Heb het helemaal gehad met domme opmerkingen. Ik ben nu in staat om iemand te slaan * hormonen* zelfs manlief... Zaterdag besloten om maar een dagje bij me moeder te blijven voor wat rust voor mezelf.
Over zo'n opmerking moet je echt niet nadenken.. dat is het écht niet waard. Al snap ik wel je gevoel hoor.. ik zou er ook een raar smaakje aan overhouden. Hier bij de 1ste van iemand die wist hoeveel geluk we hadden dat we toch zwanger waren geraakt. Ik had heel veel buikpijn (groeipijn) en toen vroeg ze doodleuk of ik al spijt had.. Ik heb lacherig terug gezegd, nee jij wel nu je weet hoe lelijk jouw zoon is.. Ze lachte er wel om en dacht dat ik een grapje maakte maar ik kookte van binnen. Nu vragen ze steeds of ik op een meisje hoop. Uhm nee waarom zou ik? Tuurlijk zou het leuk zijn maar weer een zoon zou toch ook super zijn... Ik heb af en toe het idee dat het toch nooit goed is bij andere mensen. Als je het niet wilt weten is het niet praktisch en als je het wel wilt weten is het geen verassing meer.
Hier heel bewust om nr 1 & 2 kort op elkaar te krijgen ( dan hoopten we tenminste nr 1 duurde ruim een jaar ) Daarna onverwacht zwanger van no3 nou wat mensen durven zeggen ( niet direct tegen ons ) :x Mijn moeder heeft mooie opmerkingen tegen zulke mensen, als ze vragen is het wel gewenst zegt zij "zou het er anders in zitten " En als ze zeggen das toch niet normaal zegt ze " moet jij voor die kindjes zorgen " of "betaal jij de boodschappen " Toen ik na 16 weken zwangerschap moest bevallen omdat ons lief kleintje overleden was gaan juist die mensen zogenaamd medeleven tonen NU ik zwanger ben van no 4 durven ze gelukkig niks meer te zeggen Tsja tegenwoordig ben je vreemd als je meer als 2 kindjes wil
Ik heb ook een keer zo'n rot opmerking gehad. had een miskraam gehad vorig jaar.. dus was dolblij weer zwanger te mogen zijn en de 12 weken waren gepasseerd en was me toch een partij blij en vertel het zo aan iemand die ik ken.. kreeg ik als reactie " ja super! maar juich maar niet te vroeg hoor! ik zal pas juichen als je nog paar weekjes verder zou zijn want dan heb je nog meer zekerheid" ik dacht echt van.. !@#$%^&*( en met oud en nieuw was ze ook bij ons.. ze heeft trouwens zelf ook een dochtertje! vraagt ze hoe t er mee staat.. ik zei ja heel goed en het word een meid.. dit en dat... zegt ze tegen een andere vriendin van mij die er ook zat met dr dochtertje van " nou voor mij echt geen kinderen meer hoor.. jaa heeeeeeeeel misschien later nog maar nee voor mij niet meer.. ze zijn zo vervelend dit en dat" ik dacht van.. zit je me gwn de grond in te praten omdat jij toevallig een moeilijk meisje heb? ik ben hartstikke blij met mn dochtertje en t is net of ze t afkeurde zegmaar. ja miss klinkt t een beetje raar.. maar zij heeft dus een vriend..altijd ruzie etc. en dochtertje pikt dat op dus heel bijdehand en onhandelbaar. dat bedoel ik ermee te zeggen met "moeilijk"
ik heb daar gelukkig, behalve van een paar leerlingen, nooit rare opmerkingen over gehad (de hoeveelheid kinderen)! Onze kindjes (althans mijn jongsten) schelen niet veel met elkaar, mijn 3e dochter is van juli 2008, de 4e van maart 2010 en deze komt begin november
Op het werk zeiden ze ´Zo, je krijgt echt een dikke pens hé´ Nou sorry hoor maar je hebt het hier wel over ons kind?! Heb toch ook wel even duidelijk gemaakt dat dat geen dikke pens is maar dat daar een baby zit en ik dat ik niet wil dat ze zo over onze baby praten.
De ergste die ik ooit heb gehad: ik was op mijn 17e zwanger en ik liep vlak voor mijn examen wiskunde het schoolplein op. Riep een meisje die een klas lager zat: Kijk ze is zwanger! We gaan haar een miskraam schoppen, ze is het toch niet waard om een kind te krijgen... Maar ik wil nog wel even zeggen: Bij ons ging het zwanger worden altijd heel makkelijk de 1e door de pil en de 2 erna in de eerste poging. Omdat ik heel jong moeder ben geworden was er in onze omgeving ook helemaal niemand met kinderen krijgen bezig. Internet was ook nog niet zo populair dus ik had ook niet het besef dat zwanger worden niet voor iedereen makkelijk was. (we spreken dan over 1999-2001). Het is vaak ook uit onwetendheid dat mensen rare opmerkingen plaatsen. ik praat het niet goed hoor! Maar andersom moet je je ook wel eens beseffen dat niet iedereen doormaakt wat je zelf doormaakt en dat het soms ook heel moeilijk is je daarin in te leven. Bij de andere kids ging zwanger worden wat minder makkelijk en dan pas besef je eigenlijk wat dat betekent.
ik ben inmiddels 40 weken nu en heb dus een bijpassende buik (kindje dmv echo geschat op 8pond) en een paar dagen terug zei mn schoonzusje: jezus, wat een pens. ze is zelf iets meer als stevig, en maar 1.60, waarop ik heel gemeen terug antwoordde: maar met 2 maandjes is deze PENS weg, en hoelang denk jij nodig te hebben?!? misschien wel gemeen, maar hallo, we zijn zo ontzettend blij met dit minimensje en dat valt zo'n opmerking echt niet goed.
?!?!?! heb veel meegmaakt maar dat?! wtf! zou gewoon een snauw geven en je emoties laten gaan bij zo iemand!
De volgende irritante opmerkingen: -"Was het wel gepland?" Zit je stralend te vertellen dat je zwanger bent, is dat de eerste reactie! Zo makkelijk raak je niet per ongeluk zwanger hoor! Ik voel me dan altijd een beetje alsof ik me als vrouw dan moet verdedigen alsof ik mijn vriend er in heb geluist of zo. - Opeens krijg je alle persoonlijke miskraam verhalen van collega's en kenissen te horen. En bedankt voor deze opbeurende woorden..... - Dat de misselijkheid er nu eenmaal bij hoort: "part of the deal" "sinds de baby ben je een stuk minder gezellig" (collega omdat ik niet mee ging lunchen in de kantine tijdens mijn kotsfase) - Mensen die heel overdreven ongelovig kijken wanneer ik vertel dat ik mijn spijkerbroeken niet meer aan kan. Ik ben niet de dikste nee, maar ik zit hier toch niet te liegen! Ik heb zelfs na een poging om mijn wijdste broek dicht te krijgen de knoop eraf gerukt. En andere mensen zeggen spontaan, dat ik nu toch wel een buikje begin te krijgen. Ach ja, laat ze maar kletsen. De laatste tijd voel ik me wel wat strijdlustiger, dus pas maar op mensen!
er staan echt vervelende dingen bij zeg!Niet te geloven hoe mensen kunnen reageren! Ik weet nog toen ik van de eerste zwanger was en daarvoor 2 mk had gehad (1e mk was heel heftig en was toen bijna 10 weken zwanger) dat een collega (ik werk nu al heel lang niet meer, al vanaf dat ik 24 weken zwanger was van de eerste) tegen me zei (een vrouw trouwens) (we hadden het erover dat ik blij was dat het nu allemaal goed ging en ik de kleine goed voelde enzo): ik ken een vrouw en dat kindje was bij de geboorte dood gegaan...en ze kende nog iemand en dat kindje was net voor de geboorte overleden in de buik....nouja zeg!!!waarom zegt iemand zoiets???why????mij maak je op zich niet gauw bang met die verhalen ofzo maar leuk is het helemaal niet..vraag het me nog steeds af waarom ze die rare opmerkingen maakte.. ze wist trouwens van die mk af..heb haar toen nog aan de lijn gehad, ik aan het huilen, om het te vertellen dat het mis was gegaan en ik niet kwam werken)
Goh! Dat er zulke mensen rond lopen he... Soms denk ik wel eens dat die mensen (voornamelijk vrouwen) gewoon jaloers zijn . Zelf heb ik nog niet echt rot opmerkingen gehad, meestal denk ik dan ook (net zoals eerder werd genoemd) : You can't fix stupid .
Aan mij vragen mensen nog wel eens of het 'een ongelukje' is. Waarschijnlijk omdat ik 'pas' 24 ben en hoger opgeleid. Dan hoor je eerst carrière te maken etc. Ik antwoord dan altijd op een vriendelijke maar duidelijke manier dat het ZEKER geen ongelukje is maar een hele bewuste keuze.
Ik werk op een kinderdagverblijf en zo heeft iedere ouder daar wel een mening over mijn buik. Soms wel lief en medelevend bedoeld, maar soms ook zo irritant! Een aantal weken geleden kwam er een moeder binnen die zei: zo, je hebt ook nog een hele kleine, bescheiden buikje. Een half uur later kwam er een moeder binnen en die zei: Je hebt echt een dikke buik! Nou sorry maar toen brak mijn klomp!
Ik ben pas 11w4d maar je ziet toch al een buik. Ben ik gisteren bij de McDonalds en bestel me het eten, na dat ik de bestelling mee had gekregen liep ik langs een stel meiden, zegt er een "Hey, kijk die is volgens mij zwanger."zegt een andere doos "Nee hoor, die is gewoon dik, kijk maar wat die aan eten mee neemt!" Ik draai me om en zeg tegen der; "Ja daaaaaaag, ben dus mooi wél zwanger!" Bah sommige mensen, kon me er zo kwaad om maken!
Wat mij het meeste irriteert zijn inderdaad de mensen die vragen of het wel ''gewenst'' is en hoe oud ik ben. Het is me al een aantal keren overkomen toen ik vertelde dat ik zwanger ben, dat ze als eerste vroegen: Hoe oud ben je dan? Ik heb dan net het gevoel alsof ik me moet verontschuldigen dat wij jong zijn (ik 21, vriend 25) en graag kinderen willen. Absurd eigenlijk. Wat mij ook irriteert is mijn werk, soms. Ik werk met licht dementeren en kan vaak dingen wel 10 keer herhalen. Nou vind ik dat niet zo erg, en heb wel aardig veel geduld (is meestal ook wel nodig). 1 van mijn cliënt heeft vroeger een miskraam gehad, 4e kindje. De andere 3 waren al wat ouder en gezond. De buurvrouw komt langs en verteld: ''Ach, wat zeur je nou? Je hebt toch al drie kinderen?'' Dit verhaal hoor ik zo ongeveer elke dag 20 á 25 keer. In het begin viel het nog wel mee, omdat ze vergat dat ik zwanger ben, maar nu mijn buik wat zichtbaarder is, wordt het lastig (Ik neem 't r niet kwalijk hoor, maar wou gewoon ff zeuren dat het soms wel eens vervelend is om dat soort dingen te horen)
Ik weet welke je bedoelt en ik durf wel te zeggen dat de dame in kwestie geen idee had dat het om hg ging. Dat was mij in dat topic ook niet direct duidelijk, als je het zelf niet hebt leg je de associatie ook niet! Daar zit niets kwaads in Ik dacht in al mijn onschuld ook wat raar dat ze alleen maar afvalt, maar misschien heeft ze veel overgewicht ofzo? Hier kom ik niets negatiefs tegen over de kleine, mn collega's zijn wel wat lomp (hey dikke etc) maar kaner niet wakker van liggen, is hunmanier van leuk zijn. Ze bedoelen het niet kwaad en meestal kaats ik hem terug.
Jeetje wat kunnen mensen lompe dingen zeggen Ik heb nog niet echt lelijke opmerkingen gehad, maar wel wat dingen die ik jammer vond. Zo heb ik redelijk wat opmerkingen gehad van mensen die dachten dat ik gewoon aangekomen was. Ik ben al niet slank, maar je ziet sinds een aantal weken echt wel dat dit geen snack-buik is. Een iemand heeft gevraagd of het wel gewenst was, maar dat kwam door mezelf omdat ik lang geroepen heb dat ik geen kinderen wilde. Die dingen zijn een beetje lomp, maar ik lig er geen seconden van wakker. Wat ik wel echt erg vind is dat de weinige vrienden die ik heb, totaal ongeïnteresseerd zijn. Niemand belt of mailt meer, het lijkt zelfs wel alsof ze me mijden en dat terwijl ik het tegen hen nooit over de zwangerschap heb! Ze nodigen me ook niet meer uit om mee naar de kroeg te gaan, omdat ik 'toch geen drank mag'. Alsof ze daar geen fris hebben? Of willen zij niet gezien worden met een leeftijdsgenoot die zwanger is omdat ze niet achter jong (ik ben 25) moeder worden staan? Ik voel me in ieder geval behoorlijk gedumpt.