Hi Cindy, anderen schreven het al voor me, maar vind je een hele moedige meid, je handeld zo vanuit je moederhart... Ik lees dat je vanavond "de pil" slikt, en zaterdag de dag gaat worden, vreemd he, zo'n onwerkelijke wereld... Dat zoiets te plannen valt, bij ons werd er ook gevraagd; wanneer schikt het u? Alsof ik een afspraak bij de tandarts ging maken... Bij ons viel het tesamen met de pasen, en ik wou niet op 1e paasdag de pil innemen, ik heb deze op dinsdagochtend ingenomen. De volgende dag voelde ik wat gerommel, en kon ik merken dat de medicijnen hun werk deden, donderdagochtend mochten wij om 09.00 uur onze kamer op in het ziekenhuis. Rond half elf werden de eerste pillen ingebracht om de baarmoedermond te doen verweken, wat meer gerommel bracht dit teweeg, ik had ook aangegeven dat ik een ruggeprik wou hebben, maar de verpleegster gaf mij mee dat het soms zo snel kon gaan dat er geen tijd meer voor is. Nu ben ik al eens eerder bevallen, dus had ook het vertrouwen zonder te kunnen. Rond half 1 mijn moeder gebeld dat er nog niets gaande was, was moe van de spanningen, en kon rustig op bed liggen.. Niet veel later werden de volgende pillen ingebracht en had ik al een cm ontsluiting, we kregen nog een andere kamer aangeboden, waarnaartoe we verhuist zijn, hier kon even het raam open, het was een zonnige dag, en dat deed me goed. (onder de omstandigheden ben je al blij met iets kleins) toen begon het echt te rommelen, terugkerende weeen... Rond 3 uur in bad gaan liggen, en besefte me dat ik met elke wee mijn kindje moest loslaten, ik had een lekkere badschuim meegenomen met lavendel, en ging mee in de weeen, die steeds heftiger werden, in mijn hart sprak ik mijn kindje toe, ik laat je los uit liefde, het ging snel.. Mijn vriend hielp me uit bad en ben op bed gaan liggen, de verpleegkundige nam afscheid voor die dag, ze verwachtte dat het nog wel even ging duren, ondanks dat ik aangaf dat het zo snel ging, en ik graag pijnstilling wou hebben. Moest ik een half uur op wachten, en toen de verpleging kwam had ik 5 cm ontsluiting, kreeg al persdrang, maar ze brachten me alsof naar de ok toe voor de ruggeprik, het was ok als het kindje daar werd geboren, maar kon me er niet aan overgeven, voelde niet goed, en terwijl we al op de verkoeverkamers waren aangekomen, zag de gyn dat ik het meende, en hebben ze me over de gangen teruggesjeesd naar onze kamer, waar ons meisje na 2 x persen is geboren, blijkbaar had ik in korte tijd volledige ontsluiting gekregen, en om 17.07 is ons dochtertje geboren, in een stuitje, met de vliezen nog intact, ze zwom als het ware nog rond in het vruchtwater, toen werden de vliezen gebroken en kwam ze op mijn buik te liggen, ze voelde zo eigen, zo vertrouwd, en zooooo moooooooi.... Haar armpje bewoog nog, ze heeft zelfs nog een plasje gedaan in mijn hand, haar borstkastje bewoog... Je had mijn verhaal al gelezen, ook wij kregen een verklaring van doodgeboren mee, en ook vervelende telefoontjes uit het ziekenhuis en het gemeentehuis, zelfde als Jonneke, zo sneu, dat hadden we graag anders gehad. Mijn vriend en ik zijn niet getrouwd en kon d'r ook niet bijschrijven in het trouwboekje. Ons ziekenhuis heeft hier wel een wijze les uit getrokken, en naderhand excuses gemaakt. Ik mocht diezelfde avond nog naar huis, waar de volgende dag de fam langs kwam. De placenta kwam mooi los, maar dat is uitzonderlijk heb ik later gehoord, en ben ik niet teveel bloed verloren. Een hele voorspoedige en vlotte bevalling dus. Als ik bovenstaande verhalen zo lees wordt ik daar ook verdrietig van, pff dat het nog zolang moest duren, denk zelf ook dat het een voordeel is als je de pil al eerder slikt, de medicijnen slaan laten vlotter aan, en gaat alles sneller. Ik wens je alle succes toe zaterdag, zo fijn om te lezen dat je zoveel steun haalt uit het forum, en al onze verhalen. Denk dat ik ook voor anderen spreek, dat wij het juist fijn ervaren om hierover te kunnen praten, en is de herinnering opnieuw onder woorden brengen ook goed voor onze eigen verwerking! Brand een kaarsje voor jullie zaterdag, zoals velen voor mij deden die donderdag, maak er hoe dan ook iets moois van! Want bijzonder zal het ook zeker zijn, en je gaat jullie manneke zien en vasthouden, al is het maar voor veel te kort... Liefs Evelien
Lieve Cindy en andere meiden die dit hebben mee moeten maken. Wat een intens verdrietige verhalen zeg. Tranen rollen over mijn wangen als ik dit allemaal lees. Ik wil jullie allemaal ontzettend veel sterkte en kracht toewensen. Het is toch verschrikkelijk om te weten dat het na het weekend afgelopen is. Heel erg dikke knuffel voor jullie.
Heel veel respect voor jou en de andere dames met deze droevige ervaring. Ik zal zaterdag ook een kaarsje branden voor jou, je man en je lieve knulletje. Heel veel sterkte!
Heel veel respect voor jou (en voor alle anderen ook die hier zo moedig hun verhaal vertellen), heel veel sterkte met dit onmenselijke besluit en verdriet.
Wow wat een ongelooflijk heftige maar moedig besluit. Respect voor jullie keuze, en heel erg veel sterkte voor de komende tijd.
ik heb heel het verhaal gelezen en ik kan alleen zeggen Cindy veel sterkte komende tijd, en wat zijn jullie allemaal sterke vrouwen mijn respect voor jullie allemaal ik lees het al met tranen in mijn ogen en over mijn wangen laat staan hoe het voor jullie moet zijn. ik denk dat niemand zich dat voor kan stellen die dat niet mee heeft gemaakt. cindy ik zal aan je denken zaterdag.
Wat ontzettend moedig van je Cindy ! Wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke verdrietige tijd! Knuffel vanaf hier
Ik heb net het hele stuk zitten lezen en ik vind dat je een ontzettend moeilijke maar ook enorm moedige keuze gemaakt hebt. Heel veel sterkte gewenst de komende tijd.
Wat een intens verdrietige maar ook dappere verhalen Ik weet even niet wat ik moet zeggen... wil jullie allemaal heel veel sterkte, kracht en liefde toewensen een hele dikke knuffel voor jullie allemaal!
He meiden hier weer een berichtje van mij. De dagen gaan snel voorbij zo voelt dat, ik zie op tegen morgen. We zijn woensdag samen naar de 3d echo geweest wat was mooi om te zien! Meer dan een uur na ons manneke mogen kijken, en wat was die weer lekker druk. Denk dat we ons handen er vol aan hadden gehad Mooi foto's gemaakt eentje met zijn duimpje in zijn mond, en eentje in een bokshouding! Was Frans zo trots op, die heeft zelf vroeger gebokst. kijk dan zei die (glimlach op zijn gezicht. Een mooie dvd gekregen waar ons ventje op staat, wat heerlijk toch om terug te kijken.... Gister zijn we naar helmond geweest, fotostudiojoy. Om nog een paar mooie foto's te maken van mij buik. Wat was dat een dubbel gevoel tegelijkertijd. Ik was gelukkig dat dat nog kon, en verdrietig omdat ik wist waarom! Ik moest gister ook 'De Pil" innemen en zag hier zo tegen op, toen defotograaf dat ook aan me vroeg hoe laat ik dat ook weer moest doen, werd het me even te veel. Ik werd duizelig geluid zakte weg en ging bijna tegen de vlakte... Rustig aan op een bankje gezeten tot ik me weer wat beter voelde en konden we weer verder. Toen we de foto's daarna aan het bekijken waren, was ik zo bezig met kijken welke de beste waren, dat ik echt vergeten was dat we dit deden omdat ons ventje niet meer lang bij ons zou zijn. Dus toen het beeld zwart viel kwam alles weer binnen en moest ik even een traantje weg pinken. Eenmaal in de auto brak het tijdstip van 9 uur aan, ( ik moest die pil ingaan nemen) wat had ik het moeilijk zeg..... tranen zitten huilen....wist ik het wel zeker? hierna kon ik niet meer terug! En,ja natuurlijk wist ik dat het de beste weg was, maar het voelt zo pijnlijk omdat je zelf die eerste stap moet zetten. Heb de kleine die vrolijk trappelend in mij buik zat, me excusses gemaakt dat ik het niet doe omdat ik hem niet wil Jij kleine vent bent mij Aller Grootste Wens! Alleen mag het niet zo zijn, ben alsjeblieft niet boos op me, ik doe het met liefde voor jou. Nu weet ik dat dit me laatste dag thuis is met me kleine vent in mij. die dikke buik in de spiegel, ( wat geniet ik daar toch van) Zie ik zo op tegen morgen, en ben ik gelijk ook weer dankbaar dat ik me kereltje morgen zie.... Ik wil het graag achter de rug hebben, zie het zo zwaar in. Voor iedereen hier, met jullie berichten om me te helpen. Echt super bedankt, ik weet nu waar ik me op moet voorbereiden. Zonder jullie waren deze dagen zwaarder geweest, het is fijn om je verdriet te delen met mensen die echt weten waar ze over praten, helaas! Bedankt, liefs en knuffels van mij en me kleine manneke....
Heb de kleine die vrolijk trappelend in mij buik zat, me excusses gemaakt dat ik het niet doe omdat ik hem niet wil Jij kleine vent bent mij Aller Grootste Wens! Alleen mag het niet zo zijn, ben alsjeblieft niet boos op me, ik doe het met liefde voor jou. Dat weet hij meisje..zijn papa en mama houden onvoorwaardelijk veel van hem. En houden van is soms loslaten, dat is echte liefde.. Jeetje wat raken deze woorden me, tot diep in mijn ziel.....meisje meisje....vreselijk.
Wat ben jij een vreselijk goed dapper en liefdevol persoon Cindy samen met je man . Wat een liefde voor je kindje dat je alleen maar het beste en het juiste wil voor je kleine spruit . Zo'n moeilijke en heftige beslissing gemaakt door liefde.. Iets anders zo puur en echt bestaat er gewoon niet! Deze woorden gaan echt dwars door merg en been heen. Wat een tranen vloeien hier nu. Echt ongelofelijk veel kracht en liefde gewenst voor jullie! Echt vanuit de grond van mijn hart heel veel sterkte . Een hele dikke knuffel
Cindy, heel veel respect voor jou en je man! Wat een moeilijke keuze heb je moeten maken. Tranen met tuiten hier om je laatste bericht... Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Cindy ik wil jullie heel veel kracht wensen deze dagen, en weet dat je dit uit liefde voor jullie kindje doet, hij zal op een hele mooie plek komen zonder pijn! Heel veel liefs!
Pijnlijk herkenbaar wat je schrijft praat idd maar veel tegen hem. Ik heb onze dochter* verteld wie wij waren, dat we zoveel van haar hielden, dat het beter was zo. En over haar opa's en oma's, ooms en tantes, over de wereld en de hemel. Dat we elkaar op een dag weer zouden zien. En dat ze altijd bij ons kon komen als ze daar behoefte aan had. En nog leef ik vaak door haar ogen. Neem ik haar mee naar waar we ook gaan. Dat kan jij ook met jullie knulletje. De dood kan veel kapot maken, maar een band tussen ouders en hun kind kan daar niet door verbroken worden. Hij zal jullie liefde voelen. En morgen ben je naast verdrietig vooral ook trots en gelukkig, want je gaat jullie zoon ontmoeten. Hou je vast aan elkaar.
meid, weer kippevel en tranen. het is zo herkenbaar wat je schrijft. De pijn, het verdriet. Ik heb ook huilend met merel gepraat, haar uitgelegd waarom we dit deden. Verteld dat ze naar opa en oma boven zou gaan, dat die op haar wachtten daarboven. Na de crematie heb ik me vreselijk schuldig gevoeld. Ik heb 2 weken lang haar geur geroken op de momenten dat ik zo verdrietig was. Dan wist ik dat ze bij me was... Ik heb haar bijna gesmeekt of ze me wilde laten weten dat ze niet boos op me was, of ze me dat wilde laten weten door me rust te geven, innerlijke rust. En die kreeg ik....een gevoel van het is goed zo... Meid, onwijs veel sterkte morgen, ik ga een kaarsje voor jullie branden. Liefs Sprits
Hey meid, Oo wat een moeilijk moment he als je de betreffende pil(len) moet gaan innemen. Maar je zoontje weet, dat je dit juist doet vanwege de enorme liefde die je voor hem voelt. Je wilt hem de pijn besparen, het lijden, hij weet dat je ontzettend veel van hem houdt. Hij weet dat hij jouw zoon is en zal blijven, ook al is hij straks een engeltje, hij zal het boven ook goed hebben.. Daar waar de Heer over hem waakt en de andere engeltjes voor hem zullen zorgen. Nu is alles heel moeilijk, heel pijnlijk, maar heel goed dat je er open over praat, over schrijft. Je merkt het nu misschien niet, maar het is toch ook goed voor het rouwproces om alles te delen waar je doorheen gaat. En die 3D echo, de foto's van je buik die zal je straks ook blijven koesteren. De mooie momenten die jullie hebben gehad. Het klinkt misschien nog heel vreemd, maar ook hier heb ik vrede ermee gekregen. Ze is op een mooie plek gekomen, ze is bij mij geweest, helaas te kort maar ik heb haar gekend! En ze leeft door in mij. Jouw zoon zal door blijven leven in jou. Zoals je over hem praat, zo vol liefde, blijf dat doen. Blijf hem herinneren zoals hij was. Denk aan je en zou je alle kracht willen geven die je nu zo hard nodig hebt. Twijfel niet aan je kracht en je doorzettingsvermogen, je gaat door een bizar moeilijke en verdrietige periode heen maar op een dag is er weer hoop, kan je er vrede mee hebben hoe het is gegaan. Dan zal je zien hoe sterk je bent en dat je dat OOK bent geweest voor jullie kleine mannetje. Laat alles toe, laat de pijn toe, zowel lichamelijk en emotioneel en je zult het dan beter kunnen dragen. Heel veel sterkte voor morgen, ik hoop dat de bevalling voorspoedig zal verlopen. Andere vlindermama's ook veel sterkte en daarnaast natuurlijk vrede en rust hoop ik voor jullie, het gemis zal altijd blijven, maar onze liefde voor onze engeltjes blijft voor eeuwig bestaan. Daaruit zullen wij de kracht putten om door te gaan.. Liefs