Dank je.. Nee, haar ex weet het absoluut nog niet. Hij gaat t waarschijnlijk wel utieindelijk vertellen. Wanneer weten we nog niet. Het is een enorm risico voor het bedrijf. Maar niets zeggen.. tja. Dat kunnen we nog even volhouden, omdat het nu voor de ex ook nog net te vers is. Plus het feit dat ik sinds vrijdag alleen nog maar thuis werk. Hij gaat nu eerst naar zijn moeder. En van daaruit gaat hij het eerst verder uitzoeken, voor zichzelf en met haar. Wat ik begrijp in eerste instantie heel duidelijk de plaatjes schetsen van hoe het gaat zijn, en volgens mij wil hij ook nog meer zekerheid of zij echt denkt dat het kan slagen, net zoals hij dat denkt. Want nu zegt ze 'ik weet het niet, er zijn geen garanties, maar ik ben verliefd'. Ik vind dat te slap. Ik hoop hij ook.. En ik denk dat hij/wij het sowieso ook pas gaan vertellen als hij echt de stap naar haar gaat maken of gemaakt heeft. Want zover is het dus nog niet.
Maar wat is proberen? Een maand? Of na de eerste keer seks? Na het ontmoeten van de familie? Zolang hij het niet hoeft te vertellen en nog 'veilig' terug kan naar zijn 'oude' leventje is het niet echt proberen. Want niet alleen de 'leuke' dingen moet hij proberen. ook de moeilijke NIET leuke dingen. Zoals met de billen bloot naar de buitenwereld. Dat hoort erbij. Vind ik dan....
Wat heftig zeg, ik denk wel dat je een goede keuze gemaakt hebt. Als hij voor jullie wil vechten zou hij er zelf ook wat voor moeten doen. En dan te beginnen met geen contact meer hebben. Dat hij dat niet kan of wil beloven zegt in ieder geval dat hij behoorlijk met zijn gevoel in de knoop zit. Ik denk dat hij er ook wel helderder over wordt wanneer jullie niet meer in zijn bijzijn zijn. Laat hem dan maar zien wat hij mist als jullie echt niet meer in zijn leven zijn. Wat de gevolgen zijn van zijn keuze. Dan is het aan hem of hij daar mee wil en kan leven voor een avontuurtje. Heel veel sterkte!
Ja, daar is hij voor zichzelf ook niet bang voor. Hij wil niets liever dan eerlijk zijn. Maar het risico is de ondergang van het bedrijf, schulden etc etc.
Dat heb je heel mooi gezegd. Ik denk (vinden is nu even moeilijk) dat hij ook geen slecht mens is.. Het enige wat ik hem wel verwijt is dat hij het niet wil/kan proberen om te vechten voor onze relatie, met als doel écht het allerbeste voor onze kinderen: een goede, liefdevolle relatie tussen de ouders. Dat hij hier gewoon geen echt goeie/eerlijke poging voor heeft gedaan. Weegt zijn mogelijke geluk op tegen het verdriet (en meer) dat hij hen hier mee aan doet.. Als er namelijk geen verliefdheid was geweest en we op zo'n moment waren aangekomen, had hij wel langer door kunnen/willen vechten dan 3/4 dagen. Dus ik weet niet of ik het er mee eens ben of dit de moeilijkste weg is die hij kiest. Ik vind het de meest egoistische weg.. Waar hij de meeste mensen mee kwetst. Ondanks dat ik in het verleden ook geen engeltje ben geweest, weet ik zeker dat ik zoiets nu echt nooit meer kan doen. Puur en alleen vanwege de kinderen. Zij staan voor mij boven mijzelf. Hoewel hij zegt dat zij ook voor hem op nr 1 staan..
Ik begrijp je volkomen Nerdygirl123! Als partner kun je helemaal niet op tegen een verliefdheid op een ander. Jij bent degene die alle sores met hem deelt, veel stress en verantwoordelijkheden. Zij daarentegen is alles wat leuk is, aangezien hij helemaal geen verantwoordelijkheden met haar te delen heeft. Dus het is een oneerlijke strijd!!
Het is zijn bedrijf, samen met de zakenpartner. Daar moet hij eerst mee in gesprek voor het naar het personeel gaat. Maar dit raakt hem niet alleen prive, ook zakelijk. Ook dat is een consequentie die hij in moet zien! Je kan niet de ene consequentie wel kiezen en de ander niet. Het is een totaal plaatje, en dit stukje hoort erbij. Hoe rot het ook is. Jij hebt geen aansprakelijkheid voor het bedrijf toch?! Schulden wil je niet: dat snap ik. Maar hij kan dit ook niet verzwijgen voor zijn zakenpartner. Dat is nog meer funest dan de waarheid ben ik bang. Wat hij en zijn zakenpartner beslissen (wel of niet personeel inlichten) dat is dan weer puur zakelijk. Daar hoef jij je niet druk om te maken. Begin bij het begin echter: de kinderen.... Als hij het de kinderen moet vertellen zal het ineens wel heel ECHT worden. Misschien ziet hij dat nu nog niet in. Ik heb het misschien gemist: maar hoe oud zijn ze? Hoeveel krijgen ze er van mee?
Ik snap wel hoe je je voelt. Ik heb zelf ook een ex die de relatie tot 2 keer toe verbrak. We hebben een hoop lief maar ook heel veel leed met elkaar gedeeld en dat heeft zijn sporen nagelaten. In mijn beleving deed hij dit uit uit vluchtgedrag, blijkbaar was de relatie verbreken makkelijker voor hem dan te vechten om weer het vlammetje aan te wakkeren.
(ik zeg/schrijf overigens alles wat ik denk alleen maar op om jou eventueel te helpen. Niet om je aan te vallen, of je een nog rotter gevoel te geven. Puur om jouw meer gedachtes/meningen te laten zien zodat je meer 'voer' hebt voor gesprekken met je (ex?)vriend Je hoofd loopt nu natuurlijk al over.....)
Als jij denkt dat je zakelijk en prive gescheiden kunt houden,dan kun je samen zo doorgaan met het bedrijf. Maarja...zou mij zelf niet ideaal lijken met je ex. Ik snap wel dat het heel lastig is als je weet dat je financieel achteruit gaat als je er mee stopt. Ik vind alleen wel dat je hem teveel ruimte geeft. Zovan...neem eerst die andere meid maar, kijk maar of het wat wordt, wordt het niks dan staan de deuren hier weer open en houden we alles stil. Is jou eigenwaarde zo laag? Hoe leuk,lief, schattig en goed een vader ook zou zijn, ik zou hem niet zijn gang laten gaan met een ander om uit te vogelen of een ander leuker/ beter is dan mij. Zijn keuze heeft nu eenmaal consequenties en hoe graag jij het ook stil houdt, verstandig vindt ik het niet. Hij moet inzien wat de gevolgen zijn en op deze manier wordt de hand boven het hoofd gehouden.
Hij beseft denk ik wel heel goed hoe echt het is naar de kinderen.. Hij zal het verschrikkelijk vinden, maar ik denk niet dat dat zijn keuze laat veranderen. Ze zijn 3 en 5 en zeker de oudste heeft echt wel wat door. Hoe ze reageren, moeilijk. Het zou goed kunnen dat iig de oudste dr gevoel overschreeuwt. Gewoon doorgaat, veel gaat kletsen. We moeten iig zorgen dat ze het niet op zichzelf gaan betrekken, dus open blijven en uitleggen.
ik hou het verder prive zeker niet stil hoor, heb t mijn ouders al verteld en zijn moeder. En ik heb ook niet gezegd dat de deur weer wagenwijd openstaat als hij later met hangende pootjes terugkomt. Maar zeker zolang er niet echt iets gebeurd is.. kan ik mij wel in zijn struggle verplaatsen. Heb t zelf ook meegemaakt.. Maar ik blijf niet (en zeker niet eindeloos) op hem wachten ofzo. Als ik iemand anders tegenkom of ik vind t wel prima. Tja, ik kan hem ook geen garanties geven. Maar op dit moment vecht ik er wel nog voor. Ik vind dat ik dat iig verplicht ben aan de kinderen en dat is ook wat mijn gevoel zegt. Bovendien weet ik dat ik er zelf (mede) debet aan ben, dat hij hier open voor heeft gestaan. Maar dat is ook de reden waarom ik hem weg stuur nu. Zolang hij hier is, is het allemaal veel te dubbel.
Jeetje dat gaat heftig worden op zijn werk, ik snap niet dat ze daar beide voor gaan kiezen, Kijk verliefd worden een ander kan maar er daadwerkelijk wat meedoen hoeft ook niet,
Wat ongelooflijk knap hoe jij naar de situatie kijkt en ermee omgaat.! Je bent super sterk als ik zo lees wat je hier schrijft, en jij en je kinderen zullen later nog heel dankbaar en trots zijn dat jij dit nu zo aanpakt.! Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, en buitenstaanders hebben soms de neiging om heel hard te roepen dat je iemand teveel ruimte geeft en veel mensen roepen dat ze iemand meteen het huis uit zullen schoppen en hij nooit meer terug hoeft te komen.. Maar als je zelf in de situatie zit, en er zijn kinderen in het spel, dan is dat echt niet altijd de beste optie. Natuurlijk moet je niet over je heen laten lopen, maar je komt hier absoluut niet over alsof je dat laat gebeuren.! Geef jezelf ook de ruimte die jíj nodig hebt, en jij komt er wel, daar twijfel ik heen seconde aan.!
Even een *knuffel* voor jou...op weer een nieuwe dag in deze moeilijke tijd. Je bent een sterke vrouw! Jouw kinderen kunnen trots zijn op je, hoe jij hiermee omgaat. Een hele goede levensles!
Ik heb hier maar één woord voor: egoitische oetlul. Slap geklets van he, dat hij je wel mooi vindt...volgens mij houdt hij alleen maar van zichzelf.