Tja... het zijn toch volwassen mensen en ouders bovendien. Dan heb je bepaalde verantwoordelijkheden en moet je je eigen belang opzijzetten voor de kinderen. Kun je echt niet met ex in een ruimte zijn, maak je duidelijke afspraken met een derde partij erbij (een mediator bijvoorbeeld). Het is in het uiterste belang van de kinderen dat de ouders tenminste goede afspraken maken over hen. En als vader in 4 dagen per maand niet zijn stempel kan drukken op de opvoeding, is de vraag waarom hij ze "maar" 4 dagen in de maand heeft... dan bouw je ook nooit echt een vertrouwensband op met je kinderen. Zou mijn grootste nachtmerrie als ouder zijn.
goed, mensen vragen zich af waarom ik niet meer reageer, nou hierom: ik word een beetje moe van die mensen die zeggen verplaats je eens in die kinderen, alsof ik dat niet gedaan heb, en nog steeds, hoe ik over ze denk ik ben nog steeds aardig...het is misschien moeilijk te verwoorden wat er hier allemaal gaande is....1 ding is wel zo, ik moet vaker praten met mijn vriend, die lacht het allemaal weg en steekt zijn kop in het zand...maar het is niet zo dat ik niet geinvesteerd heb in deze situatie, maar regels zijn regels, daar horen ze zich gewoon aan te houden...ik kan er nog meer tijd in gaan steken, maar heb ook de zorg over mijn eigen dochter, die helemaal niet gelukkig is met die stiefdochter, omdat mijn stiefdochter een haantje de voorste is...en mijn dochter heel verlegen...hoorde afgelopen weekend ook dat die stiefdochter mijn dochter geslagen heeft...mijn stiefzoon heeft mij een paar maanden geleden mongool genoemd, omdat ik een spelletje niet goed in de doos deed...dus spelletjes worden hier ook nog gedaan...als er cabaret op tv is, dan vraag ik altijd aan zijn zoon of hij mee wil kijken...ik heb juist heel veel gedaan...maar ben gewoon moe, ze zijn onbeschoft, ongemanierd en niet goed opgevoed...daar is mijn partner deels ook debet aan...zal hem ook laten zien dat het ook anders kan...praten met zijn ex gaat niet, zij negeert alles en gaat nergens op in...als de situatie onhoudbaar wordt heb ik al voorgenomen om met mijn kinderen elders te gaan wonen en te gaan latten...ik ben inderdaad misschien te snel gaan samenwonen, de relatie is goed, maar als zijn kinderen er zijn voel ik me onvrij...het blijft moeilijk omdat het zijn kinderen zijn, dus echt boos worden doe ik niet, en misschien moet ik dat juist wel doen...ik word eerder boos op mijn eigen kind dat op zijn kind...waardoor mijn dochter weer zoiets heeft, ik krijg altijd overal de schuld van...en ik las ook nog iets over vrienden en collega's..het klopt mensen hebben gezien, hoe die kinderen zijn, en hoe ze met mij omgaan...dus ja, ze hadden respect voor mij, omdat ik rustig blijf en niets laat blijken...(hoe ik me daadwerkelijk voel)..en ik vind gewoon dat mijn zoon straks recht heeft op een eigen kamer..zijn zoon komt om het weekend, dus staat die kamer bijna 2 weken leeg...zijn ex heeft de zorgplicht het is geen co-ouderschap zoals ik die heb met mijn ex...wil ook nog even zeggen dat ik een goede verstandhouding heb met de vader van mijn dochter ,alles wordt besproken..ik word ook gebeld door mijn ex dat mjin dochter weer geklaagd heeft over haar stiefzusje, dat ze gepest wordt etc. nee, het zijn geen leuke kinderen, ik voel er niks bij...kan er niks aan doen...
Bij co ouderschap moet de ex dat wel ook willen...wij willen niets liever dan mijn mans zoon hier 50% of meer vd tijd maar vlak.voor onze.rechtszaak omtrent gezag en omgangsregeling is ex snel verhuisd om te voorkomen dat een co ouderschap gerealiseerd kon worden. Mediation is leuk bedacht maar dit kost een enorme bak geld en ex heeft toen dit ter sprake kwam letterlijk gezegd dat ze.nergens in zou schikken en alles op haar manier zou blijven gaan met kinderen die nu beide ernstig probleemgedrag vertonen tot gevolg. Ik ben het er helemaal mee.eens dat ouders hun kind niet de dupe van een scheiding.moeten laten worden maar soms gebeurd dat helaas toch (hoewel wij.nog.nooit een verkeerd woord.over ex hebben gezegd in het bijzijn van de.kids.is dat andersom helaas wel anders, ex zet de kids.tegen ons en hun kleine zusje op enz). In ieder geval zijn wij nu via de huisarts/school/mogelijk jeugdzorg bezig om hulp te krijgen, onder dwang zal ex wel moeten communiceren maar het gaat dus helaas niet altijd vanzelf "omdat volwassenen nu eenmaal moeten communiceren in het belang van de kids". Je kunt iemand die weigert te praten/luisteren helaas niet zomaar dwingen voor er dingen flink fout zijn gegaan.
Sorry, maar wanneer ik dit lees: ga dan Latten. Dan heb je wel de voordelen, maar niet de kinderen. Want wanneer je schrijft:" het zijn geen leuke kinderen, ik voel er niets bij" dan is het toch duidelijk. Geen basis om op verder te gaan. Stop de energie dan inderdaad in je eigen kinderen en zie je vriend wanneer de kinderen er niet bij zijn.
Ik wilde precies hetzelfde tikken. Als ik de berichten van to lees dan lees ik alleen maar woede/boosheid. Als het echt zo verschrikkelijk is dan ga je zo snel mogelijk achter een woning voor jezelf aan en ga je latten. Dit kan zo ook niet.
Mag dat eigenlijk zomaar, dat de ene ouder verhuist met kind buiten de woonplaats waar ze oorspronkelijk woonden, zonder toestemming van de andere ouder? @Els: Echt, mijn mond valt van verbazing open van wat je allemaal typt. Ik kan mij gewoon absoluut niet voorstellen dat er ouders zijn die zo makkelijk denken en hoe je in al jouw besluiten sinds je je huidige partner kent nog steeds ervan overtuigd bent dat je het welzijn van je dochter op de eerste plaats had en hebt staan. Denk nu aan je dochter en het ongeboren kind en ga zsm een andere woning zoeken in de buurt van je partner.
Ja dat mag als de andere ouder geen gezag heeft. Nu heeft mijn man ook het gezag dus kan het niet meer zonder toestemming, dwz verhuizen kan wel maar inschrijven bij bijvoorbeeld scholen, huisarts, tandarts enz kan ze niet zonder toestemming doen dus moet er wel overlegt worden. Helaas hebben we daar nu niets meer aan want voor co ouderschap moet je in dezelfde regio (max 10km verschil) wonen en dat is nu niet meer het geval. Ben het er overigens mee eens dat een omgang van.om het weekend veel te weinig is om een goede band te onderhouden of in ieder geval om een kind een goede basis te kunnen geven.
mee eens. Ik denk dat zowel jouw dochter als de kinderen van je partner beter af zullen zijn als jij niet samen in 1 huis zit met je stiefkinderen. Zowel je eigen kind als de stiefkinderen worden emotioneel beschadigd in deze situatie. en nogmaals: als jij zulke harde en koude gevoelens hebt voor een KIND, is het onmogelijk dat zij dat niet merken. Ongeacht hoe jij je gedraagt. Dat straalt uit op hun gedrag tegenover jou en in jullie huis. En ik vind het van de zotte dat in zo'n situatie de schuld en verantwoordelijkheid bij een kind wordt neergelegd. hoe zou jij je voelen als jouw partner of de nieuwe vriendin van je ex deze topic zou openen over jouw dochter?
Pfoe wat een verhaal.....ik denk echt dat jullie veel te snel zijn gaan samenwonen.... Je kende zijn kinderen blijkbaar amper en gelijk een baby erbij...het is allemaal teveel tegelijkertijd geweest. Kijk dat je zo over ze praat is echt niet normaal! Ik vind dat echt niet getuigen van respect! Hoe kan je je nou schamen voor een 7 jarig meisje?? En een jongen van 17 duf noemen?? Verder heb ik het woord haten ook al gelezen...hoe kun je nu verwachten dat ze je respecteren als je hun ook niet respecteerd? Je kan dan wel je pokerface opzetten maar geloof me dat werkt niet hoor, die kinderen voelen dat wel aan. Is het niet mogelijk dat zijn kinderen komen als jouw dochter bij haar vader is? Al is het maar grotendeels? Misschien gaat het dan al een stuk beter. En laat je man eens met zn zoon een avond naar de film gaan of zo, of naar een voetbalwedstrijd ik noem maar wat. Dat is goed voor ze, en jullie zitten niet constant bij elkaar op de lip. Ga jij eens iets leuks doen met de 2 dochters. Zodat de meisjes elkaar elkaar ook ens wat beter leren kennen onder leuke omstandigheden. Trek ze uit de situatie. Begin opnieuw, Praat met je man. En blaas je relatie met de stiefkids een nieuw leven in. Want dit kan zo echt niet, dat je zo negatief praat over 2 kinderen, die dan misschien wel vervelend zijn, maar altijd nog de dupe zijn van het gedrag van hun ouders.
Wat erg eigenlijk dat gezag en erkenning nog steeds 2 gescheiden zaken zijn in NL. En wat jammer dat zijn ex niet inzag (en inziet) dat de band met de vader net zo belangrijk is als de band met de moeder. Is er eens een man die co-ouderschap echt wil, en dan wordt het niet aangegrepen...
soms kan co-ouderschap niet, hier niet met dochter van mij en ex omdat ex werkt, maar we hebben een andere oplossing, als hij extra dagen vrij heeft kan onze dochter ook extra naar hem en ze gaat in principe elk weekend naar haar vader, het ene weekend het hele weekend het andere het halve en feestadgen ook verdeeld, zo maken we beide deel uit van de opvoeding en past het ook binnen wat we afspraken toen we samen waren; ik minder werken en hij kon dat niet en toch wekelijks zijn dochter zien en elke avond bellen... Maar in veel gevallen willen moeders dat niet hoor ik zo om me heen en liever ook geen co ouderschap want dan heeft dat gevolgen voor de hoogte van de alimentatie. Niet overal hoor, maar vaak hoor je dat wel.... Even on topic, de vriend van TS moet van zijn kinderen houden en voor hen zorgen dat hoeft TS niet te doen. Mooi als dat zo zou zijn, maar niet haar taak... Het is haar taak voor haar en hun kind te zorgen en als om het weekend al niet genoeg is voor de vader om een band met zijn kinderen op te bouwen dan is dat zeker al niet te doen voor TS die van nature al geen band met hen heeft.... Liefde kun je niet dwingen en je kan je ook niet dwingen om iemand aardig te vinden... Misschien is het niet handig dat TS zo snel is gaan samenwonen maar dat is wel hoe de situatie nu is en waar iedereen het mee moet doen. Daar moet je het beste van zien te maken, maar gevoelens laten zich niet dwingen en zomaar een nieuw huis vinden is ook niet zo makkelijk en bovendien weer een verandering voor de kinderen waarvan je ook op voorhand niet weet of dat goed uitpakt... En blijkbaar vinden de kinderen het niet eens vervelend want m.n stiefzoon van 17 kan ervoor kiezen om niet meer te gaan toch doet hij dat wel, dus een heel groot drama zal hij het niet vinden denk ik dan.....
Dat vind ik zo'n aparte reden, geen co-ouderschap kunnen aangaan omdat de man werkt. Daar is kinderopvang voor. Zo houden we het beeld in stand dat de vrouw de kinderopvang moet zien te regelen als zij wil werken, en de man zich daar niet druk om hoort te maken. Een werkende, gescheiden vader kan dat net zo goed regelen als een moeder. Niet co-ouderschap willen, omdat dat gevolgen heeft voor de alimentatie. Nog zo'n ongeemancipeerde denkwijze. In mijn ogen is parttime werken in zo'n situatie een luxe, want er zijn maar weinig mensen die zichzelf kunnen onderhouden van een parttime salaris. Ik verheug me op de dag dat (alleenstaande) moeders het normaal vinden om zo veel mogelijk financieel onafhankelijk te zijn.
klopt, alleen vinden wij het onzin dat onze dochter extra naar de opvang zou moeten terwijl een van haar ouders thuis is.... En de opvang kon gewoon zo blijven zoals die was. Niks ongemancipeerds aan om je kind door de eigen ouders op te laten voeden als die mogelijkheid er is. En de alimentatie hebben wij zo geregeld dat alle toeslagen voor mij zijn en de kinderbijslag omdat ze nu eenmaal meer hier is dan bij hem en de overige kosten delen we door 2, dus we betalen elk de helft van schoolgeld, clubjes, opvang etc. En die helft die we beide betalen is na aftrek van de toeslag voor de opvang dus daar profiteerd ex van mee. Eens dat het zo regelen vanwege alimentatie onzin is, maar helaas wel realiteit want helaas zijn er nog steeds moeders die 600,- alimentatie per maand voor 1 kind krijgen... Aangezien ik dat bedrag nog niet kwijt ben aan 3 kinderen is dat voor veel moeders toch een leuke bron van inkomsten. Vind het belachelijk dat dan een rechter niet zegt dat het kind dan maar gaat wonen bij de ouder met de meeste financiele middelen want die is dan ook stukken goedkoper uit, maar zo is de rechtspraak hier nu eenmaal niet... Maar goed ben het met je eens dat je als ouder financieel onafhankelijk hoort te zijn en dat ben ik dus ook.... dus hier geen luxe positie maar gewoon goed onderling overleg. kind 5 dagen naar de opvang dat vind ik en mijn ex niet wenselijk... Dus in die zin een prima co ouderschap!
Wat kunnen mensen toch makkelijk oordelen..... jammer dat er op een vraag van iemand die het heel moeilijk heeft, zulke keiharde woorden terug worden gegeven en ze wordt weggezet als iemand die het totaal niet goed doet. En in het begin gaat het vaak ook heel leuk, alles is nieuw, maar pas later als je al samenwoont, kunnen dingen veranderen. Kinderen worden groter en krijgen hun eigen karakter en als het dan niet je eigen kind is, kan dit enorm botsen en kan het zijn dat het gewoon niet klikt. Er wordt over respect gesproken...maar ik vind persoonlijk dat er met weinig respect naar Els wordt gereageerd......
Dit gaat niet om het wel of niet 'leuk' hebben.. ik lees een verhaal over een volwassen vrouw die zegt een kind van 7 te haten...
Zolang je man en zijn ex de zaken niet op een rijtje hebben (duidelijke afspraken op papier hebben), wordt de situatie niet beter. Ik zou ook willen zeggen: ga lekker latten en bekijk de situatie nog eens over een paar maanden.
Ik zou zeggen.... ieder huisje zijn eigen kruisje en de meningen waar Els niets aan heeft, moet ze maar gewoon naast haar neerleggen.....De felle reacties van iedereen...oordelen is makkelijk en papier heel geduldig....
Heb ook het idee dat er niet goed gelezen wordt..heb al een aantal keren duidelijk gemaakt dat ik wel geinvesteerd heb, maar op een gegeven moment is het op, er wordt niks meegedaan...en pardon ik dien met respect behandeld te worden, door mijn eigen kinderen maar ook door mijn stiefkinderen, het is mijn huis met mijn regels...een jongen van 17 gaat niet bepalen waar ik moet zitten in mijn eigen huis...
Els, als je er zo in staat moet je je zelf af gaan vragen hoe het nu verder moet. Ik kan begrijpen dat je zegt dat je er alles aan gedaan hebt en dat het op is, maar wat nu dan? Ik denk dat je vriend het op moet pakken met zijn kinderen, maar als hij dat niet wil of kan, wat zijn je opties dan? Hoe vervelend ook, de kinderen van je vriend zijn onderdeel van het totaalpakket waar je in bent gestapt, en die gaan niet zo maar verdwijnen omdat jij vindt dat het op is. Dus zoals ik het zie heb je een aantal opties als je werkelijk niets meer te investeren hebt in de relatie met je stiefkinderen: - Je vriend ervoor laten zorgen dat je wel behandeld wordt zoals je wilt - Gaan latten en er dus voor zorgen dat je stiefkinderen niet meer in je eigen huis komen - Je relatie beeindigen