Je hebt er idioten bij, die mensen hebben volgens mij geen gevoel. Zo hoor ik ach maak je niet druk je hebt toch al 2 kids:x en je bent ook niet meer de jongste (34) dus dan moet je er rekening mee houden dat het dan misschien niet eens meer lukt. Bah bah bah wat een walgelijke mensen heb je er toch bij. Hopelijk mag het bij ons allemaal snel lukken, want dan kunnen we met z'n allen doen. Liefs Dyja
wowwww die laatste opmerking ,, zo oooooo ik zou de neiging krijgen om een klap te geven zeg of weg te lopen
Heeft je schoonvader een ontzettende ongelukkig en zielig gevoel voor "humor"? Of meende hij dat echt? In het laatste geval zou ik zo'n man gewoon nooit meer willen spreken. Wat een eikel zeg (sorry hoor)
Ik heb na de miskraam een ontzettend vervelend gevoel bij mijn eigen moeder gekregen. Ze zei: - Jullie zijn nog zo jong. (Ik ben bijna 30 maar okee) - A joh, je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden. (Ja daar heb ik veel aan, voorlopig sta ik nog steeds met lege handen) - Dat het mis is gegaan betekent dat het kindje niet goed genoeg is geweest. (Waaaaaattttttttt?????) - Je moet er niet zo mee bezig zijn. (Pardon, alsof het vanzelf gaat!!!!) - Ik heb ook weleens een miskraam gehad (Ja toen je net 1 dag overtijd was, maar niet met 9 weken) Bah bah bah, ik ben die opmerkingen zoooooo zat! Er zijn nou eenmaal meiden die niet in een zucht en een scheet zwanger raken! Veel succes meiden, ik hoop voor jullie dat het snel eindelijk zo ver mag zijn voor jullie!
Hij meende dat toen echt, ik was laaiend! echt laaiend. Ben daar toen ook echt even niet geweest. Nu nog soms denk ik als hij met Justin aan het samen spelen is van:"Ja zak geniet er maar goedvan, eigenlijk verdien jij dit niet" ik was tijdens de zwangerschap destijds ook echt van mening Justin het te vertellen op latere leeftijd, maar wie heb ik er dan mee. Mijn eigen kind. En dat wil ik niet. Jeetje mina Ilona, van je eigen ma nog wel! Tssss!! Dat moet extra pijnlijk zijn geweest.
Nou Mizzy, ik denk dat ik in jouw situatie mijn kind bij hem uit de buurt zou houden, wat is dat nou voor een opa? Echt hoor, ik vind het knap van je! En wat mijn moeder betreft, dat is zowiezo af en toe een beetje een vreemd mens, ze was er ook totaal niet voor me toen ik die miskraam had. Gelukkig was mijn man er wel altijd en mijn schoonouders ook. En natuurlijk alle meiden hier op het forum. Ik heb nu ook bewust even afstand van haar genomen, want ik ben er wel even klaar mee!
Gelukkig dat je aan je man en schoonouders zoveel steun had, maar van je mams was wel extra fijn geweest. Erg hoor! Mn ex en ik zijn gescheiden, en hij gaat altijd langs met de kids bij zijn ouders (wonen 1 straat verder) Als ik mijn exschoonpa zie dan doe ik beleefd maar ik zal er niet om rouwen als ie er niet meer is. Ik woon er gelukkig een heel eind van uit de buurt (gelukkig!) En heb wel weer schoonouders die vreemd zijn, ze moeten mij gewoon niet maar zoiets van als een abortus zeggen zouden ze nooit doen al staan ze ook niet te popelen als wij zwanger worden. Is het lang geleden van je miskraam? Ik heb er in totaal 4 gehad verspreid over 4 jaar, vooral de zwangerschap die misging in Augustus 2008 doet me nog steeds heel veel pijn. En dan die opmerkingen het kindje was niet goed...grrrrr!!! Natuurlijk snap ik de natuuur wel maar moet dat dan een troost zijn?!?!
Zooo 4 miskramen, jeetje dat is heftig zeg!Allemaal achter elkaar?Mijn miskraam was in augustus..Het begon op mijn huwelijksreis, ik verloor iedere keer wat drupjes bloed.Daar naar een privé kliniek gegaan en een echo gehad.Ik was toen volgens de echo 8w1d, dit klopte met mijn berekeningen.Het hartje van ons ukkie klopte op de echo.9 dagen later moesten we voor de termijnecho in Nederland en toen zei ze dat het kindje gestopt was met 8w4d...We hebben echt een tijd in shock geleefd...En nu willen we zo snel mogelijk weer zwanger worden, maar vooralsnog lukt het nog niet erg.Mijn lichaam is erg van slag geweest, heeft 2 maanden geen eisprong gehad.Pas deze maand weer voor het eerst.Ik zie het somber in, ik denk dat het niet gelukt is deze keer...Hebben ze bij jullie onderzocht waarom je zoveel miskramen kreeg?
Alle bovengenoemde opmerkingen komen mij wel heel bekend voor. Maar laatst vertelde ik mijn zus dat ik niet meer temp en geen ovutesten meer gebruik. Haar reactie was direct 'nou, dan wordt het klussen in ieder geval wel een stuk natuurlijker en wordt het minder geforceerd', en dat zegt dan dus iemand die zelf al 2 kinderen heeft waarvan ze binnen 4 maanden zwanger was. Zo iemand kan nog spontaan klussen, aangezien het maar 4 maanden heeft geduurd8) Bij ons duurd het nu al 20 maanden, wij willen geen kans missen, dus moeten wij wel een aantal dagen om de dag klussen, duh.
Jeetje mina meid...op je huwlijkreis en dan in een privekliniek lijkt me allemaal niet fijn geweest(is een miskraam natuurlijk zoiezo niet begrijp me goed, maar bloed verlies op je honeymoon) Pfff. Ik hoop voor jullie dat je snel zwanger mag zijn, sterkte hoor. De eerste miskraam, was nov 2005, ik wist niet eens dat ik zwanger was tot ik zoveel bloed verloor met veel stolsels...etc etc dat ik naar de HAP ben gegaan die arts constateerde een miskraam, ik was wel confused maar niet heel erg verdrietig. Ik wist namelijk niet dat ik zwanger was. Ik slikte toendertijd hele zware anti-depresiva die niet met zwangerschap samen konden, ik was ook aan de prikpil De tweede miskraam was februari 2008, ik was net jarig geweest en voelde me helemaal niet goed. Ik was 5 weken zwanger toen het mis ging, ik was heel erg verdrietig en er stuk van. De reden dat het misging geen idee. De derde- en in mijn gevoel de ergste- net voor ik op vakantie (gewoon naar mn mams) ging was ik net zwanger, voelde me goed zat goed in mn vel was wel moe. Terug gekomen ging het ook nog goed allemaal. Een echo gehad waar een kloppend hartje op te zien was. Een paar dagen later gruwelijk veel bloedverlies veel stolsels en ik was al een paar dagen clean van alle kwaaltjes... echo gehad en idd kindje was gestorven. Ik was echt kapot!!! Terug aan de prikpil. December 2008 nog een keer zwanger door de prikpil heen, dit ging mis met 6 weken maar voelde al niet goed bij het moment van de test. Ik verwachtte in gevoel al meteen dat het zou misgaan. Ik mocht toen onderzoek laten doen, maar dat wou ik zelf niet.
Jeetje meis, wat heftig! 1 Miskraam is al vreselijk, laat staan 4 Aan de ene kant kan ik me goed voorstellen dat je geen onderzoek wilt doen, aan de andere kant zou ik zelf wel willen weten of er misschien iets is waardoor het mis gaat en dat eventueel behandelen...
Ja joh, sommige mensen weten niet waar ze het over hebben! Die worden heel snel zwanger en weten niet hoe het voelt als je iedere keer weer teleurgesteld wordt. De wens wordt ook ieder maand weer groter en groter... En de opmerking dat klussen minder geforceerd wordt, is ook onzin, je bent altijd in je achterhoofd wel bezig met timing!
Sinds eind feb dit jaar leef ik veel gezonder, ben 55 kg afgevallen, ik sport, ik ben fit en heb minder last van verkoudheden etc etc. Daardoor kan ik ook meer aan, heb dus ook zoiets gaat het nu weer mis laat ze dan maar is onderzoeken maar nu nog niet. Ik leefde ook heel ongezond voor ik van de andere (miskramen dus) zwanger werd. Niet dat ik deed roken drinken of drugs slikte, maar ik was 55 kg zwaarder, sportte niet, slikte zware antidepresiva die wel schade kon brengen. dat is dus voorbij, slik wel antidepresiva maar de variant die geen kwaad kan. Idd sommige mensen. pfffff