Ho rustig, ik geef alleen maar voorbeelden, je hoeft niet meteen met je hakken in het zand te gaan. Je bent wel erg opvliegend he.
Och, meid, wat ben je defensief. Mensen proberen je te helpen door hun eigen verhaal aan te geven en je betrekt het meteen op jezelf. Door jouw reacties begrijp ik eerlijk gezegd wel dat ze die vragen bij een volgende ontmoeting weer hebben gesteld. Als je meteen in de verdediging schiet, is een open gesprek niet meer mogelijk en kunnen ze lastig inschatten hoe jij in het leven staat. Het is een samenspel: een vk moet onbevooroordeeld vragen kunnen stellen en het is fijn als jij er neutraal op kunt antwoorden. Uit jouw posts is niet op te maken hoe de vragen gesteld zijn, jouw reactie is mij wel heel duidelijk.
Ondanks dat ik de reden van het "vragenvuur" van je vk wel snap (uit onderzoek is gebleken dat gemiddeld genomen, ouders die zelf een slecte jeugd hebben gehad, meer problemen zullen ervaren met hun baby), vind ik dat ze het dom heeft aangepakt. Als je dit soort vragen op een verkeerde manier stelt, jaag je iemand alleen maar tegen je in het harnas en maak je dat deze persoon misschien verder helemaal geen hulp meer wil ontvangen, zelfs als het wel nodig is (ik zeg niet dat dit bij jou het geval is!). Als een vk niet goed opgeleid is om dit soort gesprekken te voeren, kan ze het beter aan iemand anders over laten (wijkverpleegkundige na de geboorte, etc.).
Heel eerlijk...Als ik je berichten zo lees en de manier hoe jij de zaken oppakt, dan kan ik me goed voorstellen dat een VK zulke vragen gaat stellen...
Mijn verloskundige heeft totaal niks over ons verleden gevraagd, alleen of we mensen hebben die ons kunnen helpen en steunen, die hebben we, namelijk mijn man zijn familie. Mochten ze zo doorgedramd hebben waarom mijn familie geen rol speelde dan was ik echt uit mijn slof geschoten en weg gegaan. Ik vind dat ze best iets mogen vragen maar als je te kennen geef het daar niet over te willen hebben op een nette manier, dan moeten ze dat respecteren! Ik wil ook met niemand over mijn ouders praten, dat heeft zijn reden. Heeft verder ook niemand wat mee te maken vind ik. Staat los van het feit dat je samen met je vriend of man een kindje krijgt. Als je je zo stoort aan die verloskundige dan adviseer ik je een andere te gaan zoeken, je moet je wel op je gemak voelen. Succes!
Oh bij mij wilde ze ook van alle weten hoor. Maar vooral omdat mijn zwangerschap nogal rauw op m'n dak kwam. En de vader van de baby erg richting een abortus stuurde. Ik vond het zelf wel fijn dat ze wat dingen wisten. En heb een hele fijne vk. En dan is het gewoon een gesprek ipv een verhoor. Zoals het er bij jou wel erg op lijkt. Waar ik wat minder van gediend was was wat de kraamhulp deed. Die heb ik ook de situatie uitgelegd dat is in mijn ogen belangrijk want er zal in de kraamperiode geen vader zijn. En die zeide me dat het misschien een goed idee was als er vantevoren al een keer iemand van het consultatiebureau langs zou komen. En dat dat ook wel gebruikelijk was. Dus ik oke prima. Maar erna kreeg ik een hele lange mail dat ze me toch vaker wilde zien voor de bevalling enz enz. Daar hebben toch maar vriendelijk voor bedankt. Mafketels... Als ik extra zorg nodig heb kan ik dat prima zelf aangeven.
Eens.. wanneer je zo defensief reageert heb ik sterk het idee dat er ergens nog wat knaagt, kan nog weleens belangrijk zijn in je zwangerschap of kraamtijd. Hier ook wel zulke vragen gehad bij mijn eerste maar gewoon beantwoord , even over gesproken en toen was het klaar.
Dat dacht ik eerlijk gezegd ook.. Hier ook vragen gehad en gewoon verteld over dingen die nu niet meer spelen, toen was het klaar. Ik heb door extreme angstklachten ook tijdens de zwangerschap nog bij een medisch psychologe gelopen en dit juist zelf meteen bij de kraamzorg aangegeven. Mochten zij denken dat er sprake is van een PND, dan ben ik alleen maar blij dat we daar vlug bij kunnen zijn en dat zij dat goed in de gaten hebben gehouden. Het is niet zo dat ze tot in het extreme gaan letten op al mijn handelingen, dat ze constant met een loerend oog naar me kijken tijdens de kraamperiode, maar ze weten ervan en kunnen er in hun achterhoofd rekening mee houden. Niets mis mee, toch? Nu kan ik me er ergens ook wel weer iets bij voorstellen; toen ik met 24 weken in het ziekenhuis lag met bloedverlies, maakte een arts die bloed bij me kwam prikken een opmerking over de littekens die ik op m'n arm heb. Hij vroeg me of ik die 'zelf veroorzaakt had'. Toen had ik ook wel zoiets van; 'Dude, ik lig hier met bloedverlies in het ziekenhuis, zit ontzettend in spanning en dan kom jij met zulke kut-insinuaties, rot op joh!'. Achteraf legde het hoofd gynaecologie uit dat die vraag gesteld was omdat, als ik het inderdaad zelf veroorzaakt had en dat iets was wat nu nog zou spelen, ze daar wel rekening mee moesten houden en konden kijken of ze daar eventueel hulp bij konden bieden. Toen klonk het heel logisch, maar op het moment zelf maakte het me vooral heel onzeker, omdat ik bang was voor hun gedachten, of ze me wel zouden geloven en of ze me niet meteen als labiele moeder in het systeem zouden zetten.
Bij mij wilde ze alleen maar het medische verleden weten van mij en mijn ouders. Dat snap ik ook. Maar om nou de hele geschiedenis op te rakelen samen met oud zeer vind ik nou ook niet zo noodzakelijk. Ik snap wel dat ze een risico analyse willen doen, maar kijk ook naar hoe de persoon nu in haar schoenen staat.
Sorry hoor maar ik vind die vragen wel erg ver gaan. Prima dat ze de best mogelijke zorg willen geven maar een verhoor lijkt mij erg overdreven. Ik heb in het verleden ook dingen meegemaakt waar ik niet met iedereen over wil praten en zou daar over doorgedramt worden dan was ik ook alles behalve vriendelijk. Hier loop je dan bij een vrouwenarts en niet bij een verloskundige en natuurlijk stelde hij ook vragen, zo was ik bij mijn eerste zwangerschap heel verkrampt bij het inwendige onderzoek, ik heb op zijn navraag verteld dat dat door een nare ervaring in mijn verleden kwam en daarmee was ook alles gezegt. Vragen stellen is tot op zekere hoogte prima maar niet iedereen verwerkt dingen op dezelfde manier, de een praat er achteraf rustig over en voor een ander is het een afgesloten boek waar je ook niet Meer in wil lezen. Als dat laatste het geval is dan vind ik het persoonlijk zeer respectloos om er dan toch over door te gaan. Mijn excusses voor het regelmatig gebruik van hoofdletters en dubbele letters waar die niet horen, mijn autocorrect is op het Duits ingesteld en ik heb geen Idee hoe ik dat kann aanpassen.
Dan had het misschien juist fijn geweest als dit vooraf bekend was.. Dan had daar meer aandacht aan besteed kunnen worden: of meer uitleg vooraf etc. Hier dus nooit onnodige inwendige onderzoeken gehad (zelfs tijdens de bevalling hoefde het niet tot het moment dat ik het wilde of het echt noodzakelijk was). Bij voelen aan de buik werd dit eerst duidelijk aangegeven etc. Vond het heel fijn dat het vooraf bij ze bekend was. Maar dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen te gelden.
Ik vind dat een verloskundige je niet het hemd van het lijf hoeft te vragen. Vragen over je ouders en hun medische gegevens is logisch! Mijn moeder heeft vlak na de geboorte van me broertje trombose gehad en dat had ik ook aangegeven. Nu moet ik na de bevalling gaan prikken uit voorzorg. Ook zo met suiker. Onze ouders hebben suiker en uit voorzorg heb ik ook een aantal weken moeten prikken. Dat is logisch en juist fijn vind ik. Qua werk van beide ouders is ook een normale vraag. Iemand gaf hier al een voorbeeld. Ik doe best wel intensief werk (zorg op een psychiatrische afdeling) en laatst hadden we 2 keer een virus uitbraak ik moest thuis blijven van de VK want je weet maar nooit of ik ook besmet zou raken. Dit terwijl me werkgever had van ach niks aan het handje kom gewoon werken.. het is fijn als een VK dan achter je staat. Qua opleidingen vind ik te ver gaan heeft ook helemaal geen betrekking tot je kindje vind ik. Een verloskundige hoeft me ook niet te benaderen met ABN omdat ik op de universiteit heb gezeten of omdat ik op een middelmatige school heb gezeten en me ineens in een soort van achterlijke Nederlandse taal gaat aanspreken. Praat gewoon Nederlands en duidelijk en daarmee kunnen we ook ver komen. Sommige dingen zijn fijn om met je VK te bespreken en sommige dingen zijn niet van belang.
Nee, precies: als het pure nieuwsgierigheid zou zijn en er verder niets mee wordt gedaan, gaat het niemand ene fluit aan hoe of wat natuurlijk. Maar het is echt bedoeld om de best mogelijke zorg aan moeder en kind te geven. Jemig, zeg, wordt er een kind verstikt zonder dat er iemand heeft ingegrepen is het niet goed, wordt er geprobeerd risico's in te schatten door (toegegeven) gevoelige vragen te stellen, is het weer niet goed.
Hier hoort het er gewoon bij, elke controle krijg je ook een inwendig onderzoek. Ik wist dat niet omdat ik vlak voor mijn zwangerschap verhuist ben, had ik het wel geweten dan had ik meteen gezegt dat dit voor mij niet makkelijk was. Nu heeft de arts er vanaf dat Moment rekening mee gehouden maar vermeiden kon ik het onderzoek niet.
Hier is inwendig onderzoek ten tijde van weeën ook heel normaal. Maar na overleg hoefde het dus niet zolang het niet nodig was of ik het niet wilde. In Nederland verder zonder noodzaak nooit een inwendig onderzoek tijdens de zwangerschap. Had dat anders geweest had ik ook mijn grenzen aangegeven: wil ik iets niet aan mijn lijf, dan gebeurt het niet. Is het echt noodzakelijk ok, maar anders. Nee.
De arts heeft mij uitgelegt waarom ze dat doen en voor mij was het belangrijker om zeker te weten dat het met de baby goed ging dan dat het voor mij vervelend was. Nou moet ik erbij zeggen dat ik geen makkelijke zwangerschappen had en het ook noodzakelijk was vanwege constant bloedverlies e.d.
even ter verduidelijking naar de dames die er over struikelen dat er in hun ogen onnodig inwendig onderzoek wordt gedaan. In Duitsland is het nu eenmaal gebruikelijk om bij iedere controle te toucheren. Er wordt gecontroleerd of je evt verweking hebt van je baarmoedermoed. Verder niets. Op die manier kan al in een vroeg stadium worden gezien of er bijv baarmoedermondinsufficientie etc aan het ontstaan is. Bepaalde onderzoeken zijn in D standaard, bijv standaard onderzoek op ontwikkeling van zwangerschapssuiker en bevallen in het ZH, je verblijft er in principe ongeveer 5 dagen na de bevalling... aangezien we in Duitsland geen kraamzorg kennen.
@ Hopmarjanneke: Val er niet over hoor, maar ik zou het gewoon nooit doen tenzij echt noodzakelijk mede door mijn verleden. Mag het standaard zijn niets is verplicht natuurlijk Maar we gaan wel erg offtopic nu. Dus terug naar TS: hoe denk je er nu over? Ga je het een volgende keer aankaarten? Overweeg je een andere verloskundige praktijk? Of laat je het zo?