Ik heb je verhaal gelezen. Jeetje, wat komt er allemaal op jullie af, het lijkt me een achtbaan van emoties. Hopelijk zakt de koorts. Het lijkt me ontzettend moeilijk om enerzijds blij te zijn dat jullie je kindje eindelijk ontmoeten en anderzijds afscheid van hem moeten nemen. Heel veel sterkte gewenst!
Met pijn in het hart lees ik je hele verhaal en amai wat heb ik een enorm groot respect voor jou!! Ik wens je hierbij enorm veel sterkte en succes ik weet dat je het absoluut niet gemakkelijk hebt maar zoals je ziet zijn wij dames van het forum er allemaal voor jou!!! Hele dikke knuffel
Balen dat het allemaal zo lang moet duren en dan nog geen 1cm ontsluiting hebt. Hoop dat je inmiddels thuis bent en gewoon even geen zin hebt om te reageren. Heel begrijpelijk ook. Zelf heb ik de eerste avond al een ruggenprik gekregen. Deden ze niet moeilijk over. Was er wel erg blij mee want ik hield het echt niet meer. Ook ik heb koort gehad, had het erg koud en dan weer warm. Allemaal erg vervelend, alsof je het al niet moeilijk genoeg hebt! Ik heb de afgelopen dagen veel aan je moeten denken. Gek eigenlijk als je elkaar helemaal niet kent. Knuffel!!
Lieve Cindy, Heel veel kracht en sterkte voor je! De tranen biggelen over mijn wangen bij het lezen van je verhaal. Wat mooi van de 3d echo en de foto's. Jullie kleine mannetje weet zeker dat zijn papa en mama het beste voor hem willen en zal altijd bij jullie blijven in jullie hart en gedachten.
Lieve Cindy, Ook ik kom iedere dag even kijken of er al een berichtje van je is hoe het nu met je gaat. Hoop in ieder geval dat je weer thuis bent en dat het in ieder geval lichamelijk goed met je gaat. Spiekte net even in je profiel of je wel weer "actief" bent op zp. Ik zag dat je vandaag zp nog even hebt bezocht, hoop dat dit een 'goed' teken is. Misschien is het nog te zwaar en emotioneel voor je om te reageren? Wens je veel sterkte en kracht lieve meid.
He lieve meiden, Wat wil ik jullie toch graag bedanken voor alle steun die jullie ons gegeven hebben de af gelopen weken. Wat fijn om te zien dat jullie voor ons een kaarsje aangestoken hebben, en zo meeleven met ons. Ik wil jullie nog ff me verhaal doen over mijn dagen in het ziekenhuis: Om te beginnen heb ik dus zaterdag vanaf 10 uur s'ochtends pillen gekregen om de weeen op te wekken en om de 3 uur kreeg ik weer 2 pillen bij en werd er gevoeld of ik al wat ontsluiting had. na een hele dag pillen verder was het eenigste dat ik had flinke koorts 39,5 diaree en veel overgegeven.... fijn! De nacht van zaterdag op zondag ging ook slecht om kwart over 2 s'nachts kreeg in de laatste 2 pillen ingebracht en gaven ze me 2 paracetamols en een slaaptablet. Slapen ging slecht de koorts was hevig en ik was drijfnat. Ochtends om half 9 kreeg ik weer de volgende lading tableten en was ik nog geen stap verder... Om de 3uur kwamen ze weer en in de middag had ik een vingertopje onsluiting,goh en zat schot in de zaak. wat later op de dag 1 cm, maar het duurde allemaal erg lang. Het personeel op de afdeling was lief voor me, ik heb zo'n fijne mensen om me heen gehad. Daar was ik erg blij mee, heb in totaal 4 keer nieuwe verloskundige om me heen gehad. Ze hadden medelijden met me dat het zo lang duurde, ik vond het zelf soms vervelend omdat de pijn en koorts steeds meer werd. Maar aan de andere kant hield ik me handen op me buik en genoot ik nog even van het leven in mij buik. Ohh klein manneke wat zou ik jou gaan missen Wat was ik toch blij met me dikke buik en was ik trots.... Ze hebben die zaterdag laat in de middag nog naar het hartje geluisterd, omdat ik wilde weten of de kleine nog in leven was? Volgens de gynaecoloog kon het kindje namelijk van alle pillen en krampen in de buik van de weeen sterven. Ik dacht ik voelde dat de kleine nog in leven was en wilde bevestiging, dat kreeg ik het hartje van mij manneke klopte nog volop. Die zondag was de koorts weer iets gezakt en kon ik weer een beetje op adem komen. De diaree bleef en ik dacht om het half uur dat ik moest,was niet zo was. Zondag op maandag nacht had ik 3 cm onsluiting en begon te pijn echt hevig te worden ik was slap en viel steeds een beetje weg. Heb toen om de nacht door te komen om een morfine spuit gevraagt die ruggenprik liet ik achter wegen omdat ik met die diaree zat en ik kon dan niet meer naar de wc lopen en hoe raar ook, het voelde een beetje als een uitje. Even uit mij bed, even iets anders. De morfine spuit deed me een beetje goed ik heb een uurtje wat rustiger door kunnen komen. Tot ik na een uur dacht dat ik het in mij broek zou doen, ik moest na de wc ( wel telkens op de po) Mij schoonmoeder liep mee na de wc en had de verloskundige gebeld dat moesten we doen als ik na de wc zou gaan. Eenmaal aangekomen kon ik niet niet plassen niks..... kreeg een hele hevige wee. Ze hebben me terug in bed gelegt en hebben de gynaecoloog opgeroepen, toen ze bij me kwam bleek ik voledige ontsluiting te hebben. Ik kon gaan persen, maar ze moest nog even weg ik moest nog even inhouden... Weet je die pijn op dat moment was hevig, maar aan de andere kant wist ik dat dit het einde betekende van mij en me zoontje ik moest hem laten gaan ( wat deed dat pijn) we hadden het zo fijn samen! Eenmaal met persen begonnen duurde het nog 1 uur en 3 kwartier, ik denk dat ik onbewust ook niet echt goed me best deed dat zou het dan namelijk zijn. Uiteindelijk is ons zoontje Dani om 4.24 geboren hij werd op me buik gelegd en me vriend heeft de navelstreng door geknipt nu waren we gescheiden van elkaar wat voelde dat raar. Hij leefde niet meer maar dat dacht ik die dag al mij buik bleef in dezelfde vorm staan Maar ohh, meiden wat was ik trots zon mooi manneke gemaakt door ons 22 weken en 2 dagen in mij geleeft. Het rare was dat ik niet gehuild heb ik lach met een grote glimlach op mij gezicht in bed. Ik vroeg nog aan me vriend en ouders hoor ik nu niet te huilen? ik voel geen verdriet ik ben alleen maar ontzettend trots! Ze zeiden dat ik dat ook kon zijn, hij was zo lief. Ik was moeder geworden, wat een mooi gevoel. Toen de placenta niet kwam ben ik nog naar de o.k gebracht, en sprak met mij vriend af dat hij hem aan zou kleden. Eenmaal terug kreeg ik hem weer in mij armen, daar lag ik weer trots te wezen. Eenmaal thuis gekomen zijn ze nog foto's komen maken van ons, en van dani alleen. Daar kwam pas me verdriet, toen ik hem zag liggen wetend dat hij me nooit zou kennen. Dat ik nooit met hem zou kunnen doen wat ik zo graag wilde, wat zou ik hem gaan missen! Die avond hebben wij hem mee naar boven genomen en bij ons in bed gelegt nog even tegen hem verteld wat we zo graag wilde zeggen. Het voelde zo compleet wij zo met zijn 3e wat had ik daar de afgelopen tijd veel van gedroomt. Alleen liep die droom iets anders af. De volgende dag hebben we hem weggebracht, wat een verschrikkelijk gevoel. Terwijl ik dit schrijf voel ik de pijn in mij hart, ik wilde dit kindje zo ontzettend graag. Ik heb nu een zoon en ben dankbaar dat ik de naam moeder mag dragen. Maar de pijn is verschrikkelijk, ik moet hier mee leren leven. Een plekje zien te geven, ons zoontje Dani is nu een engel met kleine vleugels. De hemel is weer een engeltje rijker. Onze dagen zijn gevuld met alle mensen die er voor ons zijn. Dat is een fijn gevoel, maar ik ben bang voor de dagen dat ze er straks niet zijn. Dat mijn vriend weer gaat werken, en ik achter blijf... Sorry voor het lange verhaal, ik kan het niet kleiner vertellen. Iedereen nogmaals bedankt, ik ben blij dat ik hier herkenning vind. Tot snel dikke knuffel Cindy Dani Johannes Christiaan Damen Geboren op 26-03-2012 30 cm en 565gram
Poeh lieverd.... wat heb jij een berg voor je kiezen gehad de afgelopen dagen. Petje af hoe jij je er doorheen hebt geslagen.... als een echte moeder. Beetje dubbel maar gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie Dani. Wat heeft ie een mooie naam gekregen. Wil je heel veel kracht en sterkte wensen om dit grote verlies te dragen. En natuurlijk mag je altijd je hart hier luchten. Wij zijn er voor je! Dikke knuffel voor je
Heel dubbel maar gefeliciteerd en tegelijk ook gecondoleerd met jullie Dani. Wat heb je veel voor je kiezen gekregen en wat heb je je er toch goed doorheen geslagen. Wens je heel veel sterkte en kracht toe! Dikke knuffel.
Och meisje toch.... het is bijna of ik (een deel) van je verdriet kan voelen... Je verwoordt het zo goed allemaal... Wat ben je toch dapper geweest en nog... Heel veel sterkte met dit oneerlijke verlies. Jullie kleine ventje is één van de prachtige sterretjes aan de hemel. Moest meteen aan de volgende zin denken, (van mede vlinder mama's) zo mooi: An angel in the book of life wrote down my baby's birth, Then whispered as she closed the book, "Too beautiful for Earth" Je mag trots zijn! Je bent een super mama! Dat neemt niemand van je af...
Lieve Cindy, Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie zoontje Dani. Wat dubbel dat je verhaal zo verdrietig is, maar tegelijkertijd ook zo vol liefde. Ik wens je heel veel liefde, sterkte en kracht, maar je hebt allang bewezen daar in ruime mate over te beschikken. Dikke knuffel!
Lieve Cindy, Heb je stukje met tranen zitten lezen, maar ja voor mij is het allemaal zo vers. Wat heb ik veel aan je moeten denken. Je bent nu voor altijd een moeder, Dani heeft dit voor jullie gedaan en jullie hebben dit gedaan uit liefde voor hem gedaan. Zijn ster zou net als die van onze zoon Thijs* stralen. Wens je heel veel sterkte en kracht. Knuffel C
Hey meid, de bevalling was zwaar lees ik, maar uiteindelijk is er wel schot in de zaak gekomen gelukkig en heb je een prachtig mannetje op de wereld gezet. Gefeliciteerd met jullie zoon en helaas ook weer gecondoleerd. Wat je schrijft is me nog zo herkenbaar. Herinner me alleen maar zo ontzettend trots te zijn geweest toen ze geboren was. Toen ze weg moest voor de obductie, toen kwam het verdriet pas. Ik dacht nog had ik haar maar altijd zo bij me kunnen houden, dan was het goed geweest, ja dan was het wel goed geweest! Jullie kleine mannetje heeft nu rust en mist jullie ook, maar is daarentegen nog even dichtbij als altijd, alleen op een andere manier.. hij zal geen pijn hoeven te lijden boven. Veel sterkte de komende zware maanden, het zal erg moeilijk zijn met veel verdriet en het gemis blijft, maar je leert er mee omgaan in bepaalde zin. Ik denk iedere dag aan mijn meisje, maar weet dat ze er is, en ze weet dat ik er ben en dat ze alles voor me is.
Lieve Cindy, Wat een verschrikkelijke tijd is het voor jullie geweest! Vind het enorm knap hoe jullie met alles omgaan! Heb het met tranen in mijn ogen gelezen maar kreeg een warm hart toen ik las hoe trots je op jullie mannetje bent! Hoe dubbel ook wil ik jullie feliciteren met jullie prachtige zoon, tegelijkertijd ook gecondoleerd! Lieve meid, ik wil jullie heel veel sterkte wensen met de moeilijke tijd die nog steeds gaat komen. Wat hebben jullie toch sterke schouders (ook alle andere moeders die dit zijn overkomen). De band tussen jullie en jullie kindjes zal altijd bestaan, net zoals jullie harten altijd vervuld met liefde blijven voor jullie prachtige kindjes!
lieve Cindy, gefeliciteerd met de geboorte van jullie prachtige zoon Dani maar tegelijk ook gecondoleerd met jullie verlies. Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd.