Zeg ben jij helemaal besodelatafeld? Het is niet jouw schuld!!! Waag het ook niet dat maar één momentte denken! De enige schuldige hoer is jouw man. HIJ laat het zichzelf toe om verliefd te worden op een andere vrouw, HIJ gaat dan ook nog eens actie ondernemen. En de dame in kwestie heeft ook schuld...zij had hem meteen de deur moeten wijzen.
Maar jij kent onze situatie niet.. We zijn ook deels uit elkaar gegroeid, ik heb ook mijn best niet (genoeg?) gedaan, voelde me vaak niet meer tot hem aangetrokken en deed daar niets mee. Stond ook open voor anderen evt; heb daar 1x iets mee gedaan. Maar ja, ik heb wel altijd geprobeerd om leuke dingen samen te blijven doen. Maar hij wilde nooit, of met tegenzin.. Geprobeerd om gezamelijke dingen op te bouwen.. Ik vond het heel fijn om samen te werken. Hij ook. Ik vond daardoor juist dat t langzaam weer beter ging. Maar hij miste de intimiteit en vond t daardoor juist ook moeilijker. Hij wil blijven samenwerken, maar dan weten dat er verder niets is. Hij vond dat we de kinderen en werk wel samen hadden, maar er geen ons was.. Hij vond het heel erg dat we te weinig seks hadden. Viel soms huilend in slaap (zegt ie nu), lag te zuchten, waardoor ik niet kon slapen en dan maar toegaf.. Ik vond het op zich goed zo. Vond het ons, zijn aanwezigheid, samen werken, de kinderen. Ik vond het ok.. Ik heb intimiteit ook gemist. Maar imo wel altijd geprobeerd om het aan te wakkeren. Maar als je niets of weinig samen doet, dan heb ik ook geen zin om wel seks te hebben.. Het is die wisselwerking, voor mij tenminste. En voor hem ook, alleen gold t voor hem andersom. Als hij meer aandacht kreeg ik bed, zou ik ook meer met mij willen doen daar buiten..(?) Tja, is zij schuldig.. Ze wil niet dat hij door haar ons verlaat of het bedrijf stuk laat gaan. Maar als hij kiest.. dan is het zijn keuze, volgens haar. Maar dan zegt zij geen nee. Als zij wel nee had gezegd, dan was hij niet (direct) weg gegaan. Dan had hij iig nog wel open gestaan om er nog voor te vechten. En was hij niet voor haar weggegaan.
Proberen = kopen vind ik. Het gaat niet om een paar nieuwe schoenen die je even past! Lekker makkelijk! Ik ga naar m'n moeder, even met haar viezelevozen om te kijken of het wat is en zo niet, nou ja dan zie ik wel verder! Kom nou! Als hij besluit om die stap te zetten en het met haar echt te proberen, sluit de deur achter z'n kont voorgoed. Zo werkt het niet in een relatie, van 2 walletjes eten. Make your choice en als het dan uiteindelijk een foute beslissing blijkt te zijn, dan is dat zijn pech. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Hou vast aan je eigenwaarde! En geef jezelf niet de schuld! Hij is degene die besluit om er wat mee te doen. Hij had haar ook kunnen negeren en het kunnen ontlopen. Verliefd worden is 1 ding, ernaar handelen is heel wat anders. Hij walst compleet over jou en jullie kinderen heen voor zijn vlindertjes. Ik vind het erg sneu voor jullie en gezien je oudste al wat doorheeft, zou ik hem er per direct uitzetten en je op jezelf en je kinderen concentreren. Zij gaan je hard nodig hebben. Bah, egoïstische vent :x
Ook ik vind jouw vriend wel fout. Persoonlijk zou ik er niet blij mee zijn als mijn man met een andere (vreemde) vrouw zou appen/bellen. Ik vind dat je het dan zelf opzoekt.
Nee natuurlijk niet. Maar het is in eerste instantie begonnen om haar te helpen. Ze had haar ex eruit gezet en wilde van zich afpraten ofzo denk ik. En zo is het ontstaan.. Niet met die intentie. 16 jaar lang heeft hij er niet voor open gestaan. En als er dan eenmaal verliefdheid is dan is het moeilijk om je daar tegen te verzetten.. Ja, het is fout. Ik vind het ook heel fout. Maar ik vind het niet onbegrijpelijk. Omdat ik het zelf ook een keer heb gedaan (maar toen waren er nog geen kinderen en ik heb er wel van geleerd..)
Heeft ze dan geen vrienden of familie? Het lijkt me niet normaal dat je dan opeens je problemen gaat voorleggen aan een (redelijk) onbekende man die een relatie heeft en notabene ook kinderen. Maar dat is mijn mening Ik weet hoe makkelijk het je kan overkomen dat je verliefd op iemand anders wordt maar je kunt ook besluiten om hiertegen te vechten. Vooral als er kinderen in het spel zijn. Ik vind het zo erg voor je dat hij dat niet doet. Je komt sterk over en ik heb zo super veel respect voor je! Je kinderen kunnen echt trots op je zijn!
Jij bent dus in het verleden vreemdgegaan, ik vind dat echt niet kunnen, hoe slecht het ook gaat in je relatie, je gaat niet vreemd. Dat doe je gewoon niet en zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Als het dan zo slecht in je relatie gaat, dan had je toch de dingen die je nu tegen hem zegt, toen zelf ook kunnen doen, in plaats van vreemd te gaan. Ik vind dat jij nog wel heel wat stappen verder bent gegaan als hem. Dat hij de relatie toch nog een kans heeft gegeven, vind ik eigenlijk knap. En zoals je veel vaker leest en hoort, houd een relatie na zo`n gebeurtenis, meestal geen stand, hoe hard je het ook probeert. Ik denk persoonlijk dat ik nooit meer samen kan leven met iemand die mij dat heeft aangedaan. Het vertrouwen zou denk ik nooit meer terug komen en ik zou altijd achterdochtig en vreselijk gekwetst blijven en dat is geen leven. Zou het ook niet kunnen zijn dat nadat het al slecht ging met de relatie, jij vervolgens vreemd bent gegaan, jullie het vervolgens geprobeerd hebben, wat schijnbaar niet goed ging, voor hem de koek nu gewoon echt op is en hij niet meer gelukkig met jou kan worden? Dat hij dan verliefd wordt op een ander en dat als grootste reden geeft om de relatie te verbreken is niet goed, als hij al geen toekomst meer met jou zag, had hij er al eerder een punt achter moeten zetten en zeker niet moeten gaan appen en bellen met een andere vrouw. Ook daar is geen excuus voor en doe je gewoon niet!! Het meer dan logisch is dat jij nu vreselijk verdrietig bent en dat is ook terecht. Maar ik vind het het ergste voor de kinderen, die hebben ook al heel wat meegemaakt en nu gaan hun papa en mama ook nog uit elkaar. Ik hoop dat vooral de kinderen hier zo min mogelijk last van gaan ondervinden en dat het met hun goed blijft gaan. Sterkte!!
Even goed lezen Ze was vreemdgegaan toen er nog geen kinderen in het spel waren. Is het nog steeds niet goed natuurlijk. Maar als hij dan echt zoals jij zegt haar nooit echt vergeven heeft of dit een kink in hun relatie was, had hij nooit met haar samen aan kinderen moeten beginnen om vervolgens zelf de benen te nemen. Dan had hij de relatie moeten beëindigen voordat er kinderen in het spel waren.
Inderdaad en ts geeft ook duidelijk aan dat ze fout geweest is en daarom verdedigd ze hem ook. De oudste gaat naar groep 3 dus is ongeveer 5 a 6 jaar oud. Plus 9 maanden zwangerschap er bovenop. Dus als dit de reden is dan had hij weg moeten gaan voordat de kinderen gekomen waren en niet ongeveer 6 jaar later!
Sorry dan heb ik inderdaad niet goed gelezen, al is en blijft het inderdaad echt iets wat je sowieso niet doet in een relatie. Als het zo is, dat dit 1 van de redenen is waardoor het uiteindelijk toch niet lukt, had hij beter niet aan kinderen kunnen beginnen en er daarvoor al een punt achter moeten zetten.
Jullie hebben gelijk, ik heb het echt verkeerd gelezen, sorry. Daarom reageerde ik ook zo. Nu ik weet dat het voor de kinderen gebeurd is, heb ik mijn mening bijgesteld.
Hoe vervelend de situatie ook is, ik vind het wel voor hem spreken dat hij niet is vreemdgegaan - maar het kenbaar heeft gemaakt dat hij verliefd is op een ander. En soms is de koek op. Dan kan je in je eentje vechten wat je wilt, maar als de ander niet net zo hard mee wilt vechten houdt het op. Ik zou het zeker willen voorstellen om met haar een maand GEEN (nul, niks, nada!) contact te hebben. In therapie te gaan en als man en vrouw door het leven. Shit: laat hem je elke dag even optillen (zoals dat facebook verhaal...over de vrouw die kanker bleek te hebben? En de man wilde weggaan naar een andere vrouw?)... Als zijn verliefdheid ECHT zo ECHT is...dan is dat er na een maand nog steeds. Wat is 1 maand op 16 jaar?!?! Neem samen een paar dagen vrij en ga op een hutje op de hei zitten. Geen mobiel, geen TV...alleen praten praten praten. Probeer elkaar weer te vinden. Lukt het niet: dan heb je het uiterste geprobeerd. Het zou zo fijn zijn als hij dit nog wil proberen.....
Zoals ik al tegen mijn leerlingen en kinderen zegt...dat de een slaat geeft jou nog niet het recht ook te slaan. Dus dat jij een keer een fout gemaakt hebt praat het niet goed voor hem om dat ook te doen. Al helemaal niet als hij kinderen heeft.
Dit dus, al zou ik eerder voor 6-8 weken pleiten. Dan merk je vanzelf welk spreekwoord klopt: 'uit het oog, uit het hart' of 'absence makes the heart grow fonder'. En dat ook echt HELEMAAL geen contact, geen facebook, geen whatsapp, geen belletjes, niks!
Ja, ik zou niets liever willen, maar hij kan/wil dat dus echt niet . Kan inderdaad praten als brugman, maar hij wil dat gewoon niet voor ons doen.. Hij heeft mijn vreemdgaan destijds vergeven en de relatie is daarna imo niet slechter geworden dan daarvoor. Wel minder seks, maar ja dat heb je al snel met kleine kinderen.. Imo niet wat betreft onze verdere omgang, zeg maar. Natuurlijk heeft het zijn vertrouwen wel aangetast. Nu achteraf zegt hij daar wel over dat hij mij er toen uit had moeten zetten, maar toen te slap was. Kennelijk had hij dit nodig om de stap te durven maken. Ook zegt hij dat hij het niet eerder kon omdat ik veel ziek ben geweest. Hij was bang dat ik het niet aan zou kunnen en destijds ook doodsbang dat ik het ziekzijn sowieso niet zou trekken, was er echt depressief door. Ik heb oa daardoor veel moeten verwerken, maar ben er uiteindelijk uit gekomen. Het gaat nu sinds een jaar beter, lichamelijk maar ook geestelijk dus. Nu dacht hij dat ik het wel aan zou kunnen en ook daarom durft hij nu de stap te zetten.. (En dan kan ik nu dus wéér gaan verwerken en sterk zijn.. tja ben het ondertussen wel gewend en er goed in geworden, zou je zeggen ) Het is ook zwaar geweest voor hem om mij zo te zien knokken en zelf weinig te kunnen doen (ja, wel veel praten). Maar ja, altijd over ziek en negatieve dingen dus, in zijn ogen.
Eigenlijk zegt hij dus al eerder weg te hebben willen gaan, maar vanwege jouw ziekte dat niet te hebben doorgezet?