Hier thuis is mijn 5 jarige erg lastig. Slecht willen luisteren, Grote mond, Vaak het laatste woord willen hebben, Bazig willen zijn over haar beste vriendinnetje en neefje en nicht. Andere kids die hier niet vaak komen doet ze het niet bij. Met harde stem praten. Laatst gesprek gehad op school. Daar is ze juist een rustig meisje wat goed luistert etc etc. Inzichtelijk loopt ze wat voor op school en krijgt hiervoor al ondersteuning. We doen regelmatig spelletjes of knutselen etc. Dus voldoende aandacht. Nu moet ik zeggen dat wat lichte stress hebben gehad ivm het mogelijk verliezen van mijn zijn baan. Hij mag gelukkig blijven. Nu ben ik mondig ook niet de sterkste persoon, en ben ik in het najaar/winter wat prikkelbaarder.
Overigens, loopt dit al een tijdje, ongeveer 3/4 maanden. Met tussenpozen dat ze weer wat rustiger is en beter luisterd.
Hoe reageer jij/jullie als ze niet luistert of een grote mond heeft? Zijn er thuis duidelijke regels? Is er soort van regelmaat thuis? Ik bedoel: sommige kinderen vinden het fijn als ze van te voren weten wat er op een dag gaat gebeuren. bv na school eerst wat drinken, dan zelf spelen, dan samen met mama wat doen, dan tv kijken, dan eten, dan in bad en dan naar bed.
Er is hier zeker regelmaat. Ik ben er altijd voor haar. Ik haal haar elke dag van school. Niet elke middag ziet er exact hetzelfde uit maar in grote lijnen wel. Nu is het donderdag middag en pas ik ook mijn neefje van 5,5 en nichtje van 8 op. Ze weet ook prima op welke dag ze zwemles heeft etc. Ik/wij bereiden en leggen dingen altijd uit. Over 10 min gaat de tv uit. Of dan gaan we weg. Etc etc.
Ik zag dat in mijn openingspost sommige zinnen niet helemaal af of duidelijk zijn. Sorry daarvoor. Komt door mijn add.
Hier hetzelfde hoor, in vlagen. Ik vind deze leeftijd best een uitdaging, haha. Paar weken terug was mijn oudste echt niet te genieten, brutaal, grote mond, zusje pesten. Nu is ze weer helemaal zichzelf, lief en meegaand. Het zal er wel bij horen!
Idd, wat een kluif he. Hoe pak jij het dan aan? Ik spreek haar aan op haar gedrag, en als ze te ver gaat zet ik er een consequentie tegen. Of zet haar op de trap. Maar ze zit je soms gewoon de gek aan te steken en uit te lachen.
Hier het zelfde en die van mijn wordt bijna vier. Het ene moment is hij de rust zelve en het andere moment lijkt het een zoon van Jochem Meyer Gelukkig gaat hij over twee weken naar de basisschool, dus hoop dat het dan over is.
Mijn meisje van 5.5 kan ook best pittig zijn na schooltijd..... Drama soms haha. Ik zeg al we doen thuis normaal rustig en niet druk ze kan zo druk thuis komen . Om gek van te worden en ik ben soms stom dat zegt ze ook mama jij bent stom!! Als ze haar zin niet krijgt. Ze loopt iets achter op school maar op school is ze juist super lief.!!! Dat komt er thuis uit. Doe vaste dingen met haar. Op tijd naar bed en ik ben wat strenger voor haar geworden vorig jaar na de kerst. Ben ik echt strenger geworden want ik werd helemaal knettergek af en toe van haar. Zo dwingen kon ze precies zo als zij het wilden en dat ben ik gaan omdraaien. We doen nu dingen die ik wil zij mag mening geven en daardoor luistert ze iets beter. Wel met commentaar zoals je kunt lezen.( stomme mama) Dan zeg ik prima dan maar stomme mama maar jij moet luisteren. Ze kan een pittig ding zijn. Nu met de kat hoe vaak ik niet moet in grijpen haar en de kat. Die wil niet elke keer op gepakt worden ze doet het toch. En hij haalt niet uit maar. Geeft wel eens een pets van nu los laten dat doet ze dan toch niet en dan huilen dat de kat haar pijn heeft gedaan. Dan zeg ik je wilt het niet leren ook hé. Als ik zeg laat die kat met rust. Ik zeg pak balletje gooi die en de kat is voor jouw dan wil die best met je (spelen) en hij is een goed sul laat zich gerust in de poppenwagen leggen. Ze is ook superlief verder met hem maar het oppakken en signalen van laat hem met rust dat wil er bij madam maar niet in. Met lief gisteren at de kat een lieveheersbeestje op, mama nu woord hij ziek en aait over zijn buik. Ik zeg daar gaat die niet ziek van worden wel als jij te veel worst uit de koelkast geeft. Haha. Maar begrijp je koppig standvastig bozig bokkig maar ook vaak wel ontzettend lief.
Inderdaad wat jij doet. De regels blijven hetzelfde en brutale opmerkingen of uitlachen tolereer ik gewoon niet. Eerst zeg ik er wat van en als ze dan nog niet uitgelachen is kan ze op de trap plaatsnemen. Dat helpt wel even maar goed, volgende dag weer hetzelfde liedje.
Enige wat bij ons toen hielp is juist stoppen met steeds weer op de trap zetten. Ik ben toen echt alles van een andere kant gaan bekijken. Op de trap zetten helpt toch niet, althans hier niet. Ik ben meer gaan uitleggen over waarom ik vind dat dingen niet kunnen, meer echt gaan luisteren en meer echte aandacht gaan geven. Probeer ook dingen te voorkomen (keuzes geven, meer verantwoordelijkheid geven, met humor dingen niet uit de hand laten lopen). Ben me ook meer gaan verdiepen in het waarom van het gedrag, wat zit er achter. En ook vooral verdiepen in het waarom van mijn gedrag, waarom mag iets niet, waarom triggert dit mij. Vaak kun je door je eigen irritatie iets niet hebben, maar dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk naar je kind toe. Wat voor mij ook een hele belangrijke is, is uitgaan van het goede in mijn kind. Hij wil echt meewerken en het fijn hebben, maar soms is dat gewoon heel moeilijk. Daar zijn ze ook kind voor en ik ben er om hem te helpen bij het leren omgaan met alles wat er komt kijken bij opgroeien. En dat helpen kan ik ook niet doen als ik hem steeds in zijn eentje op de trap zet. Voor mijn gevoel is het enige wat hij dan leert, dat ik er niet ben als hij het moeilijk heeft (in omgaan met boosheid etc).
Het is idd goed om het vanaf je kind zijn perspectief te bekijken. Maar basis regels zijn basis regels. En grenzen aangeven. Als je na de zoveelste discussie omdat je het wilt uitleggen en ze zitten nog te stieren of een grote mond dan eindigt ze echt wel op de trap. Ik vind dat ze zeker ook wel met nee moet leren omgaan en ze wil het altijd in een ja proberen te buigen.
en je realiseren dat deze tijd heel heftig is als kind. met onze zoon in vanaf half nov- tot na kerst gewoon overleven en dan doen we bewust al rustig aan.
Tuurlijk moeten ze leren met nee om te gaan, maar onderhandelen over een ja is ook een belangrijke skill