Ik ga het hier gewoon even lekker van me af schrijven. Niets is "fijner" om tips, adviezen of meningen van andere te krijgen hoe hun er over denken. Het zit als volgt: Sinds oktober vorig jaar zijn we verhuisd naar een nieuwbouwwijk. Iedereen druk aan de klus en we zaten allemaal in het zelfde schuitje. Leuke naaste buren, maar ook de buren van een paar huizen verderop gaan we leuk mee om sinds een 2-tal maanden. Aardig stel, 2 kinderen in bijna dezelfde leeftijd als die van mij. Bij hun is de oudste een meisje, en de jongste een jongen. Ik vond het eigenlijk al een beetje vreemd dat ze bij het eerste gesprek wat we met hun hadden vertelde dat ze schulden hadden en zonder werk zaten. Oke, niets "mis" mee, zaak om dan toch zo snel mogelijk weer aan werk te komen. Nu hebben ze 4 weken terug gevraagd aan ons of we voor hun wat boodschappen wilde halen. Ik heb heel erg zitten twijfelen, want tot waar trek je een streep. Uiteindelijk hebben we het dus gedaan, en eigenlijk puur voor de kids. Ik kan zoiets niet over mijn hart verkrijgen om die kinderen zonder eten te laten zitten. Hun laptop heeft mijn buurman in bewaring in ruil voor 200 euro. Tot 2 weken terug. mijn buurvrouw kwam terug, had wat gekocht voor haar oudste. Jawel, een trampoline van 305 cm. Toen stonden wij, en mijn naaste buren even heel raar te kijken. Best vreemd als je 2 weken daarvoor nog aan mij durft te vragen of ik boodschappen kan doen omdat ze helemaal niets meer hadden. Afijn, prima hoor, maar dat doe ik dus niet meer. En prompt een paar dagen later kreeg ik een appje of ik voor haar even kon tanken, want ze moest naar een afspraak. nee was mijn antwoord natuurlijk. Zo zijn er vaker van dit soort dingen. Vragen of we gezellig samen met de kids naar een indoor speeltuin zullen gaan, waarna ik dus de drankjes en eten kon betalen, ook 1 keer nooit meer. Ik heb haar toen een appje gestuurd dat ik nog 15 euro kreeg. tot op heden nog niets gezien. De oudste heeft nogal een gebruiksaanwijzing. De ouders zelf denken dat ze een vorm van autisme heeft. Ze zit dan ook erg in haar "eigen" wereldje. Ze heeft ook een bepaalde volgorde waarop ze dingen moet doen. Komt ze op het KDV, dan moet ze eerst naar de slaapzaal toe om alle bedjes goed op te maken en alle hekjes dicht te doen. Zo ook thuis met bepaalde dingen. Gaat dat niet op haar manier, dan is het huis te klein. Maar ook de omgang met leeftijdsgenootjes gaat moeizaam. Zo doet ze moedwillig Dinand pijn. Dinand kan zichzelf ook wel lekker aanstellen hoor, maar als het echt menens is, dan is het echt krijsen. Duwen, trappen en slaan zijn "normaal" bij haar. Ze ziet niet dat dit pijn doet. Ik het opeen gegeven moment gezegd tegen Dinand: Als ze jou duwt, dan duw je maar eens hard terug (dit in overeenstemming met haar moeder natuurlijk). Toen was zij aan het huilen. Sindsdien weet Dinand wel dat hij van zich mag afbijten als buurmeisje iets doet wat niet leuk is. Fabiënne is trouwens wel een bitchie haha, die weet zelf al heel goed van zich af te bijten. Toen we krap een week met elkaar om gingen, vroeg ze aan me of ik op de kids wilde passen, want ze wilde een vertrouwd iemand hebben die op hun paste... sindsdien is het hek van de dam... Zo staat ze om half 8 'smorgens in dr pyjama al voor het raam. Dan doe je de deur open, en dan is het: Ik kom bij jullie spelen! Nou meissie, ik geloof dat jij eerst nog maar eens moet aankleden, en je zal ook nog niet gegeten hebben denk ik zo. Nee ik moet nog eten, maar van mama mag ik hier spelen en eten. Als ik haar dan naar huis stuur en de deur dicht wil doen, zet ze een voet tussen de deur. Nu heeft ze sinds 2 weken weer werk in de huishouding. Ze is vorigeweek gaan shoppen...4 paar schoenen per kind. Mn bek viel open... Zo ook kreeg ik gister een appje van de buuf. Of ik tot 3 op haar kids kon passen, want ze was aan het werk en haar vent was thuis maar kon het niet aan...ofzo... Toen heb ik ook gezegd dat ik zelf weg moest. Ik ben om 13.00 even wezen kijken, oudtste nog in pyjama, en die ging buiten spelen in pyjama, jongste nog in pyjama en slaapzak... Ik kan er op dit moment niets aan doen, maar als ik alles zo alles aan het typen ben, dan irriteer ik me al. Het wordt ook een beetje een warrig verhaal, dus even tijd voor een pauze...
zucht... en nu zit ik in de tuin, hoor ik Dinand tegen de buuf zeggen: Buurvrouw, C. gaat mij slaan en schoppen. Schiet ze uit haar slof tegenover hem dat ze doodziek wordt van dat geklik van hem... Ik zou zo in staat zijn om er wat van te gaan zeggen. Dit behoort toch niet tot klikken...?
Ik zou maar even afstand gaan nemen. Je buurmeisje zet een voet tussen de deur?? Excuse me? Ik mag hopen dat je haar toch wel terug naar huis gestuurd hebt? Ik zou duidelijk maken dat je ook gehecht bent aan je privacy. Zo te lezen worden jullie "gebruikt" omdat het hun zo uitkomt. Oppas, boodschappen, eten etc. En ze hoort je kind ook niet zo te behandelen! Kom nou! Poot stijfhouden dus en niet meer toegeven voor oppas, benzine of andere dingetjes...
Volgens mij hebben zij qua financiën gewoon een gat in hun hand. Zodra er iets binnen komt (even het voorbeeld van de schoenen) gaat het er gelijk weer uit. In plaats daarvan had ze natuurlijk ook boodschappen, benzine, of jou terug kunnen betalen. Als ik jou was zou ik echt enorm goed mijn grenzen aangeven. Kinderen hier spelen, leuk en aardig, maar niet dag in dag uit. En sowieso geen boodschappen meer halen of geld voorschieten. Als je dan samen naar een indoor speeltuin gaat, alleen je eigen kids eten/drinken geven. Ook al zit dit niet in jouw aard en vind je het zielig voor de andere kinderen. De aardige buren kunnen natuurlijk ook profiteurs zijn, die graag op andermans zak teren.
Het siert je wat je tot nu toe allemaal hebt gedaan voor haar en dr gezin, maar nu is het KLAAR! Je gaat bij deze een streep trekken, tot hier en niet verder. Is ze nou helemaal betoeterd om geld aan een trampoline uit te geven waar haar kinderen van hadden kunnen eten! Misschien als iemand een duidelijk grenzen aangeeft, ze wel eens goed MOET nadenken over haar daden. Heeft ze niemand om op terug te vallen en moet ze het wel zelf doen. Het is niet zo dat je de kinderen aan hun lot over laat. Ze hebben blijkbaat wél geld, maar willen het anders besteden. Ze krijgen dus echt wel te eten als ze keuzes moet maken omdat niemand anders helpt. En tot 13.00 uur in de pyjama, daar gaan ze niet dood van. Neem héél veel stapjes terug! Dit ga je niet lang trekken meid...
Voortaan bij alles...,.NEE..en als ze vraagt waarom hoef je alleen aan te geven dat het je te veel word..
Ik zou heel snel afstand houden! En zeker geen geld geven/lenen, ook geen boodschappen. Snap dat het sneu is voor de kinderen, maar blijkbaar kunnen ze wel geld uitgeven aan andere dingen. Als ze weer iets vraagt, dan zou ik het heel kort houden en zeggen dat je zelf ook om je financieen moet denken.
Jouw zoon weghalen daar en weghouden. Kom op, zo laat je iemand toch niet tegen je kind(eren) praten?
Echt ben misselijk van je vrhaal,wat heb ik een hekel aan profiteurs.Ik zou zwaar afstand nemen dame.
Daar ben ik ook pissig over ja. Maar er echt wat van zeggen durf ik niet zo goed. Nu is het ook nog eens zo dat ze onder toezicht staan bij de raad van kinderbescherming m.b.t. hun oudste. Haar naaste buren hebben meldingen gemaakt bij het AMK nadat ze "gruwelijke" dingen zouden hebben gehoord. Dat is natuurlijk niet mijn pakkie aan, maar daar ga je wel over zitten nadenken. Projecteert mijn buurvrouw niet teveel op haar dochter dat ze dit gedrag vertoont? Ik heb geen idee, maar ik zou er niet raar van staan te kijken als het zo is.
Hey Bellie! Het zit jou ook niet mee qua buren maar dit is wel een bizar verhaal zeg. Wat al meer gezegd wordt; afstand nemen. Wat mooi dat je op die manier toch een beetje 'zorg' bood maar dat moet voorbij zijn hoor want anders geef je haar de ruimte hier mee door te gaan. Trek een grens, ook dit komt(op langere termijn) ten goede aan de kindjes (al voelt dat wellicht even niet zo). Nu weer even Bellie voor Dinand en Fabienne!
Haha, tja, ben allang blij dat dit niet mijn directe buren zijn en ben erg blij dat sinds een week de schutting er staat en de poort er nu 2 dagen hangt. Jawel, met slot. Als ik er geen zin meer in heb ga ik gezellig met de kids de tuin in. Dan hoor je natuurlijk wel tig keer dat ze van haar moeder ook mag komen spelen vanachter de schutting. Maar dan ga ik in de negeer stand.
Brrr! Zou hier ook niet happy van worden. In het vervolg gewoon nee zeggen, zeggen dat je geen tijd of puf hebt.
Oef... geen fijne situatie. Om te beginnen zou ik ze ook niet meer financieel helpen, zolang zij zelf geld over de balk smijten. Ik zou ze dit echter wel duidelijk maken! Ik denk dat ze eerder een financiële coach nodig hebben, die ze duidelijk maakt dat dit niet werkt. Dit soort mensen help je echt niet met geld, maar ook niet met dingen voor ze te betalen. Want het geld wat zij daarmee uitsparen, gaat dan lekker op aan leuke dingen. Zo denken ze. Over die dochter: Ook daar kun jij weinig aan doen. Hoe oud is ze? Bij sommige kinderen komt het inlevingsvermogen pas bij 6 jaar. Dat is niet abnormaal. Zijn ze ouder, dan kun je gaan twijfelen of er niet iets is of zo. Je kunt wel jouw kinderen leren hoe ze hun grenzen aan kunnen geven. "Stop, hou op" wordt vaak gebruikt op kinderdagverblijven, peuterspeelzalen, etc. Ik heb mijn zoontje ook geleerd om keihard in het gezicht van het vervelende kindje te blazen. Dat is ook heel vervelend, maar het doet in elk geval geen pijn Dit werkte heel even. Daarna heb ik hem (helaas) ook geleerd om haar weg te duwen. Vind ik erg jammer, want ik wilde mijn zoon leren om niet fysiek te worden, maar soms kun je niet anders. Ik zag althans geen andere uitweg. "Stop, hou op" werkte niet bij dat kindje, want niemand had haar geleerd, dat je dan moet stoppen... Dat van die voet tussen de deur... wie is er nu de baas? Zij of jij? Ik zou haar duidelijk maken, dat we zo niet te werk gaan en dat ze terug mag komen als... en dan vul jij jouw voorwaarden in. Als ze klaar is met eten, om 10 uur, als de gordijnen open zijn, wat JIJ wil. Luistert ze niet, dan zou ik haar echt oppakken en voor haar eigen deur zetten, terug naar binnen gaan en de deur dicht doen. Is zij sneller en springt ze toch tussen de deur, dan zou ik haar aan haar moeder geven en haar moeder duidelijk maken, dat ze niet te pas en te onpas binnen kan komen wandelen. Dat de vader de kinderen niet aankan, dat is hun eigen probleem. Daar zijn overigens ook instanties voor. Waaronder deze: https://www.home-start.nl/‎ Misschien moet je haar daar eens naar verwijzen.
Je kunt ook gewoon tegen het kind zeggen, dat het van JOU niet mag, of dat het niet uitkomt, of wat dan ook. Eerlijk zijn. Kinderen kunnen daar beter mee omgaan dan je denkt. En vaak nog beter dan volwassenen ook nog. Wat de buurvrouw tegen jouw kind zet, vind ik nergens op slaan. Ik zou mijn kind achteraf vertellen, dat dat geen klikken is en dat je dat gewoon mag zeggen, maar niet tegen de buurvrouw, want die helpt je niet. Misschien moet je je kind leren, om te zeggen: Ik vind het niet meer leuk om met jou te spelen, ik ga naar huis. Zo leert zij misschien ook, dat kinderen niet meer met haar willen spelen als zij gemeen doet.
Stop hou op heb ik Dinand ook al geleerd. Dat is iets wat hij wel gebruikt gelukkig. Maar bij haar werkt het niet. Het meiske is 4 overigens. Die voet tussen de deur sta ik ook alles behalve toe hoor, dan spreek ik haar streng toe, waarna ze zich omdraait, begint te huilen en vervolgens naar dr moeder gaat. Maar iedere keer leg ik haar weer uit dat ik het niet leuk vind dat ze die voet tussen de deur doet. Maar dan is het nog: doe de deur maar dicht dan. Dat doe ik natuurlijk niet, want ik wil haar ook niet expres pijn gaan doen. Aan de andere kant zou je dan denken, laat het dan maar een keer gebeuren... Die laatste 2 dingen die jij zeg is wel een goed idee. Dat ga ik eens uitproberen
Wat een verhaal, wat een profiteurs! Wat de rest ook al zei; neem afstand. Mensen die zo durven te profiteren van anderen leren nooit dat ze dat niet kunnen maken. Helaas heb ik het (op afstand) ook zien gebeuren. Mensen die vrienden alles lieten betalen (op een gegeven moment tot vakanties aan toe). Ze pakten het heel slim aan; samen plannen maken en dan op het laatste moment aangeven dat ze *oeps* geen geld meer hadden. Die vrienden kunnen dan niet meer terug, maar zijn wel de enigen met een spaarrekening. Uitstapjes samen met deze mensen zou ik echt niet meer doen. Tenzij je zo sterk in je schoenen staat dat je daar eten en drinken voor je eigen kinderen kan halen en niet voor hen - ook als dat betekent dat ze dan met een stel huilende kinderen naar huis kan. Grrr ik maak me gewoon boos in jouw plaats! Ik zou echt geen cent meer aan ze uitgeven en voortaan eerst even door het raam kijken. Als dochterlief gestuurd is om te komen 'spelen' dan zou ik gewoon door het raam heen roepen dat ze weer naar huis mag en dat ze kan komen spelen als het jou uitkomt. Of misschien gewoon niet meer. Misschien is het na het verhaal van die buren die melding hebben gemaakt ook wel goed om nog eens te kijken of je je kinderen überhaupt nog wel in contact wil hebben met deze mensen. Lastige situatie zeg... heel veel sterkte ermee.
Jeetje meid, naar mijn mening heb je het al veel te ver laten komen. Ik ben het eens met de andere meiden om afstand te nemen. Geen dingen meer voor ze betalen of voorschieten, echt niet!