alles best, maar die grote griezel van een kater wil alleen maar bij mij zijn. Ik heb van alles geprobeerd, negeren, straffen, belonen, natspuiten, mijn t-shirt bij hem neerleggen en ik vroeg me serieus af of er dierenartsen waren die stembandjes verwijderen! Doe ik niet hoor! Maar de verleiding is soms groot om hem een schop te geven aangezien ik al sinds mei vorig jaar geen enkele nacht heb doorgeslapen omdat hij er is (we hebben hem sinds mei). Zo irritant, maar hij is ook zo grappig en cute! Maar ik kon er niet meer tegen en toen zijn we naar de dierenarts gegaan. Die constateerde dat hij depressief was... (ja serieus, mijn kat is depri, gebeurt wel vaker bij asielkatten en hij heeft verlatingsangst). Hij heeft eerst een paar maanden clomicalm geslikt, hielp niks. Dus weer naar de dierenarts en toen kreeg hij het homeopatische middel cholodin. En een wonder is geschied! Binnen enkele dagen hield hij op met de hele dag en nacht gillen en het werd langzaam aan alleen mauwen en nu mauwt hij nog af en toe. Krabben aan de deur doet hij af en toe nog, maar dan gil ik ff zijn naam en gaat hij slapen. Dus probeer cholodin! Het is homeopatisch en kan echt geen kwaad (want ik hou niet van medicijnen). Het is speciaal voor katten die veel mauwen en krabben, dus voor jullie kat ook perfect. Hij is zo'n droppie nu. We zijn 1 keer een paar dagen gestopt met de pillen, maar toen kwam dat gedrag weer net zo hard terug. Wij kunnen niet meer zonder! Sterkte ermee!
Negeren heb ik ook geprobeerd maar met als gevolg dat ie dan echt schreeuwt alsof ie levend gevild word, niet om aan te horen! Maar je hebt me wel aan het denken gezet Vlinder84. Toen ik hem in huis haalde was ie nog geen 5 weken oud (veel te vroeg bij zn moeder weggehaald dus), zwaar verwaarloosd en zat onder de plas en de poep en de vlooien en het was echt een bang mannetje dus misschien heeft die van mij ook wel last van depressie en verlatingsangst. Heb er nooit zo bij stil gestaan eigenlijk! Denk dat ik ook maar eens langs de dierenarts ga dan! Maar iig bedankt voor het meedenken dames! Liefs Jessy
Jessy, dan kan je er idd vanuit gaan dat er iets mis is gegaan in zijn ontwikkeling. Ik ken de voorgeschiedenis van onze kat niet, maar er is duidelijk iets misgegaan in de socialisatieperiode. En aangezien jou kat veel te vroeg bij zijn mammie is weggehaald, is de boel daar dus verkeerd gelopen. Met alle gevolgen van dien ja... Maar ja, daar blijven kon hij duidelijk ook niet. Zielig hoor Cholodin kan je trouwens niet bij alle dierenartsen krijgen. Mijn dierenarts is ook homeopaat voor dieren, dus vandaar. Hopelijk staat jou dierenarts ervoor open, want het is wat ons betreft echt superspul! Ik hoop dat het jou kat helpt.
Hier op de harde manier het krauwen en vervelende miauwe afgeleerd door of een flinke tik op de pootjes of de plantenspuit.. die van mij waren snel genezen hoor.. Idem voor op tafel komen, en op het aanrecht enzo.. iedereen moet zn grenzen kennen, en zij ook.. totaal niet zielig hoor succes met je kat!
Zit er ff verder over na te denken.. is je kat niet toch jaloers? "die baby mag wel bij het baasje slapen, en ik niet" ... zou ik wel denken als ik een kat was
@tummetje, ook de plantenspuit heb ik geprobeerd maar dat helpt niet en wat tikjes betreft..zoals ik al zei, hij is zwaar verwaarloosd en mishandeld op jonge leeftijd dus ben bang dat als ik m wat tikken zou verkopen dat ik het alleen maar erger maak. Het is juist heel moeilijk geweest om hem weer mensen te laten vertrouwen en dat wil ik zo houden. Wat jaloersheid betreft, mijn baby is er nog niet anders had ik dat ook misschien wel gedacht (hoop trouwens niet dat dat alsnog komt als er straks wel is). Denkt eerder dat ie het gewoon raar vind dat ie eerder gewoon lekker bij me mocht kruipen in bed en nu niet eens meer mijn kamer op mag, kan me voorstellen dat dat verwarrend is voor zo'n beestje Tis dan ook echt zo'n kat die s nachts stiekempjes onder de dekens komt en naast me gaat liggen, we worden s ochtends ook altijd wakker terwijl we lepeltje lepeltje liggen met zn pootjes op mn handen hahaha, zo schattig.. @Vlinder84, bedankt voor de info, moet zeggen dat dat hoopvol klinkt dus zal zeker bij mn dierenarts informeren of ze die medicijnen hebben
inderdaad vragen aan een dierenarts of anders een paar dagen een t shirt aan hebben dag en nacht dan zit je geur daarin en dan vlak bij je deur dat shirt neer leggen.
hmm hier werd poeslief ook superaanhankelijk toen ik zwanger was van nooit op schoot durven.. was ze er ineens niet af t eslaan maar elke keer dat je opstaat om poeslief een standje te geven... geef je hem dus in feite zijn zin want... daar deed ie het om tenslotte negatieve aandacht is ook aandacht! en hoe vaker je hem aandacht geeft als hij zeurt.. hoe harder hij zijn best gaat doena ls je hem negeert overigens.. wat je kan proberen... bij mijn oude kater toen hij zich niet thuis voelde hebben we een "no-stress"-verstuiver opgehangen.. die verspreid feromonen zodat hij zich prettiger voelt en wat ook vaak wel helpt zijn back bloesems maar die moet je bij een homeopaat halen dat doe je dan door het water heen heb het zlef nooit gebruikt.. maar het schijnt echt te helpen bij gestresste poezen bij dotje had ik het idee dat ze gewoon gek op me was door de hoeveelheid hormonen die ik uitwasemde overigens leuke van het verhaal.. nu half jaar na mijn bevalling.. is ze nog steeds onwijs aanhalig en kroelbaar 2 jar gestoken in poes socialiseren.. 1x zwanger en het lukt ineens
Dat vind ik dus wel heel zielig en onverantwoord. Het is al heel lang bekend dat belonen beter werkt dan straffen, dat is zo bij kinderen én bij dieren. Een dier snapt niet waarom je hem pijn doet en wordt alleen maar bang en onzeker (jawel, een dier heeft ook gevoel!). Ik begrijp je neiging om een dier een tik te geven, maar dat je het dan ook echt doet... Dat is machtsmisbruik.
Ja, die verstuiver heet felliway ofzo, kan je bij de dierenwinkel halen. Hier helpt het niet, maar onze kater is wel weer gek op catnip spray, dat spray je dan op een speeltje of doekje en dan kwijl ie dat helemaal onder en wrijft dan zijn lijf ermee in (iewl). En precies, wat jij zegt over aandacht: hij wil alleen even weten of jij nog leeft en hij is echt heel bang want hij mist je zo! Want hij denkt echt niet: ik wil wraak omdat ik niet bij haar mag slapen! Hij denkt: waar is mijn baasje? En wordt dan heel erg gestrest. Dus vandaar dat tikken uitdelen niet helpt, want dan geef je hem alleen maar meer het idee dat hij niet geliefd is. Met water spuiten vind ik ook zielig, daar heeft een kat meestal echt een hekel aan en schrikt heel erg (waardoor de stress nog hoger wordt). Dus je bereikt je doel dan gewoon niet, want ipv een gelukkige stabiele kat, creer je een angsthaas die bang is om wat verkeerd te doen, maar niet snapt wat hij dan verkeerd doet.
eh.. feliway is heel wat anders maar verder ben ik het wel met je eens ja.. straffen helpt niet echt in dit geval volgens mij maar ik weet ook neit zeker of die no-stress verstuivers in dit geval gaan helpen poeslief voelt zich tenslotte op zich wel thuis misschien ietsje TE thuis zelfs @vlinder: ik ben ook dolblij dat onze katten juist heel positief reageren op anne maar als de poezen niet in de slaapkamer mogen.. dat is enkel een gevalletje van goed volhouden omdat ik zwanger was zijn we verhuisd.. en manlief is al jaren allergisch voor katten maar omdat we zeker wisten dat ze niet in de babykamer mochten komen hebben we de verhuizing aangepakt om meteen alle slaapkamers poesvrij te maken ik denk dat we zo'n 2 weken echt niet geslapen hebben maar nu liggen de poesjes gewoon lekker beneden in een stoel te slapen. alleen tja.. het is echt volhouden en echt lastig ook zeker nu hij alsnog een paar keer zn zin heeft gehad.. weet hij gewoon dat als hij lang genoeg zeurt hij zn zin wel krijgt kwestie van HELE lange adem dus en overdag veel kroelen en aandacht maar volgens mij doen jullie dat evengoed wel en wie weet is het straks met de beeb erbij wel weer heel anders