Dag mama's-in-spé! Even een topicje ter geruststelling (hoop ik). Ik ben nu 16 weken op weg en weet dat de kans dat er iets mis gaat nog maar heel klein is, maar kan me er soms toch ineens heel druk over maken. Dan denk ik: ojee, wat nou als ik bij die 2% hoor, of wat als met 20 weken blijkt dat dit kindje allerlei ernstige aandoeningen heeft... Meestal is er niks aan de hand, maar je leest toch best wel veel horrorverhalen en die kunnen me dan ineens naar de keel vliegen. Ik gok zo dat ik niet de enige ben die daar wel eens last van heeft, het zorgen maken schijnt moeder-eigen te zijn. Dus ik dacht: ik start een topicje met een opsomming van alle redenen waarom we ons NIET druk hoeven te maken en onszelf weer een beetje gerust kunnen stellen. Dan kunnen we ons hier weer eens beetje beter voelen als de hormonen ineens de overhand nemen. Omdat peace-of-mind nou eenmaal goed is voor de baby. Dus graag enkel positieve berichten in dit topic, en ook geen mitsen en maren alstublieft!! Ik hoef me nergens druk om te maken, omdat: ... mijn lijf nou eenmaal gebouwd is om een kindje optimaal te beschermen! ... ik nog steeds dikker word, gevoelige borsten heb, rugpijn, brandend maagzuur en andere klachten waar ik soms van baal. Goed teken! ... een kans van 2% dat het fout gaat hééél klein is, dat betekent dat er 98% kans is dat het goed gaat. Afgerond 100% ... (vul aan!)
Ik heb geen aanvullinkje voor je hoor maar je onzekerheid is heel normaal! Ik kan nu pas, met 25 weken, echt genieten! De 20-wekenecho is achter de rug, ik voel de kleine regelmatig...soms is er nog wel onzekerheid hoor maar ik spreek mezelf toe dat ik anders NOOIT rust heb. Want ook later in de zwangerschap of met de bevalling kan het mis gaan. En het kan in eerste instantie wel lijken of alles goed en wel is, maar dat hoeft niet zo te zijn. En wat dacht je van wiegendood? En later als ze groter zijn lopen kinderen ook veel gevaar! Mijn advies: je kindje groeit NU in je. NU gaat het goed met jou en je kindje. NU leeft je kindje. Dus je bent ook 'verplicht' naar je kindje toe om er NU van te genieten! Dat heeft bij mij geholpen. Je kan niet in de toekomst kijken. En dat is maar goed ook. Maar NU doet je kindje het goed dus moet je er NU ook van genieten! Succes
Helemaal eens! Daarom wilde ik ook dit topic starten, om jezelf te helpen positief te blijven, ook op een baaldag of als de bezorgdheid je ineens overvalt. Ik ben helemaal geen zwartkijker, misschien klonk mijn post wel te negatief, maar in dat geval doel ik juist op het tegenovergestelde.
hay hay, goed nieuws en slecht nieuws.. hihi dat 'hoort' bij het moederschap als je kindje geboren is denk je nog doe ik het wel goed? gaat alles wel goed? enz enz MAAR gewoon genieten *makkelijker gezegd dan gedaan i know maar toch!* de puntjes, ik weet dat het goed gaat met mijn zwangerschap doordat: ik elke keer weer zijn of haar hartje hoor bij de verloskundige ik de mini soms voel 'zwemmen' schoppen iets doen ik zorg voor een gezonde, gevarieerde voeding ik rook en drink niet! (alcohol) ik genoeg beweeg ik mijn best doe mijn buikje te beschermen door bijv niet hard tegen dingen aan te lopen ik vertrouw dat mijn lichaam haar 'werk' goed doet! en ik straks een gezonde baby heb! succes en lekker genieten van je zwangerschap!!!!
ook als je geen zwangerschapskwaaltjes hebt alles goed kan gaan, ik ben nu 33 weken zwanger en heeft heel lang geduurd voordat ik de kleine voelde. *placenta aan de voorkant, komt vaak voor waardoor je de kleine niet of nauwelijks voelt. *goede afwisselende voeding *bij echte trwijfel gewoon vk bellen , zijn ze voor gewoon lekker genieten van de zwangerschap en nzekerheid hoort daar jammer genoeg ook bij zo af en toe..
hihi en dat gebeurt me nogal regelmatig! Mijn buik is inmiddels ehmmm HUGE! En als ik ergens niet doorheen kan lopen, dan probeer ik het nog weleens door er dwars langs te gaan. Maar dat lukt nu ook niet meer omdat ik dan nog breder ben en dat vergeet ik nog weleens
Wat een fijn topic. Ik ben ondertussen 13 weken en zit me toch de hele dag zorgen te maken of ik het wel goed doe en of het allemaal wel goed gaat met de kleine.. Moet nog even wachten tot 20wk echo en zit nu ondertussen al te stressen of die wel goed gaat verlopen enzo. Heb verder geen puntjes die ik kan toevoegen, ben gewoon even blij dart ik niet de enige ben. xx
Om de periode tussen de 12 en 20 weken echo te overbruggen heb ik een 2d pretecho laten doen met 16 weken... De vrouw die deze echo deed is specialiste in het ziekenhuis en deed de echo's er part-time bij naast. Hierdoor kon ze duidelijk laten zien wat alles was en of dat binnen de normen was. Je kunt wel allerlei lijstjes gaan maken waarom het wel goed zou zijn, maar uiteindelijk is het heel natuurlijk om onzeker te zijn. 1 ding wat ik aaan een lijstje zou toevoegen: ... vroeger had men helemaal geen echo's etc. en toen ging het net als nu vaker goed dan fout
OOOOOHH ik vid dit topic fijn ik heb morgen de 20 weken echo en las laatst hier van sanne2000 dat zij haar kindje verloor een week na die echo... nou dat wou ik dus net even NIET lezen meteen 4 dagen paniek en zterdag nacht zo erg lag aleen maar te janken! (stomme hormonen!) net wat er gezegd word het kan ALTIJD fout gaan... en soms hebben we zomaar ff paniek.... euhm laten we t zo stellen bij de 20 weken echo is 99% van de gevallen gezond de kans dat het daarna nog fout gaat is ook hooguit s 1 - 3 % supertje klein dus... en idd vroeger ging het ook vaker goed dan fout, het gaat over t algemeen vaker goed dan fout maar wij mensen denken aan worst case scenario... WAT nou ALS ... hihi, doen jullie ook vaak even liggen (met name op bed voor je gaat slapen) of je t voelt wiebelen ? hihi
die onzekerheid blijft tot het eind, vrees ik! de eerste tijd kijk je uit naar die 12 wkn grens. asls die goed is moet je er maar van uit gaan dat het goed blijft gaan, want je voelt de baby verder nog niet. ik dacht altijd: oh, als ik de baby eerst maar voel bewegen, dan weet ik tenminste dat t goed gaat.. maar ja, dan raak je weer in paniek als je t een tijdje niet voelt! weer duwen tegen die buik tot er een schopje komt! pfffff blijft stressen eigenlijk!
Ooow zo herkenbaar allemaal . Ik heb ook morgen de 20 weken echo en retespannend dat ik het vind! en net als zonne bloem het verhaal van sanne gelezen.. Ik vind het advies van Eveline "je kindje groeit NU in je. NU gaat het goed met jou en je kindje. NU leeft je kindje. Dus je bent ook 'verplicht' naar je kindje toe om er NU van te genieten!" echt super! Wat een goede instelling! En wat nirak zegt, we moeten vertrouwen op ons gezonde lijf dat ie zijn werk goed doet
Ik zou alle ideeën over kwaaltjes, goed groeien etc. los laten. Er zijn geen garanties, maar dat weet je. Wat mij heel erg geholpen heeft, is te bedenken dat wat ik ook doe of voel, ik er niks aan kan veranderen als het weer mis gaat. Maarrr... als het misgaat, doet het echt niet meer of minder pijn of ik er nu wel of niet van genoten heb. Je bent het aan jezelf en je kindje 'verplicht' om positief te blijven. Dit is zo'n bijzondere periode, verpest het nu niet voor jezelf met dat doemdenken. En laat je kindje je liefde voelen. Niet je angst.
Ha! Ben blij om te zien dat er andere mama's zijn die zich in dit topic herkennen... Nog even voor de duidelijkheid: ik ben juist GEEN doemdenker en ik geniet ook echt van de zwangerschap. Maar is het niet normaal dat angst je soms plotseling bekruipt? Noem het hormonen hoor, maar om daaraan juist niet toe te geven heb ik dit topic gestart. Hoop dat dat duidelijk is, want heb t idee dat sommige mensen denken dat ik heel de dag loop te stressen. Nee hoor, gewoon gezonde zorgen zo nu en dan.
Oh, en nog een aanvulling op mijn eigen lijstje: - omdat het laatste bezoek aan de gyn/vk heel goed was, het hartje fanatiek klopte en de echofoto zo mooi is...
ik ben inmiddels bevallen van een gezonde zoon maar herken et zo erg en het gaat niet over totdat je je kindje in je armen hebt wilde tock even een wijsheid van mijn vk met jullie delen. toen ik zenuwachtig was voor 20wk echo zei zij. meid weet je hoeveel miljoenen mensen er gezond op de wereld lopen? die hebben ook allemaal in de baarmoede gezeten!! op de een of andere manier had ik er nog nooit zo over nagedacht en vielen zo de zenuwen weg...,
Herkenbaar hoor, heb het nu nog steeds.. als ik de beeb ff niet voel kan ik me ook van alles in het hoofd halen.. ongerust blijf je denk ik toch totdat je je kindje in je armen hebt. Ik probeer zoveel mogelijk verhalen te ontwijken van mensen waarbij het niet goed gaat.. want als ik dat zie/ga lezen dan word ik helemaal naar.. Ben normaal ook heel positief hoor, en geen doemdenker.. maar zullen ook de hormonen wel zijn