Dus Ts moet maar een ander huis zoeken om stiefkids? echt niet! stiefkinderen hebben zich aan te passen niet hun stiefmoeder. wel vind ik dat jou vriend zich best wat meer kan inzetten voor zijn kinderen dat hoef jij niet te doen want zoals ik dat lees doe je wel je best ook al is je woordentaal wat ongelukkig ik begrijp je wel ik heb het ook gehad met kids van vriend gelukkig is mijn vriend wel streng voor ze en zitten we vrij op 1 lijn wat mij heeft geholpen is los laten los laten en los laten niet meer ergeren aan zijn ex of zijn kinderen meer postieive energie in de kids steken (en niet in aandacht maar leuke dingen bedeknken bijv zijn vrouwen nu eenmaal beter in) genieten als de kinderen er niet zijn en dan de volle aandacht geven aan je eigen. en je mag heus wel grenzen aangeven hoor aan de stiefkinderen de oudste is bijna 18 dus die hoeft straks niet meer
Ik ben het er niet helemaal eens dat alleen de stiefkinderen zich moeten aanpassen, ik denk dat iedereen in een (samengesteld) gezin zich een beetje moet aanpassen. Ik heb ook twee stiefzoons met behoorlijk wat probleemgedrag, vooral de oudste die verst. beperkt is maar ook de jongste begint steeds meer probleemgedrag te vertonen vanwege gebrek aan.opvoeding. In ons huis gelden onze regels maar ik ben me er wel van bewust dat het voor kinderen heel moeilijk is om te schakelen van een huis zonder regels/toezicht naar een huis met regels. Dus zie ik soms wat makkelijker dingen door de vingers (als het me geen discussie waard is) of als ik er even doorheen zit ga ik gezellig met mijn meisje naar oma zodat de heren "mannentijd" hebben. Sowiezo ben ik de laatste tijd wat minder druk met het "geslaagde samengestelde gezin" spelen en laat ik het mijn man wat meer uitzoeken met zijn kinderen. Zijn pakkie an en als stiefmoeder kun je het toch nooit goed genoeg doen zeker niet als de moeder van de kinderen besloten heeft om als levensdoel haar ex en zijn nieuwe gezin het leven zuur te maken.
Alsof ik het zelf geschreven kon hebben hier ook ongeveer die situatie al is vriend zijn ex alleen zuur als ze haar zin niet krijgt en helaas kun je niet over ja en amen op gaan zeggen. en idd het verschil in opvoeding is groot dus vind het ook niet raar dat stiefkinderen dan zulk gedrag vertonen. het klopt dat iedereen zich moet aanpassen maar ik vind niet dat stiefmoeder dan maar uit huis moet om stiefkinderen
Uit huis moeten is een groot woord. Het gaat om een oplossing die het beste kan zijn voor alle partijen. De reacties van ts komen op mij een beetje over alsof ze het echt niet meer aankan. En ik kan me best voorstellen dat het zwaar is. Doe dan wat het verstandigste is, ga (tijdelijk) latten. TS vriend heeft problemen met zijn kinderen en zijn ex, en zolang dat niet enigszins volwassen afgehandeld is, blijft deze situatie voortduren. Dat is voor niemand goed, niet voor TS en haar relatie, niet voor haar dochter en hun eigen kind en ook zeker niet voor de stiefkinderen.
Hier ben ik het eigenlijk helemaal mee eens. Beetje lastig dat er nu ook een baby is, en die ontneem je hiermee wel zijn vader. Niet helemaal, omdat er wel een relatie is, maar in het dagelijks leven is vader er dan niet. Het liefst zou ik zeggen: begin geen nieuw gezin met iemand die zijn oude gezin niet op orde heeft, maar daar is het nu te laat voor. Dan zul je toch al je eigen belangen op het tweede (of eigenlijk derde) plan moeten zetten, omdat die van de kinderen voor moeten gaan. Wat een pijnlijke opmerking. Omdat pa een nieuwe vriendin heeft waar hij een nieuw gezin mee wil, moeten de kinderen die er al waren maar inschikken? Dat kun je toch niet menen? Je latere post komt een stuk genuanceerder over. Iedereen zal zich moeten aanpassen, hoe moeilijk dat ook is. En dan vind ik dat je van een volwassene veel meer kan verlangen dan van een kind. Die volwassene kiest voor een relatie met iemand die al kinderen heeft, het kind kiest niet voor gescheiden ouders en een samengesteld gezin. Voor de rest is het natuurlijk een heel ingewikkelde situatie. Ik zou niet weten hoe je zo'n situatie kunt verbeteren. De ouders van die kinderen moeten hun verantwoordelijkheid nemen, maar wat doe je als nieuwe partner als je ziet dat zij dat niet voldoende doen? Leg die verantwoordelijkheid in elk geval niet helemaal op het bord van de kinderen, maar blijf hun ouders erop aanspreken.
dat stiefmoeder maar moet gaan latten vind ik niet gewoon niet terecht iedereen moet zich inschikken ook stiefjes maar om dan maar te opperen dat stiefmoeder uit huis moet vind ik gewoon niet terecht is niks pijnlijks aan natuurlijk heeft het kind het er moeilijk mee dat mama en papa niet meer samen zijn maar ik merk ook dat kinderen het fijn kunnen vinden om in een soort gezinsverband te leven gezellig aan tafel gezellig ritme huisje boompje beesje een vader of moeder die lekkerder in hun vel zitten wat weer voordelen en in ons geval rust voor de kinderen is toch fijn hoeft niet altijd negatief te zijn ik lees in het bericht dat ts wel haar best doet maar het probleem bij haar man ligt en ik kan best voorstellen dat ts haar ei even kwijt moet ook al zal de woordenkeus niet helemaal netjes zijn ik heb voorheen ook wel eens de stiefkinderen vervloekt ik denk dat elke stiefmoeder dat wel eens heeft ja dan moet je maar geen relatie nemen met een vriend die kinderen heeft true heel veel mensen vergissen zich hier in ik ook . maar ik hou van mijn vriend dus ik neem het voor lief. ook denk ik dat een man met kinderen zijn oude gezin nooit op orde zou hebben heeft want dan is er wel een ex die jarloers is op de vriendin van papa want owh wee dat ze mama gaat spelen er zullen altijd wrijvingen zijn
Dat is niet altijd waar, gelukkig. Er zijn, echt waar, ook gescheiden mensen die het belang van de kinderen voorop zetten, in alle gevallen, en hun eigen gevoelens hoe moeilijk ook opzijzetten. Dat vind ik klasse. En kinderen hebben niks in te schikken in zo'n situatie. Zeker niet een kind van 7. Met hun moet gewoon rekening gehouden worden en zij moeten op de eerste plaats komen te staan. Niet dat ze verwend worden, maar dat vader en moeder altijd kijken naar wat het beste is voor hun. Stabiliteit en grenzen bieden, 1 lijn trekken en goede afspraken maken dus. Niet maar wat aanrommelen en zeker niet ze een andere relatie insleuren en allerlei eisen stellen (niet dat dat het geval bij TS of bij iemand in het bijzonder, maar wat je soms ziet). Wil ex geen afspraken maken en blijft ze zich vervelend opstellen, moet vader toch heel ernstig met haar gaan praten. Desnoods met een derde partij erbij. In TS geval gaat het om "maar" 4 dagen in de maand. Misschien kan ze er tijdelijk voor zorgen dat zij er dan niet is? Of haar vriend wat quality time geven met zijn kinderen en zelf iets met hun eigen kind en haar dochter gaan doen?
Gelukkig bestaan die ouders er ook nog maar volgens mij is dat vrij schaars. ik denk zolang dat goed zal lopen het ook een stuk leuker is met stiefjes ik denk zowel bewust of onbewust je dit meeneemt in je stiefgezin. Hoe je het ook went of keer ik vind het een probleem van de vader van de kinderen niet van ts en dat hun beide niet op een lijn staan bepaald dat het niet werkt in hun gezin en natuurlijk hebben stiefjes ook wat te schikken ook die van 7, betreft zich aan de regels houden die gelden in het huis waar zij verblijven ook al is die totaal anders dan bij de moeder
Dit ben ik volledig met je eens. Daarom stond het bij mij ook op nr 1 in de lijst met oplossingen. Maar uit wat TS aangaf leek het er nog niet echt op dat de vader zich er tegenaan bemoeit. Dus wat als dat niet gebeurt? Wat als de ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen? Doormodderen kan ook niet, dat bedoelde ik er mee aan te geven.
Quote: Het liefst zou ik zeggen: begin geen nieuw gezin met iemand die zijn oude gezin niet op orde heeft, maar daar is het nu te laat voor. Dan zul je toch al je eigen belangen op het tweede (of eigenlijk derde) plan moeten zetten, omdat die van de kinderen voor moeten gaan. Even een reactie hierop...tijden veranderen en vreedzame situaties kunnen omslaan in oorlog...hier had mijn man een redelijke omgang met zijn ex tot bij mijn twintig weken echo bleek dat ik een dochter kreeg...voor die tijd nooit onenigheid en sindsdien alleen maar gedoe. Ik had nooit verwacht in deze situatie terecht te komen (waarin kinderen de dupe zijn en tegen ons opgezet worden enz) omdat dit voor.de geboorte van.mijn.dochter.nooit.aan de orde was maar (vermoedelijk) jaloezie doet rare dingen met een mens.
Precies CVM het kan ineens omslaan en meestal speelt jaloezie een grote rol hierin Hier is de communicatie met vriend zijn ex heel erg minimaal omdat te veel contact niet werkt en daar de kinderen de dupe van zijn soms jammer dat het zo is maar steeds ruzie en wrijvingen hebben is ook niks. het is hier pas oorlog als vriend eens geen ja zegt of ergens iets een andere mening over hebt maar goed zijn ex is ook alleenstaande moeder en heeft van alles en nog wat qua ziektes zit vaak niet goed in haar vel dus we trekken ons er maar niks van aan ze heeft er een reden voor
Wij hebben ook een samengesteld gezin, mijn stiefkids zijn een jongen van nu 17 en een meisje van bijna 15. En samen hebben wij nog 2 meiden van 3,5 en 9 maanden. Toen ik 7 jaar geleden in hun leven kwam, heb ik ontzettend veel moeite gehad om er aan te wennen, ik herken sommige dingen zeker die je schrijft, maar haten, dat niet. Ze waren natuurlijk toen nog klein maar oei wat vond ik ze soms oervervelend en ongemanierd, ik was dat ook niet gewend. Ik was zelf toen pas 20 en ging vanuit huis direct met hem samenwonen, ook zij waren er om het weekend en in de vakanties. We gingen toen op vakantie,, toen ik net een relatie met hem had, gelijk 2 hele weken met zijn kids, nou het was echt vreselijk, we hebben echt knallende ruzie gehad daar, ( daar hebben ze het soms nog over ) En we zijn bij thuiskomst uit elkaar gegaan. Ik heb toen veel nagedacht en bedacht dat het voor hun ook heel erg moeilijk moet zijn. Daarna ging het wel beter maar ik kon soms echt als een berg opzien tegen die weekenden, ik voelde mij gast in mijn eigen huis. Ze waren overigens tegen mij nooit brutaal, gemeen of iets anders. Maar gewoon hun gedrag. Ik was het ook gewoon niet gewend en dan zijn het ook nog eens kids van een andere vrouw, waarmee we ook totaal niet overweg konden. Kortom het viel niet mee, maar nu, zijn zoon is bijna 18, lieve jongen die nog steeds jaja om het weekend trouw hier komt slapen, soms denk ik ook weleens, goh hoelang zou hij dat nog doen.? Zijn dochter, ik zou haar een vriendin van me kunnen noemen. (Ik ben ook nog jong natuurlijk) Zij komt dan niet meer hier slapen omdat ze niet met haar broer op een kamer wil liggen, dat snap ik wel maar we hebben geen ruimte, mijn kids liggen ook samen dus daarin geen onderscheid. Mijn oudste zegt altijd: Als J & J heeeeel groot zijn mag ik dan in hun kamer en dan verf ik hem helemaal roze , ze kan niet wachten haha. Lang verhaal maar zoiets moet echt groeien, het valt gewoon echt niet mee. Wat is de definitie als je samen kinderen krijgt, dat je voor altijd samen wil blijven, gelukkig gezin zijn, samen oud worden, kids willen een papa en een mama samen. Dan ineens zijn vader en moeder niet meer bij elkaar, krijgen een nieuwe vriend/vriendin en die krijgen ook nog eens een baby. Terwijl je zelf al zowat volwassen bent! Je moet echt proberen om je er meer in te verplaatsen ook al is dat heel erg moeilijk, wat ik echt snap. Mijn stiefkids weten dat ik bepaalde dingen niet wil hebben of juist wel op een bepaalde manier. Natuurlijk houden ze zich daar niet altijd aan, maar als ik ze erop aan spreek doen ze het alsnog. Ik geniet er nu van, dat deed ik eerst niet. Probeer er het beste van te maken, je hebt met ze te maken en ze voelen het als je zo over ze denkt. Dat kan niet anders. Het moet echt groeien, heel veel sterkte en als je wilt mag je me pben. Maar probeer ze niet te haten maar lief te hebben, ze hebben het nodig...
Jeetje Samba wat komt jou verhaal mij toch bekend voor ik dacht al dat ik raar was maar er zijn er dus meer die het zo hebben gevoelt of voelen ook ik heb me regelmatig als een gast in mijn eigen huis gevoelt en soms voel ik me dat nog steeds wel eens zo en ook dat het een gedeelte van een andere vrouw is die ik totaal niet mag en er vaak veel wrijvingen zijn gelukkgi heeft mijn vriend het zelfde gevoel daarbij maar goed wat kunnen de stiefkinderen er aan doen helemaal niks en zo kijk ik er nu ook tegenaan en troost me altijd met de gedachten dat een weekend snel omgaat maar meot zeggen dat het ook wel eens gezellig kan zijn en leuk is maar niet als er wrijvingen zijn met vriend van ex ik denk niet dat ts de kinderen haat (defenitie van haat is dood he maar ik kan haar wel begrjpen