ik had een paar dagen geleden gepost, maar omdat de site vernieuwd is, zen men berichten dus weer weg voor degene die het niet gelezen hebben; ik ben nu bijna 35 weken zwanger en sinds eersgisteren ben ik alleen ik heb een heleboel mails en berichten op netlog gevonden van mijn vriend, waarin die ons seksleven bespreekt met een meisje dat ik amper ken (V.) en waarin te lezen valt datie best eens wil afspreken als ik ben gaan werken enzo voor seks wss eerst gepraat met schoonouders (zij hebben me een jaar in huis genomen na problemen thuis) en konden ook niet lachen met wat men vriend gedaan had) soit, donderdagavond zijn valies klaargezet en ij mocht vertrekken nadat ie van zen werk kwam we zijn nu zondag en na 2 dagen kapot te zijn, te huilen en niks kunnn doen, is gisteren een maat vamle afgekomen (nadat ik om 2 uur snachts al huilend een berichtje had nagelaten) hij is onmiddelijk afgekomen en ik heb met hem een deugddoend gesprek gehad, hij heeft lme weer een beetje hoop gegeven ik was vooral bang om nu alleen te vallen, had altijd geadacht met 2 te zijn vot kindje en dan plots, enkele weken ervoor, val je alleen geloof me, dat is paniek! soit als het niet goed komt met 'mijn vriend' dan kan ik bij he intrekken het probleem is een beetje; die maat va, me is een ex we kennen elkaar van ons 16 jaar, hebben same heel veel miserie meegemaak (misbruik bij hem thuis, problmen bij mij thuis, rechtbank, drankmisbruik ouders enzovoort) de relatie is toen gesprongen, je snapt wel waarom maar we waren soulmates, en voelen, ondanks alles nog steeds veel voor elkaar maarja, ik leerde me huidige vriend kennen hij iemand anders in de tijd datwe elkaar niet meer zagen of hoorden en toen we elkaar terugvonden, wel had ieder al zen eiegen leventje nu dus niet meer, ij is opnieuw alleen ik ben 'alleen' pfff en nu weet ik niet de vader van mijn kind (die ik nog altijd graag zie btw, ondanks alles) een tweede kans geven we zijn gisteren gaan eten (op zijn aandringhen) hij heeft me eerlijk het verhaal verteld (wat voor hem heel moielijk is aangezien hij moeilijk zen gevoelens kan tonen) en zei te willen vechten voor me en de gevolgen te dragen van wat hij had gedaan ivm vertrouwen enzo hij wil eraan werken, heeft alle nrs van die V. verwijderd, ... of gewoon naa mijn ex gaan en daar zal wss wel een relatie uitkomen (al zullen we dt wss beiden ontkennen op het moment dat het zo ver is ) hij is ook matuurdern rijper dan men 'huidige vriend' is het beter van een kind te laten opgroeien in een omgeveing waar de moeder d vader niet vertrouwt r(want dat zal ng wel een tijdje duren) of he kind niet met de vader opvoeden, maar met een goeie vriend pffffffff al die vragen, al die dingen om over na te denken en ik weet het echt niet en ondertussen tikt de klok... ik kan niet enkel aan mezelf denken nu (als ik niet zwanger was geweest had ik nooit nog omgekeken naar 'men vriend') maar moet ook aan het beste voor het kindje denken
Uit je verhaal lijkt het alsof er enkel de keuze is tussen twee mannen en je vraagt je af welke van die twee opties het beste is. Ik denk geen van beiden. Als ik in jouw situatie zat zou ik eerst eens aan mezelf en mijn kind denken, en die mannen eens lekker links laten liggen. Er gaat zoveel veranderen, en je kindje heeft straks zoveel aandacht nodig, je kunt je energie beter daar in steken. Je hebt die mannen nu niet nodig hoor, ze leiden je alleen maar af van wat echt belangrijk is, en dat is een stabiele gelukkige omgeving met een tevreden mams voor die kleine .
ja; op zich heb je natuurlijk wel gelijk en als het kon, dan dacht ik ook alleen aan mezelf echter, er zal niks anders opzitten dan 1 van de 2 te kiezen fnacieel is het onmogeijk momenteel om het appartement zelf te houden (ondakns dat we wel wat gespaard hebben) maar we woonden nog maar een half jaartje alleen) en een kindje op te voeden naar mijn ouders hoef ik niet te gaan, dat is zelfs gn optie schoonouders; wel, ze hebben me al een jar in huis genomen en nu woont mijn vriend tijdelijk bij hen in dus ook geen optie en nu nog iets zoeken dat wel betaalbaar is, aan 35 weken, is niet realistisch dan moet ik nog verhuizen en als je op een appartemnt 2 hoog woont, krijg je gewoon nik naar beneden ik kan wel hulp inroepen, maar dan nog al de papieren moeten dan weer op orde gebracht worden enzov enzov als ik mijn 'vriend' een 2e kans geef, kan ik het appartement houden en hoef ik nergens anderd naar toe, wat me heeeel veel stress zal besparen en wie weet, het vertrouwen kan weer groeien zoniet, kan ik enkel naar die maat van me pfff
Pfff wat een verhaal zeg! Als ik in jouw situatie zat zou ik ook eerst eens aan mezelf en mijn kind denken en voorlopig even geen drastische beslissingen nemen wat betreft je "exen". Eerst even helemaal op de komst van je kindje concentreren en daarna alle aandacht geven. Je zegt dat je niet alleen in jullie appartement kan blijven wonen. Kan de vader van je kindje voorlopig niet bij zijn ouders blijven? Hij heeft het tenslotte goed verprutst, dus misschien dat hij zijn "deel" van de kosten kan blijven betalen? Geef gewoon aan dat je tijd nodig hebt en dat jullie wel zien waar het schip strand. Sterkte!!