Vooraf wil ik even zeggen dat we het CB al hebben gebeld. Ze waren er niet dus worden we maandag teruggebeld. Mijn zoontje doet zichzelf pijn. En dan niet alleen tijdens een driftbui. Tijdens een driftbui laat hij zich wel eens te hard op de grond vallen. Maar wat ik bedoel is anders. Hij kan ineens uit het 'niets' met zijn hoofd tegen de muur bonken. Dit doet hij zo hard dat hij er van moet huilen. Daarna doet hij het meteen nog een keer. Ook kan hij uit het 'niets' zichzelf gaan slaan of krabben. Dat slaan of krabben doet hij overigens ook bij ons. Op dit moment leggen we hem uit dat slaan en krabben pijn doet en zeggen aai mama, papa , jezelf maar. Dan doet hij dat ook. Bij het bonken houden we hem meestal vast totdat hij gekalmeerd is en dan is het ook over. Het lijkt of hij bovenstaand gedrag vertoond icm veranderingen ( laatst onze hele slaapkamer verbouwd, bij binnenkomst was het wooooowwww maar na een uurtje begon hij zichzelf en ons te slaan) of bij veel prikkels ( gisteren voor het eerst sint maarten gelopen bij opa en oma , vandaag uit het niets bonken met zijn hoofd). Zijn er ouders die dit gedrag herkennen? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
Herken het alleen van heel lang geleden bij mijn broertje (+ 20 jaar) maar was vanzelf overgegaan en is verder prima opgegroeid. Sorry dus geen tips maar wel herkenning en bij hem was er geen onderliggende oorzaak en is het vanzelf overgegaan. Hij was gewoon een heel driftig mannetje. Vanaf de dag dat hij geboren was al haha.
Mijn zoontje heeft met zijn hoofd gebonkt toen hij kleiner was (hij is nu bijna 4). Maar toen zijn spraak nog niet zo goed was en hij kreeg een driftbui, ging hij met zijn hoofd op de vloer bonken, en hard. Dat is overgegaan toen hij beter kon praten en kon uitleggen wat er aan de hand was.
Hoofdbonken Verder prikt dl zichzelf wel eens in haar oog, als ik zeg dat ze niet in haar oog moet wrijven. Stout doen ofzo ?!?!
Mijn zoontje praat ook nog niet zoveel. Hij begint nu eigenlijk sinds een paar weken pas echt sprongen te maken op het gebied van praten. Misschien dat het bij hem ook te maken heeft met frustratie.
Ik herken dat gedrag van mn broer toen hij jong was, hij deed dat op tafels en op de vloer. Bij hem bleek het een teveel aan suiker te zijn, daarmee gingen mn ouders minderen. Ook zijn ze naar een homeopaat geweest en kreeg een soort van poeder wat in zn eten moest. Hij werd er wel rustiger van. Beetje appart. Ik zou dit probleem wel serieus nemen.
Heb het wel vaker gehoord. Meestal gaat het goed het ziet er niet leuk uit dat hoofdbonken maar er zijn meer kinderen die het doen. Het ziet er raar uit. Er zijn ook kinderen die bonkend in slaap vallen. In jou geval zou ik hem laten bonken en misschien een kussentje er onderschuiven. Het klinkt wel idd als frustratie. En zo als boven gezegd werd idd serieus nemen. Maar gek nee. Omdat hij ook jullie pijn doet lijkt het ook een beetje grenzen verleggend gedrag. Soort testen wat wel en niet pijn doet.
Mijn zoontje word zoveel mogelijk suikervrij opgevoed dus dat is het denk ik niet. Serieus nemen doen we het zeker. Om die reden willen we ook wat advies inwinnen bij het CB. Dat uittesten wat pijn doet klinkt op zich wel logisch.
Her ook een hoofdbonkertje toen hij wat kleiner was (van 1 tot 1,5 ongeveer). Liep standaard met een blauwe plek op zijn voorhoofd, soms zelfs met een schaafwond, want hij kon ook wel eens bonken op steen... Voornamelijk uit frustratie als hij iets wou, of duidelijk probeerde te maken maar niet lukte. Vanaf het moment dat hij goed begon te praten (rond 1,5 dus) is het vrij snel over gegaan.
Hoofdbonken op zich is niet heel vreemd, vooral jongetjes schijnen dit een periode te doen. Alleen voor zover ik weet ervaren ze dan niet perse de pijn ervan, althans ze huilen niet. Ik weet niet of je via het cb wel verder komt. Zo niet even langs de ha.