Lieve Cindy, Ik wil je heel veel sterkte wensen. Wat een moeilijke maar moedige beslissing hebben jullie gemaakt zeg! Ik kan hier niets anders dan respect voor opbrengen. Dit mooie ventje heeft jullie toch als ouders uitgekozen en had dus nog maar een klein stukje op deze wereld af te maken. En hij heeft jullie (jouw baarmoeder) hiervoor uitgekozen. Omdat jullie dit aankunnen en omdat jullie hem nu geven wat hij verdient! Veel liefs en een dikke knuffel, Pascale
Cindy ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze ontzettend heftige tijd! Maar weet dat jullie dit doen uit liefde voor jullie kindje, en daar heb ik heel veel respect voor! Liefde is ook loslaten. Alles liefde en kracht toegewenst!
He meiden, ik ben opzoek na een boekje waar ik zelf dingen in kan schrijven en straks de mensen die komen om afscheid te nemen van ons zoontje hebben jullie een idee voor mij? liefs cindy
Lieve Cindy, ik zou je kunnen helpen met je 1ste vraag. Pb me eventjes...( ook met je andere vraag trouwens...). Wat een vreselijk naar bericht , en wat een moedige liefdevolle beslissing...
Oh meis, ik zit hier tranen met tuiten te huilen voor jou en je zoontje. Ik wil even zeggen dat ik het heel knap en dapper van je vind dat je deze beslissing hebt genomen. En het bewijst dat je heel veel van je kindje houdt! Wil je heel veel sterkte en liefde toewensen! *Knuffel*
Lieve Cindy!! Heel erg veel respect voor jullie meid. Wat een ontzettend moeilijke maar moedige beslissing. Ik wil jullie via deze weg heel veel sterkte en kracht toewensen. Heel dikke knuffel!!
Was al weer vroeg wakker vandaag, kan niet goed slapen. Vandaag om half 11 na het ziekenhuis, gesprek met een dokter en maatschappelijk werk. Ze gaan me vertellen hoe alles in zijn werk gaat ( iets dat ik eigenlijk niet wil weten) het moet! Krijg misschien ook wel een datum toegewezen? Dan is er geen weg meer terug. Vind het een angstig idee, wetend wanneer je je kindje niet meer zult voelen. De dag waarop je kind geboren word, en tegelijkerstijd weer sterft. Welke ouder verwacht nou zoiets? Daarna na apeldoorn ook zon rot weg, een mandje uit kiezen voor onze kleine. Tot zelf het beste is natuurlijk niet goed genoeg. Zo confronteerend, het word allemaal zo echt. Gister lag ik op de bank een beetje tv te kijken, en wensend dat dit een van die avonden zou zijn zoals alle andere. Zo normaal niks aan de hand. Maar dat is het niet, voor ons is niks meer normaal! En alles is anders, helaas.........
Oh meisje toch...wat is dit toch verschrikkelijk... Ze gaan me vertellen hoe alles in zijn werk gaat ( iets dat ik eigenlijk niet wil weten) het moet! Krijg misschien ook wel een datum toegewezen? Dan is er geen weg meer terug. Maar er is altijd een weg terug he, als je op de dag zelf jezelf nog zou bedenken, kan dat gewoon...Jullie beslissen zelf. Niemand anders kan dat voor jullie doen. Heel veel sterkte met de gesprekken straks, het zal heel heftig zijn. Diep respect voor je hoe je dit allemaal aanpakt. Je kindje mag blij zijn met zo n mama en papa!! Jullie mogen met recht trotse papa en mama zijn van jullie mooie kindje..wat helaas te mooi voor aarde blijkt te zijn.
Hoi Cindy, Als je iets wilt weten over zwangerschapsafbreking vraag het gerust. Je krijgt inderdaad een datum voor inleiden, ik moest 36 uur daarvoor beginnen met cytotec om de bmm te laten verweken. Die pillen nam ik in het ziekenhuis oraal (zondagavond). Dinsdagochtend thuis om 7 uur nam ik er 2 vaginaal. Om 9 uur begonnen de weeën in de auto. Toen ik bij het ziekenhuis aankwam hoefde ik geen cytotec meer te nemen omdat ik goede weeën had van mezelf. We hebben nog eea besproken zoals dat ik haar gelijk bij me wilde hebben. Om 13.26 bevallen van onze mooie dochter*. Toen ze werd geboren was een ontzettend emotioneel moment, ik herinner me alleen maar supertrots te zijn en verwonderd over hoe mooi ze al was. Ze leefde nog eventjes, ik heb haar hartje voelen kloppen door de navelstreng heen. Daarna is ze op mijn gestorven en hebben we nog de hele middag met haar gezeten, veel foto's gemaakt. Daarna moest ze voor de obductie mee. Voor de bevalling werd ons verteld dat er een aanzienlijke kans is dat de placenta niet meekomt. Helaas in mijn geval kwam er 2/3 uit en is er 1/3 blijven zitten. Dit was niet herkend door de verloskundige dus het is gaan infecteren in mijn baarmoeder, zodoende bloedvergiftiging gekregen. Let er goed op, eventueel een echo na de bevalling er voor. Ik heb een mandje van Kindermandjes gekocht, let goed op de maat zou ik als tip willen geven want die van mij was eigenlijk te klein voor dochterlief. Ze was vrij groot voor de termijn. Ze hebben ook kleertjes maat 36 bijvoorbeeld, maar vind het zelf niet handig voor zo'n kleintje het is allemaal nog best fragiel. Regel voor de bevalling alles voor de begrafenis/crematie. Je hebt speciale urnen en kistjes voor hele kleine kindjes. Sommige urnen hebben een levertijd van 4 of 6 weken. Die van ons gelukkig maar een paar dagen. Na de obductie hebben we haar nog een dag thuis gehad, je moet het lichaampje dan goed koud houden. Helaas was ze hier toch niet zo mooi meer omdat ze natuurlijk bij de obductie haar lichaam open hadden gemaakt. Er zijn sites waar je dingen kunt bestellen omtrent de begrafenis of crematie, zoals een afscheidsboekje. Maar je kunt ook op internet zoiets aanmaken als een condoleanceregister. Wat vind je zelf het fijnst is de vraag. Denk er ook over na of jullie je kindje willen inschrijven bij de gemeente. Voor de 24 weken is dat een klus om voor elkaar te krijgen, vaak word een kindje dan ingeschreven als doodgeboren terwijl het toch even leefde. Let er op dat je de goede papieren van het ziekenhuis mee hebt gekregen. En bel van tevoren met de gemeente, of je een afspraak kunt maken. Vraag of je de juiste papieren van het ziekenhuis hebt gekregen. Verder is en blijft het heel zwaar en verdrietig, het gemis blijft groot.. ik vind het ook heel erg moeilijk dat het andere mensen wel wordt gegund en ons niet. Om eerlijk te zijn weet ik niet hoe ik de eerste 3 maanden heb overleefd. Ik dacht telkens dat ik dood zou gaan opnieuw en opnieuw. En het 'een plekje geven' dat doe je niet, want je laat het niet achter je. Iedere dag word je wakker met je kindje in je gedachten en als je gaat slapen neem je je kindje weer mee in gedachten. Inmiddels ervaar ik haar aanwezigheid ook constant, ik heb het gevoel dat ze nooit is weggegaan bij me ook al heb ik haar lichamelijk niet bij me, ze leeft door in mij. En zolang ik over haar praat en aan haar denk blijft ze dat doen. Het is wel verdrietig dat mijn zoontje haar ook zo mist, hij kan niet praten maar loopt vaak naar haar urn toe en gaat dan wijzen. Als hij ergens naar wijst dan wilt hij het hebben. Hij mist haar ook.. nou dan breekt mijn hart.. Kijk ook eens op mijn site: -=] babyengeltje.vlindersite.nl [=- Misschien zijn sommige berichten herkenbaar voor je, misschien vind je het zelf ook fijn om eea te schrijven. Heel veel sterkte en je doet dit uit liefde voor je kindje. Juist doordat je zoveel van hem houdt wil je hem de pijn besparen. Ik vond het een moeilijk idee dat ze zou moeten lijden, op deze manier heb ik haar dat bespaard. Ook al had ze een hele grote kans om alsnog te overlijden.
Meid, ik vind het erg knap hoe je dit allemaal oppakt. Je klinkt zo sterk. Je bent al heel bewust bezig met alles een plekje geven en regelen. Knap hoor dat je ook nog naar de fotograaf wil en een 3d echo wil maken. Doe alles wat goed voelt. Dit is het laatste wat je kan doen. Er is een weg terug maar je weet eigenlijk dat het gewoon moet. Je hebt wel een keuze maar in welke mate is die keuze er eigenlijk he! Zo oneerlijk. Geen dag is nu meer hetzelfde. Ik las bij babyengel al veel tips die ik je ook zou willen geven. Bij ons ging het alleen anders met de toediening van medicatie. Ik heb vaker gehoord dat mensen vooraf thuis al een tabletje in moeten nemen. Bij ons was dat niet, wij kregen deze pas in het ziekenhuis. Het heeft dan ook 2 dagen geduurt doordat de weeen op gang kwamen. Tijdens de uitleg in het ziekenhuis hebben wij een boekje meegekregen met informatie over de bevalling en het proces daarna. Daar heb ik ook veel aan gehad. Je krijgt inderdaad een datum en daar moet je dan naar toe leven. Verschrikkelijk! Maar wel een tijd die je kan gebruiken om jezelf er op voor te bereiden. Zelf heb ik via internet kleertjes uitgezocht en besteld Prematuur.nl - Kleding voor prematuur kinderen - Vroeggeboorte.be - Couveusekleding.nl Ik vond niet dat ik mijn meisje naakt in een mandje kon leggen. Zelfs de kleinste kleertjes waren nog te groot maar het stond wel zo mooi! Ik vond het fijn om mijn meisje* toch een keertje aan te kleden. Maak veel fotos die je nadien nog terug kan kijken. Make a memory doet dit ook gratis, misschien ben je het al wel op het forum tegen gekomen: Make a Memory | Een blijvende herinnering Ik kende het helaas niet maar heb van anderen wel hele mooie fotos gezien. Zeker een aanrader. Wij mochten kiezen of we ons meisje* mee naar huis wilde nemen of niet. Voor de 24 wkn mag alles hoeft niks. Maar omdat zo vroeg geborenen snel achteruit gaan (wij zagen het al duidelijk toen ze 6uurtjes overleden was) hebben wij er voor gekozen dat ze uitvaartonderneming haar op kwam halen. Maar je kan haar dus ook mee naar huis nemen als je ze zelf wilt begraven of laten cremeren. Ook het ziekenhuis cremeert kindjes die doodgeboren zijn. Dan worden ze daar uitgestrooid, dat is net wat je wilt. Als je je kindje zelf laat cremeren dan zou ik dit ook allemaal vooraf regelen. Goed om te weten is dat je kindje* dan niet de wettelijke termijn in het crematorium hoeft te blijven, voor de 24wkn ben je niet verplicht om hem/haar te laten cremeren. Zelf wist ik dit pas toen de termijn van wachten op ons meisje* voorbij was maa rik had haar graag eerder thuis gehad. En wat babyengel ook zegt over aangeven bij de gemeente is wel goed om in de gaten te houden. Zelf heb ik daar veel problemen mee gehad. Ons meisje* heeft geleefd en dus zouden we haar aan moeten geven bij de gemeente. Echter hadden we de foute papieren gekregen vanuit het ziekenhuis (daar stond in dat ze niet geleefd heeft) en dus konden we haar niet aangeven bij de gemeente. Nadien hebben we haar toch in ons trouwboekje in kunnen laten schrijven maar al dit gedoe kostte zo veel energie daar wilden we op dat moment niet mee bezig zijn. Dus het is goed dit vooraf te informeren, zowel bij de gemeente waar je bevalt als in het ziekenhuis. Ik hoop dat je vandaag in het ziekenhuis meer informatie krijgt en dat dit je een beetje tot rust kan brengen. Ik vind het knap hoe je er allemaal mee bezig bent, en alles voor jullie kindje* wilt regelen. Heel veel sterkte in de periode die komen gaat.
Ow Jon hier hetzelfde gedoe met de gemeente pff.. al ligt het aan het ziekenhuis. Gelukkig hadden wij een aardige vrouw bij 't gemeentehuis en onze dochter* staat ook in ons trouwboekje gelukkig. Mijn meisje lag in een omslagdoekje voor prematuren was ook fijn. Hier kon make a memory niet komen omdat ik nog geen 24 weken was maar hoor wel eens dat het wisselend is.
Hier kon ook geen make a memory, omdat ik nog geen 24 weken was, maar wel had het ziekenhuis een medische fotograaf en die heeft de volgende dag wat foto's gemaakt. Deze krijgen we aankomende donderdag. Ben zo benieuwd, dit is dan het laatste en meer is er niet. Zie er wel erg tegen op. Binnen 3 dagen als ik het goed heb, moet je (indien je dit wil) je kindje bijschrijven in je trouwboekje en dit hebben wij ook gedaan. Vond dit wel confronterend, je ziet je zoontje onder je dochter staan en dan achter in je trouwboekje dat hij overleden is.
Lieverd, wat een verhaal van jou ook! En wat geef je Cindy een duidelijk en mooi advies. Wilde dit gewoon even aan je kwijt. Ik was al heel verdrietig met mijn twee miskramen en vond het zo oneerlijk dat ons het (nog) niet gegund was. Maar wat jullie mee moeten maken, poeh!!! Diep diep respect heb ik hiervoor. Wij hebben het zelf nu momenteel financieel heel erg zwaar, echt heel zwaar. Maar als ik jullie verhalen dan lees, dan denk ik, so what? Rot geld! Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven en mensen die het nog zoveel zwaarder hebben dan wij! Veel sterkte, voor jullie allebei. Knuffel.
Lees nu ook de verhalen van de andere dames. Bovenstaand berichtje van mij is aan jullie allen gericht natuurlijk!
Dat van make a memory wist ik niet. Wel raar, weer die 24wkn grens. Wat maakt het uit zou je denken. Mar ja.... Babyengel, Met de gemeente was ook een fout van het ziekenhuis hier. Ze hadden opgeschreven dat ons meisje* niet geleefd had. Kwam ik ook pas achteraf achter. Eerst wilde ik mijn meisje* niet aangeven bij de gemeente maar achteraf kreeg ik spijt. Toen ik dus ging bellen gaf de gemeente waar ze geboren is aan dat als ze geleefd heeft (lees geademd) dan moet je altijd aangifte doen. Heeft de gemeente het ziekenhuis gebeld, zegt het ziekenhuis ineens dat ze niet geleefd heeft. Wat was ik toen boos! Maar ik had er toen de energie niet voor om het allemaal te gaan regelen. Toen hebben we er voor gekozen haar alleen in ons trouwboekje te laten schrijven en dat kon gewoon in de gemeente waar ik woon. Die vrouw heeft ons toen heel goed geholpen. Dus Cindy, informeer vooraf goed zou ik zeggen om problemen achteraf te voorkomen. Ik heb het al vaker gehoord dat dit fout is gegaan. Zo slordig vind ik dat. Want na het overlijden heb je wel andere dingen aan je hoofd om je je mee bezig te houden. Pascale, dank je wel voor je lieve woorden. En gefeliciteerd met je zwangerschap.
He lieve meiden! en dit meen ik uit de grond van me hart, wat zijn jullie allemaal toch mooie mensen. Heel je verhaal opschrijven, om mij te helpen. Tewijl ik me voor kan stellen dat je het dan weer zo opnieuw beleeft. Mij helpen jullie er echt mee, lijkt wel of dat dit plekje op deze site me het steuntje in me rug geeft om elke dag weer op te staan. Ik zal jullie vertellen hoe gister is verlopen: Wij moesten om half 11 in het ziekenhuis hier in denbosch zijn. Om ons te vertellen hoe alles in zijn werk zou gaan. Natuurlijk loopt het daar altijd uit, en zit je dik 20 min in een ruimte met allemaal zwangeren om je heen. Dat kan er ook wel bij. Binnen gekomen bij de dokter vraagt zij ons of wij al een beetje op de hoogte zijn gesteld van hoe de bevalling precies zou verlopen. Wij hebben dit in nijmegen al gehoord, maar wil het toch nog een keertje horen. Ik krijg een pil mee na huis die ik donderavond om 9 uur in moet nemen. Dit begreep ik uit het verhaal om aan me lichaam aan te geven dat het niet meer verder hoeft te groeien. En dat de opening voor het kind om op de wereld te komen anders gaat staan. het begin dus. Zaterdag hebben ze plek voor me om 9 uur in het ziekenhuis, maar als ik een andere dag wil kan dat ook. Ik denk dat geen een dag de juiste is dus knik maar ja. Daar straks binnen gekomen krijg ik om de 4 uur vaginaale tabeletten die een soort van kramp ik me buik veroorzaken en hierdoor de weeen op gang gaan komen. Wanneer ik pijnbestreiding wil mag ik dat ten alle tijden vragen. Ik kan kiezen voor morfine, een infuus dacht ik en een ruggenprik. De meeste vrouwen bevallen tussen 8 uur s'avonds en 4 uur s'nachts. Frans (mij vriend) hoopt dat hij de 24ste geboren word hij is zelf ook op de 24ste jarig. Dus dat zou mooi zijn! We hebben besloten dat we ons ventje dan mee na huis nemen een dag en dan ( als het allemaal kan) na het crematorium rijden samen. De familie mogen als ze willen op een bepaald tijdstip afscheid nemen van ons manneke. Zodat we zelf ook nog voldoende tijd hebben. Gister na het ziekenhuis zijn we na apeldoorn gereden, om een mandje uit te gaan zoeken voor onze kleine. Oh, wat vond ik het moeilijk en had ik een verdriet!! Ik werd er gek van, ook hebben we een wikkeldoek gekocht en zijn naam op het mutsje laten drukken. Dat vond ik nog wel het ergste, nu was het zo officeel! Vandaag gaan we samen een 3d echo laten maken. en donderdag gaan we nog foto's laten maken voor me buik. Het voelt aan als rare dagen, kan nog niet geloven dat het echt allemaal gaat gebeuren. Maar het is duidelijk nu dat dat wel zo is.......
Jeetje meis, ik krijg gewoon kippevel van je verhaal. Het inleiden van de bevalling gaat precies zo als bij mij vorig jaar. Ook wij gingen op pas om een mandje en wikkeldoek te halen. Met welk gevoel je dat doet is met geen pen te beschrijven. Het innemen van de pil thuis vond ik het moeilijkste. Dat was voor mij echt het begin van het einde. Ik heb tijdens de bevalling wel een ruggeprik gekregen uiteindelijk, omdat ik het ook emotioneel niet meer trok. De bevalling duurde dan ook 16 uur. Tijdens en na de bevalling heeft mijn schoonzus heel veel foto's gemaakt, en er zijn hand en voetafdrukjes gemaakt. Emotioneel, maar ook apetrots waren we op ons meisje. Ik wil je heel veel sterkte wensen. * knuffel*
Ja meid, het is een moeilijke periode die je doorgaat. Zelf heb ik hier toen ook heel veel steun gevonden en weet hoe 'blij' ik was met de verhalen van anderen. Daarom wil ik hier best mijn verhaal doen om je te helpen. Ik heb ook een ruggenprik gehad omdat de pijn steeds heftiger werd en ze in het ziekenhuis al hadden gezegd dat ik niet onnodig hoefde te leiden. Ben er ook wel blij om, achteraf gezien, dat ik het zo snel heb gedaan want anders had ik nog 36uur pijn moeten hebben. Bij mij duurde het in totaal van vrijdagochtend 9uur tot zondagnacht 4uur. Maar ik kreeg die beruchte pil ook pas in het ziekenhuis, mogelijk dat dat ook meespeelde dat het langer duurde. Wij hebben vanuit het ziekenhuis ook hand en voetafdrukjes gekregen. Doen ze dat bij jullie ook? Wel mooi als aandenken moet ik zeggen. Bij mij staan ze hier nog steeds op de kast. Knap dat je nog voor een 3d echo gaat en fotos van je buik laat maken. Het laatste wat je nog voor jullie kindje kan doen. Geniet van die laatste momenten samen, hoe dubbel het ook allemaal is. *knuffel* En Sprits, jij hebt ook al veel meegemaakt, na het afbreken van de zwangerschap 2x een zwangerschap die niet doorzette. Heftig! Sterkte.
Oh meisje toch, ik heb zo met je te doen. En zoveel respect voor je hoe je het aanpakt (overigens ook voor de andere meiden hier die dit ook meegemaakt hebben). Ik weet niet wat ik moet zegggen..