hij heeft de keuze al gemaakt. Nu is het allemaal spannend maar ze wordt vanzelf minder interessant naar mate hij haar langer kent, en misschien wil ze hem straks niet meer. Hij krijgt vast en zeker spijt. Rot voor jou en je kinderen dit.
Wat????! Wat voor een kerel is dit! Ik vind het belachelijk en had het ook niet gepikt. Verliefd wordt je vast nog vaker in je leven. Hoe denk je dat de 60 jaar getrouwde stellen het met elkaar hebben uitgehouden? Nadenken over wat je hebt en ervoor gaan. In jullie geval betekent dat dat hij een vrouw en kinderen heeft. Daar heeft hij voor gekozen, dus zet je alles op alles om dat te laten slagen. Ik hoop dat hij dat kan inzien, want straks zijn naast jij, ook nog eens kinderen de dupe van domme en overhaaste beslissingen.... Sterkte!
Ooh ik heb alleen de beginpost gelezen, maar nu zie ik wat terug dat de keuze al gemaakt is...? Verdrietig. Wat moeten deze dingen tegenwoordig vaak gebeuren voor die arme kinderen...
Zijn nieuwe vlam woont niet in de buurt waar we naartoe gaan verhuizen en het bedrijf zit er tussenin. Vanmorgen is hij gegaan. Emotioneel, maar toen hij weg was ging het wel weer eigenlijk.. Ik zei nog tegen m dat als ik dit nu 1,5 maand geleden had gedaan, hij dan waarschijnlijk net zo kapot was geweest als ik nu ben. Ja, zei, dat klopt.. Wel nog de halve dag ook met m gewerkt (vanuit huis; via skype) en dat gaat dan weer prima.. Mn schoonzusje is vanmiddag nog gekomen en dat was wel heel fijn. Dochter was vanavond in bed wel even aan het jammeren en ik hoorde dr iets over papa zeggen, dus meteen naartoe gegaan. Dat ze het niet leuk vond.. We hebben nog even gepraat, toen zakte het weer. Ik moet zeggen dat ik toch wel veel momentjes al heb dat ik vooruit kan kijken, meestal wel positief.
Heel veel sterkte en kracht de komende tijd. Je mag trots op jezelf zijn en op de manier waarop je er mee omgaat. Kop op!
Nogmaals heel veel sterkte!, ik weet hoe rot het is om uit elkaar te gaan en dat je een kind(eren)hebt samen, heb dit 14 jaar geleden mee gemaakt, op dat moment veel verdriet gehad, maar het verdriet werd na een tijd minder en ben toen zelf helemaal opnieuw begonnen en weer gelukkig geworden. Blijf goed voor je zelf zorgen. Lijkt me wel moeilijk om samen te werken nu.
Heel veel sterkte, je komt zeker over als een hele sterkte vrouw! Vind het top hoe je er mee omgaat. Het zal niet makkelijk zijn, ook voor jullie kinderen niet, maar fijn dat jullie goed met elkaar kunnen praten!
Wat een onzin. Natuurlijk kun je verliefdheid in de hand houden. Je kunt weigeren er aan toe te geven.
+1 Verliefdheid is niet iets dat je zomaar overkomt. Je staat ervoor open of niet. En als je voor je gevoel een slechte relatie hebt kan het zijn dat je ervoor open staat om verliefd te worden op een ander. Wij hebben ook wel eens slechte momenten, zoals iedereen, maar ik heb nog nooit voor een ander open gestaan. TS heeft er geen schuld aan dat hij verliefd wordt op een ander, wel aan het gevoel van een slechte relatie hebben. Maar daar kun je ook aan werken, zodat het beter wordt ipv naar een ander vluchten. Een goede relatie wordt bepaald aan de hand van het feit of je elkaars beste vrienden bent of niet en aan de mate waarin er aan elkaars behoeften wordt voldaan. Klopt er iets niet bij 1 van beide, dan ontstaat er wrijving. Verder vind ik het vluchten naar een ander echt wel de makkelijkste weg, aangezien je niet met je eigen minpunten hoeft te worden geconfronteerd om eraan te gaan werken. Dezelfde problemen steken in een volgende relatie toch weer de kop op. Het is makkelijker om gewoon op te geven en je te storten op een ander die deze minpunten nog niet ziet.
Trouwens over dat van het weekend 1 nachtje weer bij jou thuis slapen... hij mag dan wel de hypotheek mee betalen, maar denkt hij wel aan de kinderen? Het feit dat papa weer thuis slaapt geeft de kinderen een hoop onduidelijkheid en hoop dat het weer goed komt tussen jullie! Dus beter dat hij ergens anders gaat slapen, al is het maar 1 deur verder. Echt not done! Sterkte Nerdygirl!
nou.. dat je verliefdheid in de hand kan houden ben ik het niet helemaal mee eens! soms is het gewoon zo sterk dat je er niets aan kan doen. maar ik ben sowieso niet zo van het tot het bittere einde bij elkaar blijven omdat het nou eenmaal zo hoort en het "beter" zou zijn voor de kids. iedereen verdient geluk en als mijn vriend met iemand anders gelukkiger zou zijn zou ik hem dat gunnen. zo hoop ik ook dat hij dat mij zou gunnen. tuurlijk doet dat ongelovelijk pijn, maar je kan iemand niet dwingen om bij je te blijven.
Jeetje wat een heftig verhaal... ik heb 1 tip voor je: VECHT!! Ik snap dat je nu ook positief wil denken, en fijn dat dat ook lukt. En ik snap ook dat hij niet mee wil vechten, maar geef nog niet op!! Ik ben 4 jaar gescheiden nu, en 1 ding went nooit: mijn dochter moeten delen met mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar elke woensdag als ik haar weg moet brengen moet ik nog steeds huilen...(dat weet ze niet hoor) En de zomervakantie, iedereen kijkt er naar uit, maar ik denk steeds: heerlijk ze is drie weken bij me (en barst in janken uit als ik er aan denk dat ik ze daarna dus drie weken niet zie) Denk aan kerst, oud en nieuw enzenz. Als ik dit van te voren had geweten hoe dit voelt in de praktijk had ik nóg harder geknokt voor mijn relatie toen... Echt, het is de moeite waard. Gooi niet meteen de deur dicht al wil je ego dat wel... Heeeeeel veeeel sterkte, en je hebt misschien niks aan mijn advies, maar je kan het maar beter van te voren horen...
Nee als t echt niet gaat, dan gaat het niet. Maar hij wil gewoon niet vechten, omdat ie dat nu niet meer kan, door de verliefdheid.. Als zij nee zou zeggen, zou ie wel vechten Ik heb m gisteren nog gezegd voor ie weg ging: als ik dit 1,5mnd geleden bij jou had gedaan, was je net zo kapot als ik nu ben. Dat klopt, zei hij. Het ligt echt puur aan de verliefdheid en n u ziet hij de mindere dingen groter. En idd, hij geeft zelf toe dat het meer aan hem ligt. Hij ziet nu opeens veel dingen in, wil dingen anders doen.. Tja, maar waarom heb je haar daar dan voor nodig, dat kan ook bij ons. Misschien heeft hij haar wel nodig bij dat inzicht, maar verder..? Kan me niet voorstellen dat hij daar opeens niet meer lui en laks is. De eerste tijd misschien niet, want nu heeft ie opeens energie voor 10, maar daarna wel hoor.
Nou ja, het gaat nu met mij iig wel wat beter, nu hij weg is. Word ik niet meer steeds met m geconfronteerd..
Wat een ellende... Mijn tip: nee niet meer vechten! Hij wilt niet...Je hebt aangegeven dat jij dat graag wou en hij heeft een keuze gemaakt. Je bent zoveel meer waard! Hoe moeilijk het nu ook is....jouw geluk komt weer! En dan....heeft hij vast mega spijt!
Maar je blijft toch niet bij je partner alleen voor de kids? Je eigen geluk telt ook mee... Al begrijp ik je punt! Lijkt me vreselijk....maar wat niet gaat gaat niet
Nee dat was toen ook mijn insteek... mijn geluk is ook belangrijk! Maar ik kon toen nog niet een fractie van het gemis voorstellen, van hoe het in werkelijkheid voelt... ik had gewild dat iemand mij daar toen op gewezen had. Maar het gras bij de buren is altijd groener en als je verliefd bent denk je ook dat het bij die ander allemaal beter is... dat weet ik. En aangezien het vanuit TS nog wel de wens is om samen verder te gaan, was dat mijn tip. Als je zelf niet je kind moet missen omdat je gescheiden bent weet je niet hoe het voelt...
Hij vindt het heel erg om zijn kinderen te moeten missen. Maar ik denk dat dat bij een man toch misschien net iets anders is dan bij de moeder..? Hij zag ze sowieso al veel minder dan ik. Werkte veel, dus zag ze vaak maar een paar keer per week net voor t naar bed gaan. En in het weekend. Doordeweeks stond hij of vroeger op, maar meestal later. Alleen de laatste dagen dat ie ook eens meehielp met brood smeren ed, anders deed ie dat maar sporadisch. Dus veel minder wordt t voor hem niet.. Hoe erg ook, want dat vond ik eigenlijk al te weinig! Dus ben benieuwd hoe hij het op afstand dan gaat volhouden. Tijdje geleden heb ik hem eens gezegd dat ik me vaak een alleenstaande moeder voelde. Op school/bso zag ik vaak ook papa's. Maar hij deed dat maar heeel weinig. Hij was toen echt geknakt, zei hij. Maar ja, is het dan de oplossing om weg te gaan..of daar iets aan te doen misschien
Ik ben nu iig wel op een punt gekomen al, dat mocht hij terug willen komen.. dan zal HIJ sowieso echt moeten veranderen. Nog meer dan dattie vindt dat ie al heeft gedaan voor me... En sowieso niet volgende week ofzo. Hij gaat eerst maar eens goed nadenken en voelen.