Hallo meiden, Ik ben er gisteren achter gekomen dat mijn vriend op vakantie is vreemd gegaan. Dit is trouwens niet de eerste keer. Ik ben er echt kapot van en heb besloten de relatie te beeindigen. Als iemand je al eerder heeft bedonderd, word je gewoon een stuk onzekerder in je relatie, ik kon hem niet meer vertrouwen en ik heb uiteindelijk gelijk gehad, toen ik naaktfoto's van andere meiden op z'n camera vond, die hij op vakantie had gemaakt. Ik voelde het al, er klopte iets niet.. Toen ik hem hiermee confronteerde was het natuurlijk allemaal onzin, die foto's had hij niet gemaakt! Alsof ik nog niet genoeg leugens had gehoord. Toen we er achter kwamen dat ik zwanger was, was hij zo gelukkig.. eindelijk zou hij vader worden. Ondanks dat onze relatie al 3 jaar met ups en downs was, dachten we er toch uit te komen en samen onze kleine te gaan opvoeden. NOU ALLEMAAL SCHIJN! Hij is boos dat ik er ben achter gekomen en ontkent het allemaal nog steeds, IK ben fout.. want ik vertrouw hem niet! Ik heb hem gezegt niet met hem verder te kunnen gaan.. en ja zoals wij zwangere vrouwen wel vaker dingen zeggen waar we later spijt van hebben.. Heb ik inderdaad dingen gezegt die ik misschien beter niet had kunnen zeggen. Hij weet precies hoe hij me moet manipuleren en wat hij moet zeggen zodat ik mij schuldig ga voelen. Nu heeft hij het contact met mij verbroken en wil hij niks meer met me te maken hebben. Wat zijn die mannen toch een kl**tzakken he, hij weet de rollen wel weer lekker om te draaien, alsof ik de gene ben die is vreemd gegaan. Vinden jullie het niet verschrikkelijk moeilijk, dat je al je dromen en plannen in duigen ziet vallen. Ik heb er niet voor gekozen om het alleen te moeten doen... Ik wil dat mijn kind zijn papa leert kennen, ondanks wat hij mij heeft geflikt.. Ik heb zulke dubbele gevoelens nu.. Hoe zijn jullie die rot tijd doorgekomen? groetjes Stéphanie
Alsof ik mijn verhaal lees! Ongelovelijk! (behalve die vakantie!) Meid, ik wil je heel veel sterkte wensen, hij is je niet waard... Ongelovelijk hoe ze het doen lijken alsof het onze schuld is!
Jeetje greeneyes, wat een verhaal. Mannen kunnen inderdaad KL**TZAKKEN zijn. Ik denk dat je er goed aan doet om met hem te breken, ook al zal het vast heel moeilijk zijn. Maar ik kan me voorstellen dat het heel erg is dat je voorstelling, je droom in duigen valt. Heel veel sterkte meis! liefs mara
Bedankt voor jullie lieve reacties allemaal! Ik snap het idd ook niet.. Hoe iemand je zo'n verdriet kan doen, iemand waarmee je 3 jaar bent samen geweest.. Maarja wij komen er wel.. it just takes some time!
ik hoop dat het verdriet gauw over is. Straks heb je een mooi kindje en daar zul je meer van houden dan van welk ander levend wezen dan ook.
hey, als je graag wil dat je kindje zijn papa toch leert kennen zou ik dit gewoon aan hem laten weten. ik zou hem er wel bij betrekken, vooral omdat hij erg blij is met het kindje. je kan mss gewoon vriendschappelijk met hem omgaan... mss komt het na een tijdje toch weer goed. ik denk dat je er spijt van zal krijgen als je kindje straks om zijn papa gaat vragen... je moet natuurlijk doen wat je zelf het beste vind
Ja daar heb je idd gelijk in.. alleen denk ik dat we nu beiden even tijd nodig hebben om af te koelen en om na te denken. Ik denk dat ik hem een week voor mijn 20weken echo een sms ga sturen en hem daarin zeg dat hij welkom is om mee te gaan! Dus nog even afwachten en kijken hoe het gaat lopen!
Jeetje meid, wat een verhaal. Ik vind het heel dapper van je dat je hem alsnog het contact met zijn kind niet wil ontzeggen. Ik vind ook dat je alleen in het uiterste geval een vader en kind uit elkaar mag houden. Aan de andere kant is het wel erg onverantwoordelijk van hem dat hij het contact met jou heeft verbroken. Zijn kind zit in jouw buik. Dus nu hij jou negeert, negeert hij zijn eigen kind net zo hard. Dat zou hij niet mogen doen. Ik denk dat je er verstandig aan doet om hem wel uit te nodigen voor de 20 weken echo. Maar tot die tijd zou ik geen contact zoeken. De gemoederen even laten bedaren. Ik ben wel heel benieuwd of hij op die uitnodiging in zal gaan. Want wat doe je als hij je ook bij de 20 weken echo laat zitten? Heb je verder wel genoeg steun uit je omgeving? Woonruimte, financien? Want het lijkt me niet niks om er ineens ongepland alleen voor te staan. Sterkte!
.. dapper.. ik vind niet dat ik het recht heb, hem het contact met zijn kind te ontzeggen. Ergens hoop ik ook nog wel op een verzoening.. Het is gewoon zo'n tegenstrijdig gevoel. Misschien is het ook wel valse hoop die ik mezelf geef, want wil het ooit nog goed komen, zal er heel veel moeten verranderen. Het is zo moeilijk om nu geen contact op te nemen, het liefst had ik hem al 10x gebeld, maar het is beter zó.. Ik ben ook enorm benieuwd hoe het zal gaan en of hij uberhaubt wel zal terug reageren. Verder woon ik nog thuis, dus ik heb veel steun van mijn ouders en de rest van de familie. Ik ben alwel op zoek naar een huisje.. mrja zijn financiële steun hoef ik nu niet op te rekenen. Zelf heb ik het al niet breed, omdat ik momenteel maar 20uur kan werken en dus ook niet veel verdien.. nou scheelt het natuurlijk wel dat ik geen huur etc hoef te betalen. maarja het gaat gewoon heel moeilijk worden..
Het verhaal heeft nog een staartje gekregen. Ik sprak gister een meisje die beweerd dat zij ook al jaren een relatie hebben. Ik kan het gewoon niet geloven.. mijn hele wereld is ingestort. Hij leeft dus al jaren een dubbelleven en ookal had ik mijn vermoedens, ik ben er nooit achter gekomen. Ze zegt ook zwanger te zijn geweest, maar het te hebben weggehaalt.. Ik weet even niet hoe ik vanaf hier nu verder moet. In een week tijd is mijn hele leven ingestort!
Hoe je verder moet is natuurlijk enorm moeilijk. Lijkt mij dat je in ieder geval alleen verder gaat. En straks met je baby. Neem afstand en concentreer je op jezelf en je baby. Zijn rol als vader komt wel. Dat zit niet vast op mee naar een echo of niet. Pas na de geboorte speelt dat echt. Tenminste, dat vind ik. Ik zou nu persoonlijk hem eerst op afstand houden. Eerst je wonden likken en herstellen. Je hebt zoveel te verwerken nu, daarin is geen plaats voor hem. Wat je ook doet, ik wens je alle sterkte! Hoop dat je ondanks alles toch van je zwangerschap weet te genieten.
Hallo, Wat een verhalen hier zeg, jeetje.... Zelf ben ik 10 weken zwanger... In goed overleg en helemaal gelukkig ben ik na 1,5 maand aangeteld. Na het aflezen van het zoveelste zwangerschapstestje was ik rustig maar van binnen enorm blij! Ik voelde me de gelukkigste vrouw op de hele wereld! Al snel slopen er steeds meer ruzietjes binnen in onze relatie... Een week geleden heeft hij mij laten zitten met niets, geen auto, financiele ellende, alleen een piep klein "appartementje" waar je in je eentje al Claustrofobie krijgt! De rede... ik weet het niet... alles wat wordt gezegd zijn leugens en ik weet zeker dat hij dit ook weet... Praten helpt niet meer, het is als in een droom, schreeuwen maar je kan niet schreeuwen of wegrennen maar dat gaat niet... Hij heeft een huis gekocht welke per 01-11-08 opgeleverd zou worden en wat ons huis zou worden. Ik ben aan het kijken voor een groter appartement maar dit is bijna onmogelijk... Gisteren totaal machteloos geroepen tegen de klantenservice van een woningbouwvereniging dat de enige optie is om mijn kindje weg te laten halen! En dat ik op straat kom te staan! Overigens wordt dit als oplossing voorgesteld door meerdere mensen... Maar ik zou dat nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn kindje weg te laten halen terwijl het mijn eigen keuze is geweest! Waarschijnlijk raak ik mijn baan kwijt door alle ellende en mocht ik deze toch kunnen houden zou ik niet weten hoe ik op mijn werk moet komen... Ben niet te beroerd om te "treinen/bussen" maar deze rijden er simpelweg niet... Ik zou niet weten hoe het zit met financiele steun en ik vind het enorm belangrijk om er voor mijn kindje te zijn en niet 5 dagen per week onder te brengen... Ik weet me op dit moment geen raad meer. Ondanks alle rottigheid probeer ik zo positief mogelijk te blijven hoewel dat niet altijd mee valt.
Hallo, Wat een verhalen hier zeg, jeetje.... Zelf ben ik 10 weken zwanger... In goed overleg en helemaal gelukkig ben ik na 1,5 maand aangeteld. Na het aflezen van het zoveelste zwangerschapstestje was ik rustig maar van binnen enorm blij! Ik voelde me de gelukkigste vrouw op de hele wereld! Al snel slopen er steeds meer ruzietjes binnen in onze relatie... Een week geleden heeft hij mij laten zitten met niets, geen auto, financiele ellende, alleen een piep klein "appartementje" waar je in je eentje al Claustrofobie krijgt! De rede... ik weet het niet... alles wat wordt gezegd zijn leugens en ik weet zeker dat hij dit ook weet... Praten helpt niet meer, het is als in een droom, schreeuwen maar je kan niet schreeuwen of wegrennen maar dat gaat niet... Hij heeft een huis gekocht welke per 01-11-08 opgeleverd zou worden en wat ons huis zou worden. Ik ben aan het kijken voor een groter appartement maar dit is bijna onmogelijk... Gisteren totaal machteloos geroepen tegen de klantenservice van een woningbouwvereniging dat de enige optie is om mijn kindje weg te laten halen! En dat ik op straat kom te staan! Overigens wordt dit als oplossing voorgesteld door meerdere mensen... Maar ik zou dat nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn kindje weg te laten halen terwijl het mijn eigen keuze is geweest! Waarschijnlijk raak ik mijn baan kwijt door alle ellende en mocht ik deze toch kunnen houden zou ik niet weten hoe ik op mijn werk moet komen... Ben niet te beroerd om te "treinen/bussen" maar deze rijden er simpelweg niet... Ik zou niet weten hoe het zit met financiele steun en ik vind het enorm belangrijk om er voor mijn kindje te zijn en niet 5 dagen per week onder te brengen... Ik weet me op dit moment geen raad meer. Ondanks alle rottigheid probeer ik zo positief mogelijk te blijven hoewel dat niet altijd mee valt.
Hallo, Wat een verhalen hier zeg, jeetje.... Zelf ben ik 10 weken zwanger... In goed overleg en helemaal gelukkig ben ik na 1,5 maand aangeteld. Na het aflezen van het zoveelste zwangerschapstestje was ik rustig maar van binnen enorm blij! Ik voelde me de gelukkigste vrouw op de hele wereld! Al snel slopen er steeds meer ruzietjes binnen in onze relatie... Een week geleden heeft hij mij laten zitten met niets, geen auto, financiele ellende, alleen een piep klein "appartementje" waar je in je eentje al Claustrofobie krijgt! De rede... ik weet het niet... alles wat wordt gezegd zijn leugens en ik weet zeker dat hij dit ook weet... Praten helpt niet meer, het is als in een droom, schreeuwen maar je kan niet schreeuwen of wegrennen maar dat gaat niet... Hij heeft een huis gekocht welke per 01-11-08 opgeleverd zou worden en wat ons huis zou worden. Ik ben aan het kijken voor een groter appartement maar dit is bijna onmogelijk... Gisteren totaal machteloos geroepen tegen de klantenservice van een woningbouwvereniging dat de enige optie is om mijn kindje weg te laten halen! En dat ik op straat kom te staan! Overigens wordt dit als oplossing voorgesteld door meerdere mensen... Maar ik zou dat nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn kindje weg te laten halen terwijl het mijn eigen keuze is geweest! Waarschijnlijk raak ik mijn baan kwijt door alle ellende en mocht ik deze toch kunnen houden zou ik niet weten hoe ik op mijn werk moet komen... Ben niet te beroerd om te "treinen/bussen" maar deze rijden er simpelweg niet... Ik zou niet weten hoe het zit met financiele steun en ik vind het enorm belangrijk om er voor mijn kindje te zijn en niet 5 dagen per week onder te brengen... Ik weet me op dit moment geen raad meer. Ondanks alle rottigheid probeer ik zo positief mogelijk te blijven hoewel dat niet altijd mee valt.
heel veel sterkte meiden, jullie zitten in een hele moeilijke situatie! Maar uiteindelijk hebben jullie nog wel een heel mooi beebje, denk daar aan als je je zo rot voelt!
He Greeneyes Het verhaal van jou lijkt presies op dat van me zusje... ik vind het heel erg rot voor je... maar diep in je hart wist je waarschijnlijk wel dat hij geen droom man is om kindjes mee te krijgen.. want je schrijft dat je wel al vermoedens had... met betrekking tot zijn vreemdgaan enz.. en waarschijnlijk ben je helemaal zwaar verliefd tot over je oren op hem! En wil je hem zo graag voor jezelf hebben terwijl je diep van binnen wist dat dat met hem niet gaat.. en toen je zwanger was dacht je mischien.. nu blijft hij wel bij mij.. maar niets is minder waar. Met zulke jongens zal je hartje altijd pijn gedaan worden. Je schreef net ook een stukje.. Dat je stiekem hoopt op een verzoening tussen jullie.. en waarschijnlijk zal dat dan ook wel gebeuren en zal het een paar weken of maanden later weer presies het zelfde gebeuren. Hij kan in principe alles flikken.. want de grens die hij bereikt bij jou is al zovaak overschreden.. het zal niet uitmaken wat hij doet want het liefste wil jij hem toch alleen voor jezelf.. en zal je hem altijd terug nemen wat hij ook gedaan heeft. Mischien heb ik het mis hoor.. maar idd jongens zijn klootzakken! maar ik vind dat vrouwen ook eerder voor hun zelf moeten kiezen.. En niet achter zo'n gozer moeten blijven aanlopen.. Want wat hij jou flikt is idd vreselijk! maar dat is het elke keer! En steeds is er wel weer een andere smoes om hem terug te nemen. Mischien heb je zelf ook wel is dingen gedaan waar hij niks van weet.. omdat je dat een beter gevoel geeft.. zodat hij niet de enige is die stiekem dingen achter jou rug doet. En dat dat dan weer een reden is om hem terug te nemen.. omdat jij dan tegen jezelf zegt.. ( ach ja ik heb ook dingen gedaan die hij zeker niet leuk vind ) En nogmaals ik vind je verhaal erg,,.. maar mijn vraag is waar is je zelfrespect! Kom voor je zelf op.. en FUCK DIE GOZER DAN ECHT..!
hey Greeneyes je moet er idd niet meer in trappen ! Ik heb 5 en half jaar met me ex gehad vanaf me 15de en hij was bij mij ook een paar keer vreemd gegaan en elke keer nam ik hem terug ! ben zelfs gaan samenwonen met hem maar toen is hij mij er ook nog eens bij gaan mishandelen ! en ik bleef ook gewoon bij hem ik snap je reactie van miss een verzoening want je wens je kindje een mama en een papa toe ! als me vriendin tegen mij zou zeggen van me vriend gaat vreemd en hij slaat me zou ik meteen zeggen : DUMPEN DIE GOZER ! ik heb me ex altijd terug genomen maar de relatie was echt niet prettig liep altijd met dingen in me achterhoofd ik controleerde zelfs zijn foon enz ... voor dat ik het uitmaakte met hem kwam ik er achter dat ik zwanger was (door de pil heen ) en toen heeft ie me 2 dagen nog mishandelt en toen kreeg ik een miskraam gehad en toen heb ik voor mezelf echt een streep getrokken ik ga nooit meer bij die jongen terug en die mooie praatjes van hem gaan de ene oor in de andere weer uit ! en nu... nu heb ik met me vriend had echt niet verwacht dat een jongen zo ken zijn ! hij is me wereld en nog veel meer! nou meid heel veel sterkte !
Ik herken idd heel veel van je verhaal terug Marit, alleen was het bij mij mijn gevoel dat me zei dat hij ergens mee bezig was.. maar ik heb de keuze gemaakt niet verder te gaan omdat de maat nu echt vol is. MAAR dat wil niet zeggen dat je gevoel je iets heel anders zegt! Natuurlijk wil je ergens wel met elkaar verder om idd een mama & een papa voor je kindje te hebben, maar op deze manier zal mijn kleine alleen maar leiden onder de situatie. Ik moet nu niet alleen meer aan mezelf denken, maar ook aan mijn kleine! Hij heeft ondertussen al een paar keer contact opgenomen en we kunnen enigzins normaal tegen elkaar doen, maar dat neemt niet weg dat ik ooit nog met hem verder ga.. hij heeft me ook toegegeven dat hij is vreemd gegaan en dat is een soort van verlossing geweest. Ik kan het nu eindelijk van me af zetten en ik heb het een soort van closure voor mezelf gegeven. Ik krijg in augustus de sleutels van mijn nieuwe huisje en hij heeft een week vrij genomen om me te helpen met verhuizen en klussen. Ik heb besloten dat we het beter op een vriendschappelijke manier kunnen oplossen dan dat ik hem alsmaar dingen blijf kwalijk nemen. Het is en blijft een moeilijke situatie, maar ik kom er wel!
Hoi meid, Mijn ex was ook zo'n kl... En net als jouw ex wist hij ook altijd alles te verdraaien & liet het lijken alsof ik degene was die fout was.. Nu heb ik al 2 jaar een super lieve vriend die he-le-maal anders is. Pas dan besef je hoe rot die andere je eigelijk heeft behandeld! Dus meid, kop op, geniet van je zwangerschap & later van je kindje, en besef dat je beter af bent zonder hem!